ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Will Not Love ยากจะรัก Kihae

    ลำดับตอนที่ #53 : Will Not Love 40 (end)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.59K
      5
      16 พ.ค. 53

    ท่านประธานคิมที่นั่งนิ่งเงียบกับแววตาที่เศร้าสร้อย ใบหน้าที่เศร้าหมองของผู้ถืออำนาจใหญ่ที่สุดของตระกลูคิมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานที่นั่งมองดูรูปชายทั้งสองอย่างรู้สึกผิดและเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
                    “ท่านครับได้เวลาแล้วครับ”ซอกวานเดินเข้ามาเรียกท่านประธานที่ยังคงนั่งเงียบไร้ความรู้สึก
                    “เดี๋ยวชั้นตามออกไป”
                    ท่านประธานคิมเอ่ยออกมาแค่นั้น ซอกวานจึงโค้งให้แล้วเดินออกไป ที่คิมซังวูหันมามองรูปลุกชายทั้งสองที่วางอยู่บนโต๊ะ
                    “คิบอม ดงเฮพ่อกำลังจะไปหาลูกแล้วนะ”คิมซังวูวางรูปลูกชายลงแล้วเดินออกไปที่เขาตั้งใจจะไปหาลูกชาย
     
                    ลีฮาเจที่มายืนรอท่านประธานคิมที่โรงพยาบาลที่ท่านประธานคิมได้นัดเขาให้ออกมาเจอเพื่อมีอะไรบ้างอย่างที่คิมซังวูกับฮาเจต้องรู้ความจริงให้ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดและเป็นการไถ่ดทษของคิมซังวูที่ทำต่อฮาเจที่เป็นลูกแท้ๆของเค้าอีกคน ที่เขาไม่เคยสนใจและคอยที่จะทำร้ายลูกชายคนนี้มาโดยตลอด ที่ฮาเจนั้นได้รู้ความจริงจากวันที่เกิดเรื่องที่ได้ยินน้องทั้งสองกล่าวลากับบิดา ที่ตอนแรกนั้นฮาเจโกรธและเกลียดคิมซังวูเป็นอย่างมาก แต่เหตุการณ์ที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นทั้งหมดระหว่างน้องชายกับพ่อ ทำให้ฮาเจยอมให้อภัยและยกโทษให้กับผู้เป็นพ่อเพราะเขาไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ต้องมาซ้ำรอยอีก แค่นี้ทุกคนก็ได้บทเรียนราคาแพงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะความไม่เข้าใจกันและความที่มีทิฐิเป็นใหญ่
                    “มาแล้วหรอฮาเจ งั้นเราเข้าไปข้างในกันได้แล้ว”คิมซังวูอกออกมาและเดินนำเข้าไปในห้อง
                    “นี่ครับผลการตรวจดีเอนเอของคุณ”แพทย์ยื่นซองสีน้ำตาลให้กับท่านประธานคิม ที่ท่านประธานคิมรับมาอ่านด้วยสีหน้าที่เครียด “ผลการตรวจของคุณกับคุณคิบอมนั้นสรุปได้ว่า คุณกับคุณคิมคิบอมไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันครับ”
                    “ก็แปลว่าผมกับคิบอมไม่ใช่พ่อลูกกัน”
                    “ครับ แต่ผลการตรวจของคุณกับคุณทงเฮมีผลสอดคล้องกัน ที่คุณกับคุณทงเฮนั้นมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน”
                    ผลการตรวจดีเอ็นเอของคิมซังวูและคิบอมที่ออกท่ทำให้ฮาเจนั้นยิ้มออกมาและขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ทั้งสองไม่ต้องมาเป็นพี่น้องกัน
                    ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นคิบอมกับดงเฮก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรา ถือว่าเป็นความโชคดีของทั้งสองที่ได้มีคนพายเรือเล่นอยู่แถวนั้นและได้ช่วยชีวิตของทั้งสองไว้ทัน ทำให้ทั้งสองรอดมาได้แต่ก็ต้องกายมาเป็นเจ้าชายนิทราและเหมื่อนกับสวรรค์เห็นความรักของทั้งสอง เมื่ออิไลและซังบอมพาทงเฮรุ่นน้องที่มหาลัยมาเยี่ยมคิบอมและดงเฮที่โรงพยาบาล ที่ฮาเจและทุกคนเห็นทงเฮแล้วไม่เชื่อเลยวทงเฮหน้าตาเหมื่อนกับดงเฮมาก เหมื่อนถอดแบบกันมาและยิ่งรู้เรื่องราวของทงเฮที่คล้ายกับคิบอมและดงเฮ ที่ทงเฮนั้นเกิดรักกับน้องชายของตัวเองที่ชื่อมินโฮ ทำให้ฮาเจนั้นขอให้ทงเฮตรวจดีเอ็นเอเพื่อพิสูจน์ว่าทงเฮแป็นลูกของคิมซังวูหรือเปล่า ที่ทั้งคิมซังวูและทงเฮนั้นยอมตรวจดีเอ็นเอและยังเอาเลือดของคิบอมและดงเฮไปตรวจด้วย และวันนี้ก็ทำให้ทุกคนรู้ความจริงว่าคิบอมและทงเฮถูกสลับตัวกันระหว่างคลอด
                    “ดงเฮลูกตื่นมาได้แล้วนะ พ่อจะไม่บังคับลูกสองคนอีกแล้ว ลูกลุกขึ้นมาหาพ่อนะ มาให้พ่อทำหน้าที่ของพ่อบ้าง มาทำหน้าที่ของพ่อที่ดีให้กับลูกบ้าง”
                    คิมซังวูกุมมือของลูกชายเอาไว้แน่น ที่มีฮาเจยืนอยู่ข้างหลังที่ยังรอความหวังที่น้องชายทั้งสองจะตื่นขึ้นมา
     
                    สองร่างที่เดินเกี่ยวก้อยที่สวนดอกไม้อย่างมีความสุข ที่ทั้งสองคอยหยอกล้อกันตลอด ทำให้คนที่ยืนมองมาถึงกับยิ้มออกมากับภาพลูกชายทั้งสอง
                    “คิบอม ดงเฮมาหาแม่หน่อยซิ”
                    ลียอนฮีเอ่ยเรียกลูกชายทั้งสอง ที่ดงเฮวิ่งมาถึงแม่ก่อนที่คิบอมก็ตามติดๆ
                    “ได้เวลาแล้วที่ลูกสองคนจะต้องกลับไปแล้วนะ ทุกคนรอลูกอยู่”
                    “ผมไม่กลับไม่ได้หรอฮ่ะ ผมอยากอยู่กับแม่ที่นี้”
                    “อย่างไงลูกสองก็ต้องกลับ ที่นี้ไม่ใช่ที่ของลูก”
                    “ก็ได้ฮ่ะ ผมกลับก็ได้”ดงเฮบอกอย่างไม่เต็มใจ
                    “คิบอแม่ฝากดูพี่เค้าด้วยนะ กลับไปแล้วก็อย่ากินปลาตัวนี้ทุกวันแล้วกัน”ลียอนฮีหยอกเย้าลูกชาย ทำให้ดงเฮเขินอายขึ้นมา
                    “ก็ปลาของแม่น่าทานซะอย่างนี้ แล้วผมจะอดใจไม่ให้ทานได้อย่างไง”
                    “งั้นแม่ของหลานซักคนนะคิบอม”ยอนฮีแกล้งลูกชายไม่เลิก
                    “แม่อ่ะ ผมเป็นผู้ชายจะท้องได้ไง”ดงเฮบอกอย่างงอนๆ
                    “ถ้าเราอยากมี แม่ให้พรกับเราได้นะ”
                    “แม่อ่ะ อย่าล้อเล่นกับผมแบบนี้ซิ”
                    “ไม่ล้อเล่นก็ได้ แต่ตอนนี้มันถึงเวลาที่ลูกสองคนจะต้องกลับไปโลกของแล้ว”
                    แสงสว่างที่สาดเข้ามาที่ร่างของลูกชายทั้งสองของหล่อน ที่ร่างของลูกชายค่อยๆหายไปกับแสงสว่างนั้น
                    นิ้วเรียวที่ค่อยๆขยับที่ละนิ้ว ที่ฮยอกนั้นเข้ามาเห็นพอดีจึงรีบไปเรียกหมอให้มาดูอาการของเพื่อน
                    เมื่อหมอเข้ามาดูอาการที่ทุกคนต่างรอฟังอาการของคิบอมและดงเฮอย่างใจจดใจจ่อ
                    “คนไข้ไม่มีอาการน่าเป็นห่วงครับ คงสองสามวันก็คงจะกลับบ้านได้แล้ว”แพทย์บอกออกมาทำให้ทุกคนต่างดีใจ “มีอีกอย่างที่หมอต้องบอกพวกคุณ คือคุณดงเฮตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วครับ”
                    คำวินิฉัยของแพทย์ทำให้ทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างไม่น่าเชื่อ ที่คิบอมและหันหน้ามาองกันแล้วยิ้มอย่างรู้กัน
                    นี้ แม่อยากให้ผมมีหลานจริงๆใช่มั๊ย
     
                    หลังจากที่ดงเฮและคิบอมออกจากโรงพยาบาล คิมซังวูก็ขอให้ลูกชายทั้งสองกลับมาอยู่บ้านด้วยกันที่เค้าก็ขอให้ทงเฮและมินโฮกลับมาอยู่ด้วยกันที่นี้และก็ยกบริษัทให้กับฮาเจนั้นบริหารงานแทนที่เขายอมวางมือจากธุรกิจทุกอย่างและให้ลูกกเข้ามาบริหารแทนและปรับความเข้าใจกับลูกๆที่เขาใช้เหตุผลเข้าคุยและยอมวางทิฐิที่มีทั้งหมดออกไป แต่ก็ยังมีเถียงและทะเลาะกับคิบอมอยู่ทุกครั้ง แต่ทั้งคู่ก็ปรับความเข้าใจกันได้
     
                    หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายคิบอมก็พาดงเฮมาที่เกาะนามิ ที่ทั้งสองมาที่ต้นสนที่ได้เขียนคำมั่นสัญญากันเอาไว้
                    “คิมคิบอมคนนี้จะขอดูแลลีดงเฮด้วยชีวิตของผม”
                    “ลีดงเฮคนนี้ยอมมอบชีวิตและหัวใจของผมให้กับคิมคิบอมเพียงคนเดียว”
                    ทั้งสองที่บอกคำสัญญาของกันและกันที่มีให้กันตั้งแต่แรก ที่ตอนนี้ทั้งสองได้มีพยานรักด้วยกันสองคน ที่ลูกชายของทั้งสองเป็นฝาแฝดชายที่อายุได้สามขวบ ที่เด็กชายฝาแฝดทั้งสองวิ่งมาหาคิบอมและดงเฮที่ยืนอยู่ใต้ต้นสน
                    “คิเฮที่หลังอย่าพาน้องวิ่งอย่างนี้นะครับ”
                    “ครับแม่ แต่เฮคิบอกให้ผมวิ่งมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่นี้”
                    “ก็เฮคิอยากมาหาคุณพ่คุณแม่นี้ครับ เฮคิไม่อยากอยู่กับพี่คิเฮ พี่คิเฮชอบแกล้งผม”เฮคิฟ้องผู้เป็นพ่อ
                    “คิเฮต่อไปห้ามแกล้งน้องรู้มั๊ย เรามีแค่กันสองคน เราสองคนต้องรักกันให้มากๆและลูกต้องดูแลน้องแทนแม่รู้มั๊ย”ดงเฮสอนลูกชายคนโต
                    “ครับแม่ ผมจะดูแลน้องเป็นอย่างดีครับแม่”
                    ดงเฮยิ้มให้กับลูกชายแล้วหอมแก้มลุกชายทั้งสอง ที่คิบอมยืนมองด้วยความอิจฉาและงอนดงเฮ ทำให้ดงเฮต้องลุกขึ้นมาหอมแก้มคิบอมอีกคน
                    “ของพ่อก็มีเหมื่อนกัน”
                    ดงเฮหอมแก้มอีกฟอดแต่ยังคงไม่หนำใจคิบอม คิบอมจึงดึงดงเฮเข้ามาจูบต่อหน้าลูกชาย ที่ลูกชายทั้งสองทั้งคิเฮและเฮคิต่างพากันปิดตาให้พ่อกับแม่ได้จูบกัน แต่ก็ยังแอบดูพ่อกับแม่จูบกันอยู่ ที่เด็กแฝดทั้งสองไม่คิดจะขัดความสุขของพ่อแม่เลย ให้พ่อแม่ได้จูบกันให้หนำใจกับความรักที่พ่อแม่มีให้กันตลอดมา
     
                    ไม่มีคำว่าถูกหรือผิดในความรักของคนทั้งสอง.......ถ้าคิดจะรักกัน

    ................................................................................................................................................................................................................
    ไรเตอร์ขอคุย
    *และแล้วก็มาถึงจุดจบของความรักที่ผิด จบแล้วก็ช่วยเม้นกันส่งท้ายด้วยนะ*
    *และก็มีคู่เซอร์ไพร์ซที่ทำให้รีดเดอร์ไม่คาดคิดมาก่อน*
    *ติดตามอ่านภาคต่อของฟิคเรื่องนี้ได้ใน will love จะรัก.....กันต่อนะจ๊ะ*
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×