คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #104 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ' พาราไดซ์ (อีเดน) ; Mukami Kou ' [100%]

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ' Paradise [Eden]
Mumaki Kou

เป็นเรื่องสั้นหลังจบ Vampire End ของภาค More blood ของรูท มุคามิ โคว

จาก MORE,BLOOD Stellaworth booklet

—ความจริงคือสิ่งที่ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัย

 

แล้ว .. ผมจะทำยังไงดีถ้าเธอเกลียดผมขึ้นมา ?

 

"ผมเมาหรอเนี่ย , เฮ้อ."

 

ตามที่ผมถอนหายใจและพึมพัม ก็มีเสียงดังขึ้นมาข้างหลังผม

 

"เป็นอะไรหรอ โควคุง .. ไอที่บอกว่า ผมเมา น่ะ มีอะไรรึเปล่า "

 

"อ่า, เธออยู่นี้หรอ เธอนี้ตัวเล็กจังเลยนะ ฉันไม่เห็นเธอเลย ..."

 

ตามที่ผมพูดไปทำให้เธอสับสน

 

"อืมมม  ถ้าเป็นเรื่องของตาข้างนี้ของผมละก็ .. ผมคืนเจ้าของไปแล้วล่ะ "

 

ตามที่ผมพูดไป ผมเอาผมลงมาปิดตาข้างที่หายไป และอีกครั้งที่เธอเอียงคอไปด้านข้างของผม

 

"เธอกำลังจะหมายถึงอะไรกันแน่?"

 

"เอ๋ ? อะไรที่ฉันต้องหมายถึงล่ะ .. ยังไงโควคุงก็คือโควคุงไม่ใช่หรอ "

 

"…ฉันไม่คิดว่าโควคุงจะเปลี่ยนไปตรงไหนเลย?"

 

" เอ๋ต้องต่างกันอยู่แล้วสิ เพราะว่าผมคืนอัญมณีที่ล้ำค่าไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้ผมก็เลยเปลี่ยนไปยังไงล่ะ "

 

ผมแย้งเธอไป และเริ่มหงุดหงิดเมื่อจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ แล้วผมก็ผลักเธอลง และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ .. 

 

“ดูสิ อัญมณีไม่มีอีกแล้วเห็นไหม .. ?” [ถ้าใครสงสัยเรื่องตาของโควให้ไปอ่านสปอยของโควก่อนนะคะ]

 

ผมทำถึงขนาดนี้แล้วเธอจะเห็นรึเปล่านะ  ? ผมกำลังจะก้มลงไปถามเธอแต่ว่า .. เธอก็มาจูบเปลือกตาขวาของผม .. ที่ไม่มีอัญมณีนั้นแล้ว 

 

"ไม่มีอะไรเปลี่ยน .. ยังไงโควคุงก็เป็นโควคุง .. "

 

"……"

 

ผมแปลกใจนิดหน่อยกับจูบเมื่อกี้ ทำให้ผมอึ้งไปสักพัก แล้วเธอก็พูดต่อ.. 

 

"อัญมณีนั้นมันมีค่ามากเลยหรอ ? ถึงแม้ว่าอัญมณีนั้นจะมีค่า แต่นั้นทำให้โควคุงไม่ใช่ตัวของตัวเองนะ ”

 

เธอพูดขณะทียิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน .. 

 

ยิ้มของเธอทำให้ผมยิ้มออกมาเช่นกัน ..

 

อะไรที่เขาเรียกสิ่งนี้กันนะ .. ความกลัว ? ฉันไม่ค่อยเข้าใจคำพูดพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่มันน่าจะเป็น .. 

 

"ได้ยินเธอพูดแบบนี้ .. ทำให้ฉันมีความสุขมากเลยล่ะ "

 

" เอ๋ ? จริงหรอ ฉันก็แค่พูดสิ่งที่คิด น่ะ "

 

ผมดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมกอดของผม .. ผมที่ไม่มีอัญมณีนั้น .. ทำให้ผมไม่สามารถเห็นความรู้สึกของเธออีกต่อไปแล้ว 

 

อย่างไรก็ตาม ผมก็รู้สึกถึงมันได้ .. ความรู้สึกของเธอที่มีต่อผม .. 

 

"เฮ้ ฉันจูบเธอได้ไหม M-Neko จัง?"

 

"ฟุฟุ… ให้ตายสิ อย่าเรียกชื่อฉันแบบนั้นได้ไหม ."

 

แทนที่จะรอคำตอบของเธอ .. ผมดันร่างกายของเธอเข้ากำแพง .. และจูบเธออย่างอ่อนโยน .. 

 

ผมถูกมอมเมาด้วยริมฝีปากที่หวานนี้ รสชาตินี้มันเข้ามาในหัวใจของผม .. รสชาติของความสุข 

 

ในตอนนี้ ผมรู้สึกว่ามีแค่เรา 2 คนในโลกใบนี้ .. ผมอยู่ไม่ได้แน่ๆ ถ้าขาดเธอไป ...

 

ดังนั้นถ้าเธอเกลียดผมขึ้นมา .. ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี 

 

จนมาถึงตอนนี้ผมไม่เคยสังเกตุบางอย่างอะไรแบบนั้นเลย เพราะไม่มีทางที่ผู้หญิงคนนี้จะเกลียดผม .. นั้นเป็นสิ่งที่ผมคิด ..

 

" แปลกจังนะ .. ตลอดมาฉันคิดว่าชีวิตของฉันมันจะจบด้วยความโดดเดี่ยว ..  "

 

"เอ๋?"

 

"ไม่มีอะไร "

 

หลังจากผมพูดออกไป .. ผมก็จูบเธออีกครั้ง .. 

 

ผมยังไม่ลืมเกี่ยวกับพี่น้องมุคามิ ผมลืมพวกเขาไม่ได้

 

แต่เพราะพวกเราเติบโตมากับสภาพแวดล้อมที่ทำให้เราคุ้นเคยกับความเหงานั้น ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันไม่ใช่เลย .. 

 

เธอกลายมาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผม .. เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตของผม .. แต่ผมก็ยังบอกไม่ได้แน่ชัดว่า ความรู้สึกนี้เรียกว่าความรัก .. หรืออะไรแต่ ...

 

เธอเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่าอัญมณีนั้น .. ที่ไหนก็ได้ .. ที่ไหนก็ได้ที่เราสองคนไป .. เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป .. 

 

ถ้าผมไม่ได้พบกับสิ่งนี้ .. ผมก็ยังอยู่กับตัวเองในความทุกข์เหมือนเดิม

 

แต่ตอนนี้ผมมีความสุขมาก .. 

 

ผมรู้สึกดี ที่มีผู้หญิงคนนี้ข้างๆผม .. 

 

ดังนั้นถึงแม้พวกเราจะจบที่ไหน เมื่อไหร่ .. แต่ถ้าเราอยู่ด้วยกัน แล้วละก็ .. ผมคิดว่านี้เป็นสถานที่ที่เป็นสรวรรค์ (Eden) ของผม .. 

Credit เพจ : https://www.facebook.com/dialoversth