ดอกหญ้ากับก้อนเมฆ

เนื้อเรื่อง

.........บนพื้นดินที่แสนกว้างใหญ่......มีต้นหญ้าอยู่ต้นนึงซึ่ง เป็นต้นหญ้าที่แสนจะอ่อนแอและอ่อนไหว....เมื่อลมพัดมาทีไร ต้นหญ้าก็จะปลิวไหวไปตามสายลมเสมอ..... แต่ต้นหญ้าก็ไม่เคยล้มเพราะต้นหญ้ายังมีผืนดินที่แสนอบอุ่นโอบอุ้มไว้ พื้นดินที่กว้างใหญ่จะคอยดูแลต้นหญ้าอยู่เสมอ..อยู่มาวันนึง..ต้นหญ้าได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้า และมองเห็นก้อนเมฆ ต้นหญ้าได้คิดว่าบนฟ้าช่างน่าอยู่ ก้อนเมฆ..ช่างดูนุ่มนวล อบอุ่น สบายจัง..ถ้าเราได้ไปอยู่บนนั้น เราคงจะได้เป็นอิสระ และสนุกสนานไม่ต้องทนติดอยู่กับพื้นดินที่น่าเบื่อนี้อีกต่อไป เมื่อคิดได้ดังนั้น ต้นหญ้าก็ได้พยายามที่จะปลิวไปตามสายลม ตายล่ะ!! เราไปไม่ได้ พื้นดินนี่ช่างทำให้เราไม่เป็นอิสระเลย น่ารำคาญจริง ต้นหญ้าคิด ต้นหญ้าพยายามทำทุกทางเพื่อที่จะได้เป็นอิสระ และแล้ว ต้นหญ้าก็ทำได้ ต้นหญ้าได้เปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่...ในที่สุด..ต้นหญ้าก็สามารถเปลี่ยนตัวเองให้เป็นดอกหญ้าได้......เมื่อลมพัดมาคราวนี้ ต้นหญ้าไม่เพียงแต่อ่อนไหวไปตามสายลม เมื่อเป็นดอกหญ้า กระแสลมได้ทำให้ดอกหญ้าฟ้งกระจายไปได้ทุกที่ ต้นหญ้าเป็นอิสระแล้ว และต้นหญ้าก็พยายามปลิวขึ้นไปให้สูงขึ้น สูงขึ้น.........

......... บนท้องฟ้ากว้างใหญ่มีก้อนเมฆลอยไปลอยมา ก้อนเมฆซึ่งเงียบเหงาและเคว้งคว้างมานาน ได้สังเกตเห็นดอกหญ้าปลิวมา จึงได้เกิดความสนใจ...ตัวก้อนเมฆเอง ก็ไม่เคยได้รับรู้ถึงความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ที่อยู่รายล้อม และคิดว่าตัวเองนั้นเงียบเหงา ลอยเคว้งคว้างอยู่โดดเดี่ยว เมื่อได้เห็นดอกหญ้า จึงคิดว่าดอกหญ้าก็ต้องเป็นเหมือนก้อนเมฆ จึงรับดอกหญ้าไว้ ดอกหญ้า เมื่อได้อยู่กับก้อนเมฆ ดอกหญ้าก็ได้รับความสนุกสนาน และพอใจมากที่ได้อยู่บนท้องฟ้าและอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ก้อนเมฆ.......ก้อนเมฆก็ดีใจที่มีดอกหญ้า เพราะดอกหญ้าดูพลิ้วไหว ไม่หนักแน่นและร้อนแรงเหมือนแสงอาทิตย์ ...วันเวลาผ่านไป....พื้นดิน ก็ได้รับรู้ ว่าต้นหญ้าตอนนี้ได้เป็นดอกหญ้า พื้นดินก็กลัวจะสูญเสียต้นหญ้าอันเป็นที่รัก เลยพยายามทำทุกวิธีให้ได้ต้นหญ้าคืนมา.......... อยู่มาวันนึง พื้นดินได้ขอร้องให้นกตัวน้อยบินขึ้นมาหาก้อนเมฆ และบอกเรื่องราวระหว่างดินและต้นหญ้าให้ก้อนเมฆรับรู้.......

......เมื่อก้อนเมฆได้รับรู้ว่าดอกหญ้าเป็นของพื้นดิน ก้อนเมฆก็รู้สึกเจ็บปวดเลยตัดสินใจบอกเรื่องราวให้ดอกหญ้าได้รับรู้เพื่อให้ดอกหญ้าได้ตัดสินใจ เมื่อดอกหญ้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกของพื้นดิน ดอกหญ้าก็สงสารพื้นดินจับใจ และรู้สึกผิดที่ทำร้ายพื้นดินที่ให้ความอบอุ่นแก่ต้นหญ้ามาตลอด ดอกหญ้าจำเป็นต้องเลือกระหว่าง ความสนุกสนานเป็นอิสระ กับความอบอุ่นและมั่นใจ ดอกหญ้าไม่สามารถเลือกได้ ..ก้อนเมฆเลยจำเป็นต้องตัดสินใจที่จะให้ดอกหญ้าจากไป.......กลับไปหาผืนดิน...แม้ก้อนเมฆจะเจ็บปวด...ดอกหญ้าไม่เคยรู้เลย ว่าทำให้พื้นดินและก้อนเมฆเจ็บปวดเพียงใด......ในที่สุด..ดอกหญ้าก็ได้กลับไปหาพื้นดิน ไม่ว่าดอกหญ้าจะเป็นเช่นไร พื้นดินก็ยังคงให้อภัยกับทุกเรื่องที่ผ่านมา..และแล้วดอกหญ้า ก้ได้ตัดสินใจที่จะฝังตัวลงบนพื้นดินกลายเป็นต้นหญ้าอีกครั้งหนึ่ง.....ก้อนเมฆเองก็รู้สึกสูญเสีย และรู้สึกโกรธดอกหญ้าเป็นอย่างมาก ที่ดอกหญ้าไม่สามารถเลือกอะไรได้ และยังโกหกก้อนเมฆมาตลอด แต่ในวันนึง ก้อนเมฆก็คิดได้ว่า ดอกหญ้าก็คือต้นหญ้าที่อ่อนแอ และอ่อนไหว ไม่มีความมั่นคงและแน่นอน ในที่สุดก้อนเมฆก็สามารถทำใจได้ ..แต่ถึงกระนั้น ก้อนเมฆก็ยังคงเจ็บปวด ในบางครั้งก้อนเมฆจึงร้องไห้ กลายเป็นหยาดฝนที่ตกลงมาบนพื้นดิน.......ที่อย่างน้อย..็ก็ได้ช่วยให้ต้นหญ้าได้มีน้ำมาหล่อเลี้ยง ณ พื้นดินแห่งนั้น.....