ร้ายก็รัก youngminwoo

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2

มินวูเดินเข้ามาในห้องด้วยอารมณ์หงุดหงิดหน้าบูดบึ้ง กระแทกก้นนั่งอย่างแรงทำให้คยูฮยอนมองหน้าดงแฮที่เห็นอาการของมินวู ที่ดงแฮได้แต่ยิ้มแหย่ๆให้กับเพื่อนที่ลูกชายเริ่มแผลงฤทธิ์ซะแล้ว ใครไปจุดระเบิดเจ้าลูกชายของผมเนี๊ย

                “มินวูลูกเป็นไรไปค่ะ”ดงแฮถามเสียงหวานกับลูกชายที่นั่งกอดอก

                “ก็ไอ้ตาถั่วซิมาหามินวูเป็นผู้หญิง”มินวูบอกออกมาทำให้ผู้ใหญ่ทั้งถึงบางอ้อยิ้มออกมา

                “หนูมินวูของน้าน่ารักขนาดนี้ ใครก็ต้องเข้าใจผิดเป็นธรรดาซิ น้าว่าอย่าได้แคร์คนพวกนั้นเลยนะ”คยูฮยอนบอกออกมาที่มินวูได้แต่ยิ้ม

                “ไอ้ตาถั่ว”

                “นาย”

สองเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกันเมื่อยองมินเปิดประตูเข้ามาที่ต่างคนต่างชี้หน้าทำให้ม๊าทั้งสองถึงกับตกใจและหันไปมองลูกตัวเอง

“ยองมินลูกรู้จักน้องแล้วหรอจ๊ะ”คยูฮยอนถามขึ้นและดึงลูกชายเข้ามานั่งด้วยกัน ที่มินวูเชิดหน้าใส่

“ไม่หรอกครับม๊า แค่มีเรื่องเข้าใจผิดกันอีกหน่อยครับ”

“นิดหน่อยของนายหรอ ที่คิดว่าชั้นเป็นผู้หญิงแล้วเข้าห้องน้ำผิด”

“หนูยองมินตาถึงนะที่เห็นลูกน้าเป็นผู้หญิง”ดงแฮบอกออกมา

“ม๊า มินวูเป็นลูกม๊านะม๊าต้องเข้าข้างมินวูซิ”

“ก็ม๊าคิดเหมือนพี่เค้าเนี๊ย เรานะเหมือนผู้หญิงจะตาย”

“แต่นายเนี๊ยก็หน้าหวานเหมือนผู้หญิงเหมือนกันทำไมม๊าไม่ว่าเหมือนผู้หญิงบ้างล่ะ มาว่ามินวูอย่างเดียว”มินวูค้านออกมา ยองมินมองมินวูไม่วางตา

“มันต่างกันจ๊ะ พี่เค้าถึงจะหน้าหวานก็จริงแต่พี่เค้าก็ยังแมนกว่ามินวูลูกแม่นะ”

“แมนตรงไหน”มินวูประชดออกมา

“แมนไม่แมนพิสูจน์ได้”ยองมินทนฟังเด็กเอาแต่ใจมานานเริ่มบ้างแล้ว เด็กแบบนี้เขาไม่ชอบเลยจริงๆที่ม๊าทั้งสองได้แต่นั่งยิ้ม แต่มินวูถลึงตาใส่อย่างไม่ยอม

“แน่ใจหรอจะให้ชั้นพิสูจน์ ถ้าชั้นพิสูจน์ขึ้นมานายจะมาว่าชั้นไม่ได้นะ”

“ถ้าคุณหนูมินวูท้ามาแบบนี้ ผมคงปฎิเสธไม่ได้”ยองมินบอกอย่างเรียบนิ่งที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ที่เขาจะได้สั่งสอนเด็กชอบเอาแต่ใจคนนี้หน่อย

“ม๊าฮ่ะรอมินวูตรงนี้ก่อนนะฮ่ะ”มินวูบอกอออกมาแล้วรีบลุกออกจากโต๊ะกระชากมือร่างสูงออกจากห้องไปทันที ม๊าทั้งสองได้แต่มองหน้ากันอย่างงง ทำไมเด็กสมัยเนี๊ยมันทำอะไรเร็วกันจัง

มินวูลากมือยองมินมายังห้องน้ำจัดการล็อกประตูเรียบร้อยและยิ้มหวานให้กับร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า มือเล็กเกาะไหล่ลาดเอาไว้ลูบอย่างยั่วๆจงใจแกล้งร่างสูงที่คิดมาท้าคุณหนูอย่างเขา

“กล้าทำไมล่ะ ถ้านายแมนจริงก็ทำซิ”ร่างบางยกยิ้มออกที่ยองมินกระตุกยิ้มกับคุณหนูจอมเอาแต่ใจ อยากเอาชนะเขา

“ร้ายๆแบบนี้ชอบนัก”ใบหน้าเรียวค่อยเคลื่อนมาใบหน้าหวานของอีกคนที่ลมหายใจรดหากันที่มินวูใจเต้นแรงเมื่อจมูกเริ่มชนกันแต่ก็ยังทำใจกล้าไม่ยอมแพ้คนตรงหน้าง่ายๆ

ปากเรียวหยักได้รูปทาบลงบนเรียวเล็กอมชมเล็กดวงตาเล็กเบิกโตที่ถูกชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าจูบและยังดูดดึงเรียวปากอย่างอ่อนโยนแล้วใบหน้าคมเคลื่อนออกมาที่ยกยิ้มออกมาเมื่อเห็นเด็กเอาแต่ใจอย่างคุณหนูมินวูตกใจไม่น้อยกับการจูบ

“ถ้าอยากรู้ว่าผมแมนมั๊ยรอให้เราสองคนเป็นมากกว่านี้ก่อนแล้วกัน แล้วจะทำให้ลืมไม่ลงเลย”ยองมินบอกออกมาอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งเด็กออย่างมินวู ยองมินเดินออกไปอย่างสบายอารมณ์มินวูได้แต่ชี้นิ้วด่าไล่หลังที่โดนร่างสูงแกล้ง

ไอ้ตาถั่วนายขโมยจูบแรกของชั้นนนน

ยองมินเดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดีจนคยูฮยอนต้องมองหน้าลูกชายอดสงสัยไม่ได้ว่าลูกชายไปอารมณ์ดีอะไรมา เอ๊ะหรือว่าที่อารมณ์ดีเนี๊ยไปเอาจิ้นของหนูมินวูมาแล้ว

“ม๊าผมตกลงจะคบกับยองมินและจะแต่งงานกับผู้ชายคนนี้”มินวูโพล่งออกมาทำให้ดงแฮมือทาบอกอย่างตกใจไม่ทันตั้งตัว นี้ยองมินไปทำอะไรลูกชายชั้นเนี๊ยถึงยอมแต่งงานด้วยง่ายขนาดนี้ อย่าบอกนะลูกม๊าเสียจิ้นให้ยองมินเข้าแล้ว

“จ๊ะ ม๊าจะทำตามใจลูกทุกอย่างเลย”ดงแฮที่ยังเป็นงงไก่ตาแตกอยู่เอ่ยออกมา

“แต่มินวูต้องเป็นข้อแลกเปลี่ยนนะฮ่ะ”

“หนูมินวูบอกน้ามาได้เลย น้าสามารถทำให้หนูได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”คยูฮยอนบอกออกมามินวูกระตุกยิ้มออกมา

“มินวูต้องเข้าไปอยู่ที่บ้านน้าคยูด้วยและต้องอยู่ห้องเดียวกับยองมินด้วย”มินวูบอกออกมาที่ม๊าทั้งสองมองหน้ากันทันที ที่มินวูยิ้มอย่างเป็นต่อให้กับยองมินที่ยองมินไม่รู้ว่ามินวูคิดจะทำอะไรกัน “ตกลงมั๊ยฮ่ะ”มินวูมองหน้าม๊าตัวเองและมองหน้าคยูฮยอน

“เรื่องแค่นี้เองน้าไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”คยูฮยอนบอกออกมา

“ม๊าตามใจลูกของม๊าอยู่แล้ว แค่หนูยอมแต่งงานกับพี่เค้าม๊าก็ดีใจแล้ว”

“งั้นมินวูย้ายไปวันนี้เลยนะฮ่ะ”มินวูบอกทั้งรอยยิ้ม ที่สองม๊าก็ได้แต่ยิ้ม ไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กสมัยไวไฟกันเหลือเกิน ที่ยองมิน มินวูมองหน้ากันที่มินวูยิ้มอย่างผู้ชนะ

โจวยองมินชั้นจะทำให้นายคลั่งเพราะชั้นเลย เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคุณหนูมินวูอย่างชั้น นายได้สยบคาอกชั้นแน่ หึหึ

มินวูที่กลับมาเก็บของเท่าที่จำเป็นที่ส่วนมากจะเป็นเสื้อผ้าราคานับหมื่นและเครื่องบำรุงผิวต่างๆที่เต็มสองกระเป๋าที่ยองมินขับรถมารับที่บ้านหลังจากไปส่งม๊าคยูฮยอนที่บ้านเรียบร้อย ของทุกอย่างถูกข้นขึ้นหลังรถที่มีคุณหนูมินวูคอยคุมสั่งจนทุกอย่างเรียบร้อย

“มินวูหนูอย่ารบกวนน้าคยูมากนะครับ อย่าทำให้น้าคยูเบื่อเราได้นะครับ”ดงแฮร่ำลาลูกชายที่ขอเข้าไปอยู่บ้านผู้ชายตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอหน้ากัน

“มินวูรู้แล้วฮ่ะม๊า ม๊าไม่ต้องห่วงนะฮ่ะ”มินวูกอดเอวม๊าคนสวยและหอมแก้มทั้งสองข้างของม๊าที่ดงแฮเดินมาส่งลูกชายที่รถที่ยองมินยืนรออยู่แล้ว

“น้าฝากน้องด้วยนะ ถ้าน้องดื้อเราก็จัดการได้เลย น้าอนุญาตเต็มที”ดงแฮฝากฝั่งว่าที่ลูกเขยในอนาคต

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เดี๋ยวผมจะกำราบเด็กดื้อให้น้าดงแฮเอง”ยองมินบอกออกมาที่หันมามองมินวูที่ทำลอยหน้าลอยตาใส่อย่างหมั้นเขี้ยว “ผมไปก่อนนะครับ”ยองมินโค้งอย่างสุภาพและเดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับที่มินวูนั่งเชิดหน้าจนเป็นกระเหรี่ยงคอยาวแล้ว

“นายคิดทำอะไรของนายกันแน่”ยองมินถามขึ้นเมื่อขับรถออกมา มินวูหันมายิ้มหวานและเคลื่อนมือมาลูบไล้ขาเรียวยาวและเคลื่อนไปกอบกุมส่วนที่อยู่ใต้กางเกงของร่างสูง

“ก็ทำให้นายทนชั้นไม่ได้ไงไอ้ตาถั่วที่คิดมาขโมยจูบแรกของชั้นไป”สายตายั่วกับมือเล็กลูบไล้ไปตามหว่างขาและกอบกุมส่วนภายใต้เนื้อผ้าอย่างจงใจยั่ว  ที่ยองมินได้แต่กลืนน้ำลายอย่างกดกลั้นเมื่อเห็นร่างบางยั่วเขาเหลือเกิน มินวูได้แต่ยกยิ้ม

ดูซิว่านายจะทนชั้นได้นานแค่ไหนกัน...............

                มินวูก็ร้ายใช่เล่นนะเนี๊ย อย่างนี้ยองมินจะทนได้นานสักแค่ไหนนะ เจอกันวันแรกยองมินก็ขโมยจูบมินวูไปแล้ว ไม่มีใครยอมใครจริงๆอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากมินวูเข้าไปอยู่ติดตามกันตอนหน้า