คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 *
คชาเดินออกมาจากบริษัทด้วยใบหน้าเรียบๆ ตอนนี้เย็นมากแล้ว ร่างเล็กก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือสีเขียวของตัวเองที่ตอนนี้บงบอกเวลาเกือบจะหกโมง … ร่างเล็กหยุดเดินเมื่อมาถึงที่รอรถแท็กซี่ และไม่นานรถแท็กซี่สีเขียวเหลืองก็มาจอดตรงหน้า
“ไป XXX ครับ”ร่างเล็กนั่งอยู่เบาะหลัง สายตามองไปยังบรรยากาศข้างนอก
.
.
.
ร่างเล็กที่เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ค่อยๆลืมตาขึ้น สภาพแวดล้อมภายนอกที่ไม่คุ้นตาทำให้ร่างเล็กตกใจไม่น้อย แต่ก็ยังคงทำใจดีสู้เสือไปก่อน
“พี่ครับ … ผิดทางรึเปล่า ?”คชายืดตัวขึ้นถามคนขับรถ
“ไอ้ที่ที่น้องจะให้ไปส่งน่ะ เดี๋ยวค่อยไปก็ได้”
“………………”
“ตอนนี้น้องมาสนุกกับพี่ก่อนดีกว่า หึหึ”พอพูดจบรถแท็กซี่ก็หยุดชะงัก
คนขับรถแท็กซี่ข้ามมาเบาะหลัง กว่าคชาจะคิดหนีทันคนขับรถก็จับตัวร่างเล็กให้นอนราบไปบนเบาะ ร่างเล็กดิ้นพลานมือน้อยปัดมือของคนขับแท็กซี่ที่พยายามจะจับตัวคชาให้อยู่นิ่งๆ
“ช่วยด้วย ๆ ช่วยด้วยฮะ ใครก็ได้”คชาพยายามร้องสุดเสียง … แม้จะรู้ว่าคงไม่มีใครได้ยินก็ตาม
“อยู่นิ่งๆไม่เป็นรึไงว่ะ”คนขับพูดออกมาอย่างเริ่มเหนื่อย คชาที่นอนอยู่ใต้ร่างคนขับยกขาถีบส่วนท้องมันอย่างแรง ร่างเล็กพลิกตัวเปิดประตูแล้ววิ่งออกไปนอกรถ
สภาพภายนอกเกือบทำคชาขาทรุด … ต้นไม้รกทึบที่บวกกับความมืดตอนกลางคืน
… คชาไม่ชอบที่สุด
ขาร่างเล็กเริ่มออกวิ่งเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู คชาพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างคชาซะเลยเมื่อมีมือมาคว้าแขนเล็กและเหวี่ยงไปกระทบกับท้ายรถ
“ชอบให้ใช้กำลังทำไมไม่บอกล่ะ หึหึ”คนขับรถเดินมาที่ร่างเล็กช้าๆ
“……”คชาเงียบเพราะตอนนี้มันจุกจนพูดไม่ออก ร่างเล็กค่อยๆทรุดตัวลงนั่งกับพื้นถนน มือขวากุมหน้าท้องแน่น ส่วนมือซ้ายก็พยายามเกาะท้ายรถไว้แน่น
“มึงทำเชี่ยไร ?”เสียงบุคคลที่สามโพล่งเข้ามา ทำให้คชาอยากจะหันไปมองคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ .. ถ้าไม่ติดตรงที่มันเหมือนจะไม่มีแรงหันไปเลยก็นะ
“เรื่องของกู มึงไม่เกี่ยว”เสียงฝีเท้าที่เดินมาทางคชาเมื่อกี้จากที่มันดังขึ้นเรื่อยๆค่อยๆเบาลง
“แต่คนนั้นกู ‘จอง’ ไว้แล้ว”ประโยคที่ลอยมาเข้าหูทำให้คชาต้องหันไปมองหน้าชายคนนั้น ซึ่งเขาก็กำลังจ้องมาที่คชาเหมือนกัน
ดวงตากลมค่อยๆปิดลงเรื่อยๆ ภาพที่ชัดเจนค่อยๆถูกสีดำกลืนกิน และนั้นก็เป็นภาพสุดท้ายที่คชาได้เห็นก่อนที่สติจะเลือนหายไป
.
.
.
“อย่าาาาาาาาา !!”คชาตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง พร้อมกับดันตัวลุกขึ้นนั่ง ร่างเล็กที่มีเหงื่อปะปายบนใบหน้าหอบน้อยๆ
คชามองไปยังที่ตัวเองนอนอยู่เมื่อครู่ เตียงเดี่ยวที่มีกรงซี่ๆอยู่บนหัว เสื้อผ้าที่ใส่ก็ดูจะเป็นเสื้อธรรมดา ยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่โรงพยาบาลแน่ๆ … แล้วที่นี่ที่ไหน ? สายตาร่างเล็กสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งที่ก้มหน้าฟุบกับเตียงที่เขานอนอยู่ มือเล็กเอื้อมไปเขย่าเบาๆที่หัวไล่
“คุณ ๆ ๆ คุณครับ !”คชาเรียกอยู่หลายรอบกว่าคนๆนั้นจะหงายหน้ามามอง
“ห้าวววว ว ว … ”คชามองหน้าคนนั้นอยู่สักพัก ก่อนที่หน้าคนนั้นจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นตกใจปนดีใจ“คุณ ๆ คุณฟื้นแล้ว คุณคชาฟื้นแล้ว”
“เอ่อ … คุณรู้จักผมหรอ ? แล้วที่นี่ที่ไหนหรอฮะ ?”คชาถามอย่างแปลกใจ
“ผมไม่รู้จักคุณหรอก แต่นายผมรู้จัก เขาบอกว่าคุณชื่อคชา … และที่นี่ก็เป็นบ้านพักของนายผมเอง อ่อ ผมชื่อ เฟรม นะครับ เป็นคนดูแลที่นี่เอง”เฟรมตอบคำถามพร้อมแนะนำตัว
“ผมหลับไปนานไหมฮะ ?”คชาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะถามต่อ
“ก็หลายชั่วโมงอยู่ครับ ผมเฝ้าคุณคชาทั้งคืนเลย … สบายใจจังที่คุณไม่เป็นไร”
“ขอบคุณมากนะครับ”
“มันเป็นหน้าที่ผมครับ … งั้นผมไปตามนายมาก่อนนะครับ”เฟรมยิ้มลาก่อนจะเดินออกไปจะห้อง
คชามองไปที่หน้าต่างที่เปิดโล่งอากาศเย็นสบายทำให้ร่างเล็กรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย … และไม่นานเสียงประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง คชาหันหน้าไปมองทางต้นเสียง คนที่เดินเข้ามาคนแรกคือเฟรม และอีกคนก็คือ …
…. ผู้ชายที่ช่วยเขาไว้วันนั้น
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : ตอนแรกนะ เราแต่งสั้นไปไหม ? ฮ่าๆ อ่านแล้วเป็นยังไงก็บอกเราบ้างนะ เราอยากรู้ … ขอบคุณทุกคนที่อ่านและเม้นมากนะ (:
ความคิดเห็น