บ่วงเล่ห์ อดีตา

   นิยายเรื่องนี้ มีเค้าโคลงมาจากเรื่องจริง  ตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ ล้วนเป็นเรื่องสมมุติ

เขา ..เมื่อพบกันครั้งแรก สำหรับเด็กหญิงตัวกลมจ้ำม่ำวัยสามขวบเศษที่อยู่ตรงหน้า 'ไอ้เด็กเวร มารผจญแท้ แกจะรีบเกิดมาทำไมวะ?' ซึ่งก็ได้แต่คิดอยู่ในใจนั่นแหละ เพราะความเป็นจริง ทั้งสีหน้าและแววตา ไม่ได้รับสิทธินั้น มันจึงถูกเก็บงำเอาไว้อย่างมิดชิดภายใต้รอยยิ้มละมุนละมัย ที่ดูแสนจะอบอุ่น

ส่วนเธอนั้น กลับรู้สึกต้องชะตาตั้งแต่แรกเห็น ต้องชะตาเสียยิ่งกว่า ซูซี่ เจ้าเหมียวแสนรู้ของเพื่อนข้างบ้าน ซึ่งถึงแม้ว่าเธอและเจ้าเหมียวจะถูกกีดกันจากผู้เป็นเจ้าของ แถมยังมีกำแพงรั้วบ้านขวางกั้นอีกต่างหาก

แต่นั่นก็หาใช่อุปสรรคของเจ้าเหมียวลายสีส้มอ่อน น้องๆ กาฟิลตัวนั้นไม่ เพราะเมื่อไหร่ที่สบโอกาส หรือเจ้าของเผลอ นางจะแอบลอดรูแมว มานอนให้มือเล็กๆ อันนุ่มนวลของเด็กหญิง เกาพุงเกาคางอย่างเพื่อนที่รู้ใจกัน และเป็นเช่นนั้นเสมอมา จนกระทั่ง--ซูซี่เป็นแควนเรา ห้ามคนอื่นจับ-- เสียงดุดัน และกริยาสุดหวงของเด็กชายผู้เป็นเจ้าของซูซี่ จะวนลูปกลับมาแทบทุกครั้งที่ทั่งคู่เจอหน้ากัน ..ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา..

เด็กหญิงตัวน้อยคิดอะไรขึ้นมาบางอย่าง เธอขยับร่างเล็ก ๆ เข้าหาร่างสูงตระหง่านที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มารดาของเธอ พลางคว้าจับมืออันใหญ่โตของเขาไว้ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือจนคอตั้งบ่า ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่เขา ก็ก้มมองมาที่ร่างจิ๋วมือจิ๋วเหมือนตุ๊กตาด้วยสีหน้าที่เกือบจะหลุดจากการควบคุม โชคดีที่เธอหันไปขอความเห็นชอบจากมารดาพอดี

"แม่ขา ขออาบุงไปเป็นแควนหนูเปลว ได้ไหมคะแม่"

'ไอ้เด็กบ้า ตัวเท่าเห็บ แก่แดดแก่ลม'

เรื่องราวความรักของผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมั่นคงอย่างเหลือเชื่อ แม้จะไม่ได้สมหวังดั่งใจ

แต่ก็ยังรักเธอเสมอมา  สุดท้าย ก่อนที่เธอจะจากไป ชั่วนิรันดร์ เธอขอฝากสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิตของเธอ ไว้กับเขา และ

เขาสัญญาว่า จะดูแล สิ่งล้ำค่านั้นด้วยชีวิต และวิญญาณ เพียงแต่นั่น..ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ มาตั้งแต่ต้น..จริงน่ะหรือ..?

*บอกข่าว ขอเวลาปรับปรุงแก้ไขอีกเล็กน้อย ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบพระคุณท่านนักอ่านที่ผ่านเข้ามา ขอบคุณค่ะ*