My boy ขอรักเธอจะได้ไหม [อ้นตั้ม]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 สายตาของเธอ

ณ ห้องซ้อมดนตรี

 

"อยู่ต่อเลยได้ไหม อย่าปล่อยให้ตัวฉันไป ...."

 

ดิว's part

 

ผมว่าไอ่พี่อ้นเนี่ยต้องแอบชอบเพื่อนผมแน่เลย ดูสายตาที่มองตั้มสิ มันไม่เหมือนกับรุ่นพี่มองรุ่นน้อง เอาไงดีวะเนี่ย ผมต้องหาหลักฐานให้ได้ว่าพี่อ้นเป็นเกย์ แล้วจะได้บอกตั้ม จะได้ไม่ต้องมาตอแยเพื่อนผมอีก

 

ตั้ม: เป็นไงครับพี่อ้น พอใช้ได้มั้ย?

อ้น: ดีมากเลยตั้ม เพลงก็ตามนี้เลยแล้วกัน รับรองแฟนคลับกรี้ดสลบแน่ ๆ ... เอ้า นี่ ดื่มน้ำก่อนจะได้สดชื่น

ดิว: (หมั่บ) อย่าดื่มนะไอ่ตั้ม

ตั้ม: ดิว นี่มึงเป็นเชี่ยไรนี่ คนจะดื่มน้ำ

ดิว: ในน้ำนี้อาจจะมียานอนหลับ หรือยาปลุกเซ็กส์ก็ได้ ใครจะไปรู้

ตั้ม: นี่มึงต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ เลยไอ่ดิว เอาน้ำมาให้กูเดี๋ยวนี้นะ กูหิวน้ำ

ดิว: ไม่!!

ตั้ม: เออ ก็ได้วะ มึงนี่มันบ้าไปแล้วจริง ๆ ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับพี่อ้น

อ้น: อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันงานแล้ว วันนี้พอแค่นี้เถอะ ตั้มกับเพื่อน ๆ เหนื่อยมามากแล้ว

ตั้ม: ครับพี่

 

ตั้ม's part

 

ไอ่ดิวมันเป็นอะไรของมันวะ จู่ ๆ ก็คิดไปไกลโน่น พี่เค้าหล่อขนาดนี้เขาคงมีสาว ๆ หลายคน จะมาใส่ยานอนหลับหรือยาปลุกเซ็กส์ให้ผมได้ไง ผู้ชายด้วยกัน

 

ตั้ม: นี่ ไอ่หล่อ มึงเสียมารยาทมากเลยนะเมื่อกี้

ดิว: กูยอมเสียมารยาท กูไม่อยากให้เพื่อนกูเสียตัวให้ไอ้รุ่นพี่บ้ากามนั่น

ตั้ม: เฮ้อ มึงนี่มันจริง ๆ นะ ... เค้าก็ผู้ชาย ... กูก็ผู้ชาย มันจะมีอะไรกันได้ไงวะ

ดิว: มีได้ดิวะ

ตั้ม: เฮ้ย หรือว่ามึงเคย....

ดิว: .....

ตั้ม: จริงเปล่าวะ ? มึงเคยรึเปล่า?

ดิว: ทำไมกูต้องบอกมึงด้วยวะ ไอ่ฟู

ตั้ม: เออ บอกมาเหอะน่า ก็กูเพื่อนมึง กูรับได้

ดิว: อือ กูเคย

ตั้ม: หา!!! แล้ว มะ มึง มึง ยังไงวะ ... กะ กูหมายถึง มึง มึง มึงอยู่บนอยู่ล่างวะ!!!??

ดิว: ไอ่เหี้ย กูบนเว้ย .... ก้อ แต่ก่อนกูคบกับรุ่นพี่คนนึง แต่แม่งขี้หึงสาดด กูเลยไม่เอาแล้ว เลิกๆๆ คบผู้หญิงดีกว่า

ตั้ม: เออ โอเค

ดิว: โอเคไรวะ

ตั้ม: ป่าววว ก็กูไม่รู้จะพูดอะไร มึงก็โอเคแล้วไง กลับมาเป็นชายแท้แล้ว ไม่ใช่ตุ๊ดแล้ว

ดิว: มึงหลอกด่ากูนี่หว่า ขอเตะทีดิ๊

ตั้ม: โอ๊ย!!! แม่งเจ็บนะเว้ย สาดด ตีนก็ไม่ใช่เล็ก ๆ

ดิว: 555++ สม  เออ.... ว่าแต่ พี่อ้นของมึงอ่ะ ก็ดูแล้วดูอีก กูว่าใช่ว่ะ

ตั้ม: มึงหมายความว่าไงวะ  ใช่อะไร

ดิว: กูว่าพี่เขาชอบมึงจริง ๆ นะ

ตั้ม: อืม ก็ดีแล้ว มีคนชอบดีกว่าคนเกลียดนะ

ดิว: ทำเป็นพูดดีไปเหอะ ไอ่ฟู เดี๋ยวมึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกูเอง กูจะพิสูจน์ให้มึงรู้ให้ได้