ตะวันและจันทร์ทรา

เนื้อเรื่อง

 ณ กระท่อมน้อย ที่ตั้งอยู่ใกล้กับชายป่าที่ไม่ค่อยมีคนอยากเข้าใกล้นักด้วยเหตุว่า  ในป่านั้นมีปิศาจอยู่ แต่ก็ยังมีผู้อาศัยอยู่     อย่างไม่กลัวเกรงปิศาจทั้งหลาย ผู้อยู่อาศัยก็เป็นเพียงหญิงชรากับหลานสาวตัวน้อยกับหมาประหลาดอีกหนึ่งตัว เหตุที่ทั้งสองไม่คิดกลัวก็เพราะรู้ดีว่า ตราบใดที่พวกนางไม่ไปยุ่งกับพวกปิศาจพวกปิศาจก็จะไม่มายุ่งกับพวกนาง...                                               

 ในยามค่ำคืนเช่นนี้ บ้างหลังต่างๆในหมู่บ้านได้ดับไฟและลงสู่ห้วงนิทรากันหมดแล้ว แต่กระท่อมหลังน้อยที่อยู่ นอกตัวหมู่บ้านกลับยังมีแสงไฟริบหรี่จากเตาผิงให้เห็นอยู่ เนื่องด้วยสมาชิกตัวน้อยในบ้านนอนไม่หลับ

"เป็นอะไรจ้ะมิเรียม นอนไม่หลับงั้นหรือจ้ะ"หญิงชราถามหลานสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ค่ะ สงสัยจะนอนกลางวันมากเกินไปนะค่ะ"หนูน้อยมิเรียมพูดแล้วเดินไปนั่งหน้าเตาผิงกับคุณยายของเธอเหมือน เป็นสัญญาณบอกว่า 'คุณยายเล่า นิทานให้หน่อยสิค่ะ'และคุณยายก็คงรู้จึงเริ่มเล่านิทานเรืองที่หลานสาวชอบให้ฟัง

"จะให้ยายเล่าเรื่อง พระอาทิตย์กับพระจันทร์ ให้ละสิงันมาสิจ้ะ"หญิงชราพูดอย่างอ่อนโยนเด็กหญิงไม่รอช้าที่จ้ะรีบนอนหนุนตักคุณยายเพื่อรอฟังนิทานเรื่องโปรด

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บนสวรรค์ มีเทพบุรุษและเทพธิดาอยู่สององค์ องค์เทพบุรุษนั้นคือ ท่านเทพสุริยัน และองค์เทพธิดาคือท่านเทพจันทร์ทรา ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด พูดได้ว่าเห็นเทพสุริยันที่ไหนก็จะเห็นเทพจันทร์ทราที่นั้นเลยทีเดียว จนกระทั่งวันหนึ่งท่าน มหาเทพได้เรียกตัว เทพสุริยันไปพบเพื่อที่จะให้ทำหน้าที่หนึ่งอย่าง นั้นก็คือให้เทพสุริยันลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อทำหน้าที่ ให้แสงสว่างแก่พวกมนุษย์ ก่อนไปเทพสุริยัน ได้กล่าวคำสัญญากับเทพจันทร์ทราเอาไว้ว่า

"ไม่ต้องห่วงข้าจะ กลับมาแน่นอนเจ้าจะรอข้าได้ไหม"

"แน่นอนได้อยู่แล้ว เจ้าก็อย่าลืมคำสัญญาสะละ ลูซิเฟอ"เทพสาวพูดแล้วแกล้งชกแพงอกของเทพหนุ่มเบาๆ

"อือ ข้าไม่ลืมอยู่แล้วละ มิเรียม"เทพหนุ่มพูดแล้วยิ้มกว้างให้เทพสาวก่อนจะเดินจากไป

วันแล้ววันเล่าที่เทพจันทร์ทราเฝ้ารอเทพสุริยัน จากวันเป็นอาทิตย์ จากอาทิตย์เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนกระทั้งจากปีใกล้จะเป็นศตวรรษ ด้วยชีวิตของเทพอันเป็นนิรัน เทพจันทร์ทราก็เฝ้ารอจนหมดความเชื่อมั่น จึงไปร้องขอท่านมหาเทพลงไปทำหน้าที่ที่โลกมนุษย์ด้วยเพื่อหวังที่จะได้พบกับเทพสุริยันอีกครั้ง เมื่อลงไปเทพสาวได้ทำหน้าที่เป็น จันทร์ทราเพื่อให้แสงสว่างกับเหล่ามนุษย์ ยามค่ำคืน หน้าแปลกที่ เมื่อเทพจันทร์ทราออกมาทำหน้าที่ เทพสุริยันจะไม่ออกมาแต่เมื่อเทพจันทร์ทรา กลับจากทำหน้าที่เทพสุริยันก็จะออกมา ทำให้เทพสาวคิดไปต่างๆนาๆ จนกระทั่งมีดาวดวงน้อยคอยอยู่เป็นเพื่อน จึงทำให้เทพจันทร์ทราคลายเหงาได้บ้างแต่ก็ไม่อาจทำให้เทพสาวคลายเหงาได้มากนัก

เทพสาวยังคงรอคอยเทพสุริยันอย่างมีความหวังจนถึงเดี๋ยวนี้เหมือนดังเช่น...

หญิงชราหยุดพูดเพียงเท่านั้นเพราะ หลานสาวได้หลับไปแล้ว หลับทั้งน้ำตาที่นองใบหน้าอย่างไรสาเหตุ หญิงชราลูบหัวหลานสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนพูดด้วยคลื่นเสียงที่นุ่มนวลว่า

"เหมือนดังเช่นเจ้าที่รอคอย ลูซิเฟอจนยอมทิ้งฐานะเทพลงมาเป็นมนุษย์ อย่างไรละ"

หญิงชราพูดและนึกถึง วันที่เด็กหญิงตัวน้อยมาอยู่ในบ้านพร้อมใบกระดาษที่มีตัวอักษรสีทองอยู่ภายใน

'เราขอฟากหนูน้อยมิเรียม อยู่กับเจ้าจนกว่านางจะพบสิ่งที่หายไปของนางเจอ

ฝากด้วยแม่เฒ่าพยากรณ์

                                                                                    มหาเทพ'

 ---------------------------------------------------

นี่หาวนักอ่านที่น่ารักทุกคน เราอาฟ่างจ้า  เรื่องข้างต้นนี่เป็น หนึ่งในเนื้อหาเรื่อง  สารานุกรมรักฉบับปิศาจ และจะไปเป็นการแสดงของหอลมด้วยน่อ ถ้าหากอยากอ่านเนื้อเรื่องที่เหลือก็เชิญไปหาอ่านกันตามแผงหนังสือทั่วไปน่อ นี่เป็นการโปร โหมด หนังสือและนิยายเรื่องใหม่ของเราด้วย แต่ว่ายังนึกชื่อเรื่องไม่ออกอะท่านึกออกเมื่อไรจะเอามาล่งให้ละกัน  

              แล้วพบกันใหม่นะค่ะ   

 ด้วยรักและห่วงใยจาก สาวน้อยแผ่นดินใหญ่