คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #359 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] รีวิว Drama CD : Bloody Bouquet # Carla '

 

✿ ==【Review】ดราม่าซีดี BLOODY BOUQUET ของสึกินามิ คารุระ Track 1-3 อีก 2 แทรคสุดท้ายลงต่อวันหน้าจ้า  ヾ(´▽｀;)ゝเป็นดราม่าซีดีในธีมขอแต่งงานนั่นเองจ้า (่อ่านของคนอื่นแอดทิ้งลิ้งไว้ให้ด้านล่างสุดจ้า)

 

★ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- Credit : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

___________________________________________________

 

* เนื่องจากตัดปัญหาการเข้าใจผิดว่าคาร์ลเป็นคาร์ลาขอเขียนชื่อคาร์ลาเป็น คารุระนะคะ

 

✿ Track 1

 

คารุระ : เป็นไงบ้างโลกมนุษย์ที่ไม่ได้มานาน .. หึ .. ดูจากใบหน้าของเธอก็ไม่จำเป็นต้องถามสินะ .. ไม่ต้องขอโทษหรอกแต่ว่า .. ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ ในโลกมนุษย์มีพวกปิศาจอยู่เหมือนกัน จะถูกโจมตีเมื่อไหร่ก็ได้ คนที่ต้องการตัวเธอมีเยอะแยะเต็มไปหมด เธอเข้าใจดีใช่มั้ยว่าอยู่ข้างๆฉันคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด ถ้างั้นอย่าอยู่ห่างฉันล่ะ เพราะว่าคนที่โง่ถึงขั้นต่อต้านฉันมันไม่มีหรอก .. ไหนๆก็ไหนแล้ว เข้ามาใกล้กว่านี้ก็ได้ .. หืม ? เป็นอะไรไป ? หน้าแดงเชียว ดีใจงั้นหรอ ? ดีใจอะไร ? หึ .. แค่เดินข้างๆกันแท้ๆ .. ดีใจขนาดนั้นเลยหรอ การเดทของมนุษย์มันต้องมีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น .. อย่างเช่น .. ไม่ใช่แค่จับมือกันแบบนี้ แต่ว่า ..

 

*คารุระจูบเราแล้วก็ดูดเลือด* 

 

คารุระ : ดูทำหน้าเข้าสิ .. หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ เธอนี่เป็นผู้หญิงที่ไม่น่าเบื่อจริงๆ .. ทีนี้ .. ตามสัญญา ฉันจะพาเธอไปสถานที่ที่เธอต้องการ .. 

 

*มาถึงโบสถ์*

 

คารุระ : โบสถ์งั้นหรอ .. สถานที่ที่เธอเติบโตมางั้นหรอ .. ดูเหมื่อนฉันจะได้กลิ่นของเธอเลย จริงสินะที่เติบโตมาที่นี่ ไม่เลว อ่า .. ฉันไม่สนใจพระเจ้าอะไรนั่นหรอก แต่ว่าที่นี่ไม่ใช่ .. ฉันสามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของเธอในอดีตได้ ฉันเลยบอกว่า ไม่เลวเท่าไหร่ .. ที่เหลือก็ใช้เวลามีความสุขไปกับมัน 

 

*คารุระนั่ง*

 

คารุระ : สำหรับเธอแล้ว มันคงเป็นความทรงจำที่สวยงามสินะ .. การสัมผัสมันก็เหมือนกับการมองรูปภาพ .. ทำให้หัวใจรู้สึกเติมเต็ม .. ใช่มั้ยล่ะ ?

 

- เข้าฉากความคิดคารุระ -

 

คารุระ (คิด) : พวกเราสองคนนั่งอยู่ในโบสถ์เป็นเวลาสักพัก .. หลังจากที่ได้พบกับผู้หญิงคนนี้ เขาก็เกิดความรู้สึกที่ว่าการมีใครสักคนอยู่ข้างๆแล้วรู้สึกหัวใจสงบ .. เธอเดินในโบสถ์อย่างอิสระและเดินกลับมาหาเขา .. ผู้หญิงคนเดียวที่มีสายเลือดของ First Blood เธอนั่งอยู่ข้างกายของเขา และหลับตาลง คิดถึงเรื่องอดีต .. คราวนี้เขาตัดสินใจแล้วแท้ๆว่าจะดูอยู่เฉย ๆ แต่มันก็เกิดความรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาในจิตใจ .. เขาเป็นคนพูดเองแท้ๆ .. ว่าให้สนุกให้เต็มที่ .. 

 

- ออกจากฉากความคิด -

 

คารุระ : .. มันคงเป็นความทรงจำที่ดีมากเลยสินะ 

 

*คารุระดึงเราเข้าไปหา*

 

คารุระ : มานี่ .. ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น ? ฉันจะทำความทรงจำเหล่านั้นขึ้นมาใหม่ .. หรือว่า .. ทำต่อหน้าพระเจ้าของเธอไม่ได้งั้นหรอ ? ตอบมาสิ ! หึ .. งั้นหรอ เธอนี่มันผู้หญิงโหดร้ายจริงๆนะ 

 

*คารุระจูบ*

 

คารุระ : ตอนนี้ทั้งร่างกายและวิญญาณของเธอเป็นของฉัน จดจำฉันและมีความรู้สึกต่อฉันให้ลึกลงไปกว่านี้ .. *จูบ* หึ .. เป็นอะไรไป ? ดูทำตาสิ .. รู้สึกดีจากจูบงั้นหรอ ? ฉันยังไม่ได้มอบเขี้ยวที่เธอชอบให้เลยนะ .. อ่า .. เข้าใจล่ะ .. เธอหวังอยู่ใช่มั้ยล่ะ ? สัมผัสเธอแบบนี้ทำให้เธอจำได้ใช่มั้ย ? ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน .. หน้าแบบนั้น .. หวังอยู่จริงๆสินะ .. ฉันจะทำให้เป็นจริงเอง 

 

*คารุระดูดเลือด*

 

ตรงนี้ขอพิมพ์ก็แล้วกันเนอะ :3 เราจะหมดสติแต่เขาบอกว่าจนกว่าเราจะรู้สึกถึงเขี้ยวของเขา เขาไม่อนุญาตให้เธอหมดสติไป เขาบอกขอโทษเขา แต่เขาบอกว่านั่นเป็นการยั่วเขาต่อมากกว่า .. เขาบอกว่าอยากให้เขายกโทษให้ ก็ทำเรื่องที่เธอไม่อยากทำต่อหน้าพระเจ้าให้เขาเห็นซะ .. แล้วเขาจะยกโทษให้ .. เราจึงเข้าไปจูบเขา .. เขาบอกว่าจูบแค่นี้ไม่ทำให้เขายกโทษให้ได้หรอก .. ให้เราทำใหม่ .. (เราก็จูบใหม่อีกสองสามรอบ) จนกว่าเขาจะพอใจ .. แล้วเขาก็หัวเราะออกมา บอกว่าแกล้งเรานี่มันสนุกจริงๆ .. ความจริงคือเขาแค่จะดูว่าเธอจะเลือกเขารึเปล่าเท่านั้นเอง .. สักพักพวกเราก็กลับโลกปิศาจกัน .. 

 

- ความคิดคารุระ -

 

ในขณะที่พวกเขาบินอยู่บนท้องฟ้า เธอถอนหายใจ อาจเป็นเพราะต้องลาจากโลกมนุษย์ที่เธอเคยอยู่ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่เธอจะรู้สึกเหงา พอคิดแบบนั้น ก็รู้สึกถึงความหงุดหงิดขึ้นมา

 

✿ Track 2

 

*คารุระวางเราลง*

 

คารุระ : กลับมาแล้วสินะ .. เหนื่อยรึเปล่า ? ไปพักหน่อยก็ดีนะ .. หืม ? นี่มัน .. ฉันรู้สึกถึงสัมผัสของใครบางคนอยู่ข้างใน .. เธออยู่ตรงนี้ซะ 

 

*คารุระเดินเข้าไปสำรวจในปราสาท*

 

คารุระ : เข้ามาในปราสาทของต้นตระกูลแบบนี้ .. กล้าดีนี่นา .. ออกไปแล้วงั้นหรอ ? เธอเข้ามาได้แล้วล่ะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน .. แต่ที่แน่ๆคือมีคนเข้ามาในนี้แน่นอน ยังมีสัมผัสหลงเหลืออยู่เลย แต่มันทำลายอาณาเขตที่ฉันสร้างแล้วก็เข้ามาข้างใน ไม่ใช่ธรรมดาแน่ๆ ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ .. 

 

คารุระ : เฮ้อ .. เป็นไปไม่ได้ว่าจะมีคนแข็งแกร่งกว่าฉันที่เป็นต้นตระกูล .. หืม .. งั้นขอชาหน่อยแล้วกัน .. ไม่สบอารมณ์เลย ไปตรวจสอบอีกรอบดีมั้ย ? เฮ้ ? .. ช่อดอกไม้นั่น .. ทิ้งมันซะ ! เดี๋ยวนี้ ! เอามานี่ .. หืม ? .. เป็นอะไรไป .. หนาม ? ไหนดูสิ .. นี่มัน .. นี่เธอ มีอะไรนอกจากช่อดอกไม้นีรึเปล่า ? การ์ดใบนี้ไม่ผิดแน่ๆ .. เป็นสัมผัสเดียวกับคนที่เข้ามาในนี้ 

 

คารุระ : มีตัวอักษรโผล่มาจากที่เลือดของเธอหยดลงไป .. " หนามของกุหลาบดำจะพันธนาการคุณด้วยคำสาป เลือดของคุณจะเน่าไปช้าๆ .. ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้ มีทางเดียวเท่านั้นที่จะช่วยได้คือ .. " ... อึก .. ถ้าปล่อยไปแบบนี้ แปลว่าชีวิตของเธอจะเป็นอันตราย ทำไปเพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่ .. *เราล้มลง* เฮ้ ! ทำใจดีๆไว้ .. ทรมานงั้นหรอ ? ฉันจะทำให้สบายขึ้นเดี๋ยวนี้แหละ .. แค่พิษดูดออกซะให้หมดก็พอ เรื่องง่ายๆ .. อาจจะเจ็บหน่อยตอนแรกแต่อดทนไว้นะ 

 

*คารุระดูดเลือดของเราและถุยออกมา*

 

เขาดูดเลือดของเราต่อถึงแม้จะทรมาน .. จนในที่สุดเขาก็ไอออกมา เขาขอโทษ แล้วบอกเราไม่ต้องสนใจ เขาถามเราว่ายังทรมานอยู่มั้ย .. เขาบอกว่าให้อยู่นิ่งๆ เขาจะพาเราไปที่ห้อง 

 

✿ Track 3

 

เปิดมาเขายังคงหายใจด้วยความทรมานอยู่ .. 

 

คารุระ : เป็นอะไรไปทำหน้าแบบนั้น ? ไม่ต้องใส่ใจนะ ฉันแค่เหนื่อยเท่านั้นเอง ถ้างั้นมาต่อจากเมื่อกี้เลย .. พิษยังออกไม่หมด อะไร ? ทำไมถึงหยุดฉันล่ะ ? อยากรู้ข้อความในการ์ดงั้นหรอ ? รู้แล้วจะทำอะไร มันเป็นสิ่งที่เธอไม่จำเป็นต้องรู้ .. หนวกหูน่า อย่ามาเถียงฉันนะ เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่าง .. 

 

*คารุระฉีกเสื้อเรา*

 

คารุระ : ถ้าเธอไม่อยากตายก็อยู่นิ่งๆปล่อยให้ฉันจัดการก็พอ .. *ดูดเลือดต่อ* โธ่เว้ย .. หน้าอกเหมือนถูกไหม้เลย .. ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่มีเรื่องอะไรที่เธอต้องกังวล ! ถ้าว่างจะมาเป็นห่วงฉัน เป็นห่วงตัวเองก่อนมั้ย ! *คารุระล้มลง* มือ ? มีเลือดไหลออกมาที่มือของฉัน ? ไม่ต้องสนใจฉันหรอก .. 

 

*เราดึงมือคารุระขึ้นมา* 

 

คารุระ : .. ! ทำอะไร หยุดนะ .. หยะ .. อย่าเลียแผลของฉันนะ .. หยุด .. ! *คารุระไอออกมาด้วยความทรมาน* น่าสมเพศจังเลยนะ .. ยัง .. ยังไม่จบหรอก มาให้ฉันดูดเลือดซะ .. อย่ามาขัดขืนคำสั่งฉันนะ ! หรือว่า .. เธอไม่รักชีวิตตัวเองงั้นหรอ ! คิดจะทิ้งฉันไว้คนเดียวงั้นสินะ .. ใช่แล้ว .. แบบนั้นแหละดี .. เธออยู่นิ่งๆทำตามคำสั่งฉันก็พอ .. 

 

*คารุระดูดเลือดต่อทั้งที่เขายังหายใจและไอด้วยความทรมาน*

 

คารุระ : ความรู้สึกนี้เหมือนกับความเจ็บปวดจากโรคแห่งจุดจบ (เป็นโรคที่เกิดในเหล่าต้นตระกูลเท่านั้นเป็นสาเหตุให้ต้นตระกูลเหลือเพียงสองคนคือชินและคารุระ) แต่ว่า .. จะเป็นยังไงก็ช่าง .. ชีวิตของเธอ .. สำคัญกว่านั้นเยอะ .. ชีวิตของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน .. ถ้าเทียบกับความเจ็บปวดแค่นี้ .. 

 

*คารุระหมดสติไป*

 

- เข้าฉากความคิด -

 

ถ้าจะถึงจุดจบละก็ จะเป็นตอนนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร .. เขาเคยคิดแบบนั้นมาตลอด แต่ว่าตอนนี้ เขาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของเขาเอง .. เพราะเขาไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว .. เขาพยายามหยุดชาตากรรมที่ต้องตายของเธอ .. 

 

- จบฉากความคิด -

 

คารุระ : อึก .. รู้สึกดีขึ้นหน่อยแล้วล่ะ .. หืม ? เอามือไปกุมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ ? ไม่รู้สึกตัวเลย ตอนแรกฉันจะปิดบังไว้อยู่หรอกนะ แต่พอเธอทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันแล้ว .. ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปิดบังอีกแล้ว .. ข้อความในการ์ดบอกไว้ว่า คนที่จะถอนพิษให้เธอได้มีแค่ฉันคนเดียว แต่กลับกันฉันก็ต้องทรมานจากพิษด้วยเช่นกัน เข้าใจความหมายใช่มั้ย ? หมายความว่า เพื่อทำให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ฉันต้องดูดเลือดของเธอต่อไปจนพิษจะออกหมด ... อย่าทำหน้าแบบนั้นน่า .. ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่มีฉันอยู่ .. เหมือนกับว่าถ้าคิดจะมีชีวิตอยู่ ฉันกับเธอเป็นสิ่งที่แยกจากกันไปไหนไม่ได้อีกแล้ว ..

____________________________________________________

# อ่านของอายาโตะ : http://bit.ly/1TStE59

# อ่านของรุกิ : http://bit.ly/1EGF0ih

✿ ==【Review】ดราม่าซีดี BLOODY BOUQUET ของสึกินามิ คารุระ Track 4-5 ヾ(´▽｀;)ゝ

 

**** Carla หรือ Karura คนเดียวกันค่ะแค่อยู่ที่ว่าจะออกเสียงเป็นภาษาญี่ปุ่นหรืออังกฤษ แต่คือพอเรียกคาร์ลา แล้วมันคล้าย คาร์ล (ป๋าบ้านซาคามากิ) ทำให้คนเข้าใจผิดบ่อยก็เลยขอเขียน คารุระ นะคะ 

 

★ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- Credit : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

___________________________________________________

 

✿ Track 4

 

คารุระเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมสักหน่อย เขาเรียกเราให้เข้าไปหา แต่เราไม่ยอมไป เขาจึงเข้ามาถามว่าเรายังทรมานอยู่หรอ ถ้างั้นเขาจะดูดมันออกให้อีก .. แต่พอเขาเข้ามาหาเรา เรากลับผลักเขาออก 

 

คารุระ : ปฏิเสธฉันงั้นหรอ ? นี่หมายความว่าเธอคิดจะทิ้งชีวิตของตัวเองสินะ .. เธอกำลังจะบอกว่า เธอไม่ต้องการฉันอีกแล้ว ! ฉันคิดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว .. ว่าจริงๆแล้ว เธอต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อย่างทรมานแบบนี้ไปตลอดชีวิตจริงๆหรอ .. ทั้งเรื่องที่เธออยู่กับฉันในโลกปิศาจนี้ด้วย ! สำหรับมนุษย์แบบเธอคงเป็นเรื่องที่โหดร้ายมากสินะ หลังจากที่กลับมากจากโลกมนุษย์เธอก็ดูรู้สึกดีขึ้น .. เธอคงคิดอยากจะหนีไปให้พ้นสินะ .. ถ้างั้น .. คงถูกแล้วที่เธอเลือกที่จะตาย ..

 

คารุระ : เธอบอกว่า ไม่ใช่งั้นหรอ ? แล้วทำไมละ .. เธออยากทำอะไรกันแน่ .. ความเจ็บปวดของฉัน ? ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย .. ความเจ็บปวดแค่นี้เล็กน้อยถ้าเทียบกับที่จะต้องสูญเสียเธอไป .. ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เหล่าต้นตระกูลไม่ควรทำ แต่ตราบใดที่นั่นทำให้ฉันมีความทรงจำร่วมไปกับเธอ .. ฉันก็จะไม่ลังเลที่จะทำ .. ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนี้ แต่ว่า .. ตอนนี้ฉันได้รู้สึกถึงความรู้สึกสงบที่อยู่ในจิตใจเมื่อได้อยู่กับเธอไปแล้ว .. ฉันไม่คิดกว่าฉันจะกลับไปใช้ชีวิตโดดเดียวเหมือนเมื่อก่อนได้อีก .. ถึงอย่างนั้น .. ก็ยังคิดจะปฏิเสธฉันอีกหรอ ? .. 

 

*เราเอามือไปจับแขนเขา*

 

คารุระ : นี่คือคำตอบของเธอสินะ .. ถ้างั้น .. ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าปล่อยมือข้างนี้นะ .. แล้วก็ .. ตราบใดที่มีชีวิตอยู่ เตรียมใจไว้ซะว่าต้องรับเขี้ยวของฉัน .. ความเจ็บปวดของเธอ .. ฉันจะรับมาเอง *ดูดเลือด* ไม่ว่าอนาคตจะให้ต้องทำแบบนี้ต่อไปฉันก็ไม่เกี่ยง .. *ดูดเลือด* นี่เป็นเหมือนพิธีกรรม .. *ดูดเลือด* สรุปคือเป็นหนทางที่ต้องมีชีวิตด้วยการดูดเลือด .. 

 

*คารุระดูดเลือดต่อไปถึงแม้จะทรมาน*

 

คารุระ : ความเจ็บปวดนี้ .. ฉันเผลอคิดไปว่าทำให้หัวใจของฉันสงบเหมือนกัน .. *หัวเราะ* โง่จนน่าหัวเราะเลยใช่มั้ยล่ะ ? เท่านี้ก็เหมือนกับถูกสัญญาว่าเธอต้องอยู่ข้างๆฉันตลอดไป ฉัน .. หลงใหลเธอ .. ถ้าทำได้ ละก็ ฉันแทบอยากจะล่ามโซ่เธอและขังเอาไว้เลยล่ะ .. ฉันอยากให้เธออยู่ข้างๆฉัน .. *จูบ* พวกเรากลายเป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ได้ .. อยู่ด้วยกันตลอดไป .. จะไม่ปล่อยเธอไป .. นี่คือ .. สิ่งที่เรียกว่าความรักสินะ .. ความเจ็บปวดถึงแปรเปลี่ยนเป็นความยินดี มีชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป .. ฉันรักเธอ .. 

 

*เสียงบางอย่างดังขึ้น* 

 

คารุระ : ... หืม ... นี่มัน .. *เสียงบางอย่างไหม้* เมื่อกี้มัน .. หนามที่ตำเธออยู่ใช่มั้ย ? หมายความว่าคำสาปหายไปแล้วงั้นหรอ ? *ดูดเลือดเพื่อพิสูจน์* .. ดูเหมือนคำสาปจะหายไปแล้วนะ .. หืม .. อ่า ฉันไม่เป็นไรแล้ว แต่ว่า .. ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้วแท้ๆ กลับหายไปซะได้ .. อะไรหรอ ? จะบอกว่าที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ ทำให้เธอดีใจงั้นหรอ ? หึ .. ดูเหมือนฉันเองก็เปลี่ยนไปเหมือนกันนะ ทั้งหมดก็เป็นเพราะ มีเธออยู่นั่นแหละ .. 

 

คารุระ : ถ้าพูดว่ารักเธอ ไม่ว่าอะไรเธอก็จะยกโทษให้ฉันรึไง ? .. เธอนี่มันแปลกจริงๆ .. เธอเองก็รักฉันงั้นหรอ ? ให้ตายสิ .. ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ทำให้ฉันตกใจได้เสมอเลยนะ .. เฮ้ .. เรื่องพิษไม่มีผลกระทบอะไรตรงไหนอีกใช่มั้ย ? งั้นก็ดีแล้วล่ะ .. แต่ว่า .. เจ้าพวกดอกไม้พวกนั้นมันยังไงกันแน่เนี่ย ไม่เข้าใจเลย คิดจะให้ทรมาน ? หรือทดสอบ ? หรือว่า .. ฝีมือคาร์ล ไฮนซ์ ? หรือว่า .. ไม่สิ .. เป็นไปไม่ได้ .. 

 

คารุระ : เธอหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้วนะ .. ถึงอย่างฉันเธอยังต้องการฉันอยู่รึเปล่า ? พูดมาสิ .. ไอ้ท่าทางเมื่อกี้มันหายไปไหนหมดหืม .. *หัวเราะ* ถ้าไม่ยอมพูดชัดเจน ฉันก็จะไม่ทำสิ่งที่เธอต้องการหรอกนะ .. ก็ฉันมันผู้ชายโหดร้ายนี่นา .. เอ้า จะทำยังไงล่ะ .. ไม่คิดเลยว่าเธอจะพูดจริงๆ .. ช่วยไม่ได้นะ คำพูดก่อนหน้านี้ก็เหมือนคำขอแต่งงานอยู่หรอกแต่ว่า .. คราวนี้ .. 

 

*คารุระกุมมือเราขึ้นมา*

 

คารุระ : หลังจากนี้ไปเธอห้ามไปไหนจากฉันทั้งนั้น .. เป็นภรรยาของฉันซะ .. คำตอบล่ะ ? งั้นหรอ .. ถ้างั้นฉันจะยอมรับมันเอง .. *จูบ* ฉันรักเธอ ..  *จูบอีกครั้ง*

 

- เข้าฉากความคิด -

 

ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมาถึงได้ .. สำหรับคนอย่างเขาที่คิดมาตลอดว่าคำสาบานหรือคำสัญญาเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ .. ถ้าเป็นเขาในเมื่อก่อน ถึงแม้จะมีสายเลือดของต้นตระกูลเขาก็ไม่มีความคิดที่จะแต่งงานกับมนุษย์เลยสักนิด แต่ว่า .. นี่ไม่มีเหตุผลอื่นทั้งนั้น .. เป็นความต้องการของตัวเขาเอง ใช่แล้ว .. นี่เป็น .. ความปรารถนาของ สึกินามิ คารุระ ..

 

✿ Track 5

 

คารุระ : เข้ามาที่นี่ก็ตั้งแต่มาค้นหาสัมผัสของเมเนะ (ป้าของคารุระ/ชิน) สินะ .. เหมือนกับเป็นเรื่องราวที่ผ่านมานานแล้วเลย .. หึ .. ไม่ใช่เวลามานั่งคิดเรื่องแบบนี้ .. ตั้งแต่ท่านแม่ตาย สถานที่แห่งนี้ควรถูกทำลายทิ้ง *เสียงบางอย่าง* ... แปลก .. อัญมณีมีปฏิกิริยาอยู่ .. ทำไมล่ะ ? 

 

*เราเปิดประตูเข้ามา*

 

คารุระ : .. เธอเองหรอ มีอะไร ? ไม่ได้ไปเอาชุดสำหรับพิธีวันพรุ่งนี้หรอ ? เสร็จแล้วหรอ ? ถ้างั้นไปตรวจเช็กให้เรียบร้อยอีกรอบซะ .. ฉันมาทำอะไรที่นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ อีกอย่างที่นี่ฝุ่นมันเยอะออกไปซะไป ใครขอให้เธอช่วย ออกไปซะ .. นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรต้องตามหาให้เจอ ถ้าเข้าใจแล้วก็ ... นี่เธอ .. ของที่อยู่ในมือนั่นเธอไปได้มาจากไหน .. ให้ตายสิ .. ทั้งที่ฉันตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอแท้ ๆ .. เธอกลับได้มันไปอย่างบังเอิญ .. อ่า .. เข้าใจละ .. นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ .. ดีใจซะ เธอได้รับการยอมรับให้เป็นภรรยาของต้นตระกูลแล้วล่ะ .. หลักฐานคือการที่เธอหากล่องใบนี้เจอยังไงล่ะ ดูสิ .. ฉันคิดว่าจะปิดไว้ยันพรุ่งนี้แต่ว่า .. ถ้าเป็นแบบนี้แล้วก็ช่วยไม่ได้ 

 

คารุระ : นี่เป็นแหวนที่สืบทอดกันมาหลายชั่วคน แหวนวงนี้คือคนที่จะเป็นภรรยาของฉันหรือเธอยังไงล่ะ .. แม่ของฉัน โครเน่ ก็ใส่แหวนวงนี้เหมือนกัน มีหินที่สื่อถึง ความเป็นนิรันดร์ เหมาะสำหรับการใช้สาบาน .. ยื่นมือมาสิ .. เป็นไง ชอบมั้ย ? เธอต้องมีชีวิตอยู่เป็นต้นตระกูลไปตลอดไปชีวิต แม่ของฉันยอมรับเธอ .. ขอร้องล่ะ สักนิดก็ยังดี .. ช่วยกอดฉันเอาไว้ให้แน่นทีสุดที .. เป็นอะไรไป ? ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ ? น้ำตาของความดีใจงั้นหรอ ? งั้นหรอ .. ในตอนที่ดีใจน้ำตาก็ไหลออกมาได้สินะ .. 

 

คารุระ : แต่อย่าร้องไห้น่า .. ฉันอ่อนแอต่อใบหน้าเวลาร้องไห้ของเธอน่ะ .. ยิ้มซะ .. *จูบ* สัญญา .. *จูบอีกครั้ง* ถึงวันพิธีจริงคือพรุ่งนี้แต่ว่า การสาบานไม่จำเป็นต้องพูดครั้งเดียวจริงมั้ย .. เธอ .. จะสาบานมั้ย .. ว่าจะมอบความรักให้แก่ฉันคนนี้ .. สึกินามิ คารุระ .. ตลอดไป .. 

 

*เราสาบาน*

 

คารุระ : งั้นหรอ .. ฉันก็จะสาบานเหมือนกัน .. ความรักอันเป็นนิรันดร์ .. แด่เธอคนเดียว .. *จูบ* พรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ๆ .. 
 

___________________________________________________

 

# อ่านของอายาโตะ : http://bit.ly/1TStE59

# อ่านของรุกิ : http://bit.ly/1EGF0ih

Credit : https://www.facebook.com/dialoversthai