Kanashii iro no jikyu ภาค 2 (Yaoi Reborn)

Kanashii iro no jikyu…part 2

ตอนที่ 1 เริ่มต้น...การแก้แค้น

โลกของพวกเรานั้นมืดมิด...โลกที่เราไม่ได้เป็นคนเลือก แต่เป็นฝ่ายที่ถูกเลือกให้มีชีวิตอยู่

...บนโลกใบนี้

เมื่อ 4 ปีก่อน ในงานเลี้ยงระหว่างกลุ่มธุรกิจยักษ์ใหญ่ทั้ง 4 ตระกูล อันประกอบด้วย วองโกเล่ คาบัคโรเน่ ฮิบาริและโรคุโด บรรดาลูกหลานของทุกตระกูลต่างมารวมตัวกันเพื่อเปิดตัวผู้สืบทอดอย่างเป็นทางการ ตัวแทนวองโกเล่คือ สึนะโยชิ ทายาทสายตรงเพียงผู้เดียว ตัวแทนคาบัคโรเน่คือ ดีโน่ หลานชายคนโตของประธานคนปัจจุบัน และเป็นเพื่อนร่วมรุ่นมหาลัยกับแซนซัส อาของสึนะ ตัวแทนฮิบาริคือ เคียวยะ ลูกชายคนรองของตระกูลฮิบาริที่มารับช่วงแทนพี่ชายที่เสียไปแล้ว และตัวแทนของโรคุโดกรุ๊ป กลุ่มธุรกิจหน้าใหม่ในวงการ โรคุโด มุคุโร่ ลูกชายคนโตของตระกูล ซึ่งเพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาและความสามารถ การเผชิญหน้าของทั้ง 3 คนดูจะไม่มีปัญหาอะไรนัก เพราะอายุรุ่นเดียวกัน ยกเว้นก็แต่สึนะโยชิที่ยังเด็กมาก

“ตัวแค่นี้ก็กลายเป็นผู้สืบทอดแล้วนะเรา เก่งนี่หว่า” ดีโน่พูดเล่นหัวกับรุ่นน้องอย่างสนุกสนาน มุคุโร่ก็เพียงแค่หัวเราะน้อยๆ ส่วนเคียวยะนั้นหน้านิ่งไร้อารมณ์

“ฉันสิ ดันถูกเรียกตัวกลับจากเยอรมันด้วยเรื่องสืบทอดเนี่ย เซ็งสุด”

“คุณดีโน่ไม่อยากรับช่วงตระกูลเหรอครับ” สึนะมองหน้าอีกฝ่ายเชิงอยากรู้ ดีโน่ยืนกอดอกพยักหน้างึกงัก

“อืมๆ ก็ไม่น่ะสิ ฉันอยากเป็นวิศวกรธรรมดามากกว่า” ดีโน่ว่า “อุตส่าห์ถ่อไปเรียนตั้งเป็นปีๆ จู่ๆ ก็ให้กลับมา เรียนยังไม่ทันจบเลย แล้วจะมายัดให้เรียนบริหารอีก โอยยย เซ็ง”

“บ่นมากนักก็หนีไปซะเลยสิ ทิ้งทุกอย่างที่นี่ให้น้องชายนายรับต่อไปเลย” ฮิบาริ เคียวยะเปิดปากพูดเป็นครั้งแรก ด้วยสีหน้าคงเดิม

“แบบนั้นก็ไม่ดีอีก เพราะน้องฉันก็มีความฝันของมันน่ะ”

“งั้นนายก็ก้มหน้ารับชะตากรรมไปซะ” ทั้งสองคนเริ่มปะทะคารมกันอย่างเมามัน เพราะเคยเป็นเพื่อนเก่ากันมาก่อนเลยพูดตรงๆ ได้แบบนี้ สึนะได้แต่มองสองคนเถียงกันไปมาอย่างละเหี่ยใจ แต่จู่ๆ ก็มีมือมาคว้าตัวเขาให้ออกจากวงสนทนานั้น เป็นมุคุโร่นั่นเองที่พาเขาออกมาจากสถานการณ์น่าอึดอัด

“พวกนั้นก็อย่างนี้ทุกทีล่ะครับ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็กอดคอพากันไปดื่ม” มุคุโร่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เจอคนใจดีด้วย สึนะก็เลยคลายความอึดอัด

“เห็นคุยเรื่องสืบทอด ผมก็คิดว่าสึนะโยชิคุงเก่งจริงๆ นะ”

“เอ๋? ไม่หรอกครับ ที่จริง...” สึนะลดเสียงลง “ควรจะให้คุณอาสืบทอดก่อนผมมากกว่า”

“คุณอา?” มุคุโร่เอ่ยอย่างสงสัย

“ครับ คุณอาเป็นลูกบุญธรรมของปู่น่ะฮะ เป็นคนเก่งมาก แล้วก็เท่สุดๆ ผมน่ะอยากเป็นอย่างคุณอา แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ แล้วจะให้สืบทอดตระกูลเนี่ย...”

“อ้อ” มุคุโร่ส่งเสียงคล้ายจะเข้าใจเรื่องที่เด็กหนุ่มร่างเล็กพูด

“คุณอากำลังเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ แต่วันนี้ก็อุตส่าห์มากับพวกผมด้วย” เด็กหนุ่มร่างเล็กพูดคุยกับมุคุโร่อย่างเป็นกันเอง คงเพราะรอยยิ้มของชายหนุ่มที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย สึนะโยชิเล่าเรื่องราวของคุณอาที่ว่าให้ฟังเป็นระยะอย่างชื่นชม ดูท่าว่าจะหลงใหลได้ปลื้มอาบุญธรรมคนนี้เสียเหลือเกิน

“อ๊ะ! คุณอานี่นา เดี๋ยวผมแนะนำให้รู้จักนะพี่มุคุโร่” สึนะหันมายิ้มกว้างก่อนจะรีบวิ่งไปหาคุณอาของตน

“คุณอาฮะ อาแซนซัส!”

แซนซัส

มุคุโร่มองตามร่างเล็กที่วิ่งไปหาชายร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีเข้ม แม้อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายก็ยังโดดเด่นในสายตาของเขา ทั้งเรือนผมสีดำสนิทและดวงตาสีชาด รวมทั้ง...รอยแผลเป็นเหล่านั้น

.

.

.

แซนซัส