Never ; เราไม่เคยรักกัน [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 18..บ้านไอ้พี่เท็ม

พวกเรามาถึงบ้านไอ้พี่เท็มตอนค่ำๆครับ อาจจะเพราะ ไอ้พี่เท็มมันโทรหาแม่ระหว่างกำลังขับรถแล้วพบว่าที่แม่อยากให้กลับมาเพราะหมามันป่วย ไอ้พี่เท็มเกือบจะเลี้ยวรถกลับอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าแม่มันอ้อนให้ไปกินข้าวเย็นด้วยกันสักมื้อก่อน และพอรู้อย่างนั้นไอ้พี่เท็มก็แวะดะเลยครับ ตั้งแต่สวนสาธารณะยันสวนสัตว์ กว่าจะมาถึงบ้านเลยปาเข้าไปเกือบสี่ชั่วโมง ทั้งๆที่ปกติชั่วโมงเดียวก็น่าจะถึง บ้านไอ้พี่เท็มสวยมากครับ ใหญ่ดี ผมชอบ ^^ 


“เท็มมมมมมมมมมมมมมมม ลูกฉันมาแล้ว เร็วๆลูกฉันมาแล้วเร็ว” พอลงจากรถก็มีเสียงโวยวายดังมาจากข้างในบ้านเลยครับ ตามมาด้วยเจ้าไซบีเรียนฮัสกี้ตัวใหญ่ที่วิ่งนำหญิงวัยกลางคนหน้าตาดีออกมา   แม่ไอ้พี่เท็มเหรอเนี่ย   สวยอ่ะ  สวยมากๆ


“ไหนแม่ว่าซูโม่มันป่วยไง” ไอ้พี่เท็มทำหน้าเซ็งๆถามคนที่มันเรียกว่าแม่ แต่แม่มันไม่สนใจมันครับ แกเดินมาทางพวกผมที่ยืนตัวลีบกันอยู่ด้านหลังพลางจ้องมองพวกผมไล่เรียงกันทีละคน 


“คนไหนจ้ะ” อะไรครับคุณป้า คนไหนอะไร 


“ว่าไงเจ้าเท็มคนนี้เหรอ” พูดพลางชี้ไอ้ข้าวที่ทำหน้าเหรอหรา 


“คนตัวสูงอ่ะแม่” 


“คนนี้เนี่ยนะ” คราวนี้ชี้ไอ้เปอร์แล้วทำหน้าทึ่งๆ 


“แม่ว่าเค้าแมนไปมั้ยลูก” 


“ไม่สูงขนาดนั้น คนที่หน้ามึนๆ ตัวสูงหน่อยอ่ะแม่” พอไอ้พี่เท็มพูดจบคราวนี้ แม่ไอ้พี่เท็มแกก็หันมาทางผม จ้องพินิจพิจารณาอยู่สักพักก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ 


“น่ารักจังเลย เป็นแฟนตาเท็มนานรึยังจ้ะ แม่ไม่เห็นเคยเจอเลย” เฮ้ย!!!! 


“ป่าวครับ ป่าว ไม่ได้เป็นแฟน” ตอบไปพลางโบกไม้โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน จนแม่ไอ้พี่เท็มหันขวับไปที่ลูกชายตัวดี 


“หมายความว่าไง!!! ยังไม่ได้เป็นแฟนเหรอ” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยครับ ไม่รู้ว่าแกจะคาดคั้นกับไอ้พี่เท็มเรื่องไม่มีแฟนเป็นผู้ชายทำไม ผมก็ไม่เข้าใจ บ้านนี้ท่าจะแปลกกันทั้งบ้าน 


“อย่าโกหกแม่สิ เป็นก็บอกว่าเป็น” เลยเดือดร้อนถึงผม ไอ้พี่เท็มมันเดินมาโอบเอวผมแล้วยิ้มให้แม่มันดู ผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าแม่มันจะไม่ยิ้มพออกพอใจ 


อย่าบอกนะว่าแม่เมิงชอบแบบนี้ ขอเหอะ รังเกียจกุหน่อยเหอะ กุขอร้อง T^T 


“มากันเหนื่อยๆ เข้าบ้านก่อนดีกว่า เจ้าเท็มฉันรู้นะแกพาลูกๆฉันเถลไถลใช่มั้ย ฉันจะคิดบัญชีแกทีหลัง” ฮ่าๆๆๆ แม่ไอ้พี่เท็มเจ๋งดีครับ เวลาหันมาทางพวกผมแกดูใจดีมากๆ ยิ้มหวานๆด้วยหน้าสวยๆตลอด แต่พอหันไปทางลูกแกจะเปลี่ยนโหมดทันที ทั้งโหดทั้งดุ สมแล้วที่เป็นแม่ไอ้พี่เท็มได้
 

แม่ไอ้พี่เท็มพาพวกผมมานั่งที่ห้องรับแขกแล้วก็มีแม่บ้านนำน้ำมาเสิร์ฟ โอ้โห คุณพระคุณเจ้า กุเพิ่งจะรู้ว่าเมิงโตมาแบบคุณชายแบบนี้ 


“ชอบซูโม่เหรอจ้ะ” อยู่ๆแม่ไอ้พี่เท็มก็ถามขึ้น แกคงจะสังเกตเห็นผมมองเจ้าหมาตัวตี่นั่งเล่นกับไอ้พี่เท็มอยู่นานแล้ว 


“ครับ ” 


“งั้นแม่ยกให้มั้ย ว่าแต่ชื่ออะไรกันนะแม่ยังไม่รู้เลย”
 

“นั่นเพื่อนชื่อฟาร์มแม่ ส่วนที่เหลือเป็นน้อง เปอร์ ข้าว แล้วก็ไวตามิลล์” ดูมัน ดูมันแนะนำเชื่อผม 


“น่ารักจังเลย พ่อแม่ช่างตั้งนะเนี่ย” ToT ครับ ขอบคุณครับ 


“ว่าไงลูก แม่ยกให้เอามั้ย แม่เห็นว่ามันหน้าตาเหมือนตาเท็มน่ะเลยเลี้ยงไว้แก้เหงา” จริงดิ!!!!! จะว่าไปเหมือนจริงๆให้ตาย คิ้วชี้ๆหน้าดุๆเหมือนกันเปี๊ยบ
 

“งั้นคุณป้าเก็บไว้เถอะครับ” ตอบไปก็กลั้นหัวเราะกับป๋ากับไอ้ข้าวไป คิดได้วุ้ยเลี้ยงหมาที่หน้าเหมือนลูกชายตัวเองไว้แก้เหงา
 

“เรียกแม่สิ ทุกคนเลยนะลูกเรียกแม่ ส่วนเจ้าเท็ม แกน่ะต้องเรียกฉันว่าป้า” 


“แล้วใครว่าอะไรล่ะป้า”
 

“หนอย!!!! เดี๋ยวฉันก็ไม่ยกลูกให้เลยนี่” แม่ลูกคู่นี้น่าปวดหัวทั้งคู่เลย T^T 


“อ้าว!! มาถึงแล้วเหรอเท็ม” เสียงหวานๆของผู้หญิงถูกส่งมาจากประตู พวกผมหันมองผู้หญิงสาวที่สวยโคดๆเลยครับ ทั้งหน้าตา ทั้งบุคลิก ดูดีจนผมคิดว่าอยู่คนละโลก 


“เพิ่งถึง” ทำไมไอ้พี่เท็มต้องตอบเสียงเย็นขนาดนี้ด้วยนะ แถมยังทำหน้าเครียดขึ้นแบบเห็นได้ชัดอีก 


“เพื่อนๆเท็มเหรอ” อา ..สวยจังเลย ยิ่งพูดยิ่งสวยแฮะ ผมยิ้มกลับไปให้ดวงหน้าหวานๆที่กำลังส่งยิ้มให้พวกผมทุกคนหลังจากถามคำถาม
 

“ครับ ผมเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันชื่อฟาร์ม ที่เหลือเป็นรุ่นน้อง ไว เปอร์ แล้วก็ข้าว” ป๋าผมรวดเร็วตลอด แถมยิ้มนางฟ้ากลับให้อีกต่างหาก เริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าใครสวยกว่ากันนะเนี่ย เหอเหอ
 

“พี่ชื่อบัวนะ เป็นพี่สาวของเท็ม” หา!! จริงดิ ไม่เหมือนกันเลย พี่ไม่น่าเกิดมาเลยนะครับ เพราะพี่เกิดมาไอ้พี่เท็มมันเลยดูสถุลไปเลย อิอิ 


“บัวไปช่วยแม่ทำกับข้าวดีกว่าลูก ให้น้องๆกินกัน ป่ะ” แม่ไอ้พี่เท็มพูดยิ้มๆแล้วเดินมาจูงมือลูกสาวแกเข้าห้องครัว ก่อนไปไอ้พี่เท็มก็ยังไม่วายจะกัดผมอีก 


“ป้าของลูกป้าคนนี้ทำสำหรับสามคนนะ ขานี้กินจุ” 


“อู้ยยยย ^^ เด็กกำลังกินกำลังนอน” น่าน ขนาดเรื่องอย่างนี้ยังมีความสุขได้อีก =_=
 

“พี่สาวเหรอเท็ม ไม่เห็นเหมือนกันเลย” ผมว่าแล้วว่าป๋าต้องถาม ผมเลยไม่ถามไง ^^
 

“คนละแม่” ตอบมางี้แล้วจะต่อยังไงล่ะ ผมเลยได้แต่นั่งเล่นกับเจ้าซูโม่โดยไม่พูดอะไร 


“ไม่ถามต่อล่ะ”   ถามป๋าดิ อย่ามาถามกุ   หันมาถามกุทำไมเนี่ย


“จะให้ถามอะไร” 


“งั้นคืนนี้นอนด้วยกันมะ จะเล่าให้ฟัง” ไอ้หน้าด้าน!!!! กุนอนกับเมิงเท่ากับฆ่าตัวตายเลย กล้าชวนนอะ 


“กุยังอยู่นะเท็ม เนี่ยข้าวก็อยู่เปอร์ก็อยู่” ช่ายป๋า ช่ายๆ ผมเดินไปนั่งข้างป๋าทันทีพลางทำหน้าเห็นด้วยสุดๆ
 

“แล้วไง” หน้าด้านได้อีก 


“แม่ค้าบบบบบบบบ ไอ้เท็มมันแกล้งลูกแม่” โอ้ เมิงคิดไม่ถึงใช่มั้ยว่าป๋าจะใช้มุกนี้   กุก็คิดไม่ถึง    อยู่ๆป๋าก็ตะโกนเรียกแม่ไอ้พี่เท็มเสียงดังเลยครับ เล่นเอาแม้แต่ผมก็ตั้งตัวไม่ทัน 


“เจ้าเท็ม!!!!!! แกทำอะไรลูกฉัน” โอยยยย ทำไมการมาบ้านไอ้เท็มมันเหนื่อยแบบนี้นะ  T^T


.........................................


“ตกลงจะนอนห้องเดียวกันใช่มั้ยจ้ะ” แม่ไอ้พี่เท็มที่ตอนนี้น่าจะกลายเป็นแม่พวกผมมากกว่าถามขึ้นมาระหว่างที่ให้เด็กขนผ้าห่มออกมาให้พวกผม 


“ครับ เตียงใหญ่ขนาดนี้นอนด้วยกันหมดนี่สบายเลยครับแม่” เสียงเล็กๆของป๋าโต้ตอบกลับ ส่วนผมกับไอ้ข้าวแค่เห็นเตียงกับกองผ้าห่มก็ตาปรือแล้วครับ ยิ่งซัดข้าวอร่อยๆฝีมือแม่ไอ้พี่เท็มไปขนาดนั้น หนังตาจะปิดอยู่แล้วครับเนี่ย 


“ไว ง่วงแล้วเหรอลูก งั้นรีบนอนซะนะ พรุ่งนี้แม่จะทำของอร่อยๆไว้ให้กิน” เสียงใจดีของแม่ไอ้พี่เท็มปลุกผมขึ้นจากความฝัน ผมยิ้มลอยๆให้พลางกล่าวขอบคุณ มองเห็นลางๆว่าแกยิ้มชอบอกชอบใจก่อนจะเดินออกไป
 

“กินอิ่มปุ๊บง่วงปั๊บ อะไรจะเด็กขนาดนี้” ไม่มีแรงจะเถียงเมิงแล้วไอ้พี่เท็ม ปล่อยกุนอนเหอะ ผมล้มตัวลงนอนที่เตียงนุ่มๆโดยไม่ลืมลากไอ้ข้าวมานอนด้วยกัน กลายเป็นว่าตอนนี้ผมกับไอ้ข้าวนอนกอดกันกลมอยู่บนเตียง โดยไม่สนใจอะไรแล้ว น้ำเนิ้มก็ไม่อาบเพราะไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนกันสักคน รอกลับไปอาบที่หอพรุ่งนี้เลย เน่าได้อีก 


“ไอ้เปอร์ เมิงนอนอีกเตียงนะ ให้สามคนนั้นนอนเตียงนั้นแหละ” เสียงไอ้พี่เท็มยังดังกวนใจอยู่อีก 


“ทำไมต้องไปเบียดกันตั้งสามคน ให้มานอนกับกุคนนึงก็ได้”
 

“ถ้าหมายถึงข้าวล่ะก็แงะออกจากเพื่อนเมิงให้ได้ก่อนเถอะ” 


“กุไม่ได้หมายถึงข้าวสักหน่อย” 


“ถ้าหมายถึงอีกสองคนก็หมดสิทธิ์ เมิงอยากโดนไอ้เติ้ลจัดการรึไง”
 

“งั้นไอ้ไวล่ะ”
 

“คนนั้นยิ่งห้าม” 


“โว้ย!!!!!! คนจะนอน ไปเถียงกันไกลๆได้มั้ย” ความอดทนมีขีดจำกัดนะเว้ย ผมลุกขึ้นตวาดไอ้สองคนที่ทำเสียงดังอยู่ในห้อง ก่อนจะส่งสายตาพิฆาตไปให้ 


“เปอร์นอนได้แล้ว ส่วนพี่เท็มก็กลับห้องไปนอนเถอะครับ เดี๋ยวผมดูไอ้ไวให้” ข้าว…กุมีอะไรต้องดูวะ แต่ก็ยังดีที่พอไอ้ข้าวพูดจบ ไอ้เปอร์มันก็ยอมนอนดีๆ ส่วนไอ้พี่เท็มก็ยอมกลับไปห้องมันแต่โดยดีเช่นกัน 


ดี!!!!! กุจะได้นอนสักที
 

………………………………… 


“ทำไมล่ะ%$^*_^&%(” เสียงผู้หญิงที่ไหนมาพูดอะไรแถวนี้แถมดึกป่านนี้แล้วเนี่ย คนจะหลับจะนอน 


“ทำไมมันถึงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ล่ะ อย่าทำแบบนี้สิ” ช่ายครับคุณผู้หญิงอย่าทำแบบนี้สิผมจะนอน ไปคุยกันที่อื่นได้ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยย 


“อย่าทำแบบนี้สิเท็ม” เอ๊ะ!!!!!! จะมีเสียงผู้หญิงได้ไงในเมื่อผมนอนอยู่ในห้องที่มีแต่ผู้ชายล้วนๆ เฮ้ยๆๆๆๆๆ เอาแหล่วๆ มาที่นี่ครั้งแรกก็จะเจอแจ๊กพ็อตรึไงวะกุ
 

“เบาๆสิพี่บัว ถ้าไวตื่นผมจะโกรธนะ” ฮู้ยยยยยย ไม่ได้มีแต่ตัวผู้หญิงนะ มีผีผู้ชายเพิ่มมาอีกตัวด้วย 


แต่เฮ้ย!!!! นั่นเสียงไอ้พี่เท็มนี่หว่า แถมตัวจริงเสียงจริงด้วยยืนคุยอยู่กับผู้หญิงอยู่ตรงประตูห้อง แล้วไอ้พี่เท็มมันมาทำอะไรห้องพวกผมล่ะเนี่ย 


“ทำไมทำแบบนี้ เด็กนั่นน่ะเหรอ เป็นไปไม่ได้” เสียงพี่บัวนี่นา ทะเลาะกันอยู่รึไงนะ 


“พี่อย่าทำแบบนี้เลย กลับไปนอนซะเถอะ”
 

“ไม่!!! เท็ม…” 


ปัง!!!!!!!! 


ไอ้พี่เท็มปิดประตูดังลั่นเลย เล่นเอาผมสะดุ้งตัวโยน ทำไมไม่ว่าเรื่องอะไรกุต้องเอี่ยวทุกทีเลย 


“อ้าว ทำให้ตื่นเหรอ” สะดุ้งอีกรอบกับเสียงเบาๆของไอ้พี่เท็ม มันมองตรงมาที่ผมอย่างรอคำตอบ แน่ล่ะเมิงเล่นปิดประตูดังขนาดนั้น คอยดูป๋าจะตื่นมาด่าเมิง ว่าแต่ป๋าทำไมไม่ตื่นล่ะเนี่ย ห๊า!!!!!!!!!
 

“ มองหาใคร”
 

“ป๋าล่ะ!!! ไอ้ข้าวด้วย หายไปไหนอ่ะ” ถามจบก็ได้คำตอบเป็นเสียงหัวเราะของไอ้พี่เท็ม 


“คนอื่นๆอ้ะ” อย่าเอาแต่หัวเราะสิ เพื่อนกุหายหมดแล้วเนี่ย 


“คนอื่นเค้าก็นอนหลับหมดแล้วสิ” ตอบแล้วไอ้พี่เท็มก็เดินมานั่งบนเตียงข้างๆผม มันเอามือผมไปลูบเล่นก่อนจะหัวเราะต่ออีก 


“เคยหัวเราะจนตายมั้ย คนอื่นหลับยังไงก็นอนด้วยกัน แต่ตอนนี้หายไปแล้ว T-T” 


“ก็กุไปเอาเมิงมานอนที่ห้องกุอ่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้นอนด้วยกันแล้วไง” อ๋อ แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก O_o 


“เฮ้ย!!!!” ก้มลงสำรวจเสื้อผ้า โอเค อยู่ครบ สภาพเดิม
 

“ทำท่าแบบนั้นเดี๋ยวก็ทำจริงซะหรอก” อย่านะเมิง รีบถอยห่างมันโดยด่วน แต่อย่างว่าล่ะเตียงมัน เลยหนีไม่พ้น โดนลากกลับมาให้มันนอนกอดสบายใจ
 

“อยู่นิ่งๆนะ วันนี้จะนอนกอดอย่างเดียว” กุควรจะโล่งใจใช่มั้ยที่ได้ยินแบบนั้นน่ะ 


“พี่ทะเลาะกับพี่บัวเหรอ” เสือ_กอีกแล้วกุ 


“อือ” ตอบเฉยๆอย่าซุกหน้าไปมา เริ่มเสียวแล้วเนี่ย 


“ทำไมล่ะ” 


“เรื่องเดิมๆน่ะ” อืม…เรื่องเดิมๆ เรื่องอะไรล่ะนั่น 


“ถ้าอยากรู้จะเล่าให้ฟัง แต่ต้องหอมแก้มก่อน”
 

“ผมง่วงแล้ว จะนอน” 


“อ่ะๆ ก็ได้ๆ นอนให้กอดนิ่งๆนะ เดี๋ยวจะเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้ฟัง”
 

.....................................................................................................................................................


ต่อให้ครบแล้ว   บ้ามากเลย   อ่านหนังสือจบเลยมานั่งพิมพ์ให้ต่อเลย

สดมากๆ  อาจไม่ดีเท่าไหร่เนอะ   แหะๆ


อ่านเม้น  โอ้  มีคนบอกน่ารัก  ชอบๆ  (แกชอบอาราย)  แล้วก็มีคนบอกว่าง่ายไป  อ๋า  พอดีไม่ง่ายนาจะยากอยู่ เหอเหอ

โอ้!!!   จะเอานิยายไปลงคลัง   เดี๋ยวตามไปดูคับ   แต่เรื่องนี้น่าลงอยู่เร้อ  อิอิ


อ่านเม้นรอบหลัง  โอ้มีเด็กใหม่มาฝากตัวนะเนี่ย   ฉลองๆๆๆ  เอ้า  ชน!!!!!!!!!

ตอนต่อไปก็   ตอนต่อไปนะครับ  ฮ่าๆๆๆ  ไม่รู้จะมาลงตอนไหน  แล้วเจอกัน   บายๆๆๆๆๆๆ

โอ้ๆๆๆๆ  ขอบคุณคนอ่าน  เม้น  โหวต  แอด  ด้วยเน้อๆ   เห็นไปเม้นให้นิยายเรื่องใหม่ที่ผม (กล้า) เอาลงด้วย  อิอิ   ดีจายยยย

ดิทๆ ลืมเล่าคับ

เมื่อผมกับไอ้เฟมพี่ชายตัวดีคุยโทราฉับกัน

เฟม : นิ่ง  เมิงเคยคิดมั้ยถ้าเมิงมีลูกเมิงจะทำไง

ผม : (อึ้งไปสองวิ)  เมิงทำใครท้องเหรอ

เฟม : ป่าว  ถ้าลูกชายเมิงชอบผู้ชายเมิงจะว่าไง

ผม : อ่อ   ทำไมอ่ะ   กุใจกว้าง  ไม่ว่าไรอยู่แล้ว

เฟม : แต่ถ้าเมิงไม่รู้มาก่อนเลยนะ  แล้วจู่ๆลูกเมิงก็พาผู้ชายมาแนะนำแล้วบอกว่า "แม่  นี่ผัวผม"  เมิงจะทำไง

ผม : (อึ้งกว่าครั้งแรก)   แค่แฟนก็พอมั้ง

เฟม : เออนั่นแหละ  เมิงจะทำไง

ผม : กุก็คงอึ้งอยู่มั้ง   แต่จะให้บอกว่า เมิงจงเลิกกันซะ  ก็ยังไงอยู่นะเมิง  ลูกมันอุตส่าเอามาแนะนำ  แสดงว่าจริงจังอยู่นา

เฟม : โอเค

แล้วมันก็วาง   เออ  มาถามให้กุกลุ้มแล้วเมิงก็จากไป