ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 รับได้ไหม
เช้าอันแสนอบอุ่นของบ้านตระกลูคิม ลีดงเฮแม่ของลูกๆที่น่ารักและภรรยาสุดสวยของสามีที่ได้เตรียมอาหารเช้าเอาไว้ให้กับสามีและลูกก่อนที่จะไปทำงานและโรงเรียนกัน
“ทำไมวันนี้ลงมาล่ะจ๊ะ”ดงเฮถามขึ้นเมื่อเห็นเด็กๆเพิ่งลงมา
“เมื่อคืนพวกเราดูหนังดึกไปหน่อยครับหม่ามี๊”
ซีวอนโกหกหน้าตาเฉยทำให้ฮยอกกับมินโฮหันมามองหน้ากัน มันดูหนังตรงไหนของมัน! แต่ก็ทำให้ฮึนฮียิ้มออกมากับความลื่นไหลของเจ้าน้องชายที่ถอดแบบป๊ามาแต่ดูแล้วคงจะเป็นลุงคยูซะมากกว่า
“ทีหลังหม่ามี๊คงต้องตั้งกฎใหม่ซะแล้ว ว่าห้ามดูหนังหลังสี่ทุ่ม” เด็กๆต่างก้มหน้านิ่งแต่ก็แอบยิ้มออกมาที่หม่ามี๊ดงเฮไม่รู้อะไรเลย
“ป๊าว่าเราทานกันได้แล้วนะ จะได้ไปโรงเรียนกัน”
“ครับ”
“หม่ามี๊ฮ่ะ ทำไมคอหม่ามี๊แดงอย่างนั้นล่ะฮ่ะ หม่ามี๊ไปโดนอะไรมาฮ่ะ”
ฮยอกที่กำลังตักข้าวเข้าปากแต่เหลือบไปเห็นคอของหม่ามี๊ที่เป็นรอยแดงอยู่ที่เกิดจากการทำบทรักเมื่อคืน ทำให้ดงเฮที่ได้ยินลูกชายถามอย่างนั้นก็สำลักกาแฟทันที
“คอหม่ามี๊ไม่ได้โดนอะไรกัดมาหรอกฮยอก แต่เป็นรอยที่หม่ามี๊ของเราชอบที่สุด” ป๊าคิบอมบอกออกมาแต่ก็โดนมินโฮแซว
“ลุงคิบอมก็บอกมาเถอะครับว่าเป็นรอยที่ลุงคิบอมทำให้ป้าดงเฮ ผมกับพี่ซีวอนโตแล้วนะครับถึงไม่รู้อะไรคืออะไรไม่เหมื่อนพี่ฮยอกที่ซื่อบื่ออยู่” คิบอมกับดงเฮยิ้มเจื่อนๆกับความฉลาดเกินเด็กของมินโฮ
เจ้าหลานคนนี้มันเหมื่อนลุงมันจริงๆ
ดงเฮเดินมาส่งสามีและลูกๆที่หน้าบ้านที่เตรียมตัวจะออกไปทำงานและเรียนกัน
“ป๊าไปทำงานก่อนนะ ดาร์ลิ้งครับ”
คิบอมทำเสียงหวานและชี้นิ้วลงที่แก้มป่องทำให้ดงเฮต้องก้มลงหอมแก้มของคิบอมที่ต้องทำก่อนไปทำงานทุกวัน คิบอมที่ได้รับจูบเป็นกำลังใจแล้วจึงเดินไปขึ้นรถที่มีดงเฮและลูกๆยืนส่ง
“หม่ามี๊ค่ะ หนูไปเรียนก่อนนะค่ะ” ฮึนฮีพูดจบก็ก้มลงหอมแก้มทั้งสองของหม่ามี๊
“ผมไปเรียนก่อนนะครับหม่ามี๊” ซีวอนก็ทำแบบเดียวที่พี่สาวและป๊าทำกับหม่าม๊ที่ฮยอกกับมินโฮก็ทำเหมื่อนเช่นกัน
“ซีวอนลูกดูน้องด้วยนะ”
“ครับหม่ามี๊”
ซีวอนรับคำอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะที่มีฮยอกนั่งอยู่ข้างๆที่ทำหน้าไม่เชื่อว่าซีวอนจะมาดูแลจะมีมาแกล้งซะมากกว่า
หลังจากดงเฮได้ส่งเด็กๆไปเรียนกันหมดแล้ว ดงเฮก็เดินเข้ามาแต่เดินไม่กี่ก้าวก็เซจะล้มที่ดงเฮรู้สึกหน้ามืดขึ้นมา มินจีสาวมช้ที่อยู่รับใช้ดงเฮมาต้องนานที่เห็นเจ้านายจะล้มก็เดินเข้าไปประคอง
“คุณดงเฮเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“ชั้นไม่เป็นไรมินจี ชั้นคงพักผ่อนไม่เพียงพอ เดี๋ยวชั้นขึ้นไปนอนสักพักก็คงจะหาย”
“ค่ะ เดี๋ยวหนูพาคุณขึ้นไปนะค่ะ”
มินจีประคองร่างดงเฮขึ้นไปบนห้อง ที่มีสายตาหนึ่งที่มองเข้ามาในบ้านตั้งแต่แรกด้วยสายตาอาฆาตแค้นที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดเจ็บแค้นภายในใจที่เห็นครอบครัวนี้มีความสุขและอบอุ่น
“อีกไม่นานความสุขของพวกแกก็จะไม่มีอีกแล้ว”
เสียงลึกลับที่บอกออกมากับความแค้นที่อยู่ในใจที่พร้อมจะทำลายความรักความสุขของครอบครัวคิมให้หมด
ฮึนฮีที่มาถึงมหาลัยที่มีซอฮยอนนั่งรอที่โต๊ะม้าหิน ฮึนฮีจึงเดินเข้าไปหาเพื่อนที่กำลังก้มหน้าทำรายงานอยู่
“นี่ยายซอฮยอนอย่าบอกนะว่างานที่อาจาร์ยสั่งไปเธอยังไม่เสร็จ”
“ก็ชั้นไม่ได้เก่งแบบเธอนี่” ซอฮยอนตอบแบบงอน “แล้วนิชคุณไม่ได้มากับเธอด้วยหรอ”
“อืม พอดีชั้นเพิ่งมา”
ซอฮยอนเอ่ยหน้าขึ้นมา
“ฮึนอีชั้นถามเธอหน่อยซิ”
“ว่ามาซิ”
“เธอเคยพาคุณไปบ้านเธอบ้างหรือเปล่า แล้วพาไปเจอหม่ามี๊เธอบ้างมั๊ย”
“ไม่ชั้นไม่เคยพาคุณไปที่บ้านหรือพบหม่ามี๊ด้วย”
ซอฮยอนทำหน้าหนักใจแล้วพูดขึ้น
“อึนฮีถ้าเธอบอกความจริงกับคุณเรื่องที่หม่ามี๊ของเธอเป็นผู้ชาย แล้วพาไปพบหม่ามี๊ของเธอ เธอคิดว่าคุณจะรับความจริงตรงนี้ของเธอได้มั๊ยว่าหม่ามี๊ของเธอเป็นผู้ชาย”
คำถามที่ฮึนฮีหวาดระแวงมาตลอดเวลาถ้าสคนที่เธอรักมารู้ความจริงว่าหม่ามี๊ของเธอเป็นผู้ชาย เค้าจะรับได้มั๊ยกับความจริงของเธอที่เกิดขึ้นในเมื่อตัวเธอเองเป็นลูกของหม่ามี๊ดงเฮ
“ชั้นก็ไม่รู้เหมื่อนกัน”
“อย่างนั้น ชั้นก็ว่าเธอเตรียมใจไว้มั้งนะ เพราะไม่มีใครที่จะยอมรับมันได้หรอก”
“ขอบใจมากนะซอฮยอนที่เป็นห่วงชั้น”
“ก็เราเป็นเพื่อนกันดิ”
“สองสาวคุยอะไรกันอยู่ครับ”
นิชคุณที่เดินมาที่สองสาวเพื่อนซี้กำลังคุยกันอยู่ ฮึนฮีจึงหันไปยิ้มให้กับนิชคุณ
“เรื่องของผู้หญิงอ่ะคุณ ไม่มีอะไรมากหรอก” ฮึนฮีแก้ตัวออกมา
“นึกว่ายายซอฮยอนจะหาเรื่องนินทาผมเสียอีก”
“คนอย่างนายชั้นไม่มีทางจะเอ่ยชื่อนายได้มาหรอก”
“เหรอ”
ซอฮยอนที่โดนนิชคุณแหย่ก็สะบัดหน้าหนี ฮึนฮึจึงยิ้มกับท่าทางของเพื่อนที่โดนแฟนตัวเองแกล้งถึงข้างนอกของฮึนฮีจะยิ้มแย้มแต่ภายในใจกับกังวลกับความจริงที่ยังไม่ได้บอกแฟนตัวเอง
ซีวอนที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับฮยอกก็โดนจงฮยอนเพื่อนร่วมห้องล้อเรื่องแม่ที่เป้นผู้ชาย
“นี่พวกเราใครอยากเห็นคนที่มีแม่เป็นผู้ชายมั่งว่ะ มาดูทางนี้”
ซีวอนยืนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่โดนเพื่อนๆหัวเราะถึงหม่ามี๊ดงเฮ
“ว่าไงซีวอน วันนี้หม่ามี๊ไม่มาส่งหรอว่ะ หรือกลัวว่าคนในโรงเรียนจะรู้ว่าหม่ามี๊ของแกเป็นมนุษย์ต่างดาวที่มีลูกได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
จงฮยอนยังคงล้ออยู่ ฮยอกทนไม่ไหวจึงด่าขึ้น
“หยุดไปเลยไอจมูกบาน หยุดปากหมาๆของแกไปเลย”
“โกรธแทนกันหรอ ออ ชั้นลืมไปว่านายก็เป็นลูกหม่ามี๊เหมื่อนกัน ลูกมนุษย์ต่างดาว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
พลัก
หมัดของซีวอนเสยเข้าหน้าของจงฮยอนอย่างเต็มหมัดทำให้จงฮยอนเซไปตามแรงหมัดของซีวอน
“นี่แกต่อยชั้นหรอ”
สิ้นเสียงของจงฮยอน หมัดของจงฮยอนก็เสยเข้าหน้าของซีวอนอย่างแรงที่มีเลือดไหลออกมาจากปาก ทำให้ตอนนี้ทั้งสองต่างซัดกันนัวไม่มีใครยอมใคร ที่ทั้งสองสู้กันที่มีเสียงเชียร์ที่ต่างเชียร์ทั้งสองฝ่าย ที่ทีฮยอกร้องห้ามและดึงซีวอนออกมาแต่ก็โดนผลักออกมา
“ซีวอนหยุด ซีวอน”
ไม่ว่าฮยอกจะร้องห้ามอย่างไง ซีวอนก็ไม่ฟังเสียงเอาแต่ต่อยกับจงฮยอนอย่างโมโห แทมินที่เดินผ่านมาเห็นก็รีบวิ่งไปบอกมินโอที่ห้อง
“มินโฮแย่แล้ว พี่ชายนายกำลังต่อยกับพี่จงฮยอนอยู่”
มินโฮที่ได้ฟังแค่ไหนก็วิ่งออกจากห้องไปทันที แทมินจึงต้องวิ่งตามไปอีกรอบ มินโฮที่เข้ามาเห็นซีวอนกำลังต่อยอยู่กับจงฮยอนจึงเข้าไปดึงซีวอนออกมาจากจงฮยอนแต่ก็โดนผลักออกมาอย่างแรง
“พี่ซีวอนพอเถอะ”
มินโฮเข้าไปดึงอีกครั้งก็โดนซีวอนสะบัดแขนจากมินโอแล้วหันมาต่อยกับจงฮยอนที่นอนอยู่ข้างล่างตัวเองที่ซีวอนซัดเข้าไปไม่ยั้งมือจนเลือดกบปากจงฮยอน
“อย่ามาว่าแม่ชั้นแบบนี้”
ซีวอนพูดอย่างแข็งกร้าวแล้วซัดลงบนหน้าของจงฮยอนไม่หยุดถึงมินโฮกับฮยอกจะร้องห้ามอย่างไงซีวอนก็ไม่ฟัง
“ชั้นบอกให้หยุด หยุด!!!”
เสียงที่ดังมาจากอาจาร์ยทำให้ซีวอนต้องหยุดการกระทำกับจงฮยอน นักเรียนทุกคนที่ต่างส่งเสียงเชียร์ต่างพากันเรียบกริบ
“ซีวอนกับจงฮยอนตามอาจาร์ยไปที่ห้องปกครอง”
“ครับอาจาร์ย”
อาจาร์ยสาวเดินออกไป ซีวอนกับจงฮยอนจิงเดินตามอาจาร์ยออกไป
ซีวอนกับจงฮยอนที่เข้าไปพบอาจาร์ยในห้องปกครองที่ฮยอก มินโฮและแทมินรออยู่ข้างนอกอย่างร้อนใจไม่รู้ว่าซีวอนจะโดนอะไรบ้าง จนซีวอนเดืนออกมาจากห้องปกครอง
“ซีวอนอาจาร์ยว่าไงมั้ง”
“อาจาร์ยโทรไปบอกหม่ามี๊ที่บ้าน”
อะไรนะ!!!”
สองเสียงต่างร้องออกมาอย่างตกใจแต่ซีวอนก็เดินออกไปแล้วโดยมีจงฮยอนที่เดินออกมาจากห้องปกครองทีหลังที่ยืนสะใจอยู่ แทมินที่เห็นหน้ากวนบาทาของจงฮยอนก็อดด่าไม่ได้
“ไอจมูกบานอันธพาน มีแม่เป็นผู้ชายผิดตรงไหนว่ะแล้วหนักลูกแกหรือไง อย่าคิดนะว่าชั้นไม่รู้ว่านายก็เป็นเกย์เหมื่อนกัน ว่าคนอื่นดีนักแต่ก็เป็นซะเอง ไอบาน” แทมินด่าเสร็จก็วิ่งตามมินโอไป จงฮยอนได้แต่ก้นด่า
“เห็ดบ้าเอ่ย ถ้าชั้นเป็น ชั้นจะกินเห็ดเป็นคนแรก”
ซีวอนที่เดินออกมาอย่างเศร้าวึมตั้งแต่รู้ว่าอาจาร์ยโทรบอกหม่ามี๊ที่มีเรื่องชกต่อยกับเพื่อน
“มินโฮทำไมพี่ซีวอนถึงได้ซึมขนาดนี้ล่ะ”
“ก็พี่ซีวอนรู้ซิถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูป้าดงเฮเมื่อไรเป็นเรื่องแน่”
“แต่ป้าดงเฮรักพี่ซีวอนมากไม่ใช่หรอ”
“ใช่ ป้าดงเฮรักพี่ซีวอนมาก แต่ก็ไม่ชอบให้พี่ซีวอนมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่น ถ้าพี่ซีวอนทำผิดพี่ซีวอนก็โดนเหมื่อนกัน”
มินโฮบอกแทมินทำให้แทมินพยักหน้ารับรู้
…………………………………………………………………………………………..
ไรเตอร์ขอคุย
*อ่านแล้วเม้นด้วยนะ ไรเตอร์ไม่พร่ำมากแล้ว*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น