ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Time Of Love เวลาแห่งรัก 4 100%
15 ปีผ่านไป
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นดงเฮที่เคยเป็นเด็กร่าเริง สดใส ยิ้มง่าย ช่างพูด ช่างคุยกลับเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนจนทำให้ยูริต้องย้ายบ้านมาอยู่ที่โซลเพื่อให้ดงเฮลืมเรื่องราวในอดีตและพาดงเฮมารักษาตัวที่โซลด้วย
“แต่งงานกับผมนะโซอึน”
เสียงของชายหนุ่มที่ร้องขอหญิงสาวแต่งงาน
“ไม่ ไม่ ไม่”
เสียงร้องเพ้อของชายหนุ่มที่พลิกไปพลิกมาและมีเหงือต็มใบหน้าของชายหนุ่มที่กำลังฝันเหตุภาพนั้นอยู่และต้องทำให้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาจากความฝันเมื่อลีแทมินมาปลุกให้ตื่น
“พี่ดงเฮ พี่ดงเฮเป็นอะไรไป”
“แทมิน พี่ฝันถึงคิบอมอีกแล้ว คิบอมจะแต่งงานกับคนอื่น”
“มันก็แค่ความฝันเท่านั้นเองพี่ดงเฮ พี่ดงเฮอย่าคิดมากเลยนะ”
แทมินน้องชายที่มีความสูงเท่ากับพี่ชายปลอบออกมา
“พี่กลัว พี่กลัวว่าคิบอมจะลืมพี่”
“พี่คิบอมไม่มีทางลืมพี่ดงเฮของผมเด็ดขาด พี่ดงเฮอย่าคิดมากเลยนะครับ พี่ดงเฮนอนเถอครับ”
แทมินปลอบพี่ชายแล้วจัดแจงให้ดงเฮนอนและตัวเองก้ลุกขึ้นไปนอนที่เตียงของตัวเอง
“คิบอมเค้ารอคิบอมอยู่นะ”
เสียงที่แผ่วเบาเอ่ยออกมาที่จะฝากให้คนอีกซีกโลกได้ยินกับสิ่งที่เค้าบอก
อีกซีกโลกหนึ่งคิมคิบอมเด็กหนุ่มอายุ22ปีที่หล่อ คคมเข้มและเงียบขรึมที่กลับเข้ามาในบ้านหลังจากทำธุระข้างนอกเสร็จ
“คิบอมกับมาแล้วหรอลูก”
คิมแตอีเอ่ยถามลูกชายที่พึ่งเข้ามา
“ครับแม่ผมขอตัวเข้าห้องก่อนนะครับ”
คิบอมบอกออกมาและเดินเข้าห้องไปคิมแตฮีมองลูกชายตามหลังอย่างเหนื่อยใจ
“พี่คิบอมล่ะค่ะแม่”
“เข้าห้องไปแล้วลูก”
คิมแตฮีบอกออกมาอย่างเครียดๆทำให้จียอนรู้ว่าแม่ของเธอเครียดเพราะอะไร
“เดี๋ยววหนูไปคุยกับพี่คิบอมก่อนนะค่ะแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ”
จียอนบอกออกมาแล้ววิ่งไปที่ห้องของคิบอมทันที
“จียองเข้าไปหน่อยนะค่ะพี่คิบอม”
จียอนเคาะประตูและพตะโกนเข้าไป
“เข้ามาซิจียอน”
เมื่อคิบอมอนุญาติจียอนจึงเปิดประตูเข้ามาลัเห็นคิบอมนั่งอยู่ทีค่โต๊ะทำงาน
“พี่คิบอมเป็นไรไปค่ะหรือเรื่องพี่โซอึนอีกค่ะ”
“ไม่มีไรหรอกจียอนพี่ไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไมพี่นั่งเครียดอยู่อย่างนี้ล่ะค่ะ”
“พี่แค่คิดถึงใครบางคนอยู่คนที่พี่รักที่สุด”
“พี่ดงเฮใช่ไหมค่ะ”
เสียงที่ดะงเข้ามาที่มาพร้อมกับหญิงสาวอีกคน
“จีวอน”
คิบอมอุทานออกมาเมื่อน้องสาวอีกคนที่หน้าตาเหมื่อนกับจียอนเพราะจีวอนและจียอนเป็นพี่น้องฝาแฝดกันแต่ผิดที่นิสัยแตกต่างกัน จีวอนที่จะด(มั่นใจกล้าพูดกล้าทำส่วนจียอนจะเป็นสาวน่ารักขี้อ้อนดูสดใส
“พี่คิดถึงพ่ดงเฮ พี่รักพี่ดงเฮและพี่ไม่มีวันพี่ดงเฮทำไมจีวอนไม่รู้ เมื่อพี่รักพี่ดงเฮและลืมพี่ดงเฮไม่ได้ทำไมพี่ไม่กลับไปหาพี่ดงเฮล่ะค่ะ”
“จีวอนก็รู้ว่าพี่หมั้นกับโซอึนแล้วแล้วพี่จะกลับไปหาดงเฮได้ไงทั้งที่พี่อยากจะกลับไปหาดงเฮ”
“แต่หัวใจของพี่อยู่ที่พี่ดงเฮนะค่ะไม่ใช่พี่โซอึนและอีกอย่างพี่จะโกหกจีวอนไม่ได้”
จีวอนบอกออกมาและวางกระดาษลงบนโต๊ะที่เธอได้รับมาเมื่อเช้าที่ส่งให้คิบอมที่บ้านเพื่อให้คิบอมรับรู้วว่ามหาลัยที่เกาหลีตอบรับให้เค้าไปเป็นอาจารย์ท่นั้น
“ถ้าพี่ไม่ได้รักพี่ดงเฮ พี่คงไม่ทำแบบนี้หรอกค่ะ เรื่องนี้เราสองคนจะไม่บอกคุณแม่เด็ดขาดแค่ขอให้พี่ทำตาหัวใจของพี่ก็พอ”
“พี่ขอบใจเราสองคนมากเลยนะที่เข้าใจพี่”
“แค่ให้พพี่คิบอมมีความสุขจียอนก็พอใจแล้ว จียอนไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้”
“เรื่องพี่โซอึนพี่จัดการเองแล้วกันนะ จีวอนกับจียอนคงช่วยพี่ไม่ได้ แต่จีวอนอยากได้พี่ดงเฮเป็นพี่สะใภ้มากกว่านะค่ะ”
จีวอนพูดออกมาทำให้คิบอมคิดหนักใจเพราะไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรดีเพราะที่เค้าต้องหมั้นกับโซอึนเพราะผู้เป็นแม่บังคับให้หมั้นกับโซอึนทั้งที่เค้าไม่ได้รักโซอึนเลยในหัวใจของเค้ามีแต่ดงเฮทั้งหัวใจตลอด15ปีที่ผ่านมาและเค้าไดตัดสินใจแล้วที่จะเลือกดงเฮและกลับไปหาดงเฮที่เกาหลี
ดงเฮที่ตื่นแต่เช้าและนั่งจดบันทึกทึกคิบอมอย่างซึมเศร้า
“คิบอมคงไม่ลืมเค้านะ เค้ารอคิบอมอยู่เค้าจะรอจนกว่าคิบอมจะกลับมา ถึงมันจะเลือกเวลาของเค้าอีกไม่นานแล้ว”
ดงเฮบอกออกมากับสร้อยข้อมือที่คิบอมให้กับเค้าไว้ แทมินที่เข้ามาเรียกดงเฮที่เห็นดงเฮนั่งซึมเศร้าอยู่ก็อดสงสารไม่ได้
“พี่ดงเอ คุณแม่ให้มาเรียกไปทานครับ”
“เดี๋ยวพีตามไปนะแทมิน”
ดงเฮบอกออกมาและเก็บสมุดบันทึบลงลิ้นชักและเดินตามแทมินออกไปข้างล่าง
“มาทานข้าวได้แล้วนะเดี๋ยวจะไปเรียนสาย”
ยูริบอกลูกชายทั้งสองคนที่เดินลงมาจากข้างบน ดงเฮกับแทมินเลื่อนโต๊ะมานั่งและลงมื้อทานข้าวซึ่งดงเฮทานแค่นิดเดียวแล้วก็อิ่ม
“อิ่มแล้วหรอดงเฮ”
“ครับแม่ผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ”
ดงเฮบอกอกมาแล้วลุกออกจากโต๊ะไปทำให้แทมินจึงต้องรีบลุกออกจากโต๊ะตามดงเฮออกไป
“แทมินแม่ฝากพี่ด้วยนะ”
“ครับแม่”
แทมินรับคำออกมาแล้วววิ่งตามดงเฮออกไป ยูริมองตามหลังลูกชายทั้งสองก็รู้สึกผิดที่ทำกับดงเฮกับคิบอม
“ดงเฮแม่ไม่หน้าทำแบบนี้กับลูกเลย ถ้ารู้ว่าลูกจะเป็นแบบนี้”
ยูริบอกออกมากับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงของลูกชายที่เปลี่ยนไปหลังจากคิบอมไปอเมริกา
แทมินที่มาส่งดงเฮที่มหาลัยที่มีซองมินและเรียวอุครออยู่
“พี่ดงเฮ ตอนเย็นผมจะมารับนะ รอผมด้วย”
“อืม”
“พี่ซองมินพี่เรียวอุค ผมฝากดูพี่ดงเฮด้วยนะ”
“จ๊ะ/จ๊ะ”
“ผมไปเรียนก่อนนะ”
แทมินบอกออกมาแล้ววิ่งออกไปเพื่อรีบไปโรงเรียนที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยของดงเฮ
“ชั้นงงไปหมดแล้วว่าใครเป็นนพี่ใครเป็นน้องกันแน่”
ซองมินบอกออกมาและหันมามองดงเฮที่ดูเรียบเฉยและไร้ความรู้สึกและเดินออกไป ทำให้ซองมินกับเรียวอุคต่างหนักใจกับท่าทีของดงเฮที่ไม่เคยสนใจใครและยุ่งเกี่ยวกับใครกับเลยนอกจากเค้าสองคน ดงเฮ ซองมิน เรียวอุค มานั่งรอเรียนที่ห้องเรียนที่ดงเฮเลือกมานั่งห่างๆกับเพื่อนที่เป็นที่ประจำของของดงเฮ คิมซังบอมเพื่อนร่วมห้องของดงเฮที่แอบชอบดงเฮมาตั้งแต่ปีหนึ่งแต่ดงเฮไม่เคยจะสนใจเค้าเลยซึ่งซองมินและเรียวอุคต่างรู้ดี
“หวัดดีดงเฮเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าซีดจัง ไปนอนห้องพยาบาลไหม”
คิมบอมถามขึ้นมาเมื่อเห็นดงเฮนั่งด้วยสีหน้าซีดเซียว คิมบอมจึงเอามือจับที่แขนของดงเฮทำให้ดงเฮต้องรีบชักมือออกจากการจับของคิมบอมที่จับอยู่
“ผมไม่เป็นไร คิมบอมไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก”
ดงเฮบอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจและเอาแขนไว้ใต้โต๊ะเพื่อไม่ให้ใครมาถูกเนื้อต้องตัวได้อีกท่าทางของดงเฮทำให้ซองมินและเรียวอุคสงสัยว่าดงเฮเป็นอะไรไปถึงได้หวงเนื้อหวงตัวขนาดนี้ทั้งทีเคยชินก็แล้วก็ตามและเห็นสีหน้าจองคิมซังบอมแล้วก็อดสงสารไม่ได้
โซอึนคู่หมั้นของคิบอมที่คิมแตฮีให้คิบอมหมั้นกับโซอึนเพราะอยากให้คิบอมลืมดงเฮให้ได้และลืมดงเฮให้ได้และข้อผูกมัดต่างๆที่คิบอมกับดงเฮได้ให้สัญญาไว้ โซอึนที่มาหาคิบอมที่บ้านที่เจอจีวอนกับจียอนที่นั่งอยู่แบบไม่สนใจโซอึนเลยเพราะจีวอนไม่ค่อยชอบโซอึนอยู่แล้วเพราะคิดว่าโวอึนเป็นคนทำให้คิบอมต้องเป็นแบบนี้
“มาหาคิบอมหรอโซอึน”
คิมแตฮีเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าของโซอึนที่จีวอนนั่งดูทีวีอยู่ก็ลุกเดินออกจากห้องไปอย่างไม่พอใจทำให้แตฮีหนักใจกับจีวอนอีกคน
“พี่จีวอนรอจียอนด้วย”
จียอนเรียกแฝดผู้พี่และวิ่งตามไป
“โซอึนอย่าถือน้องเลยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า แล้วคิบอมล่ะค่ะ”
“อยู่บนห้องจ๊ะ”
“งั้นโซอึนขอตัวขึ้นไปหาคิบอมก่อนนะค่ะ”
โซอึนบอกออกมาและเดินขึ้นไปหาคิบอมที่ห้อง
จีวอนกับจียอนที่ลุกออกมาจากห้องนั่งเล่น จีวอนจึงสั่งน้องสาวไม่ให้บอกเรื่องที่คิบอมจะไปเกาหลีเด็ดขาด
”จียอนเก็บเรื่องที่พี่คิบอมจะไปเกาหลีให้เงียบนะอย่าบอกแม่กับยายโซอึนเด็ดขาด เข้าใจ๋”
“จียอนไม่บอกใครเด็ดขาด จียอนอยากเห็นพี่คิบอมยิ้มอีก”
“ดี”
จีวอนบอกมาแล้วเดินเข้าห้องไป โซอึนที่เดินมาหาคิบอมบนห้องและเห็นคิบอมนั่งมองอะไรอยู่จึงเดินเข้าไปแต่คิบอมเห็นโซอึนก่อนจึงเก็บรูปลงลิ้นชัก
“ทำอะไรอยู่ค่ะคิบอม”
โซอึนถามออกมาและมือทั้งสองโอบคล้องคอของคิบอมและวางคางเกยกับไหล่คิบอม
“ผมกำลังทำงานอยู่ครับ โซอึนมีอะไรหรือเปล่า”
“โซอึนจะชวนคิบอมไปเที่ยวข้างนอกค่ะ คิบอมไปกับโซอึนนะ”
“ก็ได้ครับ”
“คิบอมน่ารักที่สุดเลย”
โซอึนบอกออกมาและกดจมูกลงบนแก้มของคิบอมซึ่งเป็นจังหวะที่จียอนเข้ามาพอดี
“ขอโทษค่ะพี่คิบอม จียอนไปก่อนก็ได้”
“มีอะไรกับพี่หรือเปล่าจียอน”
คิบอมถามจียอนออกมาเมื่อเห็นจียอนจะเดินออกไป
“คือจียอนจะให้พี่คิบอมพาจียอนกับจีวอนไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนวันนี้ค่ะ คือคุณแม่ไม่ให้เราสองคนไปกันค่ะ ถ้ามีพี่คิบอมไปด้วยคุณแม่ก็จะให้เราสองคนไปค่ะพี่คิบอม”
“ได้ซิ งั้นเราไปเตรียมตัวแล้ววกัน”
“ค่ะพี่คิบอม พี่คิบอมใจดีที่สุดเลย”
๗ยอนบอกออกมาและวิ่งออกไปจากห้องอย่างดีใจ ทำห็โซอึนไม่พอใจอย่างมากที่คิบอมเลือกไปกับน้องมากกว่าเธอ
“ขอโทษนะโซอึน เราค่อยไปวันหลังแล้วกัน”
คิบอมบอกออกมา โซอึนเดินออกไปอย่างไม่พอใจ
...........................................................................................................................................................................
ไรเตอรขอคุย
*ครบ100% แล้วนะ ขอโทษที่มาอัพช้าไปหหน่อยนะทุกคน*
*บอมจะกลับไปหาด๊องแล้ว รอกันหน่อยนะ*
*อ่านแล้วเม้นด้วยนะจ๊ะทุกคน*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น