คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 100%
“ถือมาเร็วๆซิ”มินวูหันไปสั่งยองมินที่ถือกระเป๋าตัวเองตามมา ที่ทำให้กวังมินน้องชายถึงกับยิ้มออกมาที่มีสักกี่คนที่จะกล้าใช้พี่ชายคนนี้ของเขา
“ม๊าฮ่ะให้มินวูนอนกับผมก็ได้นะฮ่ะ”กวังมินเสนอขึ้น มินวูหันไปยิ้มหวาน
“ชั้นไม่อยากรบกวนนายล่ะกวังมิน ชั้นจะไปนอนกับว่าที่สามีชั้น ชั้นจะได้รู้จักพี่ชายของนายมากขึ้น”มินวูพูดยิ้มๆแล้วหันไปมองยองมินที่ยืนอยู่ข้างๆ
“น้าว่าหนูมินวูขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อนนะ เดี๋ยวน้าจะสั่งเด็กๆให้ของว่างไปให้หนูมินวูทานข้างบน”
“ขอบคุณมากฮ่ะน้าคยูฮยอน”มินวูบอกออกมา “ถือมาให้ชั้นด้วยนะว่าที่สามี”หันมาสั่งยองมินแล้วเดินตามคยูฮยอนเข้าไปในบ้าน กวังมินถึงกับหัวเราะออกมาที่ไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้
“ดีใจด้วยนะฮยอง งานนี้เจอของดีแล้วฮยอง”กวังมินตบบ่าพี่ชาย
“จะสั่งสอนให้เข็ดเลยเด็กเอาแต่ใจ”ยองมินกัดฟันพูดอย่างเข่นเขี้ยว
“สั่นสอนอย่างไงก็แล้วแต่ฮยองแล้วกัน แต่ก็อย่าให้ท้องก่อนแต่งแล้วกัน ไม่งั้นได้เป็นข่าวใหญ่โตแน่”กวังมินพูดทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มแล้วเดินเข้าบ้านไปที่ปล่อยให้พี่ชายเดินถือกระเป๋าใบใหญ่โตของคุณหนูโนมินวูเข้ามาคนเดียว
เล่นกับใครไม่เล่นนะคุณหนูตัวร้าย มาเล่นกับโจวยองมินคนนี้จะจับปล้ำซะให้เข็ด
มินวูขึ้นมาบนห้องเดินดูรอบๆห้องสำรวจห้องอย่างพินิจกับรอยยิ้มบางยิ้มออกมา ที่ภายในห้องตกแต่งอย่างคลาสสิก หรูหราสมกับเป็นลูกชายตระกลูชเว
“นี้หรอเค้าเรียกว่าแมน ถ้าแมนจริงคงไม่เล่นตุ๊กตาหมีพูห์แบบนี้หรอก”ร่างเล็กหยิบตุ๊กตาหมีพูห์สีเหลืองที่วางไว้หัวเตียงด้วยรอยยิ้มแล้วกลับไปวางที่เดิม
“สนุกมั๊ยครับคุณหนูมินวู”เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้น ร่างเล็กหันมาทันควัน
“สนุกอะไรของนายหรอไอ้โย่งหัวทอง”ยังปากดีที่ทำหน้าประลิ้มประลีใส่ร่างสูงที่ย่างก้าวเข้ามาหา
“ก็ทำให้คนอื่นเค้าอยากแล้วจากไปไงครับ”ไม่พูดเปล่ายังคว้าเอวบางเข้ามารั้งกอดทำให้มินวูหนีไปไหนไม่ได้
“ปล่อยชั้นนะ ถ้าไม่นายไม่ปล่อยชั้นจะร้องให้น้าคยูช่วย”ปากว่ามือก็ตีรัวแผ่นอกรัว
“ไหนบอกว่าจะทำให้ผมไงครับ ทำไมตอนนี้กลัวล่ะครับคุณหนูมินวูคนเก่ง”มินวูเกลียดเสียง สายตาแบบนี้ที่สุด
“ใครว่าชั้นกลัว ชั้นไม่ได้กลัวสักหน่อย แค่ชั้นไม่มีอารมณ์ก็เท่านั้น”พูดออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ยองมินยกยิ้มกับเด็กที่ไม่ยอมแพ้อะไรจริงๆสงสัยงานนี้ต้องสอนกันยาว
“เดี๋ยวชั้นทำให้นายมีอารมณ์เองแล้วกันคุณหนูตัวร้าย”ยองมินรั้งร่างบางมานอนบนเตียงบนที่ตัวเองคร่อมอยู่ข้างบนทีมือยังโอบกอดเอวบางไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยชั้นนะไอ้โย่ง ปล่อยชั้นนะ”มินวูตะโกนร้องเสียงดังมือก็ตีหน้าอกแกร่งรัว ยองมินยิ้มอย่างพอใจที่ได้แกล้งคุณหนูคนนี้
“ไม่ปล่อย ปล่อยก็ไม่ได้ทำอย่างนาย
“ปล่อย ไม่เอา อุ๊บ.....”เสียงร้องหายไปฉับพลันเมื่อปากหยักได้รูปประกบจูบปากเรียวเล็กได้รูปที่ไมม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปข้างใน แต่ก็ทำให้มินวูตาเบิกโตตกใจได้ไม่น้อย นี้เป็นครั้งที่สองของวันนี้แล้วที่โดนไอ้โย่งหัวทองมันจูบ มินวูไม่ยอม มินวูจะเอาคืนให้ได้
“จูบของชั้นเก่งมั๊ยคุณหนูโนมินวู”พูดตอกย้ำอย่างลอยหน้าลอยตาที่ลมหายใจรดรินหากัน จนมินวูนึกหมั้นไส้อยากจะต่อยแสกหน้าเหลือเกิน
ยองมินลุกขึ้นมาแต่กลับโดนมือเล็กดึงมาให้นอนบนเตียงและก็ถูกโจมตีอย่างหนักจากมินวูที่ขึ้นมานั่งคร่อมทับบนตัวที่มีตุ๊กตาหมีพูห์ตีลงบนตัว
“รู้จักมินวูน้อยไปแล้ว”ไม่ว่าเปล่าใช้ตุ๊กตาตีลงบนร่างสูงที่นอนปัดป้อง
“ชั้นเจ็บนะ โอ๊ย....”ยองมินพยายามปัดป้องที่มินวูยังตีไม่เลิกแล้วสุดท้ายมินวูก็โดนรวบข้อมือจนได้
“ปล่อยชั้นนะไอ้โย่ง”
“ไม่ปล่อยคุณหนูหมูแฮม”หมูแฮมอะไรไอ้โย่งทำไมเรียกเราแบบนี้ เราไม่ได้อ้วนสักหน่อย
“นายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกชั้นว่าหมูแฮม นายจะว่าชั้นอ้วนหรือไง”ว่าออกมาทั้งที่ถูกรวบข้อมือ
“นายไม่ได้อ้วนหรอก แต่หน้านายนะเหมือนหนูแฮมเตอร์บวกกับเจ้าหมูอู๊ดๆชั้นว่าชื่อนี้มันเหมาะกับนายดี”
“อ๊ากกก นายว่าชั้นหน้าเหมือนหมู นายตายซะเถอะ”มินวูพยายามดึงข้อมือออกแต่ก็สู้แรงยองมินไม่ได้ ที่รั้งดึงกันไปมากับเป็นมินวูต้องเสียจูบอีกรอบให้กับยองมินแต่ครั้งนี้มินวูเป็นฝ่ายจูบเสียเอง มีหรือยองมินจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยที่รั้งคอระหงเข้ามาจูบให้แนบชิดถนัดถนี่มากขึ้น
คุณหนูว่าผมไม่ได้นะครับ ครั้งนี้คุณหนูเป็นคนเริ่มก่อนเอง หึหึ
ข้างในสู้กันเป็นกันตายแต่ข้างนอกกับลุ้นแถบตัวโก่งเมื่อได้ยินเสียงร้องหลุดรอดออกมาที่ม๊าคยูฮยอนและแฝดน้องโจวกวังมินเอาหูแนบฟังติดประตูห้องนี้ถ้าสิงเข้าไปได้คงสิงเข้าไปทั้งแม่และลูกแล้ว
“ม๊าฮ่ะ ม๊าว่าฮยองกับมินวูเค้าแบบนั้นกันหรือเปล่าฮ่ะ”กวังมินคิดไปไกลแล้ว แค่ได้ยินเสียงของพี่ชายและว่าพี่สะใภ้ก็ทำให้เด็กสี่มิติอย่างกวังมินก็คิดไปไกลแสนไกลแล้ว
“ม๊าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ม๊าก็คิดเหมือนลูกเหมือนกัน เวลาม๊าทำกับป๊าม๊าก็ร้องแบบนี้เหมือนกัน”ม๊าคนสวยก็เป็นไปกับเขาด้วย “กวังมินม๊าว่าเราไปข้างล่างกันดีกว่า ปล่อยให้พี่ค่อยใช้เวลาส่วนตัวกับมินวูจะดีกว่า”คยูฮยอนบอกออกมาแล้วดึงมือลูกชายคนเล็กออกไปจากตรงไหน ที่ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นในห้อง ที่สองแม่ลูกมโนกันไปเองกันไกลแสนไกลแล้ว
ต่อ
กว่ายองมินและมินวูจะลงมาทานอาหารเย็นก็เล่นให้ยองมินนั้นเหนื่อยหอบกับการสั่งสอนมินวูให้เลิกแผลงฤทธิ์ ทั้งปากที่แดงเจ่อของมินวู ท่าเดินแบบไม่เต็มเท้า แล้วยังเดินจับสะโพกมาอีกทำให้กวังมินหันไปมองหน้ามารดาทันที คยูฮยอนอมยิ้มออกมาทันทีที่เห็นสภาพร่างกายของว่าที่ลูกสะใภ้ แต่ต้องเงียบเอาไว้ไม่อยากให้ลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้เขินอายได้
“หนูมินวูจ๊ะน้าว่าหนูมาทานข้าวเถอะจ๊ะ”
“ครับน้าคยูฮยอน”มินวูเลื่อนโต๊ะมานั่งเอง
“ยองมินทำไมลูกไม่ทำให้น้อง ลูกนี้ไม่สมเป็นลูกผู้ชายจริงๆ”ยองมินโดนเอ็ดจนได้ที่มินวูส่งรอยยิ้มเย้ยมาให้
“ไม่เป็นหรอกฮ่ะน้าคยูฮยอน มินวูทำเองได้ฮ่ะ คนไม่มีความรับผิดชอบก็แบบนี้แหละฮ่ะ”ยองมินได้แต่เงียบที่ร่างบางส่งเสียงใสมาไม่ยอมหยุด
“ยองมินลูกเป็นลูกผู้ชายต้องดูแลน้องให้ดีรู้มั๊ย ต้องเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีอย่ารังแกน้องรู้มั๊ย”ซีวอนสอนลูกชาย มินวูได้แต่ยิ้มสะใจที่ทุกอย่างลงไปอยู่ที่ยองมินหมดเลย
“ครับป๊า”
“น้าคยูผมขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยฮ่ะ”
“สำหรับหนูมินวูถามได้ทุกคำถามเลยจ๊ะ”
“น้าคยูก็สวย น้าซีวอนก็หล่อ ดูดีแต่ทำไมยองมินถึงไม่เหมือนน้าทั้งสองคนเลยฮ่ะ ยิ่งนิสัยยิ่งแตกต่างกันเลยฮ่ะ ผมว่ากวังมินยังเหมือนน้าทั้งสองมากกว่ายองมินนะฮ่ะ ทั้งที่เป็นแฝดกันแต่กลับไม่เหมือนกันสักอย่าง ผมเลยอยากรู้ว่าทำไมยองมินถึงมีนิสัยแย่ขนาดนี้ล่ะฮ่ะ”ซีวอน คยูฮยอนถึงกับอึ้งกิมกี่ พูดอะไรไม่ออกแต่กวังมินกลับนั่งหัวเราะที่มินวูเห็นเอาพี่ชายมาว่าต่อหน้า
“หัวเราะอะไรเจ้ากวังมิน”เสียงเข้มหันไปถามน้องชาย
“เปล่า”ทำเสียงสูงลอยหน้าลอยตา
“น้าว่าเราอย่ามัวคุยกันเลย ทานข้าวกันดีกว่าเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดแล้วจะไม่อร่อย”คยูฮยอนเปลี่ยนเรื่องทันที ที่สองสายตามองกันอย่างไม่ยอมแพ้กัน แล้วงานนี้ใครจะชนะล่ะ
เมื่อทานอาหารค่ำเสร็จยองมินเข้าไปคุยกับบิดาในห้อง ส่วนมินวูก็มานั่งคุยกับกวังมินในห้องของกวังมินที่สองสาว?นั่งคุยกันอย่างถูกคอ
“กวังมินชั้นถามที่เถอะพี่ชายนายได้เป็นดาราได้ไงนิสัยก็แย่ หน้าหงิกอย่างเต้าหูพันปี เย็นชาแบบนั้นใครเค้าจะไปชอบได้”
“ถึงฮยองจะเฉยชา ชอบกวนประสานนายแต่ฮยองก็มีความอ่อนโยนนะมินวู”อ่อนโยนตรงไหน ตั้งแต่เจอมาก็เล่นจูบเอาจูบเอา ชั้นเสียจูบให้พี่ชายหลายรอบแล้วนะ มินวูได้แต่คิดในใจ
“ชั้นว่าพี่ชายไร้ความรู้สึกมากซิ กวนประสาทชั้นสิ้นดี”มินวูว่าออกมาอย่างไม่เชื่อ กวังมินได้แต่ยิ้ม
“นายอยู่ไปนายจะรู้จักฮยองดี ถ้านายทำให้ฮยองรักได้ นายจะได้ทุกอย่างจากฮยองเลย ชั้นจะบอกอะไรนะมินวูฮยองไม่เคยรักใครมากก่อน ไม่เคยให้ใครเข้าไปยุ่งในห้อง ไม่เคยทำอย่างที่ทำกับนายเมื่อบ่าย นายเป็นคนแรกที่ฮยองทำให้รู้มั๊ย”
“นายจะบอกชั้นว่าพี่ชายนายก็ชอบชั้นเหมือนกัน”มินวูคิดเองเออเอง
“แล้วแต่นายคิดแล้วกัน ชั้นคิดแทนฮยองไม่ได้”กวังมินบอกออกมาทำให้มินวูครุ่นคิด โจวยองมินงานนี้นายเสร็จแน่ ชั้นจะทำให้นายรักชั้นหัวปักหัวป่ำเลย คึคึ........
ทางด้านยองมินที่เข้ามาคุยกับบิดาในห้องที่ถูกซีวอนสอนต่างๆนานาที่อยากให้ลูกชายดูแลมินวูให้ดี อย่าทำให้มินวูเสียใจ เสียหายได้ที่ดูจากเมื่อเย็นแล้วลูกชายของเขาคงไปก่อเรื่อง กวนประสาทหนูมินวูไม่น้อย
“ยองมินถ้าลูกไม่รักหนูมินวูก็อย่าทำอะไรให้หนูมินวูต้องเสียหาย เสียใจที่หลังรู้มั๊ยเพราะลูกและหนูมินวูยังมีโอกาสที่จะได้พบใครอีกมากมาย ป๊าไม่อยากให้ลูกเห็นหนูมินวูเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น”
“ผมรู้ครับป๊า ถ้าผมไม่รัก ผมจะไม่ทำให้มินวูต้องเสียหาย เสียใจกับการกระทำของผมได้ ผมเป็นลูกผู้ชายพอครับป๊า”ยองมินตอบอย่างจริงจัง หนักแน่น
“สมแล้วที่เป็นลูกป๊า”ซีวอนตบบ่าลูกชาย “แต่ถ้าเรารักหนูมินวูขึ้นมาก็ทำตามใจที่เราต้องการได้เลย เหมือนกับพ่อที่พอรู้ว่ารักม๊าป๊าก็ปล้ำม๊าจนได้เราสองคนมาเป็นลูก”ตอนแรกยังสอนลูกอยู่ดีแต่ตอนนี้ทำไมถึงสอนลูกแบบนี้ ชเว ซีวอน ยองมินได้แต่ยิ้มแต่ถ้าจะทำอย่างที่ป๊าต้องการ ผมต้องดัดนิสัยของคุณหนูจอมเอาแต่ใจก่อนแล้วกัน ดัดได้เมื่อไรผมจะเอามาเป็นภรรยาอย่างที่ม๊ากับป๊าต้องการเลย
ครบแล้วค่า อาจจะสั้นไปหน่อยนะ ขอโทษรีดเดอร์ด้วยแล้วกันนะค่ะที่มันสั้นไป
สำหรับฉากรัก ฉากหวานของยองวูไรเตอร์จะลงในทวิตนะค่ะ เข้าไปในทวิต @takfanfic ฟอกันได้เลยค่ะ ไรเตอร์จะอัพเดตเรื่องฟิคเท่านั้นค่ะ
ความคิดเห็น