คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #360 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] รีวิว Drama CD : Bloody Bouquet # Shuu '

" ฉันไม่อยากสูญเสียเธอไป .. อยู่กับฉันไปชั่วชีวิตซะ .. เข้าใจไหม ? "

 

ヾ(@°▽°@)ノ「Review」Drama CD 【BLOODY BOUQUET Vol.4】 ของ Sakamaki Shu  พี่ใหญ่บ้านซาคามากินั่นเอง ฟังไปแล้วก็กรีสไปด้วยความฟิน อันนี้เป็น Track 1-3 นะคะ อีก 2 Track มาต่อให้พรุ่งนี้จ้า

 

✿ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- ผิดพลาดแจ้งได้

- แอดใช้คำว่า "เรา" ในการรีวิวนะคะ

__________________________________________________

 

✿ Track 1

 

ตอนนี้ชูได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลซาคามากิและอาศัยอยู่กับเราเพียงสองคนในปราสาทในโลกปิศาจ เมื่อก่อนตัวเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาอยู่กับใครสักคนแบบนี้ แต่เขาเองก็คิดว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นัก 

 

เราไปปลุกชูให้ตื่นเพราะว่าคนรับใช้ให้มาเรียกเพราะมีธุระเข้ามา แต่เนื่องจากเขาง่วงและไม่อยากจะตื่นไม่ว่าเราจะเรียกยังไงก็ไม่ไป เขาก็เลยให้เราขอร้องเขาแบบน่ารักๆสิ ถ้าทำแบบนั้น

 

เขาจะลองคิดใหม่ก็ได้ ชูแกล้งเราไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ยอมลุกขึ้น เขาสั่งให้ยุยหาอะไรบางอย่าง ที่เขาไปไว้ไหนก็ไม่รู้ ในขณะที่เธอกำลังหาบนเตียง ชูบอกว่าอาจจะอยู่ใต้เสื้อที่เขา เขาเลยสั่งให้ยุยถอดเสื้อของเขาแล้วลองหาดู (//w//) เราจึงอยู่ในท่าที่นั่งอยู่บนเตียงและกำลังถอดเสื้อเขานั่นเอง 

 

เขาถามเราว่าอยากให้ดูดเลือดจากตรงไหน พอสังเกตที่คอก็พบว่ารอยกัดที่เขาทำมันหายไปแล้ว แปลว่าเขาไม่ได้ดูดเลือดเธอที่คอมาสักพัก เขาก็เลยบอกขอโทษ ขณะที่เขาดูดเลือด เขาบอกให้เราส่งเสียงออกมา เพราะเขาอยากจะฟังเสียงของเธอตลอดเวลา 

 

เราพูดว่าคนรับใช้กำลังรออยู่ แต่ชูบอกว่าให้เราสนใจกับสถานการณ์ตอนนี้ซะ แต่ยังไงเราก็ห่วงเรื่องธุระอยู่ดี ชูบอกว่าที่เราทำแบบนี้เพราะปกปิดใช่มั้ยล่ะ ว่าเธอน่ะชอบเขี้ยวเอามากๆ คนที่จะสามารถฝังเขี้ยวลงไปในผิวของเราได้มีแต่เขาเท่านั้น และดูดเลือดต่อ 

 

เขาบอกว่าเรื่องธุระของบ้านซาคามากิจะเป็นยังไงก็ช่าง ตอนนี้สนใจแต่เขาอย่างเดียวก็พอ ชูดูดเลือดของเราจนเราสลบไป คนรับใช้เข้าใกล้มาเรื่อยๆ ทำให้ชูเริ่มหงุดหงิดสุดท้ายก็ต้องออกไปทำธุระให้เสร็จ ก่อนจะไปเขากระซิบบอกเราว่า ตอนนี้พักไปซะเพื่อไม่ให้คราวหน้าหมดสติไปอีก หลังจากเขากลับมาเขาจะไม่หยุดง่ายๆแน่นอน 

 

[ เข้าฉากความคิดชู ]

 

ชู : มันน่ารำคาญจริงๆกับการที่ต้องทำงานแบบนี้ แต่การที่เขาทำงานเพื่อตระกูลซาคามากิไม่ใช่เพราะ หน้าที่หรืออะไรทั้งนั้น แต่เขาทำเพื่อ "เธอ" เท่านั้น การใช้ชีวิตสำหรับมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญ หลังจากพบกับเธอเขาก็รู้สึกตัวได้ว่าในตัวของเขาเริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนไปทีละนิด เพราะงั้นเขาจึงยอมทำเรื่องอะไรยุ่งยากแบบนี้ 

 

✿ Track 2

 

ชูเข้ามาในห้องพบว่าเขาสัมผัสกลิ่นอายของเธอไม่ค่อยได้ เขาเดินในห้องจนมาพบเราที่ท่าทางไม่ค่อยดีนัก และพบกับช่อดอกไม้สีดำที่มีเนื้อความในการ์ดว่า  " หนามของกุหลาบสีดำจะพันธการคุณเอาไว้ด้วยคำสาป .. เลือดของคุณจะค่อยๆเน่าลงเรื่อย ๆ เป็นพิษต่อผู้ที่มีชีวิตอมตะ ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้ สิ่งที่จะทำให้มีชีวิตอยู่ได้คือ ให้คนที่รักดูดเลือดของคุณไปเรื่อยๆ .. ถ้าทำไม่ได้คำสาปนี้จะฆ่าคุณทิ้งซะ " ชูบอกว่าให้เรานอนลงไปซะ ไม่ต้องฝืน ทันทีที่เขาดูดเลือดของเราก็พบว่า เลือดรสชาติแย่มากๆ จนไอออกมา เขาบอกว่าดูเหมือนจะไม่ใช่การแกล้งกันเล่น 

 

เราพยายามจะหยุดเขาเพราะเห็นเขาต้องทรมาน แต่ยังไงเขาก็ไม่ยอมหยุด เขาบอกว่าถึงแม้เขาจะทรมาน แต่เธอเองก็ทรมานด้วยเช่นกัน เพราะงั้นมีทางเดียวต้องทำ 

 

ชู : ฉันไม่อยากจะสูญเสียเธอไป .. เพราะงั้น *ดูดเลือด* อย่าห้ามฉันนะ ขนาดแวมไพร์ยังเป็นขนาดนี้ แล้วเธอจะขนาดไหน ถ้าฉันดื่มเลือดของเธอต่อไปแบบนี้ ก็จะช่วยชีวิตของเธอได้ ยังไม่เข้าใจอีกหรอ ? ชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับฉันแล้วยังไงล่ะ ฉันไม่อยากเห็นเธอตายไปต่อหน้าต่อตาหรอกนะ แทนที่จะเป็นห่วงฉันเป็นห่วงตัวเองดีกว่า 

 

แต่เราไม่ยอม เขาจึงบอกว่าถ้างั้นแปลว่าเราเลือกความตาย เหตุผลแค่ไม่อยากเห็นเขาทรมานก็เลยจะตายงั้นหรอ ? 

 

✿ Track 3 

 

เรากับเขาย้ายมาที่ห้องอื่นกัน ชูสั่งให้เราเข้าไปใกล้ๆ เพราะจะดูดเลือดต่อจากเมื่อกี้ แต่เรายังขัดขืนเหมือนเดิม จนเขาเริ่มหงุดหงิด 

 

ชู : ฉันจะดูดเลือดเธอให้เต็มที่เลย *ดูดเลือด* หนวกหูน่า นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่เป็นความผิดของพิษต่างหาก *หายใจด้วยความทรมาน* ดูเหมือนตาจะเริ่มพร่าแล้วแหะ .. อย่ามองแบบนั้นสิ กะอิแค่ตามองไม่เห็นเท่านั้นเอง *ทรมาน* ถ้าถึงกับไม่ได้ยินอะไรขึ้นมา ก็จะฟังเพลงไม่ได้มันก็น่าเสียดายนิดหนึ่งแหะ แต่เอาเถอะ .. ป่านนี้แล้วจะเป็นยังไงฉันก็ไม่มานั่งเสียใจทีหลังหรอก ฉันจะไม่ตาย เพราะงั้นฉันจะดูดพิษออกให้มากกว่านี้ *ดูดเลือดต่อถึงแม้จะทรมาน* จะหยุดทำไม ถ้าไม่อยากเห็นฉันในสภาพแบบนี้ก็ปิดตาหันหน้าไปทางอื่นซะ ถึงจะทรมานแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่ตาย ฉันก็พูดไปแล้ว เข้าใจสักที .. เธอจะตายก่อนฉันนะถ้าไม่ทำแบบนี้ ถึงจะอ่อนแอแต่ฉันไม่เหมือนมนุษย์แบบเธอ ของแค่นี้ถ้าเทียบกับต้องสูญเสียเธอไป มันเทียบกันไม่ได้เลยสักนิด ! อย่าขัดขืนน่า *ไอออกมา* ถ้าอยากหยุดขนาดนั้นมาทำให้มันจบกันไปเลยดีมั้ย ? ฉันจะฆ่าเธอให้เอง ทำแบบนั้นจะได้จบสักที แต่กลับกันเธอเองก็ต้องฆ่าฉันเหมือนกัน ไม่ปล่อยให้เธอไปสบายอยู่คนเดียวหรอกนะ 

 

ชูสั่งให้เอาอาวุธมาฆ่าเขา แต่เราทำไม่ได้ ชูบอกว่าถ้าทำใจทำไม่ได้ก็มอบเลือดของเธอมาให้เขาก็พอ เขาเตรียมใจเอาไว้แล้วสำหรับต้องดูดเลือดของเธอและทรมานแบบนี้ต่อไป .. ถ้าเป็นวิธีทางเดียวที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ เขาก็จะทำ ไม่ว่าจะต้องเสียประสาทรับรู้อะไรไป ขอแค่มีเธออยู่เขาก็พอใจแล้ว เราบอกเขาว่าเราก็รู้สึกแบบเดียวกัน 

 

ชู : *ไอด้วยความทรมาน* ทำไมถึงสั่นอยู่ล่ะ ? กลัวสภาพที่ฉันเป็นตอนนี้หรอ ? แต่นี่คือความจริง อดทนไว้ซะ *ไอ* อย่าขยับนะ อยู่นิ่งๆซะ *ดูดเลือด* 

 

สุดท้ายชูก็หมดสติไป 

___________________________________________________
 

 

(❁´▽`❁)*✲ﾟ*「Review」Drama CD【BLOODY BOUQUET Vol.4】 ของ Sakamaki Shu  พี่ใหญ่บ้านซาคามากิ Track 4-5 มาต่อแล้วจ้า ใครยังไม่อ่าน 3 แทรคแรกเข้าไปที่ (http://bit.ly/1KfLhVz)

 

✿ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- ผิดพลาดแจ้งได้

- แอดใช้คำว่า "เรา" ในการรีวิวนะคะ

__________________________________________________

 

✿ Track 4 ✿

 

ชูฟื้นขึ้นมาในห้อง พบว่าเราเป็นคนพามานั่นเอง เป็นเพราะชูดูดพิษออกไปเยอะพอสมควร อาการของเราจึงดีขึ้นบ้าง เขาดึงเราเข้าไปเพื่อจะดูดพิษออกให้ต่อ เขาพบว่าร่างกายของเราเย็นกว่าปกติเยอะ 

 

ชู : *ดูดเลือดด้วยความทรมาน* ถ้าไม่อยากจะมองจะฟังเพลงก็ได้นะ .. แบบนั้นก็ไม่เอาแบบนี้ก็ไม่เอาแล้วอยากจะทำอะไร ? วิธีทำให้ฉันหายทรมาน ? เธอกอดฉันไว้แบบนี้ก็พอแล้ว *ดูดเลือด* ถึงจะขยับตัวยากก็เถอะ แต่ได้รู้สึกถึงเธอก็ไม่เลวเท่าไหร่ เป็นเพราะได้กลิ่นของเธองั้นหรอ ? *หายใจแรง* 

 

* เราลูบหลังของเขา *

 

ชู : แบบนั้นแหละ .. ลูบอีกสิ นี่ .. ตอนนี้เธอทรมานอยู่รึเปล่า ? ไม่ใช่ร่างกาย .. หัวใจของเธอน่ะ .. เจ็บปวดรึเปล่า .. คงจะเจ็บปวดสินะ ความเจ็บปวดทางร่างกายกับทางจิตใจนี่อันไหนมันจะเจ็บมากกว่ากันนะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่ได้พบกับเธอ .. ก็ได้รู้สึกถึงความรู้สึกใหม่แต่อย่างที่คิดฉันยังไม่เข้าใจความรู้สึกของหัวใจอยู่ดี เธอคิดว่าไงบ้าง ? 

 

ชูบอกว่าการที่จะช่วยเธอได้จะต้องทรมานแบบนี้ด้วยกันต่อไป เราตอบเขาว่าถ้าเป็นเขา เราทนได้ ชูจึงบอกว่าถ้างั้นไม่ต้องการที่กว้างๆ ขอเป็นที่แคบๆ ขังอยู่ในห้องเล็กๆ นอนกอดกันไว้ทั้งวัน มีชีวิตต่อไปด้วยความเจ็บปวดทรมานมันอาจจะดีก็ได้ พอเป็นเรื่องของเราทำให้เขาเป็นแบบนี้ เหมือนกับมนุษย์เลย 

 

ชู : ตอนนี้ฉันหาเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้แล้ว ฉันไม่อยากจะสูญเสียเธอไป .. เพราะงั้นอยู่ร่วมกันไปตลอดชีวิต เข้าใจไหม ? .. เหนื่อยเป็นบ้า ไอ้คำพูดน่าอายแบบนี้ควรจะทำหน้ายังไงเวลาพูดดีล่ะ สำหรับเธอตอนนี้ฉันเป็นยังไงบ้าง ?

 

เราตอบเขาไปว่าเรามองไม่เห็นอะไรเพราะน้ำตาที่ไหลออกมานั่นเอง 

 

ชู : นั่นสินะ .. *จูบ* ถ้ามีอารมณ์จะตอบโต้อะไรก็หยุดร้องไห้ก่อนเถอะน่า ของแบบนี้ต้องสภาพแวดล้อมที่ดีไม่ใช่หรอ แต่เธอทำหน้าแบบนั้นมันจะดีหรอ ? *หัวเราะ* รอก่อนสิ .. ฉันยังไม่บอกเลยนะว่าให้เธอไปไหนได้ .. เธออยู่กับฉันตลอดไปซะ .. 

 

*เสียงเวทมนตร์*

 

ชู : หืม ? นี่มัน อย่าบอกนะว่า .. 

 

*คำสาปหายไป*

 

ชู : หายไปแล้ว !? หมายความว่า .. *ดูดเลือด* เลือดกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว หมายความว่าคำสาปหายไปแล้วสินะ ? มันเป็นคำสาปที่ไม่มีวันหายไปไม่ใช่รึไง ? หรือว่า .. *หัวเราะ* น่ารำคาญเป็นบ้า ว่าแต่เมื่อกี้เธอทำหน้าตกใจมากเลยนะ ทำไมล่ะ ? ป่านนี้ยังจะเขินอะไรอีก เพื่อเธอฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองอะไรตั้งเยอะ น่าจะรู้นี่นา .. บื้อจริงๆเลยเธอ ! ถ้าไม่อธิบายก็ไม่เข้าใจรึไงเนี่ย เป็นผู้หญิงน่ารำคาญจริงๆ การที่อยู่ด้วยกันทุกวัน ทำงานทุกวัน ก็เพื่อเธอทั้งนั้น ไม่ได้เป็นความปรารถนาของฉันเลยสักนิด แน่นอนว่าฉันอยากจะใช้ชีวิตแบบเดิมมากกว่า แต่ในเมื่อฉันตัดสินใจที่จะอยู่กับมนุษย์แบบเธอแล้ว มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ถึงจะเหนื่อยกลับมาทุกวันแต่มีเธอคอยต้อนรับมันก็ไม่เลวร้ายหรอกนะ *หัวเราะ* 

 

ชู : อยากได้นี่มากกว่าคำตอบของเธอซะอีก .. *จูบ* ดีจังใบหน้าของเธอเวลาโดนจูบ *จูบ* อะไรกันทำหน้าแบบนั้น ความรู้สึกที่มองลงมาขณะที่ฉันอยู่ด้านล่างเป็นยังไงบ้างล่ะ ? เอาเถอะ แต่ยังไงฉันมันก็เป็นคนที่เป็นสายรุกนี่น่ะ (ทำนองว่าถึงแม้ยุยจะอยู่บนตัวเขาแต่ยังไงคนที่รุกก็คือฝ่ายเขามากกว่า >.,<) *ดูดเลือด* เลือดของเธอมันต้องแบบนี้สิ .. *ดูดเลือด* ให้ฉันเห็นใบหน้าที่บ่งบอกว่าชอบฉันจนแทบทนไม่ไหวนั่น .. ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น เพราะงั้น .. เธอเองก็ทำแบบนั้นซะ 

 

[ ความคิดชู ]

 

ชู : ในตอนนั้นเขาคิดเพียงว่าไม่ต้องการทำให้เธอมีใบหน้าที่กำลังเจ็บปวดทรมานอยู่ .. ยัยนั่นเองเวลาเห็นเขาตอนที่ทรมานก็คงรู้สึกแบบเดียวกันสินะ .. การที่มนุษย์กับแวมไพร์รักกันยังไงก็ต้องมีโชคชะตาที่ต้องแยกจากกัน พอมาคิดดูแล้วฉันเองก็ไม่อยากจะลิ้มรสชาติความเจ็บปวดนั่นเลย .. เพราะงั้นเขาจึงรับความเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง และจะทำให้ทุกอย่างของเธอเป็นของเขา 

 

✿ Track 5 ✿

 

ชู : ดนตรีสดงั้นหรอ ? ไม่เลวเท่าไหร่ แล้วเธอทำไมดูกระวนกระวายจัง ของแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นไม่ใช่หรอ ไม่เห็นจะต้องกังวลขนาดนั้นเลย *ถึงโต๊ะ* นั่งลงสิ คิดถูกสินะที่จองที่นั่งที่อยู่ใกล้สะพานแบบนี้ เรื่องอาหารฉันสั่งไปหมดแล้วล่ะ ไม่ต้องทำอะไรก็ได้ แค่เปิดจานที่อยู่ข้างหน้าเธอก็พอแล้ว ง่ายๆใช่มั้ย ? หา ? ไม่ใช่เจ้าเรย์จิสักหน่อย เรื่องมารยาทจะยังไงก็ช่างเถอะน่า แทนที่จะเอาเวลาไปคิดอย่างอื่น ก็เอามาคิดแต่เรื่องของฉันซะสิ *หัวเราะ* จ้องมาซะขนาดนั้น ถ้ามีอะไรอยากจะพูดก็พูดออกมาสิ 

 

ชู : ฉันอุตสาห์ถ่อพาเธอมาถึงโลกมนุษย์เลยนะ ฉันคิดว่าเธอจะดีใจซะอีก ดูเหมือนจะไม่ใช่สินะ ? ไม่เห็นต้องทำเรื่องน่ารำคาญแบบนี้เลยเนอะ .. 

 

*เราบอกว่าไม่ใช่อย่างที่เขาคิด*

 

ชู : ถ้างั้นก็ปล่อยตัวตามสบายซะ จะว่าไปช่อดอกไม้สีดำนั่น ฉันลองสืบดูบ้างแล้วดูเหมือนว่าจะไม่พบเบาะแสคนที่ส่งมาเลย ให้ตายสิ ทั้งๆที่มีปิศาจรับใช้คอยดูอยู่แท้ๆ .. ใบหน้านั้น เธอคิดว่าฉันจะทิ้งเธอแล้วปล่อยให้อยู่ที่บ้านคนเดียวงั้นหรอ ? อย่างน้อยฉันตรวจสอบหากมีอะไรแปลกๆรอบๆบ้าน รวมไปถึงในบ้านด้วย .. ไม่ต้องห่วงหรอก แน่นอนว่าฉันก็รู้หมดแหละว่าเธอทำอะไรบ้าง *หัวเราะ* 

 

ชู : ไม่รู้สินะ ทำไมหรอมีเรื่องอะไรที่กลัวฉันจับได้รึไง ? แค่เรื่องที่เธอทำอาหารผิดพลาดไม่เห็นจะเรื่องใหญ่เลยน่า .. ทั้งเรื่องที่เธอนอนหลับและสะดุ้งตื่นพร้อมกับกระตื้อรือร้นเพราะใกล้ถึงเวลาที่ฉันจะกลับบ้านก็ด้วย .. เอาเถอะ ฉันแค่พูดถึงเรื่องที่เธอทำเป็นปกติเท่านั้นเอง ? อย่าบอกนะว่าฉันพูดถูก ? เอาเถอะ เธอต้องการให้ฉันรู้สึกดีใช่มั้ยล่ะ ? ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของเธออยู่บ้างนะ *มีอาหารมาเสริฟ* งั้นกินกันเถอะ หลังจากกินเสร็จแล้วค่อยคุยกันต่อ 

 

*กินข้าวเสร็จแล้ว*

 

ชู : ฉันขอกาแฟหลังทานข้าวสักนิด เธอเองก็เหมือนกันใช่มั้ย ? ใบหน้าของเธอดูเหมือนจะรู้สึกอิ่มเอมเต็มที่เลยนะ ? 

 

*เราบอกว่าอาหารอร่อย*

 

ชู : งั้นหรอ ฉันคิดว่าปกตินะ เอาเถอะ ยังไงก็เป็นอาหารของมนุษย์ บอกตรงๆฉันไม่สนใจเรื่องรสชาติอาหารตั้งแต่ได้พบกับเธอ ก็เลยไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ตอนนี้ฉันยังคิดเลยว่า ถ้าไม่ใช่ของที่เธอทำก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกินก็ได้ แต่ว่า .. ที่ได้ออกมากินข้าวกันสองคนแบบนี้ก็ไม่เลวเท่าไหร่ 

 

พี่ชูแอบบ่นว่าการทำตัวเหมือนมนุษย์มันก็เหนื่อยเหมือนกัน แล้วเขาก็ยืนขึ้นและชวนเราไปที่ระเบียง 

 

*เสียงเปิดประตู*

 

ชู : เฮ้อ .. อย่างที่คิดเลยความมืดนี่ทำให้จิตใจสงบจริงๆ .. โคมไฟมันสว่างเกินไปแล้ว เหนื่อยเป็นบ้า .. 

 

*เราหัวเราะ*

 

ชู : อย่าหัวเราะน่า .. รีบๆทำให้มันจบๆสักที .. ฉันจะพูดครั้งเดียวเพราะงั้นฟังให้ดีล่ะ "มาเป็นของของฉันซะ .. แต่งงานกันเถอะ" *หัวเราะ* ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยเล่า ลืมคำพูดที่บอกว่า "อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต" ไปแล้วรึไง ? ตอนนั้นฉันคิดว่าเธอจะเข้าใจซะอีก เฮ้อ .. อย่างที่คิดเลยน่ารำคาญจริงๆ .. เอาเถอะ แต่ถ้าดีใจก็ดีไป .. ถ้างั้นจะทำให้เธอดีใจมากกว่านี้อีก เอ้า .. 

 

*ชูส่งช่อดอกไม้ให้*

 

ชู : คราวนี้เป็นกุหลาบสีแดง จะรับไว้ได้รึเปล่า ? ถึงจะไม่มีหนามแต่ก็อาจจะโดนสาปก็ได้นะ คำสาปที่ว่าถ้ารับดอกไม้จากฉันไปแล้วจะไม่สามารถหนีจากฉันไปไหนได้ .. จะทำยังไงล่ะ ? 

 

*เราเข้าไปกอดชู*

 

ชู : เท่านี้เธอก็กลายเป็นของฉันแล้ว .. ฉันจะรักเธอ .. ตลอดไป *จูบ* เอาล่ะ หลังจากนี้เป็นช่วงเวลาการใช้ชีวิตแบบแวมไพร์ 

 

*เรากลัวว่าจะมีใครมาเห็น*

 

ชู : ใครจะมาที่มืดๆแบบนี้กัน เรื่องแบบนั้นสำคัญกว่าฉันอีกหรอ ? อยู่นิ่งๆและมอบตัวเธอมาให้ฉันก็พอ .. *ดูดเลือด* สร้างสัญลักษณ์เอาไว้แล้วนะ แดงยิ่งกว่ากุหลาบ .. เป็นหลักฐานแห่งความรัก ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่หรอ ? ว่าเป็นแบบแวมไพร์ .. ฉันจะ .. ดูดเลือดของเธอให้เต็มที่เอง .. *ดูดเลือด* 

__________________________________________________

 

อะเฮื้อ .. ฉากช่อดอกไม้นี่ทำเลือดกำเดาพุ่งจริงๆค่ะ เซอไพร์มากๆ ไม่คิดเลยว่าพี่ชูจะหวานได้ขนาดนี้ >.,< ! ฟังแล้วตื่นเต้นตลอดเวลาเลย อ๊ากก

 

# Credit [Review] : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】

# อ่านของอายาโตะ : http://bit.ly/1Jtu2mG

# อ่านของรุกิ : http://bit.ly/1EGF0ih

# อ่านของคาร์ล่า : http://bit.ly/1VyeK62

Credit : https://www.facebook.com/dialoversthai