Feather ขนนกสีขาว

 "เมค เธอเห็นต้นไม้ที่มีโพรงนั้นใช่ไหม เราเรียกมันว่า มาลากูตู มันไม่ได้มีแค่ห้าต้นที่เธอเห็นนะ มันมีเป็นพันๆ ต้น และจะมีเพียงต้นเดียวเท่านั้นที่เธอจะเข้าได้ ไม่ใช่เพราะขนาดตัวนะ แต่ต้นไม่จะเลือกเธอ และเธอก็ต้องเลือกต้นไม้ ระวังให้ดีเมค เธออาจจบชีวิตได้ ที่นี้ไม่ใช่ต้นไม้ธรรมดา มันคือ ต้นไม้ที่จะพาเธอไปในโลกของพวกเรา มีเพียงต้นเดียวเมค ระวังตัวด้วย" เธอบอกผมและเธอก็ไม่ได้เดินตามผมมา เธอยืนรออยู่ที่ก้อนหินนั้น 

"แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าต้นนั้นเป็นของเรา" ผมถามเธอ
"มันจะไม่ทำร้ายเธอ" "เมค ระวัง!"


พลัก


กิ่งต้นไม้นั้นมันเริ่มปัดไปมา มันมีชีวิต นั้น มันฟาดลงมาอีกแล้ว 

"วิ่ง เมค วิ่ง" เธอตะโกนมา

ผมวิ่งสุดชีวิต ต้นไม่ทุกต้นมันโถมกิ่งฝาดพื้นอย่างกระหน่ำ  ผมวิ่งไม่คิดชีวิต ผมไม่รู้ว่าผมต้องวิ่งไปอีกไกลมากแค่ไหน 

อ้ากก  ผมล้มลง รากไม้นั้น มันเกี่ยวขาผมไว้ แล้วกิ่งนั้นก็ฝาดมาที่ตัวผม โอ้ย! มันอะไรกัน เจ็บเหรอเกิน นั้นต้นนั้น มันอยู่นิ่งต้นของผมแน่นอน มันต้องเป็นต้นของผม รากไม้มันเริ่มเกาะแน่มากขึ้น ผมหมดแรงและสลบอยู่นะใต้ต้นไม้นั้น อีกก้าวเดียวผม็จะถึงต้นนั้นแล้ว อีกก้าวเดียวจริงๆ

ทุกอย่างเงียบสงบ ผมตื่นขึ้นอีกครั้ง ที่นี่มืดมาก มองไม่เห็นอะไร ไม่มีดวงจันทร์ รากไม้นั้นคลายตัวออกจากขาของผม และเธอ เจน ก็ไม่อยู่ เธอหายไปไหน ผมออกเดินไปยังด้านหน้า ต้นไม้ของผม มันไม่มีโพรงให้เข้า มันไม่ใช่มาลากูตู มันเพียงต้นไม้ธรรมดา 
ผมรู้สึกว่า ผมหิวน้ำเหลือเกิน รอบๆตัวผม ผมรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว แต่ผมไม่สนใจ ผมนั่งอยู่ใต้ต้นไม้นั้น ต้นที่ผมเข้าใจว่ามันคือ มาลากูตู ของผม ผมหลับไปอีกครั้ง

 ติดตามภาค 2 ต่อ เร็วๆนี้





 ติดตามภาค 2 ต่อ เร็วๆนี้




MySpace-Countdown-Clocks >

>