คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : # Chapter 8
# Chapter 8
วันหยุดของคชามันช่างเร็วเหลือเกินในความคิดเขาและเมื่อวานเต๋ามันก็มาอยู่บ้านเขาทั้งวัน .. ไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไรของมัน เฟรมก็อีกคนไหนวันเสาร์มันยังเข้าข้างคอยปกป้องเขาอยู่เลย พอเมื่อวานนะไปสนิทกับไอ้เต๋ามันซะง่ายๆ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เชอะ!
“เฟรมทำไรกิน .. เห้ย !”เสียงที่ดังมาตั้งแต่ร่างเล็กยังไม่ถึงชั้นล่างหยุดลงเพราะมีใครบางคนโผล่มายืนตรงหน้า .. มันไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ไอ้คนข้างๆบ้านเขานี่แหล่ะ
“ไง”คชาว่าไอ้คำๆนั้นน่ะ … เขาควรเป็นคนถามนะ
“มึง .. มาอยู่นี่ได้ไง ?”
“พี่เต๋ามาช่วยทำอาหารแล้วก็จะมาทานอาหารกับเราทุกเช้าด้วย”คนที่ตอบเดินออกมาจากครัว .. ไอ้เฟรม
“….!”
“อ่อ บางทีอาจจะมาทุกเย็นด้วยก็ได้นะ เนอะๆ”เฟรมมันหันไปส่งซิกให้เต๋าก่อนจะเดินกลับเข้าครัวไป … ตกลงใครคือเจ้าของบ้านกันแน่ว่ะ !
“อะไรกันอ่ะ! .. มึงเอาอะไรให้น้องกูกิน ทำไมน้องกูต้องเข้าข้างมึงด้วยว่ะ บอกมา!!”เมื่อคชาหันไปพูดกับเฟรมแต่มันไม่ยอมตอบอะไรเขาจึงมาพูดกับเต๋าแทนและผลที่ได้ก็เหมือนกัน .. มันไม่ยอมตอบ
“ทานข้าวเถอะ เฟรมมันรออยู่”พูดเสร็จเจ้าตัวก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว ทำให้เขาต้องเดินตามมันไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ .. ก็เขาหิว
บรรยากาศตอนที่นั่งทานข้าวมันก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะ อันที่จริงเขารู้สึกเหมือนตอนมัธยมที่ไปนั่งกินข้างเที่ยงกับมันด้วยซ้ำ ตอนนี้เต๋ามันกลับบ้านไปเอาอะไรของมันก็ไม่รู้อยู่ก็เหลือแค่เขากับไอ้เฟรมเท่านั้นล่ะ … เป็นเวลาดีทีเดียวที่เขาจะรู้ให้ได้ว่าพวกมันสองคนทำไมถึงดูสนิทกันขนาดนี้
“เฟรม !”
“หือ ?”เฟรมทำหน้าซื่อๆเหมือนไม่รู้อะไร .. แต่ให้ตายเหอะเขารู้ทันมันหรอก
“แกกับมันมีอะไรปิดบังพี่รึเปล่า ?”คชาถามนิ่งๆแต่สายตาเต็มไปด้วยการจ้องจับผิด
“ป่าวนะ !”
“เห้ยอะไรอ่ะ !!”คชาแกล้งทำท่าทางตกใจและมองผ่านหลังของเฟรมไป เฟรมที่งงๆก็หันหลังไปมองตามนั่นเป็นจังหวะเดียวกับที่คชาล็อกแขนของเฟรมมาไขว้หลังไว้ เขาก็แค่จะทำให้มันยอมบอกเขา
… แต่เขาไม่ได้ต้องการให้ภาพในเซ้นส์นั้นปรากฏ !!
“พี่ชาปล่อยผมนะ !”เฟรมที่รู้ตัวแล้วว่าถูกหลอกก็ดิ้นเบาๆแล้วหลุดออก .. ก็แค่เบาๆเท่านั้นแหล่ะ เขากำลังตกใจไม่มีอารมณ์ไปจับมันไว้หรอก
“เฟรม .. แกกับแพรวา ?”คชาพูดเบาๆแล้วมองหน้าเฟรม .. เขาเห็นเฟรมมันร้องไห้ให้แพรวา อะไรกัน !!
“….!!”เฟรมดูตกใจกับสิ่งที่เขาพูด .. มันคือเรื่องจริงใช่ไหม ?
“เกิดอะไรขึ้น ?”
.
.
.
ตอนนี้เขากับเต๋ามาถึงที่ทำงานแล้วทั้งๆที่ยังคุยกับเฟรมไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ เขาถามอะไรไปมันก็ไม่ยอมตอบแต่เขาก็เห็นนะแววตาของมันดูเศร้าลงเหมือนมันกำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่เขาพูดถึง .. เรื่องของแพรวา
เขาไม่เข้าใจเลยทั้งเรื่องเฟรมและก็ตัวเขาเอง ทั้งๆที่เมื่อก่อนเซ้นส์ของเขาจะเป็นภาพในอนาคต เป็นภาพที่ต้องสัมผัสกับบุคคลนั้นๆถึงจะสามารถสื่อได้ เป็นภาพที่มันไม่ใช่เรื่องของตัวเขาเอง แต่นี่มันไม่ใช่ !! ตอนนี้เขาสามารถรับภาพพวกนั้นได้ทั้งหมด ไม่ต้องสัมผัสกับตัวใครก็สามารถสื่อได้ แถมยังสามารถเห็นเรื่องของตัวเองในอนาคตอีก
… มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ !? แต่ที่รู้ๆคชาไม่ได้ต้องการมันเลยสักนิดเถอะ
“เป็นอะไรไปคชา ?”พี่ไทด์ที่นั่งอยู่ข้างๆเขาทักขึ้น
“ผมก็ไม่รู้สิพี่ … อยู่ๆเซ้นส์ผมมันก็แปลกๆไป”
“ยังไงล่ะ ?”
“ผมรู้สึกเหมือนมันกำลังเปิดรับทุกๆอย่าง”
“โหยย น่ากลัวว่ะ”
“….”เขาไม่ได้พูดอะไรต่อแต่สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล พี่ไทด์เลยพูดต่อ
“อย่ากังวลพระเจ้าไม่เคยทำร้ายคนดี”พี่ไทด์พูดเสร็จก็หันไปทำงานต่อ ส่วนเขาจะเริ่มทำงานบ้างล่ะ
… เขาจะเชื่อในพระเจ้า
.
.
.
วันนี้พวกผู้หญิงกับเต๋าจะพากันไปเลือกชุดที่จะใช้ประกวด เขาคิดว่าไอ้เจมส์มันก็คงจะตามไปด้วยเพราะฉะนั้นเขาก็จะไม่ไปหรอก … ขอเขากลับบ้านไปคุยกับไอ้เฟรมดีกว่าเขาก็อยากเป็นที่พึ่งให้กับน้องได้บ้าง
“เฟรม ..”เขาเรียกเฟรมที่ตอนนี้มันกำลังนั่งดูทีวีอยู่
“อ่าว พี่กลับมาเร็วจัง”เฟรมหันมายิ้มให้เขา .. แล้วเขาก็รู้ดีว่ามันฝืนยิ้ม
“แกปิดพี่ไม่ได้หรอกเฟรม”ร่างเล็กเดินไปนั่งใกล้ๆกับเฟรม จากตอนแรกที่มันหันหน้ามามองเขาตอนนี้มันกลับเสมองไปทางอื่นแทน
“ผมก็ลืมไปว่าพี่มีเซ้นส์นี่เนอะ … ยังไงพี่ก็ต้องรู้อยู่ดี”
“….”
“ผมกับแพรเรารู้จักกันจริงๆแหล่ะ”การที่เฟรมเรียกแพรวาแบบนั้นก็แสดงว่าคงสนิทกันมากเลยทีเดียว … มันคงมากกว่าคำว่าพี่น้อง
“….”
“แล้ว… เราเคยคบกันน่ะ”พูดถึงตอนนี้เฟรมก็หันมามองหน้าเขาอย่างเศร้าๆ
“แล้วทำไม … ?”
“แพรขอเลิกผม .. และเขาก็บอกกับผมว่า”
“….?”
“เขาชอบพี่”
“…!!”
.
.
.
หลังจากที่เราคุยกันต่อสักพักและกินข้าวเย็นเสร็จไอ้เฟรมก็ขอขึ้นห้องเลยเขารู้ว่ามันเสียใจกับเรื่องแพรวามาก แต่ให้ตายดิ ! เขาเชื่อว่าแพรไม่มีทางชอบคนอย่างเขาหรอกนะ ให้แพรมันชอบผู้หญิงด้วยกันยังน่าเชื่อกว่า
เฟรมมันบอกว่าเจอแพรตอนยังมาอยู่ที่กรุงเทพได้สักพักเองและมันก็ไม่รู้ว่าแพรวากับเขาเป็นเพื่อนที่ทำงานเดียวกัน จนคบกันมาได้สี่เดือนกว่าๆมันถึงรู้และต่อมาไม่กี่วันแพรก็บอกเลิกมัน … ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“เฮ้อออออ”ร่างเล็กถอนหายใจแรงๆก่อนจะหยิบผ้าเช้ดตัวและเข้าห้องน้ำไป
.
.
.
คืนวันพรุ่งนี้แล้วสินะงานบริษัทที่ทุกคนรอคอยก็จะมาถึงแต่ถ้าให้คชาเดานะ ไอ้เต๋ามันคงไม่ค่อยรอคอยเท่าไหร่หรอก .. ก็เขาได้ยินว่ามันต้องแต่งเป็นเด็กผู้หญิงอ่ะ คอยดูนะเขาจะถ่ายรูปเก็บไว้ล้อมันเยอะๆเลยล่ะ
“พี่ชาเป็นไรทำหน้าโรตจิต”เฟรมที่นั่งกินข้าวเย็นอยู่ด้านตรงข้ามเขาพูด
วันนี้เขากินกับไอ้เฟรมแค่สองคนเท่านั้นล่ะ ทั้งๆที่วันจันทร์เฟรมมันบอกว่าเต๋าจะมากินข้าวเย็นด้วยแต่นี่วันศุกร์แล้วแท้ๆเขาก็ยังไม่เห็นมันมานั่งกินกับเขาสักครั้งเลย … จะมีก็แต่ครูพี่เต้แหล่ะที่มาสอนพิเศษเฟรมแล้วบางครั้งก็จะอยู่ทานข้าวเย็นด้วย
“ป่าวสักหน่อย”เฟรมมองเขาอย่างจับผิดสักพักก่อนจะเก็บจานไปล้าง … เฟรมดูดีขึ้นจากเดิมแต่ยังไงเขาก็ยังเห็นมันเศร้าๆอยู่บ้างแหล่ะ .. จะว่าไปเขายังไม่ได้คุยกับแพรวาเรื่องเฟรมเลย
“ม่ะ .. เดี๋ยวผมล้างให้”เฟรมยื่นมือมาเอาจานจากเขาไปล้าง
“ขอบใจ งั้นพี่ขึ้นห้องแล้วนะ”คชาพูดเสร็จก็เดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
.
.
.
ร่างเล็กขึ้นมาก็หยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำเลยทันที อันที่จริงก็ไม่ได้รีบร้อนจะนอนหรือง่วงอะไรแต่เพราะมันไม่สบายตัวเลยต้องอาบน้ำก่อนเท่านั้นเอง คชาอาบน้ำมาได้สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดและปิดประตูห้อง … คงเป็นห้องของเฟรมละมั้ง สักพักเขาก็ได้ยินเหมือนเสียงกุกกักดังขึ้นในห้อง … หรือจะเป็นโจร แต่ .. บ้าน่า เฟรมมันก็อยู่ไม่ใช่รึไง ?
“เฟรมรึเปล่า ?”คชาลองถามออกไป ดีที่ตอนนี้เขาอาบน้ำเสร็จแล้วนะ
“…..”เมื่อไม่มีเสียงตอบคชาจึงรีบใส่เสื้อผ้าให้เสร็จแล้วเริ่มหาอุปกรณ์ป้องกันตัว
“เฟรมหรอ ?”คชาลองถามอีกครั้งและผลที่ได้ก็ยังคงเหมือนเดิม
“…..”
สายตาของร่างเล็กมองหาอุปกรณ์ที่พอจะใช้ทำร้ายได้แต่นี่มันในห้องน้ำไม่ใช่ห้องครัวนะที่จะได้มีของเยอะแยะมากมายขนาดนั้นอ่ะ ! … แต่เดี๋ยวนะบางทีเขาอาจจะมองข้ามอะไรไป .. ฝักบัวไง !!
เมื่อได้อุปกรณ์ครบแล้วคชาก็ค่อยๆเปิดประตูออกมาดูทีละนิดจนสุดแต่สิ่งที่เห็นมันคือความว่างเปล่า ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างงงๆ อะไรกันทั้งๆที่เมื่อกี้เขายังได้ยินเสียงอยู่เลยนะมันจะไม่มีอะไรได้ไงอ่ะ หรือว่าจะเป็น … !!!
“แบร่ ~~ !!” .. ผี !!!
“ว๊ากกกก !!”เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้คชาหลับตาแน่นก่อนจะใช้ผ้าเช้ดตัวโยนไปมั่วๆและใช้ฝักบัวทุบตีไม่ยั้ง .. ก็เขากลัว !
เสียงที่เงียบหายไปพร้อมๆกับสติที่เริ่มมาทำให้เขาค่อยๆลืมตามองช้าๆ ภาพที่เห็นทำให้เขาออกแรงถีบสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรง … เขาก็ไม่รู้หรอกว่าคืออะไรแต่มันตกใจก็เลยถีบอ่ะ !!
คชาค่อยๆลืมตามองอีกทีหลังจากที่ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรหล่อนกระแทกกับพื้นและพอเห็นเท่านั้นแหล่ะ คชาต้องรีบไปพยุ่งมันขึ้นมาทันที ก็นั่นมันไม่ใช่ผีแต่เป็นไอ้เต๋าต่างหาก !! .. แปลว่าเมื่อกี้ที่เขาถ้าทุบทั้งฟาดทั้งถีบก็ .. มันคนเดียว
“เห้ยมึง !!”
“พี่ชาเมื่อกี้เสียงไรอ่ะ ?”เขาคงไม่จำเป็นต้องตอบแล้วแหล่ะในเมื่อเต๋ายังคงนอนจมอยู่ที่พื้นแบบนี้ !
“…..”
“เห้ยพี่เลือดออกเต็มเลยอ่ะ !!”เออคชาก็รู้อยู่ ทำไมต้องย้ำด้วยล่ะว่ะ !!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : มาต่อแล้ว !! ช่วงนี้ยุ่งกับเรื่องการเรียน - - แหะๆ ขอเม้นกำลังใจค่ะ จู้บบบ
ความคิดเห็น