ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Will Not Love 9
คิบอมรู้สึกเบื่อกับการนอนอยู่ที่ห้องคนเดียวเค้าจึงออกมาเดินเล่นที่ชายหาดที่บรรยากาศแสนสบายที่มีลมทะเลพัดโชยมาตลอดเสียงคลื่นที่สาดซัดเข้าชายฝั่งที่ริมหาดมีครอบครัวที่มีสองแม่ลูกกำลังเล่นลูกบอลกันอยู่ริมชายหาดทำให้คิบอมหยุดมองสองแม่ลูกที่เล่นกันอยู่ริมชายหาดที่ทำให้เค้านึกถึงตอนเด็กที่แม่จะพาเค้าและดงเฮมาเที่ยวทะเลประจำ
“แน่จริง พี่ก็วิ่งตามให้ทันซิ”
“ได้ พี่จะวิ่งตามเราให้ทัน....โอ๊ย....” เสียงร้องที่ดังออกมาทำให้คิบอมต้องหันมาดู
“นี่พี่จับเราได้แล้ว”
“พี่ขี้โกง ผมจะฟ้องแม่”เด็กน้อยคิบอมวิ่งไปหาลียอนฮีผู้เป็นแม่ที่นั่งมองทั้สองคนเล่นกันอยู่
คิบอมที่นึกถึงภาพในวัยเด็กของตัวเองที่มีแม่พี่ชายที่ดูแล้วแสนจะอบอุ่นที่แตกต่างจากเวลานี้สิ้นเชิง ทำให้คิบอมยิ้มออกมากับความรักความอบอุ่นของสองแม่ลูกที่เล่นกันอยู่ริมชายหาด
“คิบอมพี่นึกว่าเราหายไปไหนสักอีก” ดงเฮที่วิ่งข้ามาหาคิบอมที่อยู่ริมชายหาดอย่างเป็นห่วง
“พี่ประชุมเสร็จแล้วหรอ”
“อืม พอดีวันนี้มีประชุมแค่ช่วงเช้า”
“งั้นก็แปลว่าพี่ก็ว่างแล้วซิ”
“อืม”คิบอมยิ้มเจ้าเล่ห์
“งั้นเรามาเล่นน้ำกันเถอะพี่ดงเฮ”
คิบอมพูดจบก็ช้อนร่างดงเฮอุ้มมาแล้ววิ่งลงชายหาดแล้วปล่อยร่างของดงเฮลงน้ำที่ดงเฮหลับตาปี๋
“อ๊า.....คิบอม” ดงเฮที่ลุกขึ้นมาที่เปียกไปทั้งตัว
“นี่เล่นกับพี่อย่างนี้ใช่มั๊ย” ดงเฮกวักน้ำใส่คิบอมที่คิบอมก็กกวักกลับเหมื่อนกัน
“นี่แนะ”
ดงเฮที่เห็นคิบอมที่เผลอมัวแต่กวักน้ำสาดเค้าก็ผลักคิบอมล้มลงไปในน้ำ แต่คิบอมลงไปในน้ำนานเป็นปกติทำให้ดงเฮเป็นห่วงแต่ก็ทำให้ดงเฮร้องตกใจออกมาเมื่อคิบอมดำน้ำมาจับขาและดึงเค้าลงไปด้วยกัน
“คิบอม....แฮ่ก แฮ่ก”
ดงเฮสำลักน้ำออกมาตั้งตัวไดด้ก็กระโดดขี่หลังคิบอม คิบอมจึงจึบหมุนไปมามือเล็กก็โอบคอของเจ้าน้องชายไว้แน่น
“อ๊า..คิบอมเดี๋ยวพี่ตก” คิบอมหยุดหมุนตัว “คิบอมเราขึ้นกันเถอะพี่อยากขึ้นห้องแล้ว”
“ได้ซิครับพี่ เดี๋ยวผมให้พี่ขี่หลังผมขึ้นห้องนะ”
“ดีซิพี่ก็ขี้เกียจเดินเหมื่อนกัน”
ดงเฮพูดจบฟุบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างของเจ้าน้องชายที่รอยยิ้มบนใบหน้าของดงเฮยิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่คิบอมแบกเค้ากลับห้อง
ทำไมเราต้องเป็นพี่น้องกันด้วยนะ
“อ่า..ตัวพี่หนักจังเลย”
คิบอมพูดขึ้นหลังจากวางดงเฮลงแล้ว
“ว่าพี่หรอคิบอม นี่แนะ” ดงเฮตีเข้าที่แขนของคิบอมที่ไม่จริงจังนะ
“ผมว่าพี่เข้าไปอาบน้ำได้แล้ว”
“คิบอมอาบพร้อมพี่เลยนะ ไหนเคยขอให้พี่อาบน้ำให้ไง”
“จะดีหรอพี่”
“ถ้าคิบอมไม่อยากให้พี่อาบ พี่อาบคนเดียวก็ได้ แล้ววันหลังไม่ต้องอ้อนพี่ให้อาบให้นะ”
ดงเฮพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ คิบอมจึงเดินดงเฮไว้ก่อน
“ผมอาบด้วย” ดงเฮระบายยิ้มและเดดินจูงมือคิบอมเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
สายน้ำที่ไหลมาจากฝั่งบัวที่เหมื่อนเม็ดฝนที่กระทบร่างของสองพี่น้องที่กำลังอาบน้ำให้กันที่ทั้งสองใส่ยังใส่กางเกงบ็อกเซอร์เอาไว้ คิบอมยืนมองแผ่นหลังที่ขาวเนียนของพี่ชายที่เค้าพยายามกลืนก้อนแข็งในลำคอลงไปอย่างยากเย็น ที่พยายามเก็บความรู้สึกชั่วร้ายออกจากสมองที่เค้าท่องเอาไว้เราเป็นพี่น้องกัน พี่ดงเฮเป็นพี่ชายที่เค้าพยายามท่องเพื่อไม่ให้ความอัดอั้นในใจออกมาจากข้างใน แต่ดงเฮที่เห็นคิบอมเงียบไปจึงหันมาถาม
“ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วจะอาบได้ไง มานี้”
ดงเฮดึงแขนเจ้าน้องชายที่ยืนเงียบอยู่นานที่พยายามข่มใจเอาไว้อยู่ ดงเฮจึงดึงคิบอมให้มายืนอยู่ข้างหน้าและขัดหลังให้กับคิบอม
ดงเฮที่เห็นแผ่นหลังที่กำยำสมเป็นชาย ที่มีกล้ามเป็นรอนๆของเจ้าน้องชายที่โตเป็นหนุ่มเต็มตัวทำให้ดงเฮรู้สึกหวั่นไหวในความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจของตัวเองที่มันเกิดขึ้นมานานแล้ว ต้องทำให้ดงเฮเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่นเพราะกลัวว่ามันจะเกินเลยไปมากกว่านี้แค่คิดรักน้องชายตัวเองก็ผิดมากพอแล้ว
คิบอมที่ถูกถูหลังก็รู้สึกสยิวไปทั่วร่างกายที่พี่ชายกำลังทำให้คิบอมรู้ถึงความต้องการของตัวเองแต่ก่อนที่จะเกินไปมากกว่านี้เค้าจะต้องหยุดมันให้ได้ก่อนเพราะคนที่จะเสียใจก็คือเค้าเอง
“พี่ดงเฮ ผมว่าพอแล้ว ขัดไปก็ไม่ขาวไปกว่านี้” คิบอมพยายามข่มใจพูดออกมา
“งั้นพี่ขึ้นก่อนแล้วกัน เราจะได้อาบต่อ”
ดงเฮบอกออกมาก่อนที่ความรู้สึกต่างๆจะออกมาพร้อมกับอารมณ์ของตัวเองในตอนนี้ที่เผลอใจไปรักน้องตัวเอง
เมื่อดงเฮออกมาจากห้องน้ำคิบอมจึงเปิดน้ำจากฝังบัวอย่างแรงให้มันล้างความคิดบ้าๆออกจากหัวสมองของตัวเอง
“พี่ดงเฮ ผมจะทำอย่างไงดีที่จะตัดใจไม่รักให้พี่ ทั้งที่ผมอยากบอกพี่เหลือเกินว่าผมรักพี่ พี่เป็นคนเดียวที่ผมรัก”
คิบอมที่สบทอยู่คนเดียวที่สายน้ำกระทบกับร่างของตัวเองที่บอกออกมาอย่างเจ็บปวดในความรักครั้งนี้ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับความรักที่ผิดๆแบบนี้
เมื่อคิบอมอาบน้ำเสร็จแล้วที่เดินเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำที่เห็นดงเฮยืนอยู่ริมหน้าต่างที่กำลังมองดูชายหาดอย่างสาบยใจเพราะคิบอมรู้ว่าพี่ชายคนนี้ชอบทะเลมากแค่ไหน
“พี่ดงเฮจำได้มั๊ย ตอนเด็กๆที่เรามาเที่ยวทะเลกัน”
คิบอมเดินมาโอบไหล่พี่ชายที่หันมายิ้มให้
“จำได้ซิ พี่จำได้นะ ที่พี่ขอให้แม่พามาเที่ยวทะเลเราก็จะขัดพี่ทุกครั้งเลยไม่ให้แม่พาพี่มาเที่ยวทะเล”
“เป็นใครก็ต้องขัดพี่เล่นขอให้แม่พามาเที่ยวทุกอาทิตย์เลย”
“แต่เราก็มากับพี่ทุกครั้งเลย”
“ผมไม่ยอมมาด้วยพี่ก็เล่นงอนผมแล้วใครจะยอมให้พี่งอนล่ะ”
ดงเฮหันมาระบายยิ้มให้กับเจ้าน้องชายที่ยอมตามใจมาด้วยตลอดเวลา ดงเฮซบหน้าลงบนไหล่กว้างของคิบอมและทอดสายตามองไปท้องทะเลที่แสนกว้างสุดลูกหูลูกตาที่ไม่มีกฎเกณฑ์ในตัวของมันไม่เหมื่อนกับมนุษย์ที่ต้องมีกฎเกณฑ์ตลอดทั้งเรื่องความรักที่พี่น้องไม่สามารถรักกันได้
ดงเฮที่ซบหน้าลงกับไหล่ของคิบอมที่คิบอมก้มลงมาจูบผมนิ่มของพี่ชายที่ยังมีกลิ่นชมพูที่ยังหอมติดอยู่กับความรักของเค้าที่เออล้นเต็มหัวใจที่รอให้มันระเบิดออกมากับความรักครั้งนี้
มันคงจะดีนะถ้าพี่น้องรักกันได้
คยูที่มองหาดงเฮที่หายไปตั้งแต่เที่ยงหลังเลิกสัมมนา ชายหนุ่มเดินหาไปเรื่อยๆฮยอกที่เดินมาเห็นก้อดที่จะกัดไม่ได้เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มคู่กัดหาใครอยู่
“นายไม่ต้องหาหรอก ดงเฮมันอยู่กับน้องชายของมัน”
“นายนี่รู้ทุกเรื่องเลยนะฮยอก”
“ก็ชั้นเป็นเพื่อนดงเฮ ชั้นก้รู้ว่าดงเฮมันจะไปไหนมีคนเดียวที่ดงเฮจะอยู่ด้วย.....”
ฮยอกพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินออกไป ท่าทางของฮยอกที่ดูจะกวนอารมณ์ของชายหนุ่มยิ่งนัก ทำให้คยูฮยอนคิดอยากแกล้งเจ้าไก้ตัวนี้ขึ้นมา
คยูฮยอนวิ่งเข้าไปช้อนร่างของฮยอกแล้ววิ่งลงไปในทะเล ทำให้ฮยอกร้องโวยวายอยู่ในมือของคยูฮยอน
“ปล่อยชั้นนะไอหมาป่า ปล่อยชั้นโว๊ย.....”
“ปล่อยหรอ” .
เค้าทำสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะทิ้งฮยอกลงทะเล ร่างเล็กที่จมลงไปในน้ำไม่นานก็โพร่งขึ้นมาที่ไอค่อกแค่กที่มีคยูฮยอนยืนหัวเราะสะใจอยู่
“เล่นน้ำให้สบายนะ ไก่จ๋า”
คยูฮยอนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินขึ้นชายหาดทิ้งให้ฮยอกเล่นน้ำอยู่คนเดียว ฮยอกได้แต่ก้นด่าคยูฮยนฃอนอยู่คนเดียว
ดงเฮที่ออกมาเล่นกับคิบอมในช่วงเย็น ที่เดินจูงมือเดินบนชายหาดที่แสงแดดอ่อนๆที่กระทบลงมาที่ทั้งสองไม่รู้สึกว่าร้อนเกินไป ทำให้คิบอมและดงเฮเดินจับมือกันอย่างสายอารมณ์และมีความสุขที่ได้เดินเคียงข้างกัน
“คิบอมดูนั้นซิ”
ดงเฮชี้ไปที่เด็กกลุ่มหนึ่งที่กำลังรุมซ้อนเด็กผู้ชายอีกคนที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกัย คิบอมจึงต้องวิ่งเข้าไปช่วยก่อนที่เด็กหนุ่มคนนั้นจะโดนซ้อมตายซะก่อน
“หมาหมู่ดีหว่า”
เด็กหนุ่มอันธพานหยุดชะงักที่ได้ยินเสียงคนที่ด่าพวกตัวเองอยู่
“ไม่เกี่ยวกับพวกพี่ อย่ามายุ่งดีกว่า”
“หึ แต่ชั้นคงเห็นพวกหมาหมู่รุ้มซ้อมคนไม่มีทางสู้ไปได้หรอก ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก้กลับบ้านไปซะ ไปช่วยพ่อแม่ทำงานโน้น”
พวกเด็กหนุ่มที่เห็นท่าทางของอีกคนที่จริงจังและขึงขังพร้อมเอาจริงก็นึกกลัว จึงพากันวิ่งหนีกันออกไป ดงเฮจึงเข้าไปช่วยเด็กหนุ่มที่โดนซ้อมให้ลุกขึ้น
“ไปทำอะไรพวกมันล่ะ ถึงโดนซ้อมขนาดนี้”
คิบอมถามขึ้นที่เห็นเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่สะบัดสะบอม
“พวกมันคิดว่าผมไปฝ้องอาจาร์ยว่าพวกมันรีดไถเงินนักเรียนแล้วลวนลามนักเรียนหญิงครับพี่”
“ไอเด็กพวกนี้ไม่มีหัวคิดซะเลย”คิบอมสบทออกมา
“ผมขอบคุณพวกพี่มากนะครับที่ช่วยผมไว้ไม่งั้นผมคงตายไปแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“กลับดีๆแล้วกัน”
“ครับ”
เด็กหนุ่มบอกออกมาดงเฮจึงระบายยิ้มออกมา เด็กหนุ่มจึงเดินออกไปที่เหลือคิบอมกับดงเฮยืนกุมมือกันอยู่สองคน
..................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*มาอัพแล้วนะจ้าตอนนี้โดนใจมั๊ยจ๊ะทุกคน ถ้าโดนแล้วเม้นด้วยนะ ไรเอตร์จะได้มีแรงแต่ง*
*เจอกันตอนหน้า*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น