สายลมหนาว.....ในคืนเหงา - นิยาย สายลมหนาว.....ในคืนเหงา : Dek-D.com - Writer
×

    สายลมหนาว.....ในคืนเหงา

    เป็นแคนโต้ กวีสามบรรทัดที่เรียงร้อยเป็นเรื่องราวสิ่งต่าง ๆ ที่หมื่นลี้ได้รู้ได้เห็น ได้พบได้เจอ นับตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลก จนกระทั่งบัดนี้

    ผู้เข้าชมรวม

    5,255

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    51

    ผู้เข้าชมรวม


    5.25K

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    6
    จำนวนตอน : 20 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 ก.ย. 54 / 23:13 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แคนโต้ เป็นบทกวีไทยร่วมสมัย เกิดขึ้นโดยคนไทย
    มีลักษณะเป็นลูกผสมระหว่างตะวันออกและตะวันตก
    รูปแบบคล้ายกวีไฮกุของญี่ปุ่น มีความแตกต่างกันเล็กน้อย
    ตรงที่ไฮกุจะเน้นไปทางการแสวงหาความหลุดพ้น
    แต่แคนโต้นั้นเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

    ในประเทศไทยมีผู้เขียนบทกวี 3 บรรทัดอยู่บ้างประปราย
    แต่คนที่นิยาม การรวมกลุ่มของบทกวี 3 บรรทัด
    ที่มีความยาวต่อเนื่อง 400 บทขึ้นไปว่า 'แคนโต้' นั้น คือ ฟ้า พูลวรลักษณ์

    ฟ้า พูลวรลักษณ์ ได้ตีพิมพ์บทกวีแคนโต้หมายเลขหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2515
    และแคนโต้หมายเลขสองในปี พ.ศ. 2543
    ต่อมาได้คัดเลือกกลุ่มห้าแคนโต้กลุ่มที่หนึ่ง ในปี พ.ศ. 2546
    ห้าแคนโต้กลุ่มที่สอง ในปี พ.ศ. 2548
    และกลุ่มสาม ในปี 2550



    CANTO(POETRY)any of the main
    division of a long poem

    (MUSIC)a song or melody
    (Encata world english dictionary)

    แคนโต้ แปลว่า
    1. ในทางกวี หมายถึง บรรพ หรือ หมวดของกวีที่มีขนาดยาว
    2. ในทางดนตรี หมายถึง เพลง

    ในหนังสือของผม(
    ฟ้า พูลวรลักษณ์) ผมหมายถึง กลุ่ม ภาค หรือ หมวดของบทกวีสั้นๆ ที่มาเรียงตัวกันเป็นกลุ่มก้อน กวีแคนโต้ของผมเป็นเหมือนบทเพลงที่ร้องออกมาจากอารมณ์ที่แตกต่างกัน เป็นสวนดอกไม้นานาพันธุ์ที่บางดอกอาจมีเรือนร่างคล้ายคลึงกัน บางดอกมีสีเหมือนกันหรือเทียบเคียงกัน

    นานๆครั้งที่บางบทจะมาเป็นคู่ มีความหมายเรื่องราวที่เกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กัน แต่ส่วนใหญ่แต่ละบทจะเป็นอิสระออกจากกัน


    กวี...เป็นเสียงที่อยู่ลึกในจิตใจ มันจึงเป็นเสียงที่ก้องมาจากความเงียบ มีความลึก และงดงาม ยกตัวอย่างเช่น

    บทที่ ๓๖๔
    หนึ่งชีวิตนี้
    ผมไม่รู้จักเพศตรงข้าม
    แม้แต่เพียงคนเดียว

    หรือบทที่ ๓๘๔
    ยอมรับความจริง
    ว่าผมไม่มีเพื่อนร่วมเดินทาง
    ในหนึ่งชีวิตนี้

    ถ้าในแง่เหตุผลธรรมดา มันไม่จริงแน่นอน มันเป็นความขัดแย้งและชวนให้โต้แย้ง แต่หากมองในฐานะบทกวี มันกลับเป็นจริง เป็นเสียงที่อยู่ลึกข้างใน บริสุทธิ์ และสวยงาม

    บุคลิกงานของผมจะใช้คำพูดเรียบง่าย ตรงไปตรงมา เหมือนยื่นมือออกมาข้างหน้าและบอกว่านิ้วมือของผมมีสิบนิ้ว แต่เป็นการเปล่งเสียงออกมาจากข้างใน แฝงเรื่องราว ประสบการณ์ ความนึกคิดอย่างมากมายและยาวนาน ความขัดแย้งและแตกต่างของแต่ละบท กลับเป็นความสนุกของแคนโต้

    ศิลปแขนงที่เรียกว่ากวีนี้ใกล้จะดับสูญ แต่ความแปลกอยู่ที่ว่า มันก็ยังไม่ยอมดับสูญเสียที ผมยังคงพบคนบางคนที่มีภาวะแห่งความเป็นกวี แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เขียนกวีก็ตาม ภาวะแห่งความเป็นกวีนี้เป็นสภาวะสากล ยังคงอยู่อย่างยาวนาน เหมือนดอกไม้ในป่า

    ผมเป็นกวีใต้ดิน ไม่เคยมีงานชิ้นใดของผมขายได้เกินห้าร้อยเล่มเลย และครั้งนี้เป็นความเพียรพยายามอีกครั้งหนึ่งที่ผมพยายามจะขึ้นมาบนดิน แต่ความหวังคงมีไม่มากนัก แต่ผมได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว เมื่อผมแต่งแคนโต้ ผมรู้สึกเหมือนกำลังแต่งเพลงซิมโฟนี มันมีการเรียบเรียงประสานเสียงสูงต่ำ สถานที่ที่แตกต่าง เหตุการณ์ที่แตกต่าง การหักมุม ความมืด ความสว่าง ความอ่อนหวาน และความขมขื่น มันเรียงร้อยกันอย่างสนุกสนาน



    การเสพย์กวี เหมือนการฟังเพลง ต่างกันเพียงว่า นี่เป็นเสียงเพลงแห่งความเงียบ ต่างกันเพียงเท่านี้แต่มีผลอย่างมาก ในขณะที่ดนตรีและเพลงมีผู้เสพย์มากมายมหาศาล บทกวีกลับมีคนอ่านไม่กี่คน

    ตลอดเวลา ๒๘ ปี ผมยังคงยืนหยัดอยู่ในตำแหน่งเดิม เป็นกวีใต้ดิน สาเหตุที่ผมติดมันจนไม่ยอมเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น คงเป็นเพราะความเรียบง่ายของมัน กระดาษขาวไม่กี่แผ่นและดินสอหนึ่งแท่งเพียงเท่านี้ก็พอ ในโลกนี้ยังจะมีสิ่งใดเรียบง่ายกว่านี้อีก

    เมื่อผมอายุมากขึ้น ภาวะของผมก็เปลี่ยนเป็นบวก งานของผมจึงเป็นความเพียรพยายามให้อะไรแก่คนอ่านมากที่สุด ให้ความรู้ ให้จิตสำนึก ให้อากาศ ให้ความสุข อันเกิดจากสภาวะของกวี ให้ในสิ่งที่ชีวิตคนเมืองจำนวนมากขาดหายหรือลืมเลือนไปหมดแล้ว หรือแม้จะอยู่ต่อหน้าก็มองไม่เห็น

    สิ่งที่ใกล้จะสูญพันธุ์ กลับมีความงามอย่างประหลาด และเมื่อผมมีอายุมากขึ้น ผมก็มีความเป็นผู้ใหญ่ มีการยอมรับผิด ยินยอมที่จะเปิดปากอธิบายในบางเรื่อง เต็มใจในการงาน ยอมรับว่าผมยังเป็นหน้สังคมและครอบครัวอยู่ ซึ่งผมอยากชดใช้คืน

    ฟ้า พูลวรลักษณ์


    คัดลอกมาจาก http://www.thaicanto.com


    แคนโต้ของหมื่นลี้

    ผมเป็นคนที่ด้อยมากเรื่องบทกลอน พอได้พบกับแคนโต้ก็รู้ว่าว่า แบบนี้แหละ บทกวีที่ผมต้องการ

    แคนโต้เป็นเหมือนกลอนเปล่า ใช้ใจสื่อสารใจ สร้างความลื่นไหลด้วยอารมณ์แห่งบทกวี

    แคนโต้ของผมอาจจะไม่เหมือนแคนโต้ของคนอื่น ๆ ตรงที่ใช้การเชื่อมโยงระหว่างบทต่อบท ให้เรียงร้อยเป็นเรื่องราวที่ผมต้องการจะสื่อสาร ผมจะใช้หลายบทเพื่ออธิบายสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อ ในขณะที่แคนโต้ส่วนใหญ่มักจะใช้บทเดียวอธิบาย

    แคนโต้ของผมจึงเป็นกวีแห่งอิสระภาพทางจิตใจที่ไม่ถูกขีดขั้นไว้ด้วยเงื่อนไขใด ๆ ทั้งสิ้น เพื่อปลดปล่อยจิตวิญญาณแห่งกวีให้ตื่นขึ้นจากภายในตัวผมเอง



    หากต้องการอารมณ์ในแบบกวีแคนโต้ขนานแท้ ขอแนะนำให้อ่านของ
    ฟ้า พูลวรลักษณ์ ผู้ให้กำเนิดแคนโต้ และร่วมกันสืบสานบทกวีแห่งอิสระภาพทางความคิดร่วมกันได้ที่

    http://www.thaicanto.com/read/read.php

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น