คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro -w-
INTRO
ไพลิน ‘s part
หวัดดี โลกนี่มันกว้างเนอะ อยากเที่ยวให้ทั่วเลยคงสนุกน่าดูสินะ แดนซ์เวิร์ลทัวร์ครั้งนี้ฉันต้องได้ไประดับโลก
( ฝันไปละไพลิน ) เวรกรรม มันจะเป็นไปได้มั๊ยเนี่ย ห๊ายยย
“ ไพลิน ตื่นได้แล้ว จะนอนไปถึงไหน วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ”
“ โรงเรียน เห้ย โรงเรียนเปิดวันนี้”
“ถ้าแม่ไม่ปลุกจะทำยังไงเนี่ย วันนี้คงไม่ได้ไป”
“ก็โรงเรียนปิดตั้งนาน ลินก็ลืมสิคะแม่” มันก็จริงนะถ้าแม่ไม่ปลุกก็นะไปสายแน่
ใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัว ประมาณ 20 นาที แล้วฉันก็ลงไปกินข้าวกับ แม่และพี่
“อ้าวแล้วไหนพี่ละคะแม่ ยังไม่ตื่นหรอ” พี่ตื่นสายมากเลยนิน่าสงสัย 555
“ตื่นแล้วยัยบ๊อง ดูซะบ้างสิว่าฉันล้างจานอยู่” แม่ไม่ทันตอบหรอก พี่ตอบซะก่อน
“ไม่ได้ถามพี่สักหน่อยนิ ยุ่ง”
“ก็ฉันจะตอบอะ เธอห้ามไม่ให้ฉันตอบได้หรอยัยไพลิน”
“พอๆ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว ไปโรงเรียนกันได้แล้ว ไพลินรีบกินข้าวสิ”
“แม่เข้ามาห้ามหรอกนะ ไม่งั้นฉันไม่ยอมพี่แน่”
“ชิ ไปโรงเรียนดีกว่า”
“รอด้วยสิ นี่นึกจะไปไม่ให้ฉันไปด้วยหรอเป็นพี่ที่ใจร้ายชะมัด” โธ่เอ๊ย ไม่มีน้ำใจเลย อีพี่บ้า
“อะไรของเธอ ถ้าจะไปก็สเก็ตไปเองสิ อินไลน์สเก็ตของเธอก็เพิ่งซื้อมานิ”
“ได้แล้วฉันจะไม่ง้อเลย ชิ” ฉันพูดก่อนจะสเก็ตไปโรงเรียน
พี่นะเห็นใจร้ายและดุดุแบบนี้เป็นคนที่หวงไม่เข้าเรื่องเลย ฉันไปเที่ยวกับเพื่อนๆแค่ 3-4 ชม. ยังจะตามไป โรคจิต
เออ ลืมบอกไปแนะ พี่ของฉันชื่อ พอตเตอร์นะ พอตเตอร์ ไพลิน คุณแม่ชอบอัญมณี ส่วนคุณพ่อชอบแฮรี่ พอตเตอร์มากเลยตั้งชื่อพี่ว่าพอตเตอร์ คุณแม่เป็นทายาทร้านเพชร ไตรทับทิม ของคุณยายที่จากไปเมื่อ 20 ปีก่อน คุณยายถูกฆ่าโดยลูกของคนที่คุณยายรัก คนนั้นไม่ใช่ตาหรอกนะ ยายไม่ได้รักตาเลย แต่ถูกบังคับให้แต่งงานด้วย คุณแม่เล่าให้ฟังว่า คนที่ฆ่าคุณยายชื่อ ณัฐเดช เขาคิดว่าคุณยายหลอกคุณพ่อของเขาว่ารักเลยโมโห อะไรประมาณนี้อะ แต่เราไม่มีหลักฐานที่จะจับเค้า เลยทำได้แค่ปล่อย ตอนนั้นแม่ไม่เห็นเหตุการ์ณก็จริง แต่คุณยายพูดก่อนตายว่า ณัฐเป็นคนทำ อย่าบอกใคร ยายไม่อยากให้คุณพุฒเสียใจ คุณพุฒก็คือคนที่คุณยายรักไง งงมั๊ยเนี่ย 555
ถึงโรงเรียนสักทีสินะ ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่บรรยากาศสวยดีนะ : )
“ก่อนอื่นต้องหาห้องเรียนก่อนนะ เธอย้ายมาใหม่ใช่มั๊ย”
“ใช่ๆ พี่รู้ได้ไงอะคะ” มีพี่คนหนึ่งของที่นี้มาพูดกับฉัน
“ก็พี่ไม่เคยเห็นเธอนิ แล้วเธอก็ดูเหมือนย้ายมาใหม่ด้วย”
“อ๋อ ฉันอยู่ห้อง 1/A น่ ะ ชื่อไพลิน พี่ละ”
“พี่อยู่ห้อง 4/B ชื่อ แอเรียล เป็นลูกครึ่งอังกฤษ”
“ดีจัง ฉันอยากไปอังกฤษมากเลย 555 ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่แอเรียล”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ไพลิน อาคารอยู่ทางนี้ เดินไปขึ้นชั้นสองก็เจอ” ฉันขอบคุณพี่เขาเรายิ้มให้กันแล้วจากลา
“ลา ลา ลา ลา ลา ลา มีความสุขจัง บันไดขั้นที่ 1”
“ที่ 2”
“ที่ 3”
“ที่ 4”
ฉันเดินไปบนบันไดแล้วนับปัญญาอ่อนดีแหะ
“โอ๊ยย ขอโทษค่ะ” ฉันเดินไม่ดูไม่รู้ไปชนใครก็มัวแต่มองบันไดนี่นา
ไม่ตอบ เขาไม่ตอบไรเลย คนที่ฉันชนหน่ะ
“นี่นายเป็นไรรึเปล่า ขอโทษนะ”
“ไม่”
“ไม่เป็นไรใช่มั๊ยก็ดีแล้ว”
“อ้าว รีบไปไหนละนั่น คนเรานี่ก็แปลกเนอะ ตอบแค่ ไม่ ดูขี้อายจัง ช่างเถอะ ”
“สวัสดีค่ะคุณครู”
“เธอเป็นเด็กใหม่ใช่มั๊ย รออยู่ด้านนอกก่อนเลย ครูจะแนะนำคาบโฮมรูมเลย”
ไม่ถามฉันสักคำว่าใช่มั๊ย พูดซะยาว แล้วเดินจากไป คนที่โรงเรียนนี้นิยังไงกัน เฮ้อ ไม่ไหวๆ
บรรยากาศที่แสนน่าเบื่อ รอมานานแล้วนะ - -
“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจของใครไม่ใช่ของฉันนิ
“หวัดดีอีกที เธอที่ฉันเดินชนที่บันไดใช่มั๊ย โทษทีนะ” คนที่ฉันเดินชนเมื่อกี้ยืนอยู่ข้างหลังหรือเขาจะเป็นเด็กใหม่เหมือนเรา
“เธอเป็นเด็กใหม่หรอ” เขายังยืนนิ่งไม่พูดไม่จาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“ฉันชื่อ พลอยไพลินนะ เรียก ไพลินก็ได้” ฉันยังไม่หยุดถามเขาก็ยังไม่หยุดที่จะเอาแต่มองแล้วไม่พูด
“เธอชื่ออะไรอะ” มันจะเป็นประโยคสุดท้ายถ้าเขาไม่ตอบ มีคนสั่งไม่ให้พูดรึไงย่ะ
เขาไม่ตอบ โอเค จบ ฉันจะไม่คุยกับเค้า
ฉันยืนเบื่ออยู่นานมากเลยจนฉันรู้สึกเหมือนมีคนสะกิด แต่ไม่มั่นใจ
“นายสะกิดฉันหรอ”
“นี่กระเป๋าฉัน จะนั่งมั๊ยจะเอาลงให้” ไชโยเขาตอบฉันแล้ว เขาจะเอากระเป๋าลงจากเก้าอี้แล้วให้ฉันนั่งด้วย
“ก็ได้นะ ฉันก็เมื่อยแล้ว” พูดจบเขาก็เอากระเป๋าลงแล้วกำลังจะให้ฉันนั่งแต่
“นักเรียนใหม่เข้ามาได้แล้ว” ครูเรียกแล้ว - -กำเลยอยู่ตั้งนานไม่เรียก
“นี่คือ พลอยไพลิน ไตรทับทิม ชื่อเล่นคือ ไพลิน และนี่คือ กชณัฐ กันตภัทร ชื่อเล่น เฟริสท์ นักเรียกใหม่ของปีนี้”
“ชื่อ เฟริสท์ หรอ แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกละเนี่ย”
“เพื่อนๆตบมือต้อนรับแล้วฉันก็ไปนั่งหลังห้องเลย 555 ข้างๆกับเด็กคนนั้นที่มาใหม่เหมือนกัน”
ตัวละคร
ไรต์เอาตัวละครมาจากเรื่องการ์ดแคปเตอร์ซากุระทั้งนั้น
:) Shalunla
ความคิดเห็น