Nanami Kento x OC | 365 วันในห้วงฝันกลิ่นผกา – 365日の花は今日の夢

สวัสดีค่ะ

มาเปิดสาขาในแพลตฟอร์มใหม่ค่ะ ตอนนี้นำเวอร์ชันรีไรท์จาก rAw มาลงครบแล้วนะคะ สำหรับใครที่สนใจตอนพิเศษนอกเหนือไปจากเนื้อหาหลัก ขอเชิญอ่านใน rAw เลยค่ะ >>จิ้ม<<

Edit : เพิ่งเห็นว่าพออ่านในแอปแล้วตัวอักษรเป็นสีดำหมดเลย ในหน้านี้อาจจะงงๆ หน่อยนะคะว่าบทสนทนาไหนเป็นของใครบ้าง แต่ในเนื้อเรื่องอ่านได้ปกติค่ะ

**สถานะปัจจุบัน** จบ Part 1 (ภาคนักเรียน) รอขึ้น Part 2 (ภาคผู้ใหญ่) มีฉบับรวมเล่ม Part 1 แล้วค่ะ

**Warning** เนื้อหาทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับต้นฉบับ การกระทำของตัวละครเป็นสิ่งที่ผู้เขียนจินตนาการขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่มีเจตนาล้อเลียนหรือทำให้ตัวละครใดตัวละครหนึ่งเสื่อมเสีย

คุณเคยมีความคิดแบบนี้บ้างรึเปล่า?

ณ จุดเวลาที่ไม่เคยถูกกล่าวถึงในเนื้อเรื่องต้นฉบับ ไม่แน่ว่าอาจจะมีเรื่องราวน่าตื่นเต้นทำนองนี้ซ่อนอยู่ก็เป็นได้...

“เอ่อ...ว่าจะถามมาสักพักแล้วล่ะ... ผู้หญิงในรูปนี้เป็นใครเหรอ? ตั้งแต่มาที่นี่ยังไม่เห็นเคยเจอเลย”

“...เธอเป็นภรรยาของนานามิน่ะ แถมเจ้านั่นยังหวงสุดๆ เลยด้วย”

“หา—!? นานามินเนี่ยแต่งงานแล้วเหรอ!?”

“เธอเป็นคุณหนูของตระกูลผู้ใช้คุณไสยเก่าแก่ครับ มีความสามารถสูงกว่าผมที่อยู่รุ่นเดียวกันลิบลับ”

“ทั้งที่ขี้อายออกปานนั้น แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ยอมเล่าให้พี่สาวคนนี้ฟังอย่างตรงไปตรงมาทุกเรื่องเลย รุ่นพี่อย่างพวกฉันถึงได้ติดเธองอมแงมกันไปหมด”

“เอาตรงๆ เลยนะ ถ้าถามความเห็นฉันละก็ บนโลกนี้คงไม่มีใครเหมาะสมกับนานามิซังไปมากกว่าเธออีกแล้วล่ะ”

“…ตัวตนของเธอคือความสุขเล็กๆ ที่ทับถมกันของผมครับ”

---

(2014)

“ขอทวนอีกครั้งนะครับ ชื่อ…นานามิ เคนโตะ อายุ..24 ปี ตำแหน่ง…ผู้ใช้คุณไสย สถานภาพ…โสด สภาพร่างกาย…ไม่มีอะไรผิดปกติ ที่พักอาศัย…ไม่มีปัญหา ความสะดวกในการเดินทาง…ไม่มีปัญหา ระยะเวลาปฏิบัติหน้าที่…8 ชม.ต่อวัน นอกเหนือจากนั้นถือเป็นการทำงานล่วงเวลา …ข้อมูลตามนี้ถูกต้องนะครับ?”

“ครับ ไม่มีปัญหาครับ”

“ถ้างั้น…คำถามข้อสุดท้าย ความประสงค์ในการแต่งงานล่ะครับ?”

“...ไม่มีความประสงค์ครับ”

“รับทราบครับ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ นานามิซัง”

ทั้งที่เคยตั้งมั่นว่าจะไม่มีทางข้องเกี่ยวกับใครระหว่างยังเป็นผู้ใช้คุณไสย ทั้งที่ตัดสินใจแบบนั้นไปแล้วแท้ๆ... ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ที่มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้...

---

(2007)

“นานามิ เคนโตะ ปีสอง ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฮานะค่ะ เพิ่งเข้ามาเรียนปีแรก ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

“ทางนี้ก็เช่นกันครับ โทอิงซัง”

“เอ๊ะ!? เอ่อ...เรียกฮานะก็ได้ค่ะ ไม่สิ กรุณาเรียกว่าฮานะเถอะค่ะ”

“เรื่องนั้นคงไม่ได้ครับ”

•••••

“แต่ว่า...นี่ไม่ใช่หน้าที่หรืออะไร เป็นแค่ความเอาแต่ใจของฉันเอง จะให้คนอื่นมาลำบากแทนได้ยังไงกันคะ”

“นี่ก็เป็นความเอาแต่ใจของผมเหมือนกันครับ จากนี้ไปผมขอเป็นคนช่วยดูแลดอกไม้ด้วยได้รึเปล่าครับ?”

“ถ้างั้น... ข..ขอรบกวนด้วยนะคะ...รุ่นพี่นานามิ”

.

.

.

(2015)

“เดินไม่ไหวไม่ใช่เหรอครับ? ถลอกปอกเปิกไปทั้งตัว แถมขายังสั่นขนาดนั้น แค่ยืนก็จะล้มแล้วแท้ๆ อย่าทำเหมือนไม่เป็นอะไรสิครับ”

“ฉ..ฉันเดินไหวค่ะ แค่พยุงนิดหน่อยก็พอ แบบนี้ฉันเขินนะคะ ปล่อยฉันลงเถอะค่ะ”

“แต่ผมไม่เขินนี่ครับ”

•••••

“นี่ ฮานะจังชอบนานามิมากเลยสินะ”

“เอ๊ะ? แน่นอนอยู่แล้วค่ะ”

“งั้น…ทำไมไม่คบกันซะทีล่ะ”

“รุ่นพี่นานามิไม่ได้ชอบฉันสักหน่อยนี่คะ”

“หา? พูดถึงใครนะ?”

•••••

“รุ่นพี่นานามิ ระหว่างฉันกับแคสคูทชอบอะไรมากกว่ากันเหรอคะ?”

“ผมไม่ขอตอบครับ”

•••••

“ผมมีคนสำคัญอยู่แล้วครับ เป็นคนที่ผมจะต้องปกป้องเอาไว้ให้ได้...ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม”

“คนคนนั้น...เป็นใครเหรอคะ?”

“ขอโทษครับ เรื่องนั้นบอกไม่ได้ครับ”

•••••

“แทนที่จะถูกปกป้อง ฉันอยากเป็นฝ่ายปกป้องรุ่นพี่มากกว่าค่ะ”

“เรื่องนั้น...คงต้องขอปฏิเสธครับ สัญญาได้มั้ยครับ ว่าจะไม่ทำแบบวันนี้อีกแล้ว”

.

.

.

(20??)

“ตอนนี้รู้แล้วใช่มั้ยคะ ว่าฉันชอบรุ่นพี่มากขนาดไหน?”

“อันที่จริง…ถึงคุณไม่พูดออกมาผมก็รู้อยู่แล้วล่ะครับ”

“เอ๊ะ?”

•••••

“รุ่นพี่…ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ด้วยนะคะ”

“เป็นคำที่ไม่อยากโดนพูดใส่เลยครับ”

“ทำเอาฉันตกหลุมรักใหม่อีกครั้งเลยล่ะค่ะ”

•••••

“รุ่นพี่คะ ค..คือว่า...จะไม่เข้ามาข้างในห้องจริงๆ เหรอคะ?”

“ฮานะซัง พรุ่งนี้คุณต้องไปทำงานนะครับ เวลานี้ควรจะรีบทานพุดดิ้งแล้วเตรียมตัวเข้านอนได้แล้วครับ”

•••••

“ไว้ปีหน้าเรามาเที่ยวงานเทศกาลกันแบบนี้อีกนะคะ”

“ไม่ใช่แค่ปีหน้า แต่ปีต่อๆ ไปเองก็อยากจะมาด้วยกันกับคุณแบบนี้...ไปตลอดชีวิตเลยครับ”

•••••

“ผมตระหนักดีว่างานอันตรายแบบนี้ไม่ควรนำอารมณ์ส่วนตัวมาเป็นบรรทัดฐานในการตัดสินใจเรื่องสำคัญ ดังนั้นความคิดเรื่องมีครอบครัวระหว่างที่ยังเป็นผู้ใช้คุณไสยจึงไม่เคยมีอยู่ในหัวของผม …แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่คิดมาตลอดจนถึงเมื่อปีก่อนเท่านั้น”

---

ขอฝากงานเขียนเรื่องแรกไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ

คิดว่าเนื้อหาจะยาวมาก แต่จะมาลงจนจบแน่นอนค่ะ

ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

tag : #365dayshana

twitter : @takana_oyaki73

facebook : takana.oyaki73

ภาพปก : MONO-Sea (@monosea27)