คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : # Chapter 14
# Chapter 14
“โหยแพร ซื้อเยอะไปป่ะเนี่ย”คชาพูดแล้วยกมือข้างที่ถือถุงอาหารทะเลขึ้นชู
“พวกเรามีน้อยซะที่ไหน ซื้อไปเยอะๆแหล่ะดีแล้ว”แพรวาหันมายิ้มแล้วเดินไปตามทางของตลาด
‘คืนนี้พวกคุณจะมีปาร์ตี้กันหรอ ?’นัททิวถามแล้วเดินตามหลังร่างเล็ก
“อ่อ น่าจะใช่นะ”คชาตอบแล้วเร่งเดินตามแพรวากับเจมส์ให้ทัน
‘ผมมีที่จะแนะนำนะถ้าคุณยังไม่รู้จะจัดตรงไหน .. รับรองบรรยากาศดีแน่ๆ’
“แล้วผมจะถามให้นะถ้ายังไม่มีคงต้องพึ่งคุณและละ .. คุณเจ้าถิ่น”คชายิ้มน้อยๆกับคำเรียกใหม่ที่หลุดออกจากปากของตัวเอง
‘ผมชอบที่คุณเรียกแบบนี้นะคชา’ร่างเล็กหันมามองก็เห็นนัททิวยิ้มให้น้อยๆ
“ผมยิ้มตอบให้คุณไม่ได้นะ เดี๋ยวคนข้างหลังคิดว่าผมบ้าพอดี”คชาพูดเสร็จก็หัวเราะออกมาเบาๆแล้วนั่นก็ทำให้คุณเจ้าถิ่นหัวเราะตาม
“พี่ชาคุยกับใครอ่ะ ? .. เห็นคุยตั้งนานแล้ว”เจมส์หันมาถามเพราะได้ยินเสียงหัวเราะจากพี่ชายที่ยืนมาหยุดคอยเขาเลือกซื้อของอยู่ด้านหลัง
“อ่อ .. เพื่อนน่ะ ไม่ได้คุยกันนานก็เลยมีเรื่องเยอะหน่อย”คชาหัวเราะแหย่ๆไปให้ เจมส์ก็พยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปรับถุงจากมือของแพรวา
“ครบแล้ว งั้นไปที่รถเหอะพี่ไทด์คงรอนานแล้ว”แพรวารับเงินทอนแล้วเดินนำกลับไปทางที่จอดรถ
.
.
.
“เกือบจะหลับรออยู่แล้วนะเนี่ย”พี่ไทด์พอเห็นพวกเราเดินมาที่รถก็บ่นออกมาเบาๆแต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร
“พวกเราไม่ได้ไปนานขนาดนั้นซักหน่อยนะ”คชาพูดและยิ้มให้พี่ชายก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเข้าไปด้านในเป็นคนแรกส่วนนัททิวตอนนี้มานั่งอยู่ข้างคนขับแล้ว
“ไม่นานอะไรชั่วโมงกว่า กลับไปนี่เตรียมกินได้เลยเพราะเย็นพอดี”พี่ไทด์พูดแล้วค่อยๆออกรถเมื่อแพรวาที่ขึ้นคนสุดท้ายปิดประตูลงแล้ว
“เอ่อจริงสิแพร .. ตกลงที่จะทำกินกันน่ะมีที่ให้จัดแล้วหรอ ?”คชาถาม
“เอ่อ .. นั่นสิ”
‘ตรงมุมด้านหน้าโรงแรมฝั่งที่จอดรถนั่นก็บรรยากาศดีนะ สามารถมองเห็นทะเลได้ด้วยแถมยังมีโต๊ะเก้าอี้พร้อม’นัททิวละสายตาออกจากริมทางนอกรถมามองหน้าของคชาและพอพูดจบก็หันกลับไป
“เอ่อ .. งั้นเดี๋ยวชาจัดการเอง”คชายิ้มให้แพรแล้วหันไปมองวิวรอบรถบ้าง
‘ผมไม่ค่อยได้ออกมาจากโรงแรมเท่าไหร่ ที่นี่เปลี่ยนไปมากเลย’
“ก็เปลี่ยนไปตามเวลาแหล่ะคุณ”
“อะไรหรอชา ?”แพรวาหันมาถามเพราะอยู่ๆคชาก็พูดขึ้นมา
“พี่ชาเขาคุยกับเพื่อนอยู่เจ๊”เจมส์เป็นคนตอบคำถามให้ คชาจึงแค่พยักหน้าให้แพรวาเท่านั้น
ใช้เวลาไม่นานเกินครึ่งชั่วโมงรถของพวกเราที่พี่ไทด์เป็นคนขับก็มาจอดอยู่ตรงที่จอดรถของที่พัก พี่ไทด์เดินมาช่วยไอ้เจมส์ยกของไปถือไว้มือนึง ส่วนแพรวาก็เดินตัวปลิวนำไปทางโรงแรม
“ตรงนี้หรอที่คุณบอกอ่ะ ?”คชาพูดแล้วมองไปรอบๆสองเท้าของร่างเล็กหยุดเดินชั่วคราว
‘อืมใช่ .. คชาไปบอกกับทางโรงแรมก่อนสิ’
“เอ่อนั่นสิ .. ทุกคนเดี๋ยวเอาของไว้ที่นี่ก่อนนะ ถ้าได้เราจะจัดงานกันที่นี่แหล่ะ .. แล้วเจมส์กับพี่ไทด์อยู่นี่นะ ส่วนแพรไปกับชากัน”คชาวางของไว้ที่โต๊ะแถวๆนั้น แล้วเดินไปจับข้อมือแพรวาพาเข้าไปด้านในโรงแรม
“เขาจะให้เราใช้ที่ในโรงแรมหรอชา ?”แพรวาถามขณะเดินตามคชามาเรื่อยๆ
“ต้องลองๆ … เอ่อ ผมจะมาขอใช้ที่ในโรงแรมนะครับ”คชาตอบแพรวาก่อนจะหันไปพูดพนักงานตรงหน้า
“อ่อ .. งั้นเชิญทางนี้ค่ะ”คชากับแพรวาเดินตามพนักงานสาวมาเรื่อยๆ ตอนนี้นัททิวหายไปแล้วคชาจึงเก็บโทรศัพท์เข้าลงไปในกระเป๋ากางเกง
“คุยกับเพื่อนเสร็จแล้วหรอ ?”แพรวาหันมาถามส่วนคชาก็แค่พยักหน้าตอบเท่านั้น คชากับแพรวาเดินตามมาจนถึงบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆกับตัวโรงแรม
“เอ่อ .. รอสักครู่นะค่ะ” เธอเดินเข้าไปในบ้าน เหลือให้เขากับแพรวายืนรออยู่ด้านนอก
‘จริงสิที่คชาจะจัดปาร์ตี้กันน่ะ ถ้าไม่มีอุปกรณ์ก็ขอยืมได้นะ’
“จะได้หรอ ?”คชาหันไปถามนัททิวที่อยู่ดีๆก็โผล่มายืนใกล้ๆ
‘ได้สิ’
“ชา .. พูดกับใครน่ะ ?”ร่างเล็กหันขวับมามองหน้าแพรวา .. ให้ตายสิ !
“อ่อ .. พูดกับแพรแหล่ะ ก็แบบ .. จะขอเขาได้หรอ ?”คชาพูดยิ้มๆให้แพรวาและนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พนักงานสาวออกมาเชิญให้พวกเขาเข้าไปด้านใน พอคชากับแพรวาเข้ามาก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งรออยู่ตรงโซฟา
“นี่คือเจ้าของโรงแรมค่ะ .. หมดธุระแล้วงั้นดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ”พนักงานสาวหันไปไหว้ผู้หญิงคนนั้นก่อนจะออกจากบ้านไป
“นั่งก่อนสิ .. แล้วเดินมาถึงนี่เหนื่อยไหม ?”คชากับแพรวานั่งลงตรงโซฟาฝั่งตรงข้ามก่อนจะยิ้มกลับไปให้ผู้หญิงที่ส่งยิ้มมาให้พวกเขาอย่างเป็นมิตร
“ไม่เลยครับ .. คือผมอยากจะมาขอใช้ที่ตรงแถวๆโรงแรมน่ะครับ”
“เพราะฉันไม่ได้อยู่ในโรงแรมเลยต้องให้เด็กพามาหาถึงนี่เลยสินะ .. ทำให้ต้องลำบากกันเลย”
“ไม่เลยครับจริงๆ แล้วคุณอยู่ที่นี่คนเดียวหรอครับ ?”คชามองไปรอบๆบ้านแต่ก็ไม่มีวี่แววของใครเลยสักคน
“ใช่แล้ว .. ว่าแต่จะมาใช้ที่ตรงไหนล่ะ”
“ตรงมุมด้านหน้าโรงแรมฝั่งใกล้ๆที่จอดรถครับ”
“อ่อ .. ตามสบายเลย ที่นั่นแต่ก่อนก็ชอบจัดงานกันบ่อยๆนะ .. ลูกชายฉันก็เหมือนกัน”
“แล้วเขาไปไหนแล้วล่ะค่ะ ?”แพรวาถามแล้วมองไปรอบๆบ้าน
“เขาไปอย่างไม่มีวันกลับแล้วล่ะจ่ะ … เอ่อ อุปกรณ์มีกันรึยังล่ะ ? ฉันยังเก็บไว้อยู่ที่หลังบ้านน่ะ”
“ขอบคุณครับ .. คุณใจดีจัง”
“ไม่หรอกจ่ะ .. ตามฉันมาสิ”คชากับแพรวาเดินตามหลังเธอมาก่อนที่สายตาของร่างเล็กจะสะดุดกับอะไรบางอย่างที่ถูกติดไว้ตรงผนังห้อง
.
.
.
“ทำไมคุณไม่บอกผมล่ะ ?”คชาพูดออกมาเสียงดังหลังจากเอาโทรศัพท์แนบหูสักพัก สายตาของร่างเล็กกำลังมองไปข้างหน้าที่มีนัททิวยืนอยู่ .. เขาก็ตกใจหมดตอนที่เห็นรูปของนัททิวอยู่ที่ผนังห้องของบ้านหลังนั้น
‘คือผม .. ’
“อ่อ .. ผมต้องเปลี่ยนจากคุณเจ้าถิ่นเป็นคุณลูกเจ้าของโรงแรมแทนรึเปล่าล่ะ ?”คชาพูดเสียงประชดประชัน .. เขาลากแพรวาไปก็เพราะจะถามเรื่องเฟรมให้ได้แท้ๆแต่พอเจอรูปของนัททิวปุ๊บสมองมันก็เลยเบลอไปหมด ... โอเค คชายอมรับว่าอันที่จริงเขาก็โมโหตัวเองเหมือนกันที่ไม่ได้ถามแพรวาออกไปแต่ก็เพราะใครกันล่ะถ้าไม่ใช่วิญญาณตรงหน้า
‘ผมขอโทษนะ .. ไม่คิดว่าจะทำให้คุณโกรธขนาดนี้ … ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ’นัททิวพูดสีหน้ารู้สึกผิดแบบนั้นทำให้คชาถอนหายใจออกมาหน่อยๆ … ความรู้สึกของวิญญาณมักจะส่งมาให้คชารู้สึกได้เสมอๆ .. ครั้งนี้ก็เหมือนกัน
“ผมไม่ได้โกรธอะไรหรอก ก็แค่ไม่เข้าใจว่าคุณจะปิดบังทำไมแถมตอนผมถาม .. คุณก็ไม่บอก”
‘ผมก็แค่ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญอะไรเลย’
“คุณรู้ป่ะ .. ผมแทบหลุดชื่อคุณแล้วนะ แล้วถ้าผมหลุดล่ะก็แม่คุณต้องสงสัยแน่ๆเพราะคุณกับผมนะอายุห่างกันตั้งหลายปี ไม่น่าจะเป็นเพื่อนกันได้หรอก”คชาบอกพร้อมทำหน้ามุ้ยๆ … ดีนะที่ตอนนั้นเอามือปิดปากตัวเองทันน่ะ ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆ
“พี่ชาคุยกับเพื่อนอีกแล้วหรอ ? … รู้สึกเดี๋ยวนี้จะติดโทรศัพท์ตลอดเลยนะ”เจมส์ตะโกนมาทางเขาที่แยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อคุยกับคุณลูกเจ้าของโรงแรม
“เออๆ ไม่คุยแล้วก็ได้ .. ผมไปอยู่กับเพื่อนก่อนนะ”คชาหันไปตะโกนตอบเจมส์ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋ากางเกง
‘ตามสบายเลย’นัททิวบอกแล้วก็หายไปจากหน้าของคชาทันที
“มาแล้วๆ .. ไหนมีไรให้ช่วยป่ะ ?”คชาเดินไปตรงเตาปิ้งที่ขอยืมมาจากบ้านของคุณลูกเจ้าของโรงแรม
“พี่เต๋ารู้ป่ะ .. ตอนไปซื้อของอ่ะพี่ชาคุยโทรศัพท์ตลอดเลย ถ้าไม่เชื่อถามเจ๊แพรก็ได้นะ”เจมส์พูดกับเต๋าแล้วหันมายักคิ้วให้คชา
“เออจริงๆ นี่ชาต้องแอบมีกิ๊กแล้วไม่บอกพวกเราใช่ม่ะ ?”แพรหันไปบอกเต๋าแล้วหันกลับมาหรี่ตามองเขาบ้าง
“ไม่ใช่สักหน่อย เพื่อนจริงๆนะ”คชาพูด
“โหยย ทำไมต้องรีบพูดขนาดนั้นอ่ะ .. กลัวใครบางคนเข้าใจผิดป่ะเนี่ย ~~”หลินพูดแล้วยิ้มล้อ
“ไม่คุยด้วยแล่ว”พูดเสร็จคชาก็เดินออกไปจากกลุ่มโดยมีเสียงหัวเราะตามหลังมาเบาๆ
.
.
.
“ตกลงที่คุยน่ะใครหรอ ?”เต๋าตามมาถามร่างเล็กที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องไป
“เพื่อนน่ะ”คชาหันไปตอบแล้วหันกลับไปเปิดประตูห้องพัก
“แน่นะ”
“เออสิ .. ไม่เห็นมีเหตุผลอะไรให้ต้องโกหก … แล้วนี่ลงเล่นน้ำแล้วหรอ ?”คชาถามเมื่อเห็นว่าชุดของเต๋าเปลี่ยนไปจากเดิม
“อ่อใช่ .. เห็นเฟรมมันเครียดๆก็เลยชวนกันไปเล่น”
“ไม่เคยจะรออ่ะ”
“ก็หายไปไหนไม่รู้ .. ไม่เคยจะบอกอ่ะ”เต๋าพูดแล้วยื่นหน้ามาใกล้ .. แต่คชาก็เอามือดันมันออกไปซะก่อนที่มันจะเข้ามาชิด
“พอเลย .. ไอ้หื่นเอ้ย !”แล้วคชาก็ดันร่างขาวๆออกให้พ้นตัวก่อนจะรีบเข้าห้องและปิดประตูลง
… แล้วร่างเล็กก็ค่อยๆเผยยิ้มน่ารักออกมาหลังจากที่เมื่อกี้กลั้นมันเอาไว้อยู่นานพอควร
.
.
.
ร่างเล็กเดินไปเคาะประตูห้องที่อยู่ด้านข้างเพียงสองสามครั้งคนที่อยู่ด้านในก็เปิดออก คชาส่งยิ้มไปให้ชายใส่แว่นตรงหน้าก่อนจะเดินตามเข้ามาด้านในห้องพักที่เห็นร่างของน้องชายนั่งอยู่บนเตียงนอนในมือมีหนังสือกับสมุดจดอีกเล่ม
“เอ่อ … คือพวกเราจะมีปาร์ตี้กัน ผมเลยมาชวนน่ะ”
“ผมไม่ไปนะ รบกวนป่าวๆ”เฟรมที่ยังไม่ละสายตาจากหนังสือเล่มหนาที่พกมาด้วยพูดขึ้น
“แล้ว … ?”คชาหันมามองหน้าของโปเต้ที่เดินไปนั่งตรงโซฟาเรียบร้อย
“ผมก็เหมือนกัน … คชาไม่ต้องห่วงหรอก”โปเต้เบนสายตาไปยังเฟรมที่นั่งหน้านิ่งอยู่บนเตียง .. สื่อให้รู้ว่าพูดกันเรื่องของใคร
“รบกวนด้วยนะครับ .. อะเฟรม”คชายิ้มเกรงใจไปให้โปเต้ก่อนจะเดินไปยื่นกุญแจคีย์การ์ดห้องพักให้เฟรม
“….”เฟรมยื่นมือมารับไว้และเอาไปวางตรงแถวๆโต๊ะข้างเตียง
“ถ้าง่วงก็เข้าไปนอนก่อนเลยนะ พี่ไปล่ะ … ฝากด้วยนะครับ”คชาบอกน้องก่อนจะหันไปลาครูพี่เต้ด้วยใบหน้าเกรงใจ .. เขารู้สึกผิดชะมัดที่ชอบทิ้งทั้งเฟรมและครูพี่เต้ให้อยู่คนเดียวบ่อยๆ ถ้าเป็นตัวเขาเองก็คงจะทั้งเซงและเหงาที่ไม่มีคอยคุยเป็นเพื่อนและมาอยู่กับคนที่เราไม่รู้จักคุ้นเคย
ร่างเล็กเดินลงมาพร้อมๆกับเจมส์ที่คงขึ้นมาอาบน้ำล้างตัวเหมือนกันเห็นมันบอกว่าเต๋าลงไปได้สักพักแล้วกับพวกสาวๆ เจมส์พอเดินมาเห็นอาหารทะเลก็รีบเดินเลี่ยงเข้าไปเตรียมตัวกินทันที คชากวาดสายตามองหาร่างขาวๆพอเห็นว่าอยู่กับพวกสาวๆและพี่ไทด์ก็เลยเดินเข้าไปนั่งด้วย
“อ้าว .. แล้วเฟรมกับพี่เต้ไรนั่นอ่ะ ?”จอยถามเมื่อไม่เห็นว่ามีเงาของใครตามมา
“ไม่มาอ่ะ”ร่างเล็กทิ้งตัวลงนั่งแทรกอยู่ระหว่างพี่ไทด์กับหลิน แล้วหยิบแก้วน้ำของพี่ไทด์ที่เป็นโค้กเย็นๆมาดื่ม
“อ้าว ไอ้นี่”พี่ไทด์พลักหัวเขาเบาๆแล้วลุกไปหยิบแก้วใหม่มาแทน
“อ่ะๆ กินๆ”เสียงของแอ้นดังมาพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยกุ้งเผาถูกวางลงกลางโต๊ะและไม่นานน้ำจิ้มกลิ่นมะนาวก็ลอยมาแตะจมูกของคนตัวเล็กอีกหนหลังจากกลิ่นหอมไหม้ผ่านไป
“ขอบคุณณณ ~~”คชายิ้มร่าแล้วสองมือก็หยิบกุ้งตัวแรกขึ้นมาแกะเปลือกออก
เสียงพูดคุยของพวกเราดังอยู่ไม่มีขาดสาย เรื่องที่พูดก็ยังคงไม่มีสาระเหมือนเดิมและคชาก็เห็นด้วยอย่างยิ่งเพราะนี่คือการมาเที่ยวเขาว่าคงไม่มีใครอยากจะเครียดกับเรื่องงานหรอกนะ
.
.
.
“เห้ยๆ เล่นเกมส์กันป่ะ ?”เสียงของบรรณาธิการสาวสวยดังขึ้นมากลางวง หลังจากที่เตาปิ้งถูกดับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เกมส์ไรอีกอ่ะ ?”คชาถาม .. ไอ้เกมส์บนรถนั่นยังทำให้เขาอดหวั่นๆไม่หายเลย
“หมุนขวด”พูดเสร็จแพรวาก็ชูขวดแก้วขึ้นแล้วว่าลงกลางโต๊ะ
“ดิวกับแอ้นขอตัวนะ พรุ่งนี้เจอกันๆ อย่าดึกนักล่ะ”ดิวพูดแล้วเดินขึ้นโรงแรมไปพร้อมกับแอ้น
คชายกน้ำอัดลมมาดื่มอีกอึกแล้วหันไปคุยกับอ้นต่อจากที่เคยนั่งระหว่างพี่ไทด์กับหลินกลายเป็นว่าตอนนี้ร่างเล็กนั่งอยู่ระหว่างแพรวากับอ้นแทน ส่วนพี่ไทด์ก็ไปนั่งกับคนตัวขาวที่ด้านตรงข้ามโดยมีเจมส์ประกบอยู่ข้างๆ
“ตกลงที่เหลือมาเล่นกันนะ”แพรวาพูด
“ไอ้เกมส์ที่ขวดชี้ไปทางใครก็ต้องตอบคำถามอ่ะนะ ?”พี่ไทด์ถามแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ส่วนแพรวาก็พยักหน้าตอบเร็วๆ
“เอางี้ .. แลกกันคนละคำถาม ห้ามไม่ตอบและต้องตอบตามจริง”คชาพูดแล้วยกยิ้ม .. ถ้าเป็นแบบนี้แพรวาคงหนีเขาไม่พ้นแน่ๆ
“แพรจะถามชา ว่าไง ?”แพรวายกยิ้มแล้วหันมาจับตัวเขาไว้
“ได้เลย .. ชาก็มีคำถามจะถามแพรเหมือนกัน”
“งั้นแพรก่อน ถามจริงชากับเต๋าอ่ะ …”
“… ?”
“เป็นอะไรกัน ?”
“… !!!?”
“โหยยย เจ๊ถามตรงไปป่ะ ? .. ดูดิ พี่ชาช็อคคาที่ไปแล้ว”เจมส์พูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มที่แก้มเขาสองสามทีก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : ตอนนี้เต๋าคชาน้อยมากอ่ะ .. เดี๋ยวเปลี่ยนเป็น นัททิวกับคชา แทนดีไหม ? ฮ่าๆ แต่ยาวกว่าตอนก่อนหน่อยๆ ขอบคุณสำหรับเม้นนะค่ะ รักมากๆเลยค่ะ ... เรายังไม่ได้ตายจากไปไหนนะค่ะ อาจจะนานๆมาที 555 ขอบคุณที่ยังรอนะค่ะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น