แสงเงาของเช้าฤดูหนาว

เนื้อเรื่อง

                       ในยามรุ้งเช้าของฤดูหนาวในหมู่บ้านเล็กๆ ในต่างจังหวัดมีหญิงชราอาศัย อยู่ในบ้านหลังเล็กๆ และทุกวันจะมีหญิงสาวที่ชื่อว่า น้อยมาดูแลหญิงชรา ที่จริงหญิงชรามีลูกชาย 1 คน อายุประมาณราว 21 ปี ชื่อว่า บอย หนีอกกจากบ้านไปทำงานที่กรุงเทพ และทอดทิ้งให้หญิงชราอยู่บ้านเพียงลำพัง อย่างลำบากมาเป็นเวลา 3 ปี แต่โชคดีของเธอที่ได้ น้อย หญิงสาวในหมู่บ้าน มา
ช่วยดูแลทุกอย่างเพราะหญิงชราขาพิการเดิน ไม่ได้ต้องนั่งอยู่บนรถเข็น และอยู่มาวันหนึ่งได้มีชายหนุ่มเดินทางเข้าหมู่บ้าน มาถามทางน้อยว่าบ้านของหญิงชราอยู่ที่ไหน พอชายหนุ่มได้เจอกับหญิงชรา และดูสภาพแม่ของตนเองที่ดูไม่มีความสุข กลับวิ่งไปที่ริมเขาเป็น ที่ๆชายหนุ่มเคยมาวิ่งเล่น กับแม่ของขาสมัยตอนเขาเด็กๆ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป 

ชายหนุ่มคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงจะหน้า ผาสูง แต่น้อยมาเจอเข้าและพูดว่า " ถ้าคุณจะฆ่าตัวตายก็เชิญ แต่คุณคิดถึงแม่ของคุณที่แก่มากแล้วบ้างนะ คุณไม่คิดบ้างหรอว่าแม่ของคุณทนอยู่มาจนถึงทุกวันนี้เพื่ออะไรคุณรู้ไหม ที่แม่คุณทนอยู่มาตลอดก็เพราะว่าแม่  ของคุณอยากเห็นหน้าคุณก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต " พอน้อยพูดจบชายหนุ่มร้องไห้แล้ววิ่งกลับไปหาหญิงชราพร้อมกลับพูดว่า " แม่ บอยมาหาแม่แล้วนะบอยจะไม่ไปไหนอีกแล้ว " หญิงชราได้ยินก็ร้องไห้และพูดกับลูกชายของตนว่า " อย่าจากแม่ไปไหนอีกนะลูก มาอยู่ที่นี้กับแม่เถอะนะ " บอยก็อยู่กับแม่อย่างมีความสุข และเวลา

ไกล้รุ้งหญิงชราเรียกลูกชายของเขาให้พา ไปที่ริมเขา เพื่อจะไปดูดวงอาทิตย์ในยามเช้าของฤดูยาม พอไปถึงก็เห็นดวงอาทิตย์กำลังขึ้นขอบฟ้า พอชายหนุ่มเห็นก็พูดกับหญิงชราว่า " แม่เห็นดวงอาทิตย์มั้ยกำลังจะขึ้นขอบฟ้าพอดีเลย " แต่หญิงชรากลับเงียบ และชายหนุ่มก็ร้องไห้  ออกมาและมองดูหญิงชราและร่างที่ไร้วิณญาณทำให้ชายหนุ่มโทษต้องเองมาตลอด พอดวงอาทิตย์พ้นขอบฟ้า ชายหนุ่มก็พาร่างของหญิงชรากลับมายังบ้าน  และได้ไปเจอจดหมายของหญิงชราที่เขียนถึงชายหนุ่มว่า " บอยลูกรักของแม่ แม่คงจะอยู่ไม่ได้นานนักนะเพราะว่าแม่แก่แล้ว พอแม่ได้เห็นหน้าลูกอีกครั้ง แม่ก็ดีใจมาก แม่คิดว่าในชีวิตนี้แม่จะไม่มี โกอาสได้เจอหน้าลูกอีก ถ้าแม่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป ลูกจงอย่าโทษตัวเองนะลูกว่าเป็นคนทำให้แม่ต้องไปจากโลกนี้  และจงนำเอาร่างของแม่ไปฝังไว้ในข้างต้นไม้ใหญ่ริมเขานะลูก ลาก่อน "
   


ความรักที่มีให้กันความดูแล้วไว้

ให้ยาวนาน

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไป

นานเพียงใด

ควารักที่มีให้กัน

ก็ยังจะอยู่คู่กันไป คราบนานเท่านาน

เพราะเวลาที่เปลี่ยนไป

ไม่ต่างอะไรกับ วันที่แปรเปลี่ยน

ความเศร้าก็มาเยื่อน

กับความเหงาเข้ากันไป

จิตใจยามสีมืด

เหมือนกับราตรีที่ยาวนาน

เวลาในราตรี

จะยาวนานกว่ารุ้งเช้า

จงรักษาความรัก

ให้อยู่นานไว้คู่กัน

เพราะเวลานั้น

เมื่อผ่านไปแล้ว

ไซร้จะย้อนกลับมา

แก้ไขวันเวลา

ที่ผ่านพ้นมาได้