Biology of love สูตรรัก...นักชีวะ

ข้อมูลเบื้องต้น

แสตมป์....
   สาวน่ารัก เรียนเก่ง ลูกกตัญญู แต่ว่าทำไมยังไม่มีแฟนละ เพื่อนสนิทของเธอชื่อมิ้ม  


เบียร์...
   หนุ่มหล่อ แอบหลงรักสาวอยู่คนนึงแต่ไม่กล้าบอก เขาจึงให้ต้นเพื่อนเขาช่วยคิดแผนการขึ้นมา 

มิ้ม...
   เพื่อนสนิทของแสตมป์ เธอเป็นคนช่างพุด 

ต้น
   เพื่อนสนิทของเบียร์ กามเทพผู้คอยทำให้คู่พระนางรักกัน

โอ๊ย โอ๊ย - เบน ชลาทิพย์

เนื้อเรื่อง

1

บทนำ

ฉันวิ่งๆๆๆๆ จนเหนื่อยแต่มันก็ยังคงไล่ตามฉันมา >O< เมื่อไรจะหยุดไล่ตามฉันสักที ฉันเหนื่อยแล้วนะ!!

อี๊

!! น้ำลายของมันไหลออกจากปาก สองเขี้ยวของมันพร้อมที่จะเขมือบฉันลงไปสู่กระเพาะของมันได้ เหมือนว่าฉันจะเป็นอาหารอันโอชะของมันงั้นแหละ

“

โอ้ยยยยยยยยย!! ก้อนหินบ้าใครให้แกมาวางอยู่ตรงนี้ เจ็บนะ” ทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนี้นะ ดันมาสะดุดก้อนหินก้อนเบ้อเริ่มล้ม ทำไงดีล่ะ คิดซิคิด หรือว่าแสตมป์สาวสวยอย่างฉันต้องมาตายง่ายๆ เพราะงูตัวเดียวหรอ ใช่แค่ตัวเดียว แต่ตัวมันใหญ่มากกกกก ยิ่งกว่าตัวอนาคอนดาที่แม่เคยพาฉันไปดูในสวนสัตว์ตอนเด็กๆ ซะอีก

“

“

ฉันยังไม่อยากตายน่ะ..ฮือ.. ฉันยังใช้ชีวิตไม่คุ้มค่าเลยน่า!! แล้วที่สำคัญฉันก็ยังไม่มีแฟนด้วย ฮืออออT-T^”ม่ายยยยยยยยยยย!!!”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“

“

แตมป์ตื่นได้แล้ว มิ้มมาหาน่ะ”ค่าแม่ -_-//”

ฮึ้ย นี่ฉันยังไม่ตายใช่ไหมเนี๊ย

โอ๊ะโอ

งูบ้าอะไรทำไมมันน่ากลัวขนาดนั้น ฉันนึกว่าจะโดนมันกินซะแล้วสิ >O< ลืมแนะนำตัวไปค่ะ ฉันชื่อแสตมป์ค่ะ ตอนที่ฉันยังไม่เกิดแม่ชอบสะสมแสตมป์ พอฉันเกิดมาก็เลยตั้งชื่อว่าแสตมป์ ฉันว่าฉันก็นิสัยดีนะค่ะ มีมนุษยสัมพันธ์ดีค่ะ แต่เอาใจตัวเองไปนิดเดียวเอง แค่นิดเดียวเองนะ อิอิ ^_^ แล้วฉันก็เรียนเก่งด้วยติดท็อปเทนเกือบทุกวิชา(ไม่ค่อยชมตัวเองสักเท่าไร) ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เธอมีชื่อเล่นว่ามิ้ม รู้ไหมทำไมมิ้มกับฉันถึงเข้ากันได้ดี ก็เพราะเรามีนิสัยคล้ายกันยังไงล่ะ ฉันนี่ชอบพล่ามจังเลย ฉันว่าฉันไปอาบน้ำดีกว่าป่านนี้มิ้มรอจนรากงอกแล้วล่ะ

“

โอ้ย ยัยแสตมป์จอมเอื่อยกว่าจะลงมาได้นะ ต้องให้ปูพรมแดงเชิญเลยหรือเปล่า ฉันนั่งรอจนรากจะงอกอยู่แล้วนะ นี่ฉันนัดแกไว้ สามโมงเช้านะย่ะ ไม่ใช่สามโมงเย็น –_-;”

โอ้โฮ พอลงมาก็บ่นเลยนะ

เป็นไงหล่ะเพื่อนฉัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายัยมิ้มใช้ส่วนไหนหายใจ เล่นบ่นซะไม่หยุดหายใจเลย ฉันล่ะนับถือจริงๆ

“

“

บ่นเป็นคนแกไปได้ฉันสายแค่ครึ่งชั่วโมงแค่เนี่ยเอง ^_^”ไอ้แค่นี่ของแกนะ…ฉันรอจนรากจะงอกอยู่แล้วนะ ฉันว่ารีบไปดีกว่าก่อนที่มันจะสายไปมากกว่านี้”

ฉันกับมิ้มไปรอรถที่ป้ายรถประจำทางกว่ารถจะมาก็นานมาก ทำไมวันนี้อะไรก็นานไปหมดเลยอ่ะ เซ็งกับชีวิต เราขึ้นรถไปที่หอสมุดแห่งชาติไปหาเนื้อหาที่เราต้องทำรายงาน

รายงานที่เราต้องทำก็คือวิชา

…ชีววิทยานั่นเอง O_o ส่วนเรื่องที่ฉันกับมิ้มจับได้นั่นก็เรื่องการถ่ายทอดทางพันธุกรรม

2

โอ้โฮ

!! วันนี้คนเยอะกว่าทุกวันอีก ก็อย่างว่าวันนี้เป็นวันเสาร์คนก็ต้องเยอะเป็นเรื่องธรรมดา

“

“

“

“

“

“

“

แตมป์ เดี๋ยวฉันจะนั่งจองโต๊ะไว้ให้แกก็แล้วกัน ฉันกลัวคนมาแย่งโต๊ะน่ะ”อย่ามาอ้าง แกขี้เกียจไปหาก็บอกฉันตามตรง -_-//”นี่แกคิดว่าฉันเป็นเพื่อนที่เลวขนาดนั้นเลยหรอ”ถูก”ฉันไม่ใช่คนอย่างนั้นสักหน่อย แต่ฉันคิดว่าฉันไปหามันก็คงไม่ได้อะไร สู้แกไปหาดีกว่า เดี๋ยวฉันจะไปถ่ายเอกสารให้ก็แล้วกัน”ก็ได้ ถ้าฉันหามาได้แกเอาไปถ่ายด้วย”ตกลง”

ตามที่ตกลงกับมิ้มคือฉันต้องไปเดินหาหนังสือชีวะมาทำรายงาน ตอนนี้ฉันได้หนังสือมาแล้วประมาณสี่เล่ม ฉันเงยหน้าขึ้นไปชั้นบนสุดของชั้นหนังสือแล้วก็ต้องสะดุดตากับหนังสือชีวะอีกเล่มหนึ่ง ฉันพยายามเขย่งปลายเท้า แต่มันก็ไม่ถึงอ่ะ ทำยังไงได้ล่ะดันเกิดมาเตี้ยเอง

“

“

–O- แล้วก็มีมือใครมาหยิบหนังสือชีวะเล่มนั้นไปต่อหน้าต่อตา OoOอ้า…ขอบคุณค่ะที่หยิบให้”ใครบอกว่าฉันหยิบให้เธอล่ะ…ฉันจะหยิบไปอ่านเองต่างหากล่ะ”

นายคนนี้ทีแรกก็นึกว่ามีน้ำใจคิดว่าจะหยิบให้ แต่ทำไมความคิดฉันมันกลับตาลปัดจากหน้ามือเป็นหลังเท้าอย่างนี้ละ

“

“

นี่นายพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง ฉันเห็นหนังสือเล่มนี้ก่อนนายนะ”เฮ้ย!! เบียร์ได้หนังสือยังว่ะ อย่าลืมนะ ว่านายยังต้องทำอีกตั้งหลายเรื่อง” นายคนที่ชื่อเบียร์หันไปทางเพื่อนที่มาเรียกแล้วผงกศีรษะเชิงว่าเข้าใจ

“

“

เสียใจด้วยนะ แต่ฉันหยิบมันได้ก่อนไปล่ะ บ้ายบาย”นี่นาย…”

ชู่ว

~

นายเบียร์จุ๊ปากแล้วชี้ไปที่บรรณารักษ์ที่ตอนนี้กำลังจ้องฉันตาเขม็ง ส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ ได้แต่ขอโทษในใจ

“

“

“

(แต่ที่จริงมันเป็นความผิดของนายนะ)เอามิ้ม เอาไปถ่ายเอกสาร เสร็จแล้วจะได้ไปพิมพ์จะได้เสร็จ”อืม…แล้วแกเป็นอะไรเดินหน้าหงิกมาเชียว”แกอย่าให้ฉันคิดเลย…คิดแล้วมันอารมณ์เสีย ฮู้ย!! ยิ่งคิดยิ่งอารมณ์เสีย”

มิ้มยืนงงแล้วเดินตรงไปยังร้านถ่ายเอกสาร ส่วนฉันก็ยังคงนั่งอารมณ์เสียอยู่ที่โต๊ะ

สักพักมิ้มมันก็เดินมาที่โต๊ะด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มผิดปกติ

“

“

“

มิ้ม ผีเข้าแกหรือเปล่า อารมณ์ดีมาจากไหน เดินยิ้มมาแต่ไกลเชียว”ไม่มีอะไร ^O^ เอ้าฉันถ่ายเรื่อง กฎการแยก กฎการรวมตัวอย่างอิสระ แล้วก็ลักษณะพันธุกรรมที่นอกเหนือกฎของเมนเดลมาให้แกนะ”อืมรีบไปเหอะ ไปหาอะไรกินกันจะได้กลับไปพิมพ์ที่บ้าน”

จากนั้นฉันกับมิ้มก็ได้ไปหาอะไรกินกันแล้วกลับมาบ้าน ก่อนจะกลับฉันก็เลยซื้อขนมมากินอีก ก็เขาบอกว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่

*O*

ฉันกับมิ้มมานั่งที่หน้าจอแล็ปท็อบเรียบร้อยแล้ว เราเลือกมานั่งทำรายงานกันที่สวนหย่อมหลังบ้าน ฉันเป็นคนพิมพ์ ส่วนมิ้มเป็นคนอ่าน

–O- เป็นไงละเพื่อนฉัน

“

รุ่น F₁ มีฟีโนไทป์เป็นฝักสีเขียวทั้งหมด และมีจีโนไทป์เป็น Gg รุ่น F2 มีฟีโทไทป์ 2 แบบ คือ ฝักสีเขียวและฝักสีเหลืองในอัตราส่วน 3:1 ฝักสีเหลืองเป็นลักษณะด้อย ซึ่งมียีนด้อยที่แฝงอยู่ในรุ่น F1 จะปรากฏออกมาในรุ่น F2 ทำให้รุ่น F2 มีลักษณะเด่นต่อลักษณะด้อยในอัตราส่วนเท่ากับ 3:1…”

เมื่อวานก่อนฉันนั่งพิมพ์รายงานจนมือหงิกเลย แล้วในที่สุดรายงานของฉันกับมิ้มก็เสร็จเป็นรูปเล่มเรียบร้อยพร้อมส่ง วันนี้ฉันจึงเอารายงานมาส่งพร้อมกับคำชมของอาจารย์ประจำวิชา

‘

รายงานน่าสนใจดี เนื้อหาก็ครบน่ะ ทำได้ดีมากจ้ะ’

รู้มั้ย แค่นี้ฉันก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยละ

หลังจากที่เสาร์อาทิตย์เครียดกับวิชาชีวะจนหัวฟู วันนี้ฉันเลยนัดกับมิ้มว่าจะไปเดินดูของที่ห้างสรรพสินค้า ซึ่งอีกเดือนนึงก็จะถึงวันเกิดแม่แล้ว ฉันไปสะดุดตากับเครื่องปั่นน้ำผลไม้ซึ่งมันเป็นรุ่นที่แม่อยากได้ ราคาตั้งเกือบสามพันแน่ะ

“

“

“

“

มิ้มเครื่องปั่นน้ำผลไม้รุ่นนั้นแพงเป็นบ้าเลย ทำไงดี ฉันมีเงินเก็บอยู่แค่พันกว่าบาทเอง”งั้นแกก็ลองดูรุ่นที่มันถูกกว่านี้สิ หรือไม่แกก็เลือกซื้ออย่างอื่นแทน”แต่ฉันอยากได้รุ่นนี้นี่ แกช่วยฉันคิดหน่อยสิ”อืม งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะลองไปนอนคิด ตะแคงคิดให้แกก็แล้วกัน”

เช้าวันรุ่งขึ้น อากาศดี ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ฉันรีบมาโรงเรียนแต่ก็เกือบมาไม่ทันเข้าแถว เพราะเมื่อคืนนี้นอนดึกทำให้วันนี้ตื่นสาย ส่วนนาฬิกาปลุกก็ดันไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

“

“

“

นี่แตมป์ ฉันคิดออกแล้วนะว่าจะทำยังไงแกถึงจะมีเงินไปซื้อของขวัญวันเกิดให้แม่แกน่ะ แล้วฉันก็ทำให้แกเรียบร้อยแล้ว”ทำอะไร”ติวพิเศษไง ฉันว่าวิธีเวิร์กสุดแล้ว กับการที่แกจะต้องหาเงินอีกตั้งสองพัน ฉันเอากระดาษไปติดที่บอร์ดแล้วด้วย”

ไม่รอช้าฉันรีบวิ่งไปดูที่บอร์ด มิ้มก็รีบวิ่งตามมาเหมือนกัน ฉันเห็นข้อความที่มิ้มพิมพ์มาติดตัวเบ้อเริ่ม

[

รับสอนพิเศษตัวต่อตัว วิชาคณิตฯ ฟิสิกส์ ชีวะ เคมี สนใจติดต่อได้ที่แสตมป์ห้อง 6-A]นี่แกคิดว่าจะมีคนมาเรียนกับฉันจริงน่ะหรอ”ก็ลองดูไม่เห็นจะผิดตรงไหนนี่ ไม่สำเร็จก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

ติ้งหน่อง

~

คาบเรียนสุดท้ายของภาคเช้าหมดลง ฉันกับมิ้มเก็บกระเป๋าแล้วกำลังจะลงไปที่โรงอาหาร ก็ดันมีผู้ชายมายืนตะโกนเรียกชื่อฉันอยู่หน้าห้อง

“

“

ฉันออกอาการเหวอไปเล็กน้อย ฉันยังไม่ได้ไปหาเรื่องใครเลยนะ แล้วทำไมนายนั่นมองฉันเอาเรื่องขนาดนั้นด้วยล่ะ

นี่คนไหนชื่อแสตมป์น่ะ!!”คนนี้ล่ะแสตมป์มีอะไรหรอ” มิ้มดันไปแนะนำฉันกับนายหน้าหล่อ

“

มานี่หน่อยสิ มีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย” นายหน้าหล่อกระดิกนิ้วเรียกฉันไปหา

“

“

ฉันจึงต้องจำใจเดินไปหาที่หน้าห้อง แล้วทำไมนายต้องมองฉันยังงั้นด้วยล่ะ มันน่ากลัว

มีอะไรก็พูดมาสิ”แล้วจะให้ฉันตะโกนคุยหรือไงกันเล่า!!” แล้วทำไมนายต้องตะคอกฉันด้วยละ

“

“

“

“

“

“

“

“

“

ฉันเห็นที่ประกาศติดที่บอร์ดน่ะ เธอรับติวหนังสือใช่ป่ะ”อืม”งั้นก็ดี ฉันจะให้ช่วยติวให้เพื่อนฉันหน่อย ช่วยติววิชาชีวะน่ะ ตกลงมั้ย”แล้วทำไมเพื่อนนายไม่มาหาฉันเองล่ะ”ก็…พอดีเพื่อนฉันมีธุระยังทำไม่เสร็จก็เลยมาไม่ได้ เอาเป็นว่าเริ่มสอนวันนี้เลยนะ”วันนี้!! จะบ้าหรอ ฉันยังไม่ได้เตรียมเนื้อหามาสอนเลยนะ”งั้นพรุ่งนี้ ตอนเย็นเจอกันที่ห้องสมุดนะ…ฉันไปละ”เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป”มีอะไรอีก” นายคนนั้นถามด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์

“

“

แล้วตกลงนายชื่ออะไร ฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลย”ที่จริงเพื่อนเธอก็รู้จักชื่อฉันนะ น่าจะไปถามเพื่อนเธอ แต่ไม่เป็นไรฉันบอกให้ก็ได้ ต้น…ฉันชื่อว่าต้น”

นายหน้าหล่อที่มีนามว่าต้นพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปเลย อะไรจะรีบขนาดนั้น รีบมารีบไปจริงๆ

แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่ามิ้มไปรู้จักกับต้นตั้งแต่ตอนไหน อุ้ย

!!! งงวุ้ย

“

วันนี้ฉันเลยต้องรีบกลับบ้านไปเตรียมเนื้อหาเกี่ยวกับวิชาชีวะเพื่อมาสอนในวันพรุ่งนี้ พร้อมทั้งกับออนเอ็มเอสเอ็นด้วย เป็นวิธีหนึ่งที่จะได้คุยกับเพื่อนเก่าหรือว่าอย่างเช่นมิ้มด้วย แล้วก็จะได้ไม่ตองเปลืองค่าโทรศัพท์ด้วย

ติ้ง ติง เสียงเอ็มเอสเอ็นดังขึ้นแสดงว่ามีคนออนนั้นเอง มิ้มเป็นคนทักเข้ามาหาฉัน

เห็นไหมมันได้ผลจริงๆ ด้วย”มิ้มมาพูดกับฉัน เออมันก็ได้ผลจริงๆ น่ะแหล่ะ

~I’M MiM mIm ~ :

ทำไรอยู่ พรุ่งแกอย่าลืมนะว่าต้องสอนพิเศษตอนเย็น

StAm I’M StAr ^O^ :

ฉันไม่ลืมอยู่แล้ว นี่ก็กำลังนั่งคิดอยู่ว่าจะสอนเรื่องอะไรสู้เข้าละฉันเป็นกำลังใจให้ อ้อ งั้นวันพรุ่งนี้อย่าลืมเอาขนมมาฝากด้วยนะ ฝีมือแม่แกอร่อยมากเลย ฉันชักจะติดใจแล้วสิ หุหุ

StAm I’M StAr ^O^ :

ไอ้ทีเรื่องกินเนี่ยไม่ลืมเลยนะ เอาเป็นว่าเดียวพรุ่งนี้เอาไปให้ก็แล้วกันนะยัยชูชก

~I’M MiM mIm ~ :

โห ฉันไม่ใช่ชูชกนะยะ แค่อยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอนแค่นั้นละ อิอิ ปายละหลังจากนั้นมิ้มก็ออฟไลน์ เป็นไงละเพื่อนฉันห่วงกินจริง ฉันว่าสักวันคงจะกลายพันธุ์เป็นหมูแน่ละ เช้าวันใหม่พร้อมกับอากาศที่สดใส และวันนี้กระเป๋านักเรียนของฉันก็หนักกว่าทุกวันเพราะต้องหอบหนังสือมาสอนพิเศษ และก็ขนมของฝากของมิ้มอีกถุงนึง

“

แสตมป์!! รอด้วยสิ” เสียงของมิ้มดังมาจากหน้าประตูโรงเรียนฉันจึงหยุดรอมิ้มอยู่ตรงศาลาตรงข้ามกับสวนหย่อม

“

“

“

ได้ขนมมาฝากหรือเปล่า”โอ้โห เจอหน้าก็ถามถึงเรื่องของกินเชียวนะ”ไม่ได้สิ ฉันถือคติว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง”ก็นะเพื่อนฉัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันกับมิ้มจึงเข้ากันได้ คงจะเพราะนิสัยเราเหมือนกันอย่างนี้ละมั้ง แต่ว่าวันนี้ต้องสอนพิเศษแล้วสิ ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะต้องสอนอย่างไงดี เหอะ!! เนี่ยฉันกลายเป็นคนแก่ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ถอนหายใจซะดังเลย -__-^

ติ้งหน่อง

~เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าหมดเวลาเรียนคาบเรียนสุดท้าย แสตมป์เอ้ย!! แกต้องสู้ต่อไปเพื่อสองพัน ท่องไว้สองพัน สองพันฉันกับมิ้มเดินไปที่ห้องสมุด บรรยากาศภายในห้องสมุดเงียบเพราะบางคนก็กำลังนั่งอ่านหนังสือ และยังมีบางคนฟุบหลับกับโต๊ะก็มี ฉันใช้สายตาสแกนหา ‘นักเรียนจำเป็นของฉัน’ แล้วฉันก็จับจ้องไปที่โต๊ะหนึ่งซึ่งต้นกำลังกวักมือเรียกฉันกับมิ้มอยู่ ฉันสะกิดมิ้มแล้วเดินไปที่โต๊ะนั้น

“

ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะแล้ว…แล้วก็นี้คือคนที่ฉันจะให้เธอสอนให้”ต้นแนะนำนักเรียนโข่งคนนั้นให้ฉันรู้จัก นายคนนี้หน้าตาคุ้นยังไงไม่รู้แหะ เหมือนว่าเคยเจอที่ไหน

“

งั้นเธอก็ช่วยสอนเบียร์หน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไปนั่งโต๊ะตรงนั้น” ต้นพูดเสร็จก็เดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆ นั้นพร้อมกับมิ้ม

“

นี่เธอยืนจ้องคนมันเสียมารยาทไม่รู้หรอ แล้วก็นั่งได้แล้วไม่เมื่อยหรือไง” นายยยยย แค่คำทักทายก็บอกให้รู้แล้วว่านายต้องเป็นศัตรูกับฉัน ปากเสียจริงๆ

“

ก็เจ้าของโต๊ะยังไม่ได้เชิญแล้วฉันจะนั่งได้ไงละ เดี๋ยวมันจะเสียมารยาท~”

ฉันลากคำว่า

‘เสียมารยาท’ อย่างยาวเป็นการประชดเจ้าของโต๊ะนั้นซึ่งมันก็ได้ผล เจ้าของโต๊ะมองค้อนให้ฉันซะอันโตด้วย แต่ฉันก็ยังคงลอยหน้าลอยตานั่งอยู่ที่โต๊ะนั้นต่อไป

“

“

“

“

แล้วตกลงนายจะให้ฉันสอนเรื่องอะไรละ”เรื่องกฎของเมนเดล”เรื่องง่ายๆ แค่นี้นายก็ยังตกหรอ? ขนาดเด็กม.3 ยังทำได้เลย”นี่อย่ามาดูถูกฉันนะ ที่ฉันให้เธอมาสอนก็เพราะว่าตอนนั้นฉันไปต่างประเทศก็เลยไม่ได้เรียน แล้วทำฉันต้องมานั่งอธิบายให้เธอฟังด้วยเนี่ย”

แล้วฉันจะไปรู้กับนายเหรอ

“

“

“

“

“…”

“

“…”

“

“…”

“

“

“

“…”

“

“

“

“

“

? -___-นี่แล้วเธอชื่ออะไร”ฉันหรอ…ฉันชื่อแสตมป์ แล้วนายชื่ออะไร”ฉันชื่อเบียร์”โอเค…ก็ดีงั้นวันนี้เรามาเรียนเรื่องแรกกันก่อนก็แล้วกันมันเป็นเรื่องพื้นฐานที่นายเคยเรียนตั้งแต่ตอนม.ต้นแล้ว”เมนเดลได้ชื่อว่าเป็นบิดาแห่งวิชาพันธุศาสตร์ เมนเดลได้นำถั่วลันเตามาทำการทดลองเพราะเป็นพืชที่อายุสั้น ปลูกง่าย เจริญเติบโตได้เร็ว มีลักษณะที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน พร้อมทั้งเป็นดอกที่สมบูรณ์เพศอีกด้วย”เมื่อเรานำถั่วลันเตาพันธุ์แท้มาผสมพันธุ์กันจะได้รุ่น F1 ซึ่งจะปรากฏเฉพาะลักษณะเด่นส่วนลักษณะด้อยจะพบในรุ่นF2 ในอัตราส่วน 3:1 เมนเดลจึงสรุปว่าถั่วลันเตามีหน่วยควบคุม ซึ่งเมนเดลเรียกว่า แฟกเตอร์ต่อมาจึงเรียกว่ายีน”นี่นายนั่งท้าวคางอย่างนี้นายจำได้หรอ ไม่เห็นว่านายจะจดอะไรเลย”ฉันไม่ได้ชื่อนาย แต่ฉันชื่อเบียร์ แล้วเธอมีหน้าที่มาสอนฉันไม่ใช่หรอฉันก็ฟังอยู่นี่ไง ส่วนเธอก็สอน”ก็ได้เบียร์…เรานิยมใช้ลักษณะเด่นเขียนแทนด้วยตัวภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่ ส่วนลักษณะด้อยเราจะเขียนด้วยตัวภาษาอังกฤษพิมพ์เล็ก ต่อมาเมนเดลก็ได้นำกฎของความน่าจะเป็นมาใช้ในการวิเคราะห์ผลการทดลองด้วย”กฎการแยกคือลักษณะของสิ่งมีชีวิตนั้นถูกควบคุมโดยยีน และยีนนั้นจะปรากฏเป็นคู่ๆ จะแยกออกจากกันแล้วเข้าสู่เซลล์สืบพันธุ์ เมื่อมีการผสมกันระหว่างเซลล์สืบพันธุ์ยีนก็จะกลับมาเป็นคู่อย่างเดิม เช่นYY yy เมื่อผสมพันธุ์กันจะได้ Yy”นี่นาย…เอ้ยเบียร์ที่ฉันสอนไปเข้าใจมั้ย ฉันว่านายก็น่าจะสงสัยอะไรบ้างนะ”ก็ฉันไม่สงสัยนี่”งั้นนายลองสรุปให้ฉันฟังหน่อย”เมนเดลเป็นบิดาแห่งวิชาพันธุ์ศาสตร์ เขาได้นำถั่วลันเตามาทำการทดลองเพราะอายุสั้น ปลูกง่าย เจริญเติบโตเร็ว มีลักษณะแตกต่างกันอย่างชัดเจน ซึ่งมีทั้งลักษณะเด่นและลักษณะด้อย เรียกหน่วยควบคุมนี้ว่าแฟกเตอร์ต่อมาจึงเปลี่ยนชื่อว่ายีน…”

ทั้งที่เหมือนจะไม่ได้ตั้งใจฟังที่ฉันพูดเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าเค้าสรุปเนื้อหามาได้ดีขนาดนี้เลยหรอ

“

“

?นี่เบียร์ฉันว่านายไปอ่านเองก็ได้นะไม่จำเป็นต้องให้ฉันมาสอนหรอก”ฉันขี้เกียจอ่านเอง ฉันชอบฟังมากกว่า”

สงสัยจะชอบผลาญเงินพ่อแม่เล่นแหะ นายนี่มีอย่างที่ไหนมานั่งฟังเฉยๆ อะไรก็ไม่จด นายคิดว่านายอัจฉริยะหรือไงกัน

“

งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อน เบียร์ก็ไปนั่งทบทวนดูก็แล้วกันนะ ไม่เข้าใจตรงไหนก็ค่อยมาถามฉันอีกที”

ฉันเก็บหนังสือใส่กระเป๋าส่วนเบียร์ก็จ้องหน้าฉันอยู่นั่นแหละจนฉันทำอะไรไม่ถูก นายจะจ้องหาอะไรห๊า

“

“

“

“

นี่เบียร์หน้าฉันมีอะไรติดหรอ เห็นนั่งจ้องอยู่นั่นแหละ”ก็ไม่มีอะไรนี่ หน้าเธอสงวนลิขสิทธิ์ไว้หรือไงว่าจ้องไม่ได้”ก็นายเล่นจ้องฉันนานๆ อย่างนี้ ฉันทำอะไรไม่ถนัดหรอก ลองให้ฉันนั่งจ้องหน้านายบ้างเอามั้ยล่ะ”ก็ดีเหมือนกัน…เอาจ้องสิ” เบียร์ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน จะบ้าหรอเมื่อกี้ฉันประชดนะเว้ย ประชดน่ะสะกดไม่ถูกหรือไง

“

“

“

นี่นายจะบ้าหรอ เมื่อกี้ฉันประชดนายนะ นายไม่เข้าหรือไง”เอ้า นึกว่าเธอพูดจริงๆ ซะอีก”ฉันจะกลับละ งั้นวันนี้นายก็ลองไปทบทวนดูก็แล้วกัน” พูดจบฉันก็ลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะมิ้มกับต้น แต่สองคนนี้ก็สนิทกันเร็วจังแหะ คุยกันไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ

“

“

มิ้มกลับกันเหอะ”ต้นงั้นกลับก่อนนะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน”

มิ้มร่ำลาต้นเสร็จก็เดินออกมา ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าสองคนนี้ไปสนิทสนมกันตอนไหน

“

แตมป์เป็นไงบ้างนักเรียนโข่งของเธอตั้งใจหรือเปล่า”

จะให้พูดยังไงละนั่งจ้องหน้าฉันอยู่นั่นแหละ จะให้บอกว่าตั้งใจเรียนหรอ

? ก็ไม่เชิงนะ แต่พอถามเขาก็ตอบได้

“

“

“

4

ก็ดี”ก็ดี? หมายความว่ายังไง”ก็หมายความว่ายังงั้นแหละไม่ต้องสงสัยหรอก”

เมื่อคืนฉันนั่งเล่นเอ็มเอสเอ็นกับมิ้มจู่ๆ ก็มีใครไม่รู้แอ็ดเข้ามาหา บอกว่าเป็นเพื่อนที่โรงเรียน

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : สวัสดีครับ

StAm I’M StAr ^O^ :

สวัสดี แล้วนี่ใครค่ะ

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : ผมเป็นเพื่อนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกับเธอนั่นแหละแล้วตกลงนายชื่ออะไรละ

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : เราชื่อปริ้นซ์ เราออยู่เกรดเดียวกับเธอแหละ คือว่าเราอยากเป็นเพื่อนเธอจะได้มั้ย

StAm I’M StAr ^O^ : …

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : เราแค่อยากมีเพื่อนน่ะ ไม่ได้หรอ

StAm I’M StAr ^O^ :

ก็ได้ ปริ้นซ์ งั้นเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : ด้วยความยินดีคร้าบบบบ เจ้าหญิงและฉันก็คุยอะไรกับเพื่อนใหม่อีกหลายอย่าง จนดึกเลยละ ตื่นขึ้นมาตาถึงได้เป็นหมีแพนด้าอย่างนี้ไง วันนี้คาบสุดท้ายก่อนจะพักเที่ยงฉันเรียนวิชาคณิตศาสตร์รู้ไหมว่ามมันสุดแสนจะทรมาน ฉันนั่งสัปหงกอยู่ในห้องเรียนโดนอาจารย์ว่าเกือบทั้งชั่วโมง ไม่โดนทำโทษก็บุญแล้วฉันกับมิ้มมาปรากฏตัวที่โรงอาหารทันทีหลังจากหมดคาบวิชาคณิตศาสตร์ รู้ได้ยินเสียงออดเหมือนกับว่าได้ยินเสียงสวรรค์เลยละ เพราะงั้นจึงลากมิ้มลงถึงโรงอาหารได้ก่อนเพื่อนในห้อง แต่ว่าโรงอาหารที่นั่งเต็มเรียบร้อยแล้ว ด้วยเหตุนี้ฉันจึงต้องยืนถือจานข้าวพร้อมกับมองหาที่นั่ง แต่ขณะที่ฉันกำลังมองหาที่นั่งอยู่ มิ้มก็ดันลากฉันซะตัวปลิวไปยังโต๊ะตัวหนึ่ง ซึ่งมีกลุ่มผู้ชายนั่งอยู่ที่โต๊ะสามคน ต้นยิ้มหน้าบาน ผู้ชายอีกคนหนึ่งนั่งอมยิ้ม และอีกคนเบียร์นายผู้ชายหน้าตายก็นั่งอยู่ที่โต๊ะด้วย พร้อมกับเลิกคิ้วให้ฉันด้วย“มิ้มกับแตมป์มานั่งด้วยกันกับพวกเราสิ” ต้นเอ่ยปากชวน“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเราลองไปหาที่นั่งก่อนนะ” ฉันเอ่ยปากปฏิเสธทันที“แน่ใจหรอว่าจะไม่นั่ง ฉันว่าถ้าไปยืนหาคงอีกนานกว่าจะได้นั่ง” นายหน้าตายเอ่ยพูดประโยคนี้ขึ้นมา“ฉันว่านั่งตรงนี้แหละ มันไม่มีที่นั่งแล้วอ่ะ” มิ้มพูดเสริมแล้วมิ้มก็ดึงมือให้ฉันนั่งลงฝั่งเบียร์ ส่วนมิ้มก็นั่งอีกฝั่งหนึ่งติดกับต้น แงแง ทำไมแกไม่สะทกสะท้านอะไรเลยมิ้ม แถมยังคุยกันถูกคอกับต้นอีกต่างหาก ฉันว่าสองคนนี้มันต้องมีอะไรมากกว่าเพื่อนแหงๆฉันทำอะไรไม่ได้ นอกจากเงียบ เงียบ และเงียบลูกเดียว และก็ถูกทำลายความเงียบด้วยคนข้างๆ ฉันนั่นเอง

“

“

“วันนี้รีบมาด้วยละ…ฉันไม่ชอบรอใครนาน”อืม”แล้วไม่เห็นจะกินเลยข้าวอ่ะ นั่งดูมันจะอิ่มหรือไง”ฉันจึงต้องจำใจนั่งกินข้าว ส่วนคนข้างๆ ก็ยังคงมองฉันกินต่อไป แล้วใครจะไปกินลงละนั่งมองกันอย่างนี้

“

“

“

“นี่ ช่วยเลิกมองฉันหน่อยได้ไหม ฉันกินข้าวไม่ลง”เธอมีชื่อหรือเปล่า”ก็มีสิทำไมหรอ”ฉันชอบผู้หญิงพูดเพราะๆ อ่อนหวาน นิสัยดี”แล้วมาบอกฉันทำไม ที่นายพูดมามันตรงข้ามกับฉันทุกอย่าง

“

“แล้วมาบอกฉันทำไมละ”ฉันอยากให้เธอพูดเพราะๆ หน่อยจะได้มั้ย” แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน

“

“ก็นิสัยฉันเป็นแบบนี้จะให้พูดเพราะๆ ฉันทำไม่ได้หรอก”เธอแน่ใจหรอว่าทำไม่ได้” เบียร์ค่อยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ใกล้จนฉันเห็นผิวหน้าทุกอณูขุมขน ขนตาทุกเส้นเลยละ

“

“นี่นายจะทำอะไรน่ะ ออกไปนะเว้ย”เธอแน่ใจหรอว่าจะไม่พูดกับฉันดีๆ”เบียร์ยังไม่เลิกยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้วนะ อ้ายยยบ้านี่ เอาหน้านายออกไปนะ

“

“ก็ได้ๆ เบียร์ช่วยเอาหน้าออกไปหน่อยนะ”ก็แค่เนี่ย” เบียร์ยิ้มด้วยหน้าเจ้าเหล่อย่างผู้มีชัย ก่อนจะเอาหน้าออกไปมันน่าอึดอัดอย่างไงก็ไม่รู้ เมื่อไรมิ้มจะกินเสร็จซะทีนะ ฉันอยากจะลุกไปจากตรงนี้เต็มทนแล้ว ฉันจึงสะกิดมิ้มที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉัน

“

“ไปเหอะ ฉันอยากไปอ่านหนังสืออ่ะ”จะรีบไปไหนละ เพื่อนเธอยังกินไม่อิ่มนะ ไม่รู้หรือไงว่าเร่งคนกินมันบาปนะ”ฉันพูดอะไรไม่ได้นอกจากต้องนั่งรอมิ้มกินอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นก่ายเป็นกองให้เสร็จ และมันก็คงจะอีกนานรู้มั้ยว่ามันนานขนาดไหนกว่าที่มิ้มจะกินขนมนั้นหมด ก็เธอเล่นกินไปคุยไป
กินไปคำหนึ่งนั่งคุยไปสิบนาที มันคงจะหมดง่ายๆ หรอกนะ พอกินเสร็จฉันก็รีบลากมิ้มไปทันที ตกลงว่าตอนเที่ยงนี้ฉันไม่เป็นอันทำอะไรเลย ต้องมานั่งรอมิ้มกินข้าวกินขนมที่โต๊ะของพวกนายสามใบเถาตกเย็นฉันก็ต้องรีบมาตามคำของตาเบียร์นั่น ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไม และเป็นปกติมิ้มก็ไปนั่งคุยกับต้นส่วนฉันก็ต้องมานั่งโต๊ะนี้ซึ่งมีนายเบียร์บูดนั่งอยู่ มันเป็นฉายาใหม่ที่ฉันตั้งให้เบียร์เองละ เห็นว่าหน้าบึ้งตลอดเวลา

“

“

“…”

“

“

“

“วันนี้เราจะมาเรียนกันเรื่องลักษณะทางพันธุกรรมที่อยู่นอกเหนือกฎของเมนเดล”แสตมป์”มีอะไรหรอ”งั้นเริ่มจากเรื่องลักษณะเด่นไม่สมบูรณ์ก่อนนะ”เธอมีแฟนหรือยัง”คำถามนี้เล่นเอาฉันชะงักทันที จะไม่ให้ฉันชะงักได้ไงละ ก็เล่นถามกันตรงๆ แบบนี้เล่นเอาฉันทำหน้าไม่ถูกเลยละ “เดี๋ยวจะยกตัวอย่างให้ฟังนะ อย่างเช่นลิ้นมัง…”นี่ฉันถามเธออยู่นะ ทำไมไม่ตอบละ”แล้วเบียร์ก็ขัดขึ้น

“

“

“

“

“

“

“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหนเลย”เกี่ยวสิ ว่าไงจะตอบหรือไม่ตอบ”ยังไม่มี”ก็แค่นั้นแหละ สอนต่อไปสิ ฉันอุตส่าห์กำลังจะตั้งใจฟังนะเนี่ย”เออ เอ่อ…ลิ้นมังกรจะมีดอกสีแดงและดอกสีขาว ซึ่งเป็นพันธุ์แท้เมื่อนำมาผสมกันได้รุ่น F1 เป็นดอกสีชมพูและเมื่อนำดอกสีชมพูมาผสมกันเองได้รุ่น F2 เป็นสีแดง : สีชมพู : สีขาว ในอัตราส่วน
1 : 2 : 1”แล้วทำไมรุ่น F1 ถึงมีดอกเป็นสีชมพูละ ทำไมไม่เป็นสีขาวหรือสีแดง”ก็เพราะว่ามันข่มกันไม่สมบูรณ์น่ะสิ คืออย่างนี้…สมมติให้ยีนควบคุมดอกสีแดงของแก้วมังกรเป็น R ส่วนดอกสีขาวเป็น R’ เมื่อนำเซลล์สืบพันธุ์มาผสมกันจะได้เป็น RR’ ซึ่งทั้งสองสีนี้เป็นลักษณะเด่นทั้งคู่ไม่สามารถแสดงออกสีใดสีหนึ่งได้ มันจึงแสดงเป็นสีชมพูออกมา…นายเข้าใจหรือเปล่า”“เข้าใจสิ” เบียร์ผงกหัวเชิงเข้าใจ

“

“

“-__-*”

“

“งั้นเรื่องต่อไปการข่มร่วมกัน จะยกตัวอย่างให้ฟังก็แล้วกันอย่างเช่นระบบหมู่เลือด ABO พ่อมีหมู่เลือด A ส่วนแม่มีหมู่เลือด B ถ้าทั้งสองคนมีหมู่เลือดเป็นเฮเทอโรไซกัส ลูกที่ออกมาก็จะมีหมู่เลือดAB เข้าใจมั้ย”เข้าใจสิ”ดีจังวันนี้นายเข้าใจอะไรง่ายดีจังเนอะ”ต่อไปเรื่องมัลติเปิลแอลลีลเป็นยีนที่ถูกควบคุมมากกว่า 2 แอลลีนเดี๋ยวเราจะให้ดูจากตารางนะ”

จีโนไทป์	ฟีโนไทป์
IAIA IAi IBIB IBi IAIB ii	หมู่เลือด A หมู่เลือด B หมู่เลือด AB หมู่เลือด O

“

“

“

“

“นี่คือระบบหมู่เลือดจากตารางจะเห็นว่าหมู่เลือดมีด้วยกันทั้งหมด 4 หมู่ จะเห็นว่า I เป็นยีนเด่น ถ้าเป็น IA จะสามารถสร้างแอนติเจน A ถ้าเป็น IB จะสามารถสร้างแอนติเจน B ได้ ส่วน i เป็นยีนด้อย ๆ คือจะไม่มีทั้งแอนติเจนA และแอนติเจนB อยู่บนหมู่เลือด”ถ้างั้นเป็นหมู่เลือด AB ก็มีทั้งแอนติเจนA และแอนติเจนB อยู่บนหมู่เลือดน่ะสิ”ถูกต้อง”โลภมากจริงเลย”งั้นมาลองทำข้อสอบดูก็แล้วกันนะเอาโจทย์ข้อนี้ก็แล้วกัน เริ่มจากง่ายๆ ก่อน”ถ้าพ่อมีหมู่เลือด A แม่มีหมู่เลือด B ลูกจะมีหมู่เลือดใดได้บ้าง

3. A, B, AB 4.A, B, AB, O

1. A 2. A, B“เราจะเอาหมู่เลือดที่เป็นเป็นเฮเทอโรไซกัสมาหาเพราะว่าจะให้หมู่เลือดมากกว่าแบบที่เป็น
ฮอมอโลกัสIAi x IBi

“

เราก็จะได้หมู่เลือดเป็น A B AB และ Oดังน้นข้อ 4 จึงถูก”ข้อต่อไปนะ”พ่อและแม่เป็นเฮเทอโรไซกัสสำหรับหมู่เลือด A และหมู่เลือด B ตามลำดับ โอกาสที่สามีภรรยาคู่นี้ จะมีลูกคนแรกเป็นชายและหมู่เลือด O คือเท่าใด

จีโนไทป์พ่อแม่

1. 0% 2. 12.5% 3. 25.0% 4. 75.0%พ่อและแม่มีหมู่เลือด A และ B แบบเฮเทอโรไซกัส เพราะฉะนั้นมียีนที่จะผสมกันคือIAi X IBi

ลูก

IAIB IAI IBI ii

หมู่เลือด

AB A B O

โอกาสจะมีลูกคนแรกเป็นลูกชายหมู่เลือด

ดังนั้นการจะได้ลูกชายเป็น

O = ¼ หรือ 25% แต่ลูกนี้อาจเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้½

ดังนั้นลูกที่เป็นลูกชายและมีหมู่เลือด

O ด้วยจึงมีโอกาสเป็น ½ X ¼ = 1/8 หรือ 12.5%ดังนั้นตัวเลือกที่ 2 จึงเป็นคำตอบที่ถูก”

“

“เข้าใจหรือเปล่างั้นเบียร์ก็ลองไปอ่านเพิ่มเติมดูแล้วกันนะ พรุ่งฉันคงจะไม่ได้มานะ เจอกันวันศุกร์ก็แล้วกัน”อ้าวแล้วเธอจะไปไหน ฉันจะต้องไปสอบอาทิตย์หน้าอยู่แล้วนะ” เบียร์ทำหน้างอนๆแล้วจะมางอนฉันทำไมละ?“พรุ่งนี้เป็นเวรฉันกับมิ้มทำความสะอาดห้องเรียนคงจะมาไม่ทันหรอก แล้ววันศุกร์เราก็ต้องเรียนอีก 2 เรื่อง พอเสาร์อาทิตย์นายจะได้เอาไปทบทวนไง”

“

“งั้นก็ไม่เป็นไรวันศุกร์ค่อยมาสอนก็ได้”งั้นฉันไปก่อนก็แล้วกัน แล้วเจอกันวันศุกร์”เบียร์ลุกไปจากโต๊ะพร้อมกับฉัน แถมยังอาสาถือกระเป๋าให้อีกต่างหาก ทำไมวันนี้เบียร์ดูใจดีแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้สิ “มิ้มกลับเหอะ”มิ้มจ้องฉันด้วยความตะลึงแล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มที่กระเป๋าถือของฉันไปอยู่กับเบียร์“งั้นเดินไปพร้อมกันเลยดีกว่าเพราะว่ารถฉันก็จอดอยู่หน้าโรงเรียนเหมือนกัน” ต้นพูดขึ้นมิ้มเดินไปกับต้น ความจริงแกต้องเดินกับฉันนะแกทิ้งให้ฉันเดินคนเดียวได้ไง ส่วนนายเบียร์ไปไหนก็ไม่รู้ฉันเลยต้องเดินคนเดียว จู่ๆ ไอศครีมโคนก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าฉันรสสตรอเบอร์รี่ที่ฉันชอบซะด้วย มันคงจะไม่ลอยมาเองถ้าไม่มีคนยื่นมาให้เบียร์นั่นเอง

“

“

“อ่ะ…ฉันให้ ฉันรู้ว่าเธอชอบ”รู้ได้ไงว่าฉันชอบไอศครีมรสนี้”ฉันคงจะมีสัมผัสที่หกมั้ง เหอๆๆ”สัมผัสที่หกหรอ ฉันชื่อนายตายละ มุขฝืดๆยังไงก็ลาภปากฉันแล้วละ จะมีหรอที่ฉันจะไม่รับไว้ ฉันเดินกินไอศครีมรสสตรอเบอร์รี่ ส่วนเบียร์กินรสนม เราเดินมาจนถึงป้ายรถเมล์จนกระทั่งรถเมลล์มาพวกเบียร์จึงเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปมิ้มนั่งติดหน้าต่างส่วนฉันนั่งเบาะถัดมา มิ้มนั่งมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกที่เต็มไปด้วยมลพิษ วันนี้ฉันต้องถามแกให้รู้เรื่อง

“

“

“

“

“

“มิ้มแกกับต้นเป็นอะไรกัน”เป็นเพื่อนกันไง”ฉันก็เป็นเพื่อนแกนะ แกไม่เห็นจะยิ้มตลอดเวลาอย่างนี้เลย”แกกับต้นไม่เหมือนกันนี่ แกน่ะเพื่อนรักฉัน ส่วนต้นน่ะเพื่อนรู้ใจ”นี่แกจะบอกฉันว่าแกกับต้นเป็นแฟนกันหรอ”ฉันบอกว่าเป็นเพื่อนที่รู้ใจนะ ไม่ได้เป็นแฟนสักหน่อย”มันก็เหมือนๆ กันละหวา –O-หลังจากนั้นก็ถึงบ้านฉันส่วนมิ้มก็ต้องนั่งต่อไปอีกซอยนึงก็จะถึง วันนี้ไม่มีอะไรทำฉันก็เลยมาออนเอ็มเอสเอ็นคุยกับเพื่อน เห็นปริ้นซ์ออนด้วยละ เขาทักเข้ามาแล้วด้วยHEAD ฟองก๊าซ GROUP : สวัสดีคร้าบบบ แสตมป์StAm I’M StAr ^O^ : สวัสดีค่า ปริ้นซ์HEAD ฟองก๊าซ GROUP : วันนี้เป็นไงบ้างสอนพิเศษเหนื่อยหรือเปล่า

StAm I’M StAr ^O^ :

ปริ้นซ์รู้ได้ไงว่าเราสอนพิเศษ เรายังไม่เคยบอกเลยนะ

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : เราต้องรู้เรื่องของคนที่เราสนใจอยู่แล้วจริงมั้ย

StAm I’M StAr ^O^ :

แล้วจะมาสนใจเราทำไมเราไม่มีอะไรน่าสนใจสักหน่อยHEAD ฟองก๊าซ GROUP : คนที่ถูกสนใจมักจะไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรน่าสนใจจริงมั้ยStAm I’M StAr ^O^ : ปริ้นซ์นี่พูดจากำกวมจัง

HEAD

ฟองก๊าซ GROUP : อย่าไปสนใจมากเลย รู้ไว้แค่นั้นก็พอแล้วปริ้นซ์พิมพ์แค่นั้นแล้วก็ขึ้นออฟไลน์ไปเลย อะไรของนายเนี่ยมาพูดจากำกวมแล้วก็หนีอย่าให้เจอหน้านะว่าแต่ฉันยังไม่เคยเจอปริ้นซ์สักทีเลย อยู่โรงเรียนเดียวกันแท้ๆหลังจากเล่นเอ็มกับเพื่อนเสร็จฉันก็นอนชีวิตประจำวันของฉันมันจะมีอะไรมากกันเชียวกิน เล่นอ็มเอสเอ็น แล้วก็นอนวันศุกร์ฉันต้องไปนั่งสอนคนเดียว เพราะว่าวันนี้มิ้มต้องไปบ้านป้ากับแม่ของเธอ

“

พอลลียีนคือ กลุ่มของยีนหรือยีนหลายๆ คู่ ที่กระจายอยู่บนโครโมโซมคู่เดียวหรือต่างกัน ต่างทำหน้าที่ในการควบคุมลักษณะพันธุกรรมหนึ่ง ๆของสิ่งมีชีวิต ตัวอย่างของพอลลียีนได้แก่ สีผิว สีตา หรือเมล็ดข้าสาลีเป็นต้น”

“

“…”ลักษณะทางพันธุกรรมที่ถูกควบคุมด้วยยีนหลายคู่เรียกว่าพอลิจีนิก เทรต ซึ่งเป็นลักษณะที่มีความต่างกันเพียงเล็กน้อย เรียกลักษณะเช่นนี้ว่า ลักษณะทางพันธุกรรมที่แปรผันต่อเนื่อง เช่น ความสูง สีผิว การให้นมของวัว”“เรื่องสุดท้ายก็คือเรื่องยีนในโครโมโซมเพศ เราเคยเรียนมาแล้วว่าผู้ชายมีโครโมโซเพศเป็นXY ส่วนผู้หญิงเป็นXX เพราะฉะนั้นจึงมียีนที่ควบคุมลักษณะต่างๆ อยู่บนโครโมโซมX ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นโรคอะไรก็แสดงออกมาเลย ส่วนผู้หญิงจะมียีนX 2 ตัว เพราะฉะนั้นผู้หญิงที่ปกติบางคนอาจเป็นได้ทั้งพาหะและเป็นปกติ”“…”“และนี่ก็เป็นตัวอย่างข้อสอบนะ”สามีภรรยาคู่หนึ่งมีบุตรตาบอดสีทั้งชายและหญิง แสดงว่า1. สามีตาปกติ ภรรยาตาบอดสี2. สามีตาบอดสี ภรรยาตาปกติ3. ทั้งสามีและภรรยาตาปกติ แต่ภรรยามียีนเป็นพาหะ4. สามีตาบอดสี ภรรยาตาปกติแต่มียีนเป็นพาหะ“นายว่าข้อไหนถูก”“ฉันว่าน่าจะเป็นข้อสี่นะ”XcY x XCXcXCXc XcXc XCY XcYมีลูกชายและลูกสาวเป็นตาบอดสี 1:1“เบียร์ นายนี่เก่งนะ แล้วจะมาเรียนให้เสียเวลาทำไมเนี่ย”

5

“ก็ฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบอ่านเอง”วันนี้วันเสาร์มิ้มชวนไปซื้อของด้วยกัน ไปกับเพื่อนที่รู้ใจด้วย แล้วมันจะมีเหตุผลอะไรละที่ฉันจะปฏิเสธฉันต้องไปอยู่แล้ว อยู่บ้านเบื่อจะตาย ฉันไม่ได้คิดจะไปเป็นกขค.หรอกนะ แต่มิ้มคะยันคะยอให้ฉันไปเองพอรถของต้นจอดที่หน้าบ้านฉันก็เห็นผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ข้างหลัง พยายามใช้สายตาที่ข้างหนึ่งสั้น75 และอีกข้างสั้น80 มองก็พบว่าเป็นเบียร์นั่นเองมิ้มเรียกฉันขึ้นรถ

“

“เบียร์นายจะก็ไปด้วยหรอ”ก็ไปสิต้นมันเพื่อนฉันจะไปไหนก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว”…ไปห้องน้ำจะไปด้วยกันหรือป่าว…

“

“แล้วนายไม่อ่านหนังสือหรอไหนจะต้องสอบวันจันทร์”นี่ฉันก็มาพักสมองบ้างสิจะให้ฉันนั่งอ่านหนังสือให้เป็นบ้าเลยหรือไงกัน”

วันจันทร์ เวลา

7:45 น.“แสตมป์ถ้าฉันสอบผ่านฉันจะไปหาเธอที่ห้องสมุดนะ” เบียร์พูดขึ้น

“

“

“

“

“ทำไมต้องมาหาฉันด้วยละ”ก็ฉันมีของจะให้น่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะชอบหรือเปล่า”นายจะให้อะไรฉันหรอ ไม่ต้องให้ก็ได้เงินฉันก็ได้แล้วนี่”แต่นี่ฉันอยากให้เธอเป็นการตอบแทนที่เธอช่วยติวให้ฉัน”ก็ได้”

เวลา

12:12 น.หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันกำลังไปหาเบียร์ มีรุ่นน้องคนหนึ่งมาเรียกฉัน

“

“

“

“

“พี่แสตมป์หรือเปล่าค่ะ”ใช่ค่ะมีอะไรค่ะ”พี่ปริ้นซ์ให้พี่แสตมป์ไปหาที่สวนหย่อมหน้าห้องวิทย์ค่ะ”แต่ว่าพี่…”อย่ามัวแต่สิค่ะ พี่ปริ้นซ์รอพี่อยู่นะเร็วค่ะ”รุ่นน้องคนนั้นลากฉันไปที่สวนหย่อมหน้าห้องวิทย์ ฉันเห็นมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งหันหลังให้ฉัน จากนั้นยัยรุ่นน้องก็ผลักฉันไปยืนข้างหลังผู้ชายที่ได้ชื่อว่าปริ้นซ์“แต่ว่าพี่ต้องไปรอเบียร์นะ…”ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าปริ้นซ์ค่อยๆ หันหน้ามาสบตากับฉัน ฉันต้องตะลึงไปเพราะผู้ชายคนนั้นคือเบียร์

“

“

“

“

“

“…”

“

‘HEAD

“เบียร์นายมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะแล้วสอบเป็นไงบ้าง”ผ่านสิติดท็อปเท็นซะด้วย”โห นายนี่เก่งมากๆ เลยนะ”เป็นเพราะเธอน่ะแหละ”เอ้อ…น้องคนนั้นบอกว่าผู้ชายที่ชื่อปริ้นซ์อยาก…”ผู้ชายที่ชื่อปริ้นซ์หรอ ก็ฉันนี่ไงผู้ชายที่ชื่อปริ้นซ์”กลุ่มที่ฉันอยู่คือ ฟองก๊าซ ส่วนฉายาของฉันคือปริ้นซ์ ฉันเป็นหัวหน้ากลุ่ม”ฟองก๊าซ GROUP’ ฉันจะบ้าตาย

“

“

“นี่ไม่พูดอะไรหน่อยหรอ เธอโกรธฉันหรอ ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้บอกน่ะ”ก็จริงที่นายไม่ได้โกหกฉัน แต่ทำไมนายไม่บอกฉันเล่า”ฉันขอโทษนะ อะนี่คือสิ่งที่ฉันจะให้เธอเป็นการขอโทษนะ”เบียร์หรือฉายาปริ้นซ์ยื่นกระถางดอกไม้ให้ฉัน นี่มันดอกลิ้นมังกรนี่

“…”

“

“

“

“ฉันให้กระถางสีแดงกับเธอ ส่วนของฉันกระถางสีขาว”ถ้าเราเอาทั้งสองการะถางมาผสมพันธุ์กันมันก็จะได้เป็นสีชมพู สีแห่งความรักไง”นายหมายความว่าไง”เป็นแฟนกับฉันนะ”เป็นแฟนหรอ ตั้งแต่เกิดยังไม่เคยมีใครมาขอฉันเป็นแฟนเลยนะ ทำไงดีละ

“

“ว่าไง นะเป็นแฟนกับฉันได้ไหม”เราเป็นเพื่อนกัน…”เบียร์ทำหน้าเศร้าๆ นายอย่าทำหน้าสงสารอย่างนั้นสิ ความจริงฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนายนะฉันก็ชอบนายนะ

“

“เป็นเพื่อนที่รู้ใจน่ะได้ไหม ยังไม่เป็นแฟน”ได้ๆ”ความรักที่สดใสงดงามท่ามกลางท้องฟ้าที่สวยงาม และดอกลิ้นมังกรที่งดงามกำลังเบ่งบานเหมือนความรักที่กำลังผลิบานของเขาทั้งสองคน และเรื่องชีววิทยา ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้ทั้งสองคนนี้มารักกันได้ อาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้ใครจะไปรู้ หรือความบังเอิญก็เป็นไปได้เบียร์หรือในนามปริ้นซ์กับเธอแสตมป์ ความบังเอิญที่ตั้งใจของเขาต่างหาก

บทส่งท้าย

ความจริงใจในนายเบียร์

ฮ่าฮ่า ผมอยากจะบอกว่าใช่! มันเป็นความบังเอิญของผมที่ได้มาเจอกับเธอ แต่ว่ามันเป็นความบังเอิญที่ตั้งใจของผมต่างหากละแสตมป์ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้ ส่วนผมก็อยู่ในช่วงที่กำลังเตรียมตัวจะไปต่างประเทศ เธอเดินผ่านกลุ่มผมทุกวันรู้สึกว่าจะเดินกับมิ้ม ส่วนผมน่ะหรอ ผมก็เป็นเฮดของกลุ่มฟองก๊าซ นักเรียนทุกคนหรือแม้แต่อาจารย์ก็ยังรู้จักกลุ่มผมเลย แต่ว่าแสตมป์ไม่รู้จักผม (นี่ผมควรจะน้อยใจดีหรือเปล่า) ผมมีฉายาว่าปริ้นซ์ซึ่งแปลว่าเจ้าชาย และผมก็อยากจะได้เจ้าหญิงสักคนมาอยู่ข้างๆ เรื่องวิชาชีวะเนี่ยผมจะบอกว่าผมเรียนได้ดีกว่าวิชาฟิสิกส์อีกจะบอกให้ นั่นก็แสดงว่าผมไม่จำเป็นต้องเรียนเสริมผมก็สามารถทำข้อสอบได้ แต่เพราะเหตุผลที่เหมือนจะไม่เข้าท่าของผมคือผมอยากเห็นหน้าเธอทุกวันผมก็เลยให้เธอมาสอนชีวะให้ แลกกับเงินสองพัน สองพันนี้เพื่อเธอ บางคนหรือใครหลายๆ คนอาจจะหาว่าผมบ้าที่ต้องมาเสียเงินกับเรื่องแบบนี้ เพียงเพราะแค่เพียงความรักแค่นี้หรอ ถ้าคุณเชื่อในความรักคุณก็จะเป็นแบบผมที่สามรถทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆ กับคนที่เรารัก ก็อย่างที่เขาพูดกันละว่า ‘ความรักไม่มีเหตุผล’มีอยู่ครั้งหนึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศและงานแต่ละวิชาก็เยอะน่าดู ผมก็เลยชวนต้นไปทำรายงานกันที่ห้องสมุด และเป็นความบังเอิญที่ผมเจอกับแสตมป์ ผมเห็นเธอเอื้อมหยิบหนังสืออยู่ด้วยความพิเรนของผมก็เลยหยิบหนังสือเล่มนั้นมา เธอคงคิดว่าผมจะหยิบให้เธอ(จริงก็จะหยิบให้แหละ)แต่เห็นเธอโกรธแล้วยังน่ารักอีกก็เลยแกล้งอีกหน่อยดีกว่า แต่ว่าต้นมาเรียกซะก่อนผมก็เลยก็เลยไม่ได้ให้หนังสือ…ว่าไหมละเธอคงจะโกรธน่าดู…ส่วนเรื่องเอ็มเอสเอ็นนั้นผมก็ได้อีเมลล์ของแสตมป์มาจากแฟนของต้นนั่นแหละ ก็มิ้มไง ความจริงสองคนนี้เป็นแฟนกันนานแล้วแต่ผมเพิ่งรู้ตอนที่ไปหอสมุด (เพื่อนรักมันปิดผม)แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้ผมก็ได้เธอเป็นเพื่อนที่รู้ใจแล้วถึงจะยังไม่ได้เป็นแฟนกันก็เถอะ แต่มันก็ก่ำกึ่งระหว่างเพื่อนกับแฟนละน่าบางครั้งเราก็ต้องเรียนรู้จักการที่จะรัก ความรักไม่ได้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตก็จริง แต่มันก็เปรียบเหมือนน้ำมันที่ช่วยหล่อลื่นให้ชีวิตได้ก้าวต่อไป…คุณว่าจริงมั้ยละ

…

…

ผมรักเธอจัง…แสตมป์…

….THE END….

“StAm I’M StAr ^O^ : ~I’M MiM mIm ~ :

“

“

3