ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Will Not Love 8
ฮยอกที่อยู่ในห้องที่โชคชะตาของเค้าต้องพาให้เค้าต้องมาอยู่ห้องเดียวกับคยูฮยอน ที่ฮยอกทำฟึดฟัดใส่คยูตั้งแต่อยู่เดินเข้ามาในห้อง
“ทำไมชั้นต้องซวยอย่างนี้ ต้องมาอยู่ห้องเดียวกับนายด้วยนะ” ฮยอกบ่นออกมา
“ถ้านายไม่อยากอยู่กับชั้นนายก็ไปนอนข้างนอกโน่น ชายหาดมีที่ให้นายกว้างด้วย”
“นี่นายไล่ชั้นหรอ”
เสียงที่ไม่ได้ดังมาอย่างเดียวที่ตามมาด้วยหมอนที่ปาเข้าใส่ตัวของคยูฮยอน
“ฮยอกนี่นาย”
“ทำไม”เค้าทำลอยหน้าลอยตา
“ไม่ทำไมหรอก”
สิ้นเสียงของคยู คยูเอาผ้าห่มมาคลุมโปร่งใส่ฮยอก ฮยอกได้แต่ร้องโวยวายและดิ้นอยู่ในผ้าห่ม
“ปล่อยชั้นนะโวย ไอหมาป่า”
“ไม่ปล่อย”
คยูมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มที่คลุมฮยอกเอาไว้
“นี่นายเข้ามาทำไม”
“ก็หมาป่าจะกินเหยื่อไงไก่น้อย”
ฮยอกได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งถีบร่างของคยูที่อยู่ในผ้าห่มให้ออกไป แต่ถีบเท่าไรก็ไม่ยอมออกสักที สงสัยงานนี้ไก่น้อยเสร็จหมาป่าแน่
ดงเฮที่ตื่นขึ้นมาที่เกือบจะหกโมงเย็นอยู่แล้วที่อยู่ในอ้อมแขนของคิบอมที่เค้ามองหน้าน้องชายอย่างรักที่สุด
“คิบอมตื่นได้แล้ว เดี๋ยวเราต้องออกไปปาร์ตี้กันนะ”
ดงเฮปลุกคิบอมที่ยังหลับอยู่ที่ยังกอดเค้าแน่น
“ครับ แต่ผมไม่อยากไปเลย”เสียงอู้อี้ลอดออกมาทำให้ดงเฮต้องยิ้มออกมา
“อย่าดื้อสิไหนว่าจะทำตามพี่ที่บอกไง”
“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวผมค่อยอาบแล้วกัน” คิบอมบอกออกมาแล้วคลายกอดให้ดงเฮลุกขึ้นไปอาบน้ำโดยที่ตัวเองยังนอนอยู่
ทุกคนที่ต่างมาพร้อมกันที่ชายหาดที่ดูสนุกสนานครึกครื่นในยามค่ำคืน ที่เสียงเพลงที่เปิดเอาใจนักศึกษาให้ยักย้ายกันได้ตามสบาย อีกส่วนหนึ่งที่ไม่อยากจะมาเต้นก็นั่งจับกลุ่มกันที่โต๊ะ ที่หนึ่งในนั้นมีฮยอกนั้นหน้าหงิกหน้างอใส่คยูฮยอนร่วมอยู่ด้วย ที่ดงเฮกับคิบอมที่คอยดูแลเทกแคร์กันตลอดเวลาที่เพื่อนของดงเฮได้แต่ยืนมองความรักของพี่น้องทั้งสอง บ้างคนก็อยากเกิดเป็นพี่ชายอย่างดงเฮมั้งที่มีน้องชายทั้งหล่อและน่ารักแบบนี้
“พี่ดงเฮไม่ทานหรอ”
“คิบอมทานเถอะ พี่ไม่อยากทานพี่ไม่หิว”
คิบอมจึงหันมาตักอาหารใส่จานตัวเอง ที่ตักมากี่ชิ้นดงเฮก็ตักเข้าปากตัวเองตลอด
“ไหนบอกว่าไม่อยากทานไงพี่”
“ก็ทานจานเราพี่ว่ามันอร่อยกว่าที่พี่ตักอีก”
“พี่นี่จริงเลยนะ”ดงเฮทำหน้าตาน่ารักใส่คิบอม
“งั้นผมว่า ผมตักใส่จานผมดีกว่า แล้วผมจะป้อนพี่เอง โอเค”
คิบอมบอกออกมาและหันมาตักอาหารใส่จานจนพอที่จะทานสองคนแล้วเดินจูงมือดงเฮมานั่งที่โต๊ะ แล้วเริ่มอาหารให้กับพี่ชาย
“อร่อยมั๊ยพี่” คิบอมถามขึ้น
“อร่อยซิ เราลองทานชิ้นนี้ซิ” ดงเฮคีบเนื้อให้กับคิบอม
“อร่อยเหมื่อนกันนะพี่ สงสัยว่าฝีมือการป้อนของพี่แน่เลย”
“เวอร์ไปแล้ว”
ดงเฮหันมายิ้มให้กับคิบอม ที่ฮยอกที่เดินเข้ามาหน้าตางอง้ำทำให้ดงเฮต้องถามขึ้นอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรกับเพื่อน
“ฮยอกนายเป็นอะไรไป หน้านายถึงเป็นแบบนี้”
“ก็ไอคยูซิ เล่นอะไรก็ไม่รู้”
“คยูแกล้งอะไรนายอีกล่ะ” ดงเฮพลันสายตาไปเห็นที่คอของเพื่อนที่มีรอยแดงทำให้ถามฮยอกอย่างตกใจ “หรือว่านายกับคยูจะ”
“ดงเฮนายก็อีกคนนะที่คิดแบบนี้”
“แล้วรอยแดงมันคืออะไรล่ะ”
“ก็คยูมันแกล้งกัดคอชั้นให้เป็นรอยแดงแบบนี้ จนคนอื่นคิดว่าชั้นกับไอหมาป่าเสร็จกันแล้วต้องแต่วันแรก ไอหมาป่าบ้า”
ฮยอกบอกอย่างโมโหที่โดนคยูแกล้งเมื่อบ่าย ทำให้ดงเฮนั่งหัวเราะกับท่าทางของฮยอก ที่ฮยอกมองไปทางคยูที่นั่งตรงข้าม ที่คยูได้แต่ทำหน้าทะเล้นใส่ฮยอก ที่ฮยอกก็ไม่ยอมเหมือนกันที่ทำท่าปาดคอใส่คยู แต่สายตาของคยูฮยอนกับมองไปที่ดงเฮทำให้คิบอมที่นั่งข้างพี่ชายดึงมือดงเฮออกไปจากตรงนั้น ฮยอกที่เห็นอย่างนั้นก็นั่งหัวเราะสะใจชายหนุ่มที่โดนคิบอมพาดงเฮเดินออกไป
ดงเฮที่โดนลากออกมาจากงานก็ไม่พอใจคิบอม ที่พาออกมาจากงานดื้อๆ
“ทำไมเราถึงเสียมารยาทแบบนี้คิบอม”
“ก็เพื่อนพี่อยากมาทำสายตาเจ้าชู้ใส่พี่ก่อนทำไม ผมก็ต้องพาพี่ออกมาข้างนอกแบบนี้”
คิบอมพูดจบก็ล้มตัวลงนอนกับพื้นทราย ดงเฮจึงลงมานอนข้างๆคิบอมที่หนุนแขนเอาไว้
“พี่กับคยูไม่มีวันจะเป็นแฟนกันได้” ดงเฮพูดออกมา
“ถึงพี่ไม่คิดแต่เจ้านั้นมันคิด แค่ผมเห็นสายตาที่มองมาที่พี่นะ ผมก็รู้ทันที”
“แล้วเราไม่เชื่อใจพี่หรือไง” ดงเฮตะแคงตัวมาหาคิบอมที่หันมามองเหมือนกัน
“ผมเชื่อใจพี่ แต่ผมไม่เชื่อใจเพื่อนพี่”
“เรานี่จริงๆเลย” คิบอมเอื้อมมาโอบเอวของดงเฮให้แนบชิดขึ้น
“ดาวตก”ดงเฮร้องขึ้น
“พี่อธิฐานซิ เค้าว่าอธิฐานแล้วจะเป็นจริงตามแรงอธิฐาน”
“งั้นคิบอม อธิฐานพร้อมกับพี่นะ”
“ขอให้ความรักของเราสองคนเป็นจริงไม่ใช่ความรักแบบพี่น้องแบบนี้”
คำอธิฐานของทั้งสองพี่น้องที่ต่างคนต่างอธิฐานออกมาแต่ไม่คิดว่าคำอธิฐานของทั้งสองจะตรงกันแบบนี้ ที่ทั้งสองหันมามองและยิ้มให้กันกับคำอธิฐานของตัวเองที่ไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ ดงเฮเขยิบให้เข้ามานอนใกล้ชิดกับคิบอมมากขึ้นที่หัวซบลงบนอกกว้างของน้องชาย สิ่งที่คิบอมกับดงเฮอยู่ในสายตาของคยูฮยอนตลอดเวลา ทำให้คยูฮยอนรู้สึกคิดกับสัมพันธ์แปลกๆของพี่น้องคู่นี้ที่ได้เห็นกับตา
ดงเฮ ผมอยากรู้ใจคุณจังว่าคุณคิดอะไรกันแน่
เช้าวันใหม่ที่ดงเฮต้องเข้าประชุมกับคณะ ทำให้คิบอมต้องนอนเล่นอยู่ที่ห้องคนเดียว คิบอมที่นอนคิดอะไรเพลินๆอยู่บนเตียงที่หยิบรูปตอนเด็กของเค้ากับดงเฮขึ้นมาดูที่มีลียอนฮีผู้เป็นแม่อยู่ในรูปด้วย
“แม่ครับ ผมขอโทษด้วยนะครับที่ผมรักพี่ชายตัวเอง แต่ผมคงตัดใจไม่ให้รักพี่ดงเฮไม่ได้แล้ว แม่ยกโทษให้กับผมด้วยนะครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้กับสิ่งที่ผมจะบอกพี่ดงเฮ ว่าผมรักพี่ดงเฮ ผมขอยอมรับมันเอง แม่เป้นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ”
คิบอมบอกออกมากับรูปที่ถ่ายกับแม่เอาไว้ตอนเด็กที่ตอนนี้เค้าตัดสินใจแล้วว่าจะบอกความจริงทั้งหมดและความในใจที่มีต่อดงเฮ
ไม่ว่าพี่จะคิดอย่างไงก็ตาม ผมก็จะบอกพี่ว่าผมรักพี่
ดงเฮที่เข้ามานั่งประชุมอยู่ในห้องที่ดูกระสับกระส่ายที่เป็นห่วงคิบอมที่ต้องอยู่ห้องคนเดียว ฮยอกที่เห็นอาการของเพื่อนจึงเอ่ยถามขึ้น
“ดงเฮนายเป็นอะไร”
“ชั้นเป็นห่วงคิบอม ไม่รู้ว่าคิบอมทานข้าวหรือยัง”
“ดงเฮ คิบอมโตแล้วนะ นายปล่อยให้คิบอมทำอะไรเองบ้างเถอะ ไม่ใช่ตามใจไปทุกอย่าง”
ฮยอกเอ็ดพี่รักที่จะดูตามใจน้องไปทุกอย่าง
“ก็ชั้นมีคิบอมคนเดียวนี้ แล้วอีกอย่างนะเรามีกันแค่สองคนเท่านั้น”
ฮยอกได้แต่ส่ายหน้าไม่รู้จะพูดอะไรต่อกับเพื่อนให้เลิกเป็นห่วงคิบอมได้ คยูได้แต่มองดูดงเฮอย่างเงียบๆไม่พูดอะไรและคิดว่าดงเฮมีอะไรปิดบังเอาไว้อยู่ในใจ
.................................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*ขอโทษนะที่มาอัพช้า เกิดเหตุตาแดงกับไรเตอร์เพิ่งหาย*
*ตอนนี้ไรเตอร์ยุ่งมากทำงานทุกวันเพื่อเก็บเงินดูคอนเอสเจ ที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว ที่ตอนแรกบอกว่าเลือนเป็นปีหน้า แต่กลับมาบอกอีกทีว่าขายบัตรสิ้นเดือนนี้ แล้วจะเก็บเงินทันมั๊ย ทรูจัดซะด้วย”
*อ่านแล้วเม้นด้วยนะทุกคน*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น