คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #180 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Subaru」# ภาค Dark Fate '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Subaru」# ภาค Dark Fate '

★ ==【Spoiled ภาค Dark Fate】รูท Sakamaki Subaru บท Dark (มีทั้งหมด 3 บทคือ Dark Maniac Ecstacy) รบกวนไปอ่านบทนำก่อนนะ ใครยังไม่ได้อ่านดูลิ้งได้ที่ spoiler alert จ้า :3
 

 

★ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- อ่านบทนำ : http://bit.ly/19gV4Px

- Credit : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

 

✿ Dark บทนำ (Prologue) 

 

ยุยตั้งใจจะตามพวกพี่น้องไปยังโลกปิศาจ เมื่อเธอไปถึงประตู พบกับสึบารุพอดี .. สึบารุบอกว่าเขารู้ว่ายังไงเธอต้องตามมาแหงมๆ แต่เขาก็ยังซึนบอกว่าเขาแค่เป็นห่วงบ้านเท่านั้นแหละ ไม่ได้มารับเธอสักหน่อย สึบารุพายุยไปที่ปราสาทบ้านซาคามากิที่อยู่ในโลกปิศาจ พอมาถึงปราสาทก็พบกับคริสต้า (แม่สึบารุ) พอคริสต้าเห็นสึบารุเธอก็คลั่งขึ้นมา ทำให้คนรับใช้ในบ้านต้องพาตัวเธอออกไป หนูยุยมองสึบารุ รู้ทันทีว่าเขากำลังรู้สึกแย่มากๆอยู่ 
 

 

→ พวกเขาทั้งสองออกไปยังระเบียง (เข้า CG)

 

สึบารุ : .. ยุย .. มานี่หน่อยสิ 

ยุย : อืม .. 

สึบารุ : นั่งตรงนี้สิ .. แค่แปปเดียวก็ยังดี .. ขอไหล่เธอหน่อยสิ .. 

ยุย : สึบารุคุง ? 

สึบารุ : .. ดีจังที่เธออยู่ที่นี่ .. แค่ได้กอดเธอแบบนี้ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย .. 

ยุย : .. *ลูบหัวสึบารุ*

สึบารุ : อะไรของเธอ ..

ยุย : ไม่ชอบหรอ ? 

สึบารุ : ก็ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบนี่ ..

ยุย : การที่สึบารุคุงอ่อนโยนกับฉัน .. ก็เป็นเพราะจันทรคราสรึเปล่านะ ?

สึบารุ : ห๊ะ !? ใครอ่อนโยนกับเธอ ? 

ยุย : ก็ปกติแล้วฉันลูบหัวแบบนี้สึบารุคุงจะโกรธนี่นา .. 

สึบารุ : ถ้างั้นฉันจะโกรธก็แล้วกัน .. เป็นเพราะเธอพูดอะไรแปลกๆ ทำให้ฉันรู้สึกกระหายเลือดขึ้นมา .. ฉันจะดูดเลือดเธอให้จมเขี้ยวเหมือนเดิมก็แล้วกัน .. *ดูดเลือด * นี่ ยุย .. ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ให้รีบบอกฉันทันทีนะ .. 

ยุย : อื้ม .. 

 

หลังจากหวานกันเสร็จทั้งสองมาเข้านอนด้วยกัน สักพักได้ยินเสียงของคริสต้าโวยวายตามหาท่านพี่ พอยุยได้ยินแบบนั้นก็เลยเดินออกไปดู

 

 คริสต้า : ทำไมถึงไม่มีใครมาเลยล่ะ .. ท่านพี่ ..

* ยุยเข้ามาในห้อง *

คริสต้า : เธอ .. คลอเดเลีย !?

 

ปรากฎว่าคริสต้ามองเห็นยุยเป็นคลอเดเลีย ..

 

คริสต้า : คลอเดเลีย .. ! ทำไมเธอถึง .. มาอยู่ในปราสาทนี้อีก ..ยังคิดอยู่อีกหรอว่าคนคนนั้นรักเธอ ? ฉันรู้ .. นั่นเป็นสิ่งที่ผิดอย่างยิ่ง .. ทั้งฉันและเธอ เป็นเครื่องมือของคนคนนั้นทั้งนั้น .. ไม่มีใครได้รับความรักจริงๆหรอก .. 

 

* สึบารุเดินเข้ามา *
 

 

พอเห็นสึบารุเดินเข้ามาคริสต้าก็คลั่งอีกครั้งแล้วบอกว่าอย่ามาให้เห็นหน้าอีก .. อย่าเอามือสกปรกมาแตะเธอ ยุยเห็นว่าคริสต้าโยนของมาใส่สึบารุเธอจึงเข้าไปขวางทำให้เธอบาดเจ็บ สึบารุจึงพาเธอออกไป .. 

 

สึบารุดูแลเราด้วยความเป็นห่วง เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้เขาคิดว่ายุยไม่สมควรจะอยู่ที่นี่เพราะอันตราย แต่ยุยบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรร้ายแรงเลยสักนิด คริสต้ายังคงคลั่งอยู่ ทำให้สึบารุตัดสินใจพายุยออกมานอกปราสาท ยุยเล่าให้ฟังถึงเรื่องที่แม่ของเขามองเธอเป็นคลอเดเลีย สึบารุบอกว่า ถึงแม้นั่นจะเป็นแม่ของเขาแต่ถ้า ทำให้ยุยต้องบาดเจ็บเขาเองก็ยกโทษให้ไม่ได้ แต่เธอก็ยังยืนยันจะขอดูแลแม่ของเขา ด้วยความดื้อดึง สุดท้ายสึบารุจึงต้องยอมให้ยุยทำตามใจชอบ 

 

✿ Dark 1

 

หนูยุยนั่งรอสึบารุที่คุยธุระกับเรย์จิอยู่ เพราะเธอมีเรื่องอยากจะขอร้องเขา แต่มันนานไปหน่อยทำให้เธอเผลอหลับไป สึบารุเข้ามาเห็นหนูยุยกำลังนอน เขาบ่นเรื่องที่เธอมานอนไม่ระวังตัวเอาซะเลย ทั้งๆในบ้านก็มีทั้งแม่ของเขารวมไปถึงพี่น้องคนอื่นๆ .. สึบารุมองไปรอบๆเมื่อพบว่าไม่มีใครเขาก็เลยก้มไปจูบยุยที่กำลังนอนหลับ แล้วบอกว่าเป็นความผิดเธอนะที่มานอนตรงนี้เอง และทันใดนั้นยุยตื่นขึ้นมาพอดี ทำให้เขาลนลานเขินจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว 

 

ยุยสงสัยที่เขาทำตัวแปลกๆแต่ในเมื่อสึบารุบอกไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร .. เธอคุยกับเขาเรื่องที่อยากจะให้ช่วย พอเขาช่วยเธอเสร็จ ไรโตะก็โผล่มาพอดี .. ไรโตะถามว่า อยากรู้รึเปล่าว่าทำไมสึบารุถึงแปลกๆไป 
 

 

ไรโตะ : อยากรู้เหตุผลที่สึบารุทำตัวแปลกๆไปรึเปล่า ?

ยุย : ไรโตะคุงรู้หรอ ?

สึบารุ : เฮ้ .. ไรโตะ !

ไรโตะ : เอ๋ สึบารุยังอยู่อีกหรอ ?

สึบารุ : อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ย ถ้าแกพูดอะไรแปลกๆกับยัยนี่ฉันจะฆ่าแกซะ

ไรโตะ : โธ่ สึบารุคุงหัวรุนแรงจังเลยนะ .. ถึงอย่างนั้น .. ก็จูบบิชจังในขณะที่นอนอยู่อย่างอ่อนโยนเลยนี่นา .. ? อะฟุ 

สึบารุ : .. !! ไรโตะ !!! *หน้าแดง*

 

แล้วสึบารุก็ไล่ตามกระทืบไรโตะนั้นเอง .. 

 

✿ Dark 2

 

เธอโดนไรโตะ คานาโตะ มาชวนไปเล่นอยู่ เรย์จิก็สั่งให้เธอไปช่วยเขาทำความสะอาด ทั้งสามคนก็เลยกำลังแย่งตัวหนูยุย สึบารุเข้ามา ทำให้ทั้งสามคนเลิกตอแยกับเธอ สึบารุบอกว่ายุยเป็นของเขาเพราะงั้นอยากทำอะไรตามใจชอบกับเธอนะ สึบารุโกรธมากและดึงเธอเข้าห้องนอน ยุยกล่าวว่าเพราะเธอเชื่อว่ายังไงสึบารุต้องมาช่วย คำพูดของยุยทำให้สึบารุหน้าแดง สุดท้ายเธอขอโทษเขาที่ไม่ระวังตัว เขาจับเธอกดลงกับเตียงและดูดเลือดเพื่อเป็นการลงโทษ

 

✿ Dark 3

 

สึบารุเห็นยุยทำหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นก็เลยเข้ามาคุย หนูยุยโดนเรย์จิดุเพราะว่าเธออยากทำเค้กให้สึบารุทานแต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่ออกมาดีสักที สึบารุปลอบเธอว่าเธอไม่ผิดอะไร เรย์จินั่นแหละที่ผิด และเขาก็เอาดอกไม้มาให้ (โดยบอกว่ามันตกอยู่เลยเก็บมา) 

 

✿ Dark 4

 

ยุยกับสึบารุเดินเข้ามาในป่าด้วยกัน เธอบอกว่าเพราะไม่ค่อยได้ออกมาสองต่อสองพอได้ออกมาแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกดีใจมาก สึบารุเขินแล้วบอกว่าเอาเถอะ แต่จันทรคราสจบเมื่อไหร่เขาจะพามาอีกก็ได้ .. ทันใดนั้นแม่นางเอกของเราก็ซุ่มซ่ามเดินตกน้ำ สึบารุช่วยเธอขึ้นมาจากน้ำ ยุยบาดเจ็บเล็กน้อยแต่เธอไม่อยากจะบอกเขา สึบารุบอกว่าคิดหรอว่าจะปิดบังเขาได้ .. เขาจูบลงบนแผลของเธอ แล้วบอกให้รีบกลับเพราะขืนอยู่ต่อไปต้องเป็นหวัดแน่นอน 
 

 

พอยุยลุกขึ้นยืนสภาพยุยในสภาพเปียกน้ำทำให้เขารู้สึกประหม่าจนหน้าแดงไปหมด ถ้าเป็นแบบนี้ก็กลับไม่ได้สักที เขาเลยให้ยุยขึ้นมาขี่หลังและกลับปราสาทกัน

 

✿ Dark 5

 

สึบารุบอกให้ยุยมานอนที่ห้องของเขา แต่เธอดันมาที่ห้องของเขาก่อน ทำให้เขาตามหาเธอไม่เจอ (ทั้งที่นางอยู่ในห้องแกแท้ๆ..) พอเขาเข้ามายุยแกล้งนอนหลับ แต่ถูกเขาจับได้อยู่ดี เขาถามว่าที่เธอนอนอยู่บนเตียงของเขาแบบนี้ กำลังยั่วเขาอยู่สินะ ? สุดท้ายเขาจับเธอดูดเลือด ถึงแม้จะบอกว่าจะนอนด้วยกันแต่ต้องขอเปลี่ยนคำพูดแหละ .. สงสัยว่าคืนนี้จะไม่ได้นอน .. 

 

✿ Dark 6 (เข้าเนื้อเรื่อง)

 

ตัดมาด้านคาร์ลาและชิน 

 

พวกหมาป่ามารายงานเรื่องเกี่ยวกับพี่น้องซาคามากิไปโลกปิศาจกันหมดแล้ว ซึ่งเป็นไปตามที่คาร์ลคิด .. คาร์ลาถามชินว่าคิดว่าความแตกต่างของผู้ที่อ่อนแอกับผู้ที่แข็งแกร่งคืออะไร ชินบอกว่าต่างกันที่พลัง แต่คาร์ลาบอกไม่ใช่ ผู้่อ่อนแอคือผู้ที่ถูกพรากสิ่งต่างๆไป .. ส่วนผู้แข็งแกร่งไม่มีสิ่งใดที่ต้องสูญเสีย

 

→ ตัดมาคฤหาสน์บ้านซาคามากิ 
 

 

ยุยนั่งคุยกับคริสต้า (คริสต้าเห็นยุยเป็นคลอเดเลีย) คริสต้าดีใจที่เธอสามารถคุยกับเธอได้แบบนี้ เพราะปกติเธอจะรู้สึกเหงา พอได้คุยแล้วรู้สึกสนุกมาก หลังจากนั้นเป็นฉากในห้องสึบารุ เขายังคงเป็นห่วงแผลของเธออยู่ ถึงแม้จะเป็นแผลเล็กๆเขาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น มีแค่เธอเท่านั้นที่เขาไม่อยากให้เป็นแผลอะไรที่เกิดจากความผิดของเขา ..

 

✿ Dark 7 - 8

 

พวกพี่น้องมารวมตัวกันเรื่องงานเลี้ยงที่จะจัดขึ้น (คำสั่งของป๊ะป๋า) ถึงทุกคนจะไม่ค่อยเห็นด้วย แต่คำสั่งของป๋าแกก็ต้องทำแหละ .. สึบารุบอกช่วงนี้ไม่อยากให้ยุยเข้าไปอยู่ใกล้แม่เขามากนัก พวกพี่น้องที่เห็นฉากหวานของทั้งคู่ก็แซวกันยกใหญ่ จนทำให้สึบารุดึงยุยออกไปข้างนอก 

 

พอออกมาด้านนอกคริสต้าเดินมาหายุย แต่พอเธอเห็นสึบารุเท่านั้นแหละ ..

 

คริสต้า : มานี่ คลอเดเลีย ! อย่าเข้าไปใกล้ผู้ชายคนนั้นนะ ! 

 

สุดท้ายแล้วยุยเลยต้องเดินไปหาคริสต้า .. และทั้งสองคนมานั่งดื่มชาที่ระเบียงด้วยกัน .. 
 

 

คริสต้า : นี่ .. คลอเดเลีย .. วันนี้ฉันตั้งใจจะคุยเรื่องสำคัญกับเธอ .. เพราะเธอเป็น First Blood (ต้นตระกูล) ก็เลยถูกคนคนนั้นใช้เป็นเครื่องมือสินะ .. ฉันเองก็เหมือนกันเธอ .. ฉันเองก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือเช่นกัน .. ที่จริงแล้วเธอก็รู้ใช่มั้ย ? ว่าสุดท้ายแล้ว คนคนนั้น .. คาร์ล ไฮนซ์ ไม่มีทางรักใคร .. 

ยุย : แต่ฉันคิดว่าคาร์ล ไฮนซ์ซังน่าจะรักคุณนะ .. 

คริสต้า : ว่าไงนะ ? เธอพูดบ้าอะไรอยู่ ? ถ้ายังไม่เข้าใจฉันจะบอกให้รู้เอง .. ฉันน่ะรู้ .. ฉันก็พูดไปแล้วใช่มั้ยเมื่อกี้ .. ว่าการที่เขาต้องการตัวฉันก็เพื่อแผนการของเขาเท่านั้น .. ความรักสำหรับคนคนนั้นมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระ .. ถึงอย่างนั้นยังจะเชื่อในความรักอยู่อีก .. เธอนี่มันน่าสงสารจริงๆคลอเดเลีย ..อ่า .. น่าสงสารจริง ๆ .. 

 

ทันในนั้นยุยก็รู้สึกแปลกๆและล้มไป .. เธอโดนคริสต้าวางยานั่นเอง .. เป็นยาที่ไว้สำหรับฆ่าแวมไพร์ ..

 

→ ตัดฉากในห้องสึบารุ

 

สึบารุเฝ้ายุยที่สลบไปด้วยความเป็นห่วง และเธอรู้สึกตัวขึ้นมา
 

 

สึบารุ : .. ! ยุย .. ฟื้นแล้วหรอ .. ทำให้ฉันเป็นห่วงซะได้ .. 

ยุย : ขอโทษนะ ..

สึบารุ : ไม่เป็นไรไม่ต้องขอโทษ เธอไม่ผิดอะไร .. 

ยุย : เกิดอะไรขึ้นหรอ ? 

สึบารุ : คนที่ผิดคือฉันเอง .. ฉันพูดว่าจะปกป้องเธอแท้ๆ .. เป็นเพราะฉันไม่ระมัดระวังเธอก็เลยต้องมาเป็นแบบนี้ .. เธอโดนแม่ฉันวางยาพิษนะ .. ถ้าเธอไม่ฟื้นขึ้นมาละก็ .. ฉัน .. 

ยุย : ไม่เป็นไรนะสึบารุคุง ฉันยังมีชีวิตอยู่ ..

สึบารุ : ขอโทษนะ .. ยุย 

 

✿ Dark 9

 

หนูยุยรู้สึกเบื่อที่สึบารุไม่ยอมให้เธอกระดิกไปไหนเลย (แหมก็คนมันเป็นห่วงนี่นา) เขาบอกจนกว่าพิษจะฤทธิ์หมดให้นอนไปซะ .. ถึงเธอจะคิดว่าเขาเป็นห่วงมากไปแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ยุยถามถึงคริสต้า เขาบอกว่าไม่อยากจะเจอ เพราะเธอเป็นคนทีตั้งใจจะฆ่ายุยเลยนะ .. แต่เธอก็ยังเป็นห่วงคริสต้าอยู่ดี สึบารุบอกว่ายุยอ่อนโยนเกินไปแล้ว ถ้าโดนฆ่าขึ้นมาจริงๆมันจะสายไปนะ แต่ยุยคิดว่า การที่เธอเป็นคนทำให้ทั้งสองยิ่งห่างเหินกันทำให้รู้สึกแย่มากกว่า ..
 

สึบารุบอกว่าที่แม่เขาทำแบบนี้ก็คงเป็นเพราะอยากจะครองพ่อเอาไว้คนเดียวมากกว่า เลยตั้งใจจะฆ่าคลอเดเลียทิ้ง ยุยบอกเธอไม่คิดอย่างนั้นเพราะคริสต้าพูดเรื่องที่คลอเดเลียถูกใช้ และเรื่องที่ตัวเองอยู่ในแผนการนั่นด้วย แถมยังบอกอีกว่าคลอเดเลียเป็นต้นตระกูล สึบารุบอกไม่มีทางไม่งั้นพวกอายาโตะก็เป็นต้นตระกูลด้วย แต่พวกอายาโตะกลับไม่มีพลังของต้นตระกูลอะไรเลย เพราะงั้นอย่าไปใส่ใจคำพูดของแม่เขาเลย ตอนนี้ให้ยุยคิดเรื่องทำให้ร่างกายหายไวๆก็พอ สึบารุบอกถ้างั้นเขาจะทำให้เธอลืมเรื่องพวกนั้นเอง .. วันนี้เขาจะแค่จูบ .. จนกว่าเธอจะพักผ่อน

 

✿ Dark 10

 

หลังจากพักมาหลายวัน ยุยลุกขึ้นมาเดินสักที ถึงสึบารุจะดูเป็นห่วงอยู่แต่ก็ต้องยอม เขาพาเธอไปที่สวน พวกเขาคุยเรื่องแม่กันอีกครั้ง
 

สึบารุบอกว่าแม่ของเขามองเห็นเขาเป็นคาร์ล ไฮนซ์ และทั้งหมดความผิดทั้งหมดเป็นของพ่อ .. ที่ทำให้แม่เป็นแบบนี้ เรย์จิมาตรวจร่างกายหนูยุย เขาบอกว่าร่างกายจะฟื้นตัวยากหน่อยเพราะนี่มันโลกปิศาจ สรุปก็คือถ้าอยู่โลกมนุษย์ร่างกายจะฟื้นตัวเร็วขึ้นนั่นเอง 

พอได้ยินแบบนั้นสึบารุก็รีบพายุยออกจากบ้านไปโลกมนุษย์ทันที (จะห่วงอะไรขนาดน๊าน) 

 

✿ Dark Epilogue

 

สึบารุกับยุยกลับมาที่บ้านซาคามากิที่อยู่ในโลกมนุษย์ ข้างในบ้านโดนพวกหมาป่าบุกเข้ามาทำลายข้าวของในบ้าน แต่ตอนนี้พวกหมาป่าคงไปกันหมดแล้ว ยังดีที่ในห้องของยุยไม่โดนทำลายไปด้วย สึบารุสั่งให้ยุยนอนพักซะ จนกว่ายุยจะตื่นเขาจะอยู่ข้างๆเธอเองเพราะงั้นให้เธอนอนหลับไปอย่างสบายใจ .. 

 

ยุยฝันเห็นบ้านซาคามากิกำลังโดนเผา เธอรู้สึกได้ถึงความร้อน .. ในความฝันเธอเห็นพวกอายาโตะและพี่น้องคนอื่นๆนอนจมกองเลือด แต่กลับไม่เห็นสึบารุเลย เธอเรียกหาสึบารุแต่ทันใดนั้น สึบารุก็เรียกเธอให้ตื่นจากความฝันซะก่อน ..

 

สึบารุถามเธอว่าเป็นอะไรไปฝันร้ายหรอ ? แต่พอเขาถามว่าเธอฝันถึงอะไร ยุยปฏิเสธที่จะตอบเพราะว่ากลัวความฝันจะเป็นจริง .. 
 

 

→ เข้า CG

 

สึบารุ : ตัวสั่น อยู่นะ .. มานี่สิ ช่วยไม่ได้นะ ฉันจะอยู่แบบนี้ให้สักพักก็แล้วกัน 

ยุย : ( ในอ้อมแขนของสึบารุคุง รู้สึกสบายใจจัง ถึงแม้แวมไพร์จะไม่มีอุณหภูมิร่างกายแต่ก็สามารถรู้ได้ว่ามีชีวิตอยู่ )

สึบารุ : ฝันร้ายแล้วร้องไห้แบบนี้เหมือนเด็กเลยนะเธอ ..

ยุย : ก็กลัวมากนี่นา .. ( การที่สึบารุคุงตายไปน่ะ .. )

สึบารุ : ... ถ้าฉันเข้าไปในความฝันได้ก็ดีสินะ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็สามารถปกป้องเธอได้ในความฝันยังไงล่ะ 

ยุย : สึบารุคุง ..

สึบารุ : ลืมไปซะ ความฝันแบบนั้นน่ะ .. 

 

สึบารุ : ยุย .. อย่าเอาแต่นึกถึงความฝันนั่นสิ .. มองแค่ฉันที่อยู่ข้างหน้าเธอก็พอแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นความกลัวก็จะหายไปใช่มั้ยล่ะ ? 

ยุย : ฉันมองแค่สึบารุคุงอยู่แล้วล่ะ 

สึบารุ : .. ! นี่เธอ .. อย่าพูดแบบนั้นสิ มันทำให้ฉันห้ามตัวเองไม่ได้นะ 

ยุย : ไม่เป็นไร ทั้งจูบหรือดูดเลือด ทำได้ตามสบายเลย การที่สึบารุคุงไม่ได้สัมผัสฉัน มันรู้สึกไม่สบายใจ

สึบารุ : .. ฉันไม่รู้แล้วนะ ถึงตอนหลังจะขอให้หยุด ฉันก็จะไม่ฟังแล้วนะ 

*ดูดเลือด* 

สึบารุ : พอได้เห็นหน้าตอนเธอไม่สบายใจ ฉันเองก็รู้สึกทรมานไปด้วย .. ยังกลัวอีกหรอ ? เรื่องฝันน่ะลืมไปซะ คิดแต่เรื่องของฉันก็พอแล้ว .. ยุยอยู่ข้างๆฉันซะ ไม่ว่าเมื่อไหร่จะปกป้องเธอเอง .. 

 

→  หลังจากนั้นสึบารุก็เผลอหลับไป ยุยจึงตัดสินใจไปอาบน้ำแต่ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างขึ้นมา ..

 

*เสียงโครม*

ยุย : !! เสียงอะไรน่ะ อย่าบอกนะว่า .. หมาป่า ..

สึบารุ : ยุย !!

ยุย : เอ๋ .. สึบารุคุง !? (ตะ..ตอนนี้ไม่ได้ใส่เสื้ออยู่ ..)

สึบารุ : .. ! นะ .. นี่เธอ .. สภาพแบบนั้นมัน ..มะ.. ไม่ใช่นะ .. ฉันไม่ได้ตั้งใจเข้ามานะ ! ยะ .. ยังไงซะ รีบๆแต่งตัวเข้า ฉันจะหันไปทางนู้นนะ .. (เสียงนี่ลุกลี้ลุกลนเชียวนะ)

ยุย : อะ..อื้ม ! 

* ยุยใส่เสื้อ *

สึบารุ : ใส่รึยัง .. 

ยุย : อืม .. 

สึบารุ : เฮ้อ .. 

ยุย : เป็นอะไรหรอสึบารุคุง 

สึบารุ : ไม่ต้องมาถามเลย ! พอตื่นขึ้นมาฉันไม่เห็นเธอ .. ฉันก็เลย .. เป็นห่วง .. 

ยุย : ขะ .. ขอโทษนะ

สึบารุ : จะไปไหนก็บอกกันหน่อยสิ .. 

ยุย : เสียงดังเมือกี้สึบารุคุงทำหรอ ?

สึบารุ : ... ฉันพังประตูไปน่ะ 

 

แล้วเขาก็ปล่อยให้ยุยอาบน้ำต่อ .. 
 

_______________________________________________________________
 

 

✿ Maniac Prologue 

 

ที่บ้านซาคามากิในโลกปิศาจพี่น้องคนอื่นตามหานางเอกอยู่แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เรย์จิบอกพวกเขาว่า สึบารุกับยุยไปที่โลกมนุษย์เพื่อทำให้ร่างกายของยุยหายดีนั่นเอง ตัดมาที่สึบารุกับยุย 

 

ยุยบอกสึบารุว่าไม่ต้องตามติดเธอขนาดนั้นก็ได้ .. สึบารุตอบว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ ? เพราะงั้นอยู่เงียบๆให้เขาปกป้องก็พอแล้ว .. เธอกล่าวขอบคุณเขาที่คอยช่วยเหลือเธอ ยุยพูดต่อว่า ร่างกายของเธอเริ่มหายดีแล้วเพราะงั้นคงใกล้จะกลับโลกปิศาจได้แล้ว แต่สึบารุบอกว่า จะไม่กลับไปที่โลกปิศาจอีก ยุยบอกว่าพวกพี่น้องคนอื่นๆกับคริสต้ายังอยู่ที่โลกปิศาจ

นะ .. สึบารุบอกว่าที่ผ่านมาแม่เขาอยู่คนเดียวมาตลอดอยู่แล้ว ป่านนี้ไม่ต้องเป็นห่วง .. 

 

สึบารุเริ่มโมโหเขาบอกว่าทำไมยุยต้องเป็นห่วงผู้หญิงที่ตั้งใจจะฆ่าตัวเองขนาดนั้น ยุยบอกว่าที่คริสต้าอยากจะฆ่าคือคลอเดเลียต่างหาก สึบารุบอกว่าไม่ว่าเธอจะพูดยังไงเขาจะไม่กลับไปที่โลกปิศาจอีกแล้ว ยุยคิดถึงฉากที่คุยกับคริสต้าที่คริสต้าบอกว่าเธอต้องอยู่คนเดียวตลอดแล้วรู้สึกเหงา .. เธอคิดว่าจริงๆแล้วคริสต้าคงเหงามาก ..

 

สักพักทั้งสองคนออกไปซื้อของทำข้าวเย็นด้วยกัน .. สึบารุอาสาถือของให้แล้วก็ยื่นมือข้างที่ว่างให้เธอเพื่อจะจับมือกันเดินนั่นเอง .. แต่ในระหว่างนั้น ชินก็กำลังแอบดูพวกเขาอยู่ .. 

 

→ กลับมาที่บ้านซาคามากิ (โลกมนุษย์)

 

ในระหว่างที่ยุยทำอาหารอยู่ สึบารุมาวนอยู่รอบๆตัวดูเหมือนมีอะไรอยากจะพูด .. 

 

→  ** เข้า CG **
 

 

ยุย : เป็นอะไรไปหรอ ?

สึบารุ : ขอโทษนะ ..

ยุย : เอ๋ ?

สึบารุ : เรื่องแม่น่ะ .. ขอโทษที่ฉันขึ้นเสียงใส่เธอ .. 

ยุย : สึบารุคุง ..

สึบารุ : ฉันไม่เข้าใจทำไมเธอถึงเป็นห่วงแม่ของฉันขนาดนั้น .. แต่ก็สมกับเป็นเธอล่ะนะ ..

ยุย : เอ๋ .. ? 

สึบารุ : เธอน่ะ .. ทั้งอ่อนโยนแล้วก็เป็นห่วงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ .. พอเห็นแบบนั้นแล้วมันน่าหงุดหงิดแต่ว่า .. ความอ่อนโยนของเธอน่ะ .. ช่วยฉันเอาไว้ ทั้งเรื่องพ่อ แม่ .. ถึงจะมีเรื่องต่างๆเกิดขึ้น ฉันคิดว่าเป็นเพราะมีเธออยู่ทำให้ฉันสามารถผ่านมันมาได้ เพราะงั้น .. ฉันถึงได้ .. ชอบเธอ .. 

ยุย : .. ! สึบารุคุง .. (ดีใจจังเลย ..) ฉันเองก็ชอบสึบารุคุงมากเลยนะ .. 

สึบารุ : ...

ยุย : .. ! สึบารุคุง !?

สึบารุ : .. ให้ฉัน .. ดูดเลือดหน่อยสิ ..

ยุย : เอ๋ .. ? 

สึบารุ : ไม่ใช่เพราะกระหายหรอกนะ .. แต่ถ้าฝังเขี้ยวลงไปแล้ว .. ฉันกับเธอจะได้เป็นหนึ่งเดียวกัน .. ฉันจะได้รู้สึกถึงตัวตนของเธอได้ตรง ๆ .. เพราะงั้น .. *ดูดเลือด* มากกว่านี้ .. อยากได้เธอ .. มากกว่านี้ .. อยากได้ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ .. ซึ่งฉากทั้งหมด .. ชินเองก็มองอยู่นั่นเอง =_= (ฉายาใหม่ Stalker ชิน !) 

 

✿ Maniac 1

 

สึบารุเข้ามาเรียกหนูยุยที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เขาเห็นกิ๊บที่ติดอยู่บนผมของยุยมันเบี้ยว เขาจึงอาสาจะติดให้ใหม่ หนูยุยที่ถูกสึบารุมาจับผมทำให้เธอรู้สึกจักจี้ พอเขาติดให้เสร็จเขาก็พูดว่า 

 

สึบารุ : ผมของเธอ .. แปลกจังเลยนะ .. 

ยุย : เอ๋ !? แปลก !? (หมายถึงผมยุ่งรึเปล่านะ !? อายจังเลย)

สึบารุ : อ่า .. ไม่เหมือนผมของฉันอะ .. แบบว่า .. 

ยุย : (อะไรนะ..?)

สึบารุ : อืม .. นุ่มกว่า ?

ยุย : เอ๋ .. ที่แปลกคือสัมผัสตอนที่จับผมน่ะหรอ ? 

สึบารุ : หา ? นอกจากนั้นมีอะไรด้วยหรอ ? 

ยุย :  อะ .. อื้ม ! ไม่มีหรอก ..

สึบารุ : สีผมก็ต่างกับฉันด้วย .. 

ยุย : สึบารุคุงไม่ชอบสีผมตัวเองหรอ ? 

สึบารุ : ไม่ใช่ไม่ชอบหรอก .. แต่ผมของเธอเวลาสัมผัสแล้วมันรู้สึกดีเท่านั้นเอง .. 

ยุย : ... ! 

สึบารุ : ทำไม .. หน้าแดงล่ะ ?

ยุย : ก็เพราะ .. สึบารุคุงพูดเรื่องแปลกๆนี่นา

สึบารุ : ที่ฉันพูดเมื่อกี้มันแปลกขนาดนั้นเลยหรอ .. ?

ยุย : ตะ..แต่ฉันก็ชอบนะ .. ผมของสึบารุคุงน่ะ .. 

สึบารุ : ของฉัน ? 

ยุย : อื้ม ! อ๊ะจริงด้วย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอร้องอย่างหนึ่งได้มั้ย ? 

สึบารุ : อะไรหรอ ? 

ยุย : ขอดูผมสึบารุคุงหน่อยสิ .. 

สึบารุ : หา ? ของแบบนั้นไม่เห็นต้องถามเธอก็มองไปก็ได้นี่นา .. 

ยุย : อ๊ะ .. นั่นก็จริงอยู่หรอก .. อืม .. ผมสึบารุคุงนี่สวยจริงๆด้วยนะ .. 

สึบารุ : หา !? นี่เธอ อย่ามาใช้คำว่าสวยกับผู้ชายสิ ! 

ยุย : .. ขอจับหน่อยไม่ได้หรอ .. ? 

สึบารุ : ....... อ๊าาา ! เข้าใจแล้ว .. เข้าใจแล้วเพราะงั้นอย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ

ยุย : ขอบคุณน๊า ! งั้นก็ .. 

*ยุยจับผมสึบารุ*

ยุย : (เมื่อกี้สึบารุคุงคิดว่าผมของฉันสัมผัสแล้วรู้สึกดี .. แต่ว่า .. )

สึบารุ : นี่เธอ .. 

ยุย : *ไม่ฟัง* (ผมของสึบารุคุงเองสัมผัสแล้วรู้สึกดีเหมือนกัน..)

สึบารุ : ยุย ... ! *หน้าแดง*

ยุย : เอ๋ ?

สึบารุ : ใกล้ไปแล้ว .. 

ยุย : เอ๋ ! อ๊า ขอโทษนะ .. 

*ทั้งสองพละออกจากกัน*

สึบารุ : จับผมของฉันมันสนุกขนาดนั้นเลยหรอ

ยุย : ก็ผมสึบารุคุงจับแล้วรู้สึกดีนี่นา

*ยุยนึกอะไรบางอย่างออก*

ยุย : ถ้าลูกของพวกเราจะมีสีผมยังไงกันน๊า .. 

สึบารุ : ... *อึ้ง*

ยุย : อ๊ะ .. ! ไม่ใช่นะ ! ไม่ได้มีความหมายอะไรแฝงลึกซึ้งหรอกนะ ก็แค่นึกขึ้นมาเล่นๆน่ะ .. 

สึบารุ : ... บะ .. บ้าไปแล้วรึไง .. ธะ .. เธอพูดอะไรของเธอ .. อย่ามาล้อเล่นนะ .. พูดอะไรแปลกๆซะได้ ฉะ..ฉันกลับห้องแล้ว !! (เสียงสั่นทั้งประโยคเลยนะนาย) 

ยุย : ไปซะแล้ว .. (ฉันนี่พูดอะไรออกไปเนี่ย..) 

 

✿ Maniac 2

 

หนูยุยทำอาหารพลาดทำให้ไหม้ไป สึบารุเข้ามาในครัวพร้อมกับบอกว่าว่าแล้วว่าเขาได้กลิ่นแปลกๆ เขาบอกว่าแปลกจังที่ยุยทำอาหารพลาด นั่นก็เพราะอาหารที่เธอทำวันนี้เป็นอาหารที่เธอทำเป็นครั้งแรก ยุยถามเขาว่าหิวหรอ เขาตอบว่า ก็เลยเข้ามาเพื่อจะดูดเลือดเธอ ยุยแอบคิดว่าเธออยากทำอาหารให้เขากินมากกว่า .. 

 

สึบารุถามว่าอาหารที่เธอทำจะเสร็จเมื่อไหร่ และเขาอาสาจะช่วย ยุยก็เลยบอกให้เขาปลอกแครอท ส่วนเธอจะไปทำซุป .. แต่ปรากฏว่า .. 

 

สึบารุ : ยุย .. แครอทมันหักแล้วอะ ..

ยุย : เอ๋ .. หัก !? สะ .. สึบารุคุง ! ใช้มีดปลอกเปลือกผิดด้านแล้วนะ 

สึบารุ : อ๊า ?? ผิดด้าน ? ชิ .. ก็ว่าทำไมปลอกไม่ได้ .. 

 

สุดท้ายเธอตัดสินใจให้เขาปลอกมันฝรั่ง แต่ยังไง๊ยังไงสึบารุก็บอกว่าเรื่องปลอกนู้นนี่ให้เธอจัดการเอาก็แล้วกัน เธอบอกว่างั้นสึบารุทำซุปแล้วเธอปลอกเปลือกแทน .. เธอบอกให้ใส่เกลือกับพริกไทยลงไปในซุป แต่เขากลับใส่ซะเยอะเลย .. และในที่สุดทำเสร็จจนได้ .. (ด้วยความลำบากยากเย็น) 

 

✿ Maniac 3

 

สึบารุกับยุยออกไปซื้อของด้วยกัน .. ยุยดูดีใจออกนอกหน้าเป็นพิเศษเพราะเหมือนได้ออกมาเดทกับเขานั่นเอง .. เดินไปเดินมายุยก็แวะไปร้านอีกร้านจนได้ .. (ทั้งที่เธอเพิ่งบอกว่าซื้อของเสร็จหมดแล้ว) เขายืนรอเธอสักพัก ..

 

สึบารุ : ช้า .. !

ยุย : ขอโทษนะ .. 

สึบารุ : ทำไมผู้หญิงชอบใช้เวลากับการซื้อของเยอะจริง ๆ 

ยุย : ฉันซื้อนี่มาให้แหละ .. 

สึบารุ : อะไร ? .. ตุ๊กตากระต่าย .. ?

ยุย : อื้ม .. ถึงจะรู้ว่าสึบารุคุงจะไม่ชอบของแบบนี้ก็เถอะแต่เจ้ากระต่ายนี่ทั้งขาวแล้วก็มีตาสีแดงเหมือนสึบารุคุงเลยล่ะ .. 

สึบารุ : หา !? นี่เธอเปรียบเทียบฉันเป็นอะไรเนี่ย ! .. คนที่เหมือนกระต่ายน่ะ .. น่าจะเป็น .. (เหมือนกำลังจะบอกว่ายุยเหมือนกระต่ายมากกว่าเขาอีก)

 

ถึงสึบารุจะดูไม่ค่อยพอใจแต่เขาก็รับมันไว้อยู่ดี ..

 

✿ Maniac 4

 

บทนี้ไม่มีอะไรมาก เป็นบทที่สึบารุเข้ามาเช็ดผม / เป่าผมให้เราในห้องอาบน้ำ พอเสร็จบุ๊ปเขาก็ดูดเลือดยุยจากด้านหลังแล้วก็ถามว่าเห็นตัวเองถูกดูดเลือดในประจกแล้วรู้สึกยังไงบ้าง 

 

✿ Maniac 5 

 

ยุยนั่งอ่านหนังสือเพื่อทนแทนในส่วนที่เธอไม่ได้ไปโรงเรียน ส่วนสึบารุนอนหลับ เห็นสึบารุไม่ตั้งใจอ่านหนังสือเธอจึงอาสาจะสอนให้ ไปๆมาๆ พอยุยลองให้เขาทำแบบฝึก ปรากฏว่าเขาทำได้ถูกต้องซะด้วย .. แต่สักพักเธอเห็นกระดาษที่อยู่ในมือสึบารุนั่นคือคำตอบของข้อเมื่อกี้นั่นเอง (สึบารุโกงงงง) สึบารุบอกว่าเขาทำตามที่เธอบอกแล้ว คือเรียน คราวนี้ถึงตายุยทำตามคำพูดเขาบ้าง แล้วเขาก็ดูดเลือดของยุย 

 

✿ Maniac 6 (เข้าเนื้อหา)

 

ยุยกับสึบารุออกมาข้างนอกกัน ระหว่างทางยุยเห็นช่อดอกไม้สวยมากๆ แต่ไม่ได้ซื้อมา สักพักฝนตกลงมา ในระหว่างที่ยืนหลบฝนอยู่ สึบารุบอกให้เธอหลับตา .. พอยุยลืมตาขึ้นมาก็เห็นช่อดอกไม้ที่เธอดูเมื่อกี้ 

 

สึบารุ : ฉันเห็นมันตกอยู่น่ะ ..

ยุย : เอ๋ ..

สึบารุ : .. หนะ .. หนวกหูน่า ! ฉันซื้อมานั้นแหละ .. ก็เห็นเธอจ้องซะขนาดนั้นนี่นา .. 

ยุย : (เห็นฉันจ้องก็เลยซื้อมาให้หรอ .. สึบารุคุง ..)

สึบารุ : ไม่ต้องมายิ้มเลย 

ยุย : ขอบคุณนะ สึบารุคุง .. ฉันจะรักษามันอย่างดีเลย

สึบารุ : .. ฉันอยากเห็นหน้าเธอแบบนั้นแหละ ..

ยุย : เอ๋ ?

สึบารุ : มะ .. ไม่มีอะไร !! 

 

สักพักชินก็วิ่งมาฟอร์มว่าหลบฝนเหมือนกัน แล้วก็ทักยุย .. 

 

ยุย : อ๊ะ ชินคุง .. 

สึบารุ : คนรู้จักหรอ ?

ยุย : อื้ม ก็คนที่แลกเปลี่ยนจากอังกฤษน่ะ

สึบารุ : ...

ยุย : ชินคุงมาทำอะไรหรอ ซื้อของ ?

ชิน : ก็ประมาณนั้น .. เธอเองก็เหมือนกัน เห็นหยุดเรียนไปเลยนี่นา ฉันเป็นห่วงนะ ?

ยุย : มันมีอะไรหลายๆอย่างน่ะ .. 

ชิน : หืมม งั้นพรุ่งนี้จะมามั้ย เธอไม่อยู่แล้วรู้สึกเหงา ..

สึบารุ : ... * ไม่พอใจ *

ชิน : อ๊ะ งั้น พรุ่งนี้จะไปรับถึงบ้านเลยนะ

ยุย : เอ่อ ... 

สึบารุ : เฮ้ .. ยุย กลับกันเถอะ .. 

ยุย : สึบารุคุง ? 

สึบารุ : เจ้านี่มันแปลกๆ รู้สึกไม่อยากจะเกี่ยวข้องสักเท่าไหร่ .. 

*ชินดึงแขนยุย*

ชิน : เดี๋ยวสิ !

สึบารุ : หนวกหูน่า .. 

ชิน : ห่างเหินจังเลยนะสึบารุเนี่ย ..

สึบารุ : หืม ? ทำไมถึงรู้ชื่อฉันล่ะ ..

ชิน : ทำไมกันนะ .. อ๋อ ๆ ถามจากเธอยังไงล่ะ 

ยุย : เอ๋ ... ? (เคยคุยเรื่องนี้ด้วยหรอ)

ชิน : นี่ ถ้าไม่รังเกียจไปบ้านของฉันมั้ยล่ะ ? 

สึบารุ : หา ? ว่าไงนะ 

ชิน : ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ .. ไหนๆก็ได้รู้จักกันแล้ว มาที่บ้านฉันสิ .. 

สึบารุ : อย่าล้อเล่นนะ ใครจะไป ถ้ามายุ่งกับพวกเราอีก เจอดีแน่ 

 

แต่ยุยเห็นใจชินเพราะว่าตอนเธอมาแรกๆเธอเองก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน อีกอย่างฝนตกด้วยจะกลับตอนนี้ไม่ได้อยู่ดี สึบารุเลยยอมไป 

 

✿ Maniac 7

 

เมื่อมาถึงบ้านสึกินามิพบกับคาร์ลา 

 

ยุย : สวัสดีค่ะ คาร์ลาซังขอโทษที่มารบกวนนะคะ เอ่อ .. ทางนี้สึบารุคุง เขาเป็น ... 

คาร์ลา : แฟน ?

ยุย : เอ๋ ..

สึบารุ : *เขิน*

 

สักพัก ชิน คาร์ลา สึบารุ ยุย มานั่งกินข้าวด้วยกัน เมื่อกินเสร็จยุยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ที่เหลืออยู่ในห้องทานข้าว คาร์ลาจึงเปิดบทสนทนากับสึบารุ 

 

คาร์ลา : ไหนๆมาฆ่าเวลาด้วยการตอบของฉันหน่อยมั้ยละ ?

สึบารุ : หา ?

คาร์ลา : คิดว่าความแข็งแกร่งคืออะไร .. 

สึบารุ : (ความแข็งแกร่ง .. ถ้าเป็นฉันเมื่อก่อนคงตอบไปว่ามีพลังแต่ว่า..ตอนนี้..) ความแข็ง

 

แกร่งคือสามารถปกป้องสิ่งที่อยากจะปกป้องได้ .. 

คาร์ลา : งั้นหรอ .. ความคิดของฉันต่างไปนิดหนึ่ง .. ความแข็งแกร่งคือ ไม่มีจุดอ่อน .. 

สึบารุ : หา ? ก็แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่หรอ

ชิน : .. *หัวเราะ*

สึบารุ : แปลกตรงไหน ?

ชิน : เปล่าสักหน่อย .. จะว่าไปเด็กคนนั้นช้าจังเลยเนอะ

สึบารุ : .. ฉันจะไปดูสักหน่อย 

คาร์ลา : เดี๋ยวสิ .. 

สึบารุ : หา ?

คาร์ลา : คุยกันอีกสักแปปจะเป็นไร 

สึบารุ : ... 

 

✿ Maniac 8

 

หนูยุยที่ออกมาห้องน้ำ พบหมาป่าและชินก็ทำให้เธอสลบไป ตัดมาที่สึบารุที่อยู่ในห้องกินข้าวเริ่มสงสัยเพราะเธอออกไปนานผิดปกติมาก ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงยุยร้อง ชินเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับยุยที่หมดสติ สึบารุพยายามเข้าไปช่วย แต่ชินขู่ว่า ถ้าทำอะไรเขาจะฆ่ายุยซะ 
 

 

หนูยุยที่ได้สติก็ร้องเรียกให้สึบารุช่วย พอเขาจะเข้าไปช่วย คาร์ลาสามารถรับหมัดของเขาได้สบายๆ และเรียกสึบารุว่าเป็นแวมไพร์ ทำให้ยุยและสึบารุ งงว่า พี่น้องสึกินามิรู้ตัวตนของแวมไพร์ได้ยังไง 

 

คาร์ลาแนะนำตัวว่า พวกเขาคือต้นตระกูล First blood สึบารุพยายามเข้ามาช่วยแต่ถูกคาร์ลาใช้เวทมนตร์ใส่จนบาดเจ็บ 

 

✿ Maniac 9 

 

สึบารุถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน ส่วนยุยถูกขังเอาไว้ในห้องห้องหนึ่ง แน่นอนสึบารุไม่ยอมและอาละวาด คาร์ลาจึงสั่งให้ชินทำให้สึบารุเงียบซะโดยใช้กำลังนั่นเอง สึบารุคิดในใจว่า เขาจะมาตายตรงนี้ไม่ได้เพราะต้องไปช่วยยุยให้ได้ พอคิดแบบนั้นเขาจึงลุกขึ้นมาอีกครั้ง คาร์ลาเห็นแบบนั้นจึงสั่งให้ชินพาตัวยุยมา
 

เพื่อให้ยุยเกลี่ยกล่อมให้สึบารุอยู่นิ่งๆโดยแลกกับข้อเสนอที่ว่า พวกเขาสองคนจะไม่ทำร้ายสึบารุอีก .. สึบารุจึงยอมอยู่นิ่งๆและบอกกับยุยว่าเขาต้องไปช่วยเธอให้ได้แน่นอน 

 

✿ Maniac 10

 

สึบารุคิดในใจว่า หากเขามีพลัง เขาจะสามารถปกป้องยุยได้ .. เพราะงั้น .. ตอนนี้เขาจึงอ่อนแอ สึบารุอาละวาด ทุบกรงอีกครั้งแต่คราวนี้เขารู้สึกได้ถึงลูกกรงที่ใกล้จะพัง แต่คาร์ลายังไม่รู้ตัว หลังจากคาร์ลาไป เขาจึงออกแรงทำให้ออกมานอกกรงได้สำเร็จและสามารถหนีออกไปจากบ้านสึกินามิพร้อมกับหนูยุยได้ 

 

✿ Maniac Epilogue

 

พวกเขาออกมานอกบ้านแต่เจอหมาป่าวิ่งไล่ สึบารุจึงกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินไป พวกเขาทั้งสองหลบหนีมายังโลกปิศาจ มายังบ้านอีกหลักหนึ่งของซาคามากิซึ่งมีพวกมุคามิอยู่ สึบารุตัดสินใจมาอยู่ที่นี่แทนที่จะกลับไปที่บ้าน พวกมุคามิจึงสงสัยว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่แทน แต่

 

สึบารุก็ไม่ได้อธิบายอะไร .. ยุยจึงเป็นคนอธิบายให้แทนถึงเรื่องที่เกิดขึ้น รุกิพอรู้ว่าที่สึบารุไม่อยากกลับไปที่บ้านหลักซาคามากิ (ที่มีพี่น้องซาคามากิอยู่) ก็เพราะเรื่องคริสต้านั่นเอง .. 
 

 

ทั้งสองคนเข้ามาในห้อง สึบารุเข้ามากอดเธอ และบอกว่าเขากลัวการที่จะอยู่ข้างๆแม่ .. เป็นเพราะในหัวใจของแม่ยังต้องการพ่ออยู่ เพราะงั้นเลยเห็นเขาเป็นคาร์ล ไฮนซ์ ตอนนี้เขาสับสนไปหมด .. 

 

ยุยปลอบเขาว่าให้ค่อยๆแก้ปัญหาไปทีละนิดก็ได้ .. สุดท้ายเขาก็ดูดเลือดของเธอแล้วบอกว่าเขาจะทำให้เธอไม่ต้องคิดเรื่องอะไรทั้งนั้น มองมาแค่ที่เขาคนเดียว ฟังเสียงของเขาคนเดียวก็พอ เป็นของของเขาคนเดียวตลอดไป .. 
 

__________________________________________________

 

___________________________________________________

 

✿ Ecstacy Prologue

 

ไรโตะกับอายาโตะมาหายุยกับสึบารุที่บ้าน (หลังที่มุคามิอยู่) พวกเขาสองคนมาเพื่อพาสึบารุกลับไปที่คฤหาสน์เพราะแม่ของเขาอาละวาดหนักมาก ขืนเป็นแบบนี้จะไม่ดีต่อร่างกายคริสต้าด้วย ยุยพยายามเกลี่ยกล่อมให้สึบารุกลับไปหาคริสต้า เธอคิดว่าคนที่จะช่วยคริสต้าได้มีแค่เขาคนเดียวแล้ว เขาตัดสินใจที่จะกลับไปแต่ก็สั่งห้ามให้ยุยไปด้วย เพราะกลัวว่าแม่ของเขาคิดจะทำอะไรเธออีก 

 

คราวนี้พอคริสต้าเห็นสึบารุกลับไม่รังเกียจเธอวิ่งเข้าไปหาเขาแล้วพูดว่า ..
 

 

คริสต้า : ท่านพี่ ! .. กลับมาเมื่อไหร่หรอคะ .. ฉันรอท่านพี่อยู่ .. นี่ ท่านพี่ดูนี่สิคะ .. ดอกไม้สวยงามมากเลยใช่มั้ย ?

สึบารุ : (ท่านพี่ .. ? หมายถึงตาแก่สินะ .. คงยังเห็นฉันเป็นคาร์ล ไฮนซ์อยู่ไม่เปลี่ยนเลย .. ) 

สึบารุ : เฮ้ .. ฉันจะไปแล้ว .. 

คริสต้า : ไม่นะ .. อย่าไปเลยนะคะ ท่านพี่ .. ท่านพี่คะ .. ช่วยอยู่ที่นี่เถอะนะคะ .. ฉันรอท่านพี่มาตลอด .. รอมาตลอด เพราะงั้นอยู่กับฉันเถอะนะ 

สึบารุ : *เดินหนี*

คริสต้า : .. ! ไม่นะ อย่าไปเลย ท่านพี่ ช่วยพาฉันไปด้วย ฉันจะเป็นเด็กดี 

สึบารุ : อย่าตามมานะ ! 

คริสต้า : ท่านพี่ .. ! 

 

สุดท้ายสึบารุก็ต้องอยู่ให้แม่ของเขาคุยด้วย สุดท้ายเขาพาแม่ไปเข้านอนแล้ว (ไรโตะลากยุยมาที่คฤหาสน์ด้วยเรียบร้อย) ทั้งคู่จึงได้ออกมาข้างนอกและคุยกัน
 

 

สึบารุ : ยุย .. ฉันไม่รู้ฉันควรจะทำอะไรดี .. เธอพูดใช่มั้ย ว่าคนที่ช่วยแม่ได้มีแค่ฉัน .. แต่ว่า เรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้ .. ฉันไม่สามารถช่วยแม่ได้ เมื่อกี้ที่แม่ของฉันยิ้มแย้ม .. ก็เพราะว่าเห็นฉันเป็นคาร์ล ไฮนซ์ .. ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของแม่ .. เป็นรอยยิ้มที่มอบให้เจ้านั่นตอนที่ยังไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน .. ตอนที่เจ้านั่นยังเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยน .. ไม่ได้ยิ้มให้ฉัน .. 

สึบารุ : แม่รักพ่อเหมือนพี่ชายจริง ๆ .. น่าจะเข้าใจใช่มั้ย ? สุดท้ายแล้ว .. แม่ก็รัก .. คาร์ล ไฮนซ์จริง ๆ .. เพราะงั้นการที่ไม่ได้ถูกรักตอบ .. ทำให้แม่กลายเป็นสภาพแบบนี้ สุดท้ายแล้ว .. สิ่งที่แม่ต้องการมีเพียงแค่พ่อ .. ไม่ใช่ฉัน .. เพราะงั้นฉันถึงช่วยแม่ไม่ได้ยังไงล่ะ .. 

 

สึบารุตัดสินใจจะไปคุยกับพ่อให้รู้เรื่องจึงเดินทางไปหาคาร์ล ไฮนซ์ที่เอเดนโดยมีหนูยุยตามไปด้วยพอเจอก็มีบทสนทนาดังนี้จ๊ะ

 

สึบารุ : แม่เขาต้องการที่จะเจอแกนะ .. ที่แม่เป็นแบบนั้น แกต้องเป็นคนรับผิดชอบ .. แกเป็นสามีของแม่ไม่ใช่หรอ ? ต้องเป็นหน้าที่ของแกอยู่แล้วที่ต้องทำอะไรสักอย่าง .. 

คาร์ล ไฮนซ์ : ฉันทำไม่ได้หรอก .. 

สึบารุ : หมายความว่าไง ? .. 

คาร์ล ไฮนซ์ : ก็ตามนั้นแหละ .. 

 

สุดท้ายสึบารุกับยุยก็พักอยู่ที่นี่ก่อนเนื่องจากคาร์ล ไม่ยอมคุยอะไรกับสึบารุอีกแล้ว ตัดมาด้านคริสต้า นางเริ่มอาละวาดอีกแล้ว 

 

✿ Ecstacy 1

 

หนูยุยโดนกระดาษบาด แต่เป็นเพราะหงุดหงิดเรื่องพ่อ เขาจึงเผลอตะโกนใส่เธอด้วยความหงุดหงิดที่ไม่ยอมระวังตัวเอง สุดท้ายเขาจึงขอโทษเธอ และดูแผลให้ .. (บทนี้มันไม่มีอะไรมากเท่าไหร่ก็เลยขอข้ามนะคะ)

 

✿ Ecstacy 2 

 

สึบารุเดินเข้ามาในห้องด้วยความหงุดหงิด แต่ทันใดนั้นเขาเดินเข้ามาจูบเธอหน้าตาเฉย จนเธอทำอะไรไม่ถูกเลย .. เขาหัวเราะหน้าที่มึนงงของหนูยุย เขาบอกว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่จูบเธอหรอกก็แค่อยากหาอะไรทำฆ่าเวลา .. อีกอย่างเป็นความผิดของเธอเพราะดันเปิดช่องโหว่ให้เขาจูบเองสักพักหนูยุยเจอเขานอนหลับอยู่
 

หนูยุยลูบหัวของเขา ทำให้เขาตื่น แต่ทันใดนั้นแม่นางก็เข้าจู่โจมด้วยการหอมแก้ม .. ผลคือสึบารุ งง เป็นไก่ตาแตก .. ยุยพูดว่าไม่มีเหตุผลอะไรหรอก .. เขาเป็นคนผิดเป็นเพราะสึบารุเปิดช่องโหว่ให้เธอทำเอง (ย้อนคำพูดสึบารุซะงั้น5+) ด้วยความเขินเธอจึงขอตัวออกไปจากห้อง สึบารุพูดประโยคสุดท้ายด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า .. "โธ่เว้ย .. ทำอะไรน่ารักๆ ซะได้ .. เอาคืนทีหลังแน่ๆจำไว้เลยนะ .."

 

✿ Ecstacy 3

 

หนูยุยเอาแต่อ่านหนังสือ สึบารุจึงบอกให้เธอทำอะไรตามใจเลย แต่เขาเองก็จะทำอะไรตามใจบ้าง โดยไปก่อกวนหนูยุยอ่านหนังสือโดยเข้าไปกอดด้านหลังทำให้เธออ่านหนังสือยาก ในขณะที่เธออ่าน สึบารุก็คอยก่อกวนด้วยการจูบคอบ้าง ลวนลามบ้าง จนทำให้เธอไม่มีสมาธิเลย สุดท้ายเขาจึงดูดเลือด
 

การแข่งขันนี้สึบารุเป็นฝ่ายชนะ เขาก็เลยขอดูดเลือดของเธอ ยุยขอโทษที่เอาแต่สนใจหนังสือ เธอบอกว่า ตอนที่อยู่กับเขาเธอจะสนใจแต่เขาก็แล้วกัน 

 

✿ Ecstacy 4

 

ยุยเข้าไปปลุกสึบารุแต่ดูเหมือนจะไม่ตื่นสักที .. สึบารุละเมอจับเธอกดลงกับเตียง ฉีกเสื้อของเธอออก พร้อมกับดูดเลือด (มึงละเมอจริงปะเนี่ย..) สรุปพ่อคุณก็รู้สึกตัวได้สักที .. สึบารุฝันร้ายจึงทำให้เผลอทำแบบนั้นลงไปกับยุย แผลที่เขากัดมันแรงทำให้เลือดไหลออกมาเยอะ สึบารุจึงเลียปากแผลให้ .. 

 

✿ Ecstacy 5 

 

หนูยุยกับสึบารุ ออกไปเดินเล่นข้างนอกด้วยกันจนมาถึงป่า ยุยรู้สึกกลัว สึบารุจึงยื่นมือให้จับ ทั้งสองเดินมาถึงถ้ำ ในถ้ำมีค้างคาวบินทำให้ยุยตกใจเข้าไปกอดสึบารุ เขาพายุยออกมา
 

แต่ยังไม่ทันไรแม่นางก็เดินสะดุดรากไม้ล้ม เขาก็เลยต้องอุ้มกลับ

 

✿ Ecstacy 6 (เข้าเนื้อหา)

 

คาร์ลไม่ยอมคุยกับสึบารุอีก ยุยจึงตัดสินใจไปคุยกับคาร์ลแทน ซึ่งเขาก็ยินดี .. ยุยขอร้องให้เขาไปแสดงความรู้สึกรักกับคริสต้าบ้างเพราะเธอนั่นรอเขาอยู่เสมอ .. คาร์ลบอกว่าในการทำให้สึบารุเป็นอดัมไม่มีหนทางอื่นแล้ว .. ส่วนเรื่องคริสต้ามีบทสนทนาสรุปดังนี้
 

 

ยุย : คริสต้าพูดว่า .. เธอถูกคุณใช้เป็นเครื่องมือ ..

คาร์ล : เรื่องที่คริสต้าพูดคือความจริง .. ฉันใช้เธอเป็นเครื่องมือ .. เธอเป็นสิ่งที่สำคัญต่อแผนการของฉัน .. 

ยุย : คุณ .. ไม่รักเธอเลยหรอคะ .. 

คาร์ล : เธอจำเป็นต่อแผนการของฉัน .. การที่ไม่พาเธอมาที่นี่เองก็เป็นแผนการของฉันทั้งหมด

 

สึบารุที่คอยแอบฟังอยู่ก็ได้ยินบทสนทนาทั้งหมด .. 

 

✿ Ecstacy 7 

 

ยุยเดินออกมาจากห้องของคาร์ลและพบกับสึบารุยืนอยู่ .. 

 

ยุย : สึบารุคุง .. 

สึบารุ : ... ไปเจอกับพ่อมาสินะ ..

ยุย : (ว่าแล้วคงจะโกรธสินะ .. เพราะว่าฉันทำอะไรตามใจชอบ ..) อืม ..

สึบารุ : งั้นหรอ .. 

ยุย : เอ๋ ? (ไม่โกรธหรอ ?) .. เอ่อ .. ขอโทษนะ .. 

สึบารุ : ...

 

(ยุยนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อกี้ที่พ่อของเขาพูดเรื่องแม่ของเขาว่า คาร์ลเองก็เอาตัวคริสต้ามาเพื่อการทดลองเหมือนกัน) 

 

ยุย : ... (ฉันจะไปพูดได้ยังไงกัน .. ไอ้เรื่องโหดร้ายแบบนั้น .. ) ฉัน .. ทำอะไรไม่เข้าท่าเอง ที่ไปพบกับคาร์ล ไฮนซ์ .. (ไม่ไหว .. ร้องไห้ออกมาซะแล้ว ..)

สึบารุ : พอแล้วล่ะ .. 

ยุย : เอ๋ .. 

สึบารุ : ไม่เป็นไร .. 

ยุย : หมายความว่ายังไง ?

สึบารุ : ...

ยุย : จะไม่ถามอะไรหน่อยหรอ ? 

สึบารุ : ... 

ยุย : (อยากบอกนะว่า .. เขาได้ยินเรื่องเมื่อกี้ ? งั้นสึบารุุคงก็รู้เรื่องทุกอย่างแล้วสิ .. ) สึบารุคุง .. 

 

→ เข้า CG
 

 

สึบารุ : ... 

ยุย : (ถูกพ่อของตัวเองพูดแบบนั้นใส่ เขาจะรู้สึกแย่แค่ไหน ..) .. อึก (ทำไงดี หยุดน้ำตาเอาไว้

 

ไม่ได้แล้ว) 

สึบารุ : ยุย ..

ยุย : อึก .. 

สึบารุ : อย่าร้องไห้ .. เธอไม่ผิดอะไร .. เพราะงั้นไม่ต้องร้องไห้นะ

 

*สึบารุจูบ*

 

ยุย : สึบารุคุง .. 

สึบารุ : ....

ยุย : (ใช่แล้วล่ะ ที่เศร้าน่ะไม่ใช่ฉันแต่เป็นสึบารุคุงต่างหาก .. แต่ฉันจะช่วยเขาให้ถึงที่สุด ..อยากจะบอกเขาให้รู้ว่า เขายังมีมนุษย์คนหนึ่งที่รักเขามากๆอยู่ตรงนี้ .. ) สึบารุคุง .. ฉันรักสึบารุคุงนะ 

สึบารุ : ... !

ยุย : รักมาก .. 

สึบารุ : ...

 

*สึบารุจูบ*

 

สึบารุ : ยุย ..

ยุย : อือ ... 

 

หลังจากนั้นสึบารุกับยุยจึงตัดสินใจเดินทางกลับคฤหาสน์ .. แต่ระหว่างทางมีปิศาจรับใช้ส่งข่าวด่วนมาบอกเกี่ยวกับคริสต้า (ว่าตอนนี้อาการของเธอสาหัสมาก) ทำให้สึบารุต้องล่วงหน้าไปก่อน โดยที่ยุยจะนั่งรถม้าตามไปทีหลัง 

 

✿ Ecstacy 8

 

เมื่อสึบารุมาถึงก็พบกับเรย์จิกำลังรักษาแม่ของเขาอยู่ .. ดูเหมือนว่าคริสต้าจะโดนยาพิษ ซึ่งยาพิษนั้นเป็นยาเดียวกันกับที่คริสต้าให้ยุยกินตอนแรก (ซึ่งยุยไม่เป็นอะไรเพราะยานั่นไว้ฆ่าแวมไพร์) ซึ่งทำให้ไม่มีหนทางจะช่วยเธอได้ .. ในขณะที่คริสต้ายังมีสติอยู่ .. บทสนทนาตรงนี้อาจดราม่านิดหนึ่งเตรียมใจไว้ก็ดีนะคะ 5+ (เป็นการสรุปมานะ) ช่วงนี้คริสต้าจะค่อยๆพูดเสียงขัดขึ้นเรื่อย ๆ 
 

 

คริสต้า : อ่า .. ที่อยู่ตรงนั้น .. สึบารุ ? 

สึบารุ : อ่า .. ผมเอง .. รู้ด้วยหรอว่าเป็นผม ?

คริสต้า : .. อื้ม .. เสียงของลูกชายตัวเองแค่นี้ทำไมแม่ถึงจะจำไม่ได้ล่ะ ? สึบารุ .. ไม่รู้ทำไม .. ดูเหมือนว่าไม่ได้เจอลูกมานานมากขนาดนี้นะ .. 

สึบารุ : ..

คริสต้า : นี่สึบารุ .. เรามาคุยกันเรื่องท่านพ่อกันเถอะ .. 

สึบารุ : .. เรื่องของตาแก่ ? ทำไมถึง .. (ป่านนี้แล้วไม่อยากจะฟังเรื่่องอะไรของหมอนั่นทั้งนั้น !)

คริสต้า : ก็เพราะเป็นตอนนี้ .. ถึงอยากจะพูดยังไงล่ะ .. ลูกรู้จักสถาบันเภสัชศาสตร์รึเปล่า ? 

สึบารุ : .. มันคืออะไรน่ะ ?

คริสต้า : เป็นสถานที่ทดลองของท่านพ่อของลูกที่อยู่ที่เอเดน .. คนคนนั้นตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว เขากำลังทดลองอะไรบางอย่างอยู่ .. ตั้งแต่สมัยที่เขายังไม่ได้มาเป็นสามีของแม่ .. 

สึบารุ : ตาแก่นั้น .. ทดลองอะไรกันแน่ ถึงใช้เวลายาวนานขนาดนั้น ? 

คริสต้า : แม่เองก็ไม่แน่ใจ .. เพราะเขาไม่เคยบอกอะไรเลย แต่ว่า .. แม่ก็บังเอิญไปได้ยินมา .. เรื่องแผนการบางอย่าง .. และมีชื่อของแม่และคลอเดเลียเป็นเป้าหมายของการทดลอง .. 「การทดลองเกี่ยวกับพันธุกรรมโรคแห่งจุดจบ 」เป้าหมายที่แท้จริงของแผนการนั้นก็ยังไม่เข้าใจแต่ว่า .. ที่คลอเดเลียถูกเลือกก็เป็นเพราะเธอมีสายเลือดของ First Blood (ต้นตระกูล)

สึบารุ : (งั้นเหตุผลที่พวกสึกินามิต้องการตัวยุยก็ ..)

คริสต้า : เป็นเพราะเธอมีสายเลือดต้นตระกูล .. เขาถึงรับเธอเป็นภรรยา .. รวมไปถึงตัวแม่เองด้วย .. ทั้งหมดที่เขาทำก็เพื่อเป้าหมายของเขาเท่านั้น .. 

สึบารุ : งั้น .. ที่แม่ถูกหมอนั่นใช้เป็นเครื่องมือ แม่ก็รู้มาตลอดงั้นหรอ ? 

คริสต้า : นั่นสินะ .. แต่แม่เชื่อ ว่าคนคนนั้นจะหันมารักแม่บ้าง .. แต่ว่าสุดท้ายแล้วมันก็เป็นสิ่งที่แม่คิดไปคนเดียว .. คนคนนั้นไม่ได้รักแม่เลย แต่ว่านะ .. สึบารุ .. ฟังให้ดีล่ะ ..ต่อให้แม่ไม่ได้รับความรักจากคนคนนั้น .. แต่แม่ก็รักเขา .. การที่เขารับแม่เป็นภรรยา แม่มีความสุขมาก ๆ เลย .. ก็เพราะมีลูกเกิดมายังไงล่ะ .. 

 

* ตรงนี้คริสต้าพูดขาดๆเพราะใกล้จะตายแล้ว*

 

สึบารุ : แม่ .. หยุดเถอะ เดี่ยวจะเรียกเรย์จิมา .. 

คริสต้า : สึ .. บา .. รุ .. แม่ .. รักลูก .. นะ .. ได้ .. โปรด .. อย่า .. เกลียด .. พ่อ .. เลยนะ .. 

* คริสต้าตาย *

สึบารุ : ... * ร้องไห้ *

 

✿ Ecstacy 9

 

หนูยุยที่นั่งรถม้าตามมาเกิดอุบัติเหตุขึ้น เป็นฝีมือของชินนั่นเอง ชินพาตัวยุยมาให้คาร์ลา คาร์ลาบอกว่าจุดอ่อนของสึบารุก็คือตัวยุย แต่ก็ยังมีอีกจุดอ่อนหนึ่งนั่นก็คือ คริสต้าด้วย เขาจึงจัดการจุดอ่อนนั้นไปซะก่อน .. (ที่คริสต้าโดนวางยาเป็นฝีมือของคาร์ลาและชิน) ทุกอย่างเป็นผลจากความอ่อนแอของสึบารุเอง .. 

 

✿ Ecstacy 10

 

สึบารุยืนอยู่ที่ระเบียงของปราสาท .. เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น ทันใดนั้นได้ยินเสียงหมาป่า สึบารุก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเวลานี้ยุยน่าจะมาถึงคฤหาสน์ได้แล้ว .. สึบารุออกมานอกปราสาทพบกับชิน คาร์ลาที่จับยุยเอาไว้อยู่
 

แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะยุยจะเป็นอันตรายได้ .. สึบารุจึงถามว่าจะให้เขาทำอะไร คาร์ลาสั่งให้ไปฆ่าแวมไพร์ทุกคนที่อยู่ในปราสาทนี้ทั้งหมด รวมถึงพี่น้องซาคามากิทั้งหมดด้วย .. 

 

✿ Ecstacy Epilogue

 

สึบารุยอมทำตามคำสั่งของคาร์ลา ถึงยุยจะค้านแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางเลือกไหนที่จะช่วยเธอได้อีกแล้ว .. หลังจากสึบารุกลับเข้าไป หนูยุยขัดขืนโดยกัดมือของชินและวิ่่งหนีไป ยุยวิ่งหนีไปที่หน้าผา หนูยุยไม่อยากให้สึบารุฆ่าใครทั้งนั้น เธอจึงตัดสินใจที่จะโดดลงหน้าผาไป .. แต่สึบารุมาช่วยไว้ได้ทัน
 

 

สึบารุ : อึก .. เธอทำบ้าอะไรไปห๊ะ ! 

ยุย : สึบารุ .. คุง .. ? 

สึบารุ : พอสักที ! คิดว่าฉันทำไปเพื่ออะไรกัน .. 

ยุย : สึบารุคุง ! 

สึบารุ : ...

ยุย : ขอร้องล่ะ อย่าฆ่าทุกคนเลยนะ ฉันไม่อยากให้สึบารุเจอเรื่องแย่ๆไปมากกว่านี้แล้ว 

สึบารุ : ... ไม่ว่าหน้าไหนก็เอาแต่พูดตามใจชอบอยู่ได้ อย่ามาล้อเล่นนะ หึ .. บอกว่าไม่อยากให้ฉันเจอเรื่่องแย่ๆ ? ถ้างั้น ! อย่ามาตายตามใจชอบแบบนี้นะ ! 

ยุย : ... !

สึบารุ : นั่นเป็นเรื่องเดียวที่ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอเด็ดขาด ! ฉันสูญเสียสิ่งสำคัญไปมากแล้ว ..

ยุย : สึบารุคุง ..

สึบารุ : ฉัน .. เหลือแค่เธอคนเดียวแล้ว .. 

ยุย : นั่นสินะ .. (ทั้งพ่อแล้วก็แม่ .. ฉันไม่สมควรทำอะไรแบบนี้เลย) ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้ว .. จะอยู่กับสึบารุคุงตลอดไป .. 

สึบารุ : .. ยุย ..

 

ทันใดนั้นปิศาจรับใช้ที่เป็นหมาป่าของชินก็เริ่มออกตามหาตัวทั้งสองคน สึบารุจึงต้องหนีขึ้นบนฟ้า

 

→ เข้า CG
 

 

สึบารุ : ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว .. ฉันจะไปตัดสินให้รู้เรื่อง .. เรืองของแม่น่ะ .. 

ยุย : สึบารุคุง .. เรื่องคริสต้าซัง ..

สึบารุ : เจ้าพวกคาร์ลาเป็นคนทำใช่มั้ยล่ะ ? ฉันพอรู้อยู่แล้ว สุดท้ายก็ถูกตามที่คาร์ลาพูด .. ฉันมันอ่อนแอ .. ทุกอย่างเป็นเพราะฉันอ่อนแอ .. 

ยุย : ไม่ใช่นะ !

สึบารุ : ไม่ผิดหรอก .. เป็นเพราะฉันอ่อนแอ .. เป็นเพราะฉันเอาแต่หนี .. ก็เลยทำให้แม่เป็นแบบนั้น ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป .. สิ่งต่อไปที่ฉันต้องสูญเสียก็ต้องเป็นเธอแน่ๆ .. ยุย .. ฉันไม่อยากจะมานั่งเสียใจทีหลังอีกแล้ว แต่เธอเท่านั้น .. ที่ฉันไม่อยากสูญเสียไป .. ฉันจะไปที่เอเดนแล้วก็ฆ่าคาร์ล ไฮนซ์ทิ้งซะ .. 

 

→ ตัดฉากมาที่เอเดน
 

 

มาถึงสึบารุก็คุยกับคาร์ลเรื่องคริสต้านิดหน่อย สุดท้ายก็เข้าฉากต่อสู้ (ฉากจบ) นั่นเองจ้า .. 
 

________________________________________________

 

 

ฉากจบ




 

______________________________________________

Good End
 

 

สึบารุสู้กับพ่อของตัวเอง โดยคาร์ลโดนสึบารุแทงเข้าที่หน้าอกพอดี .. พอเห็นแบบนั้นสึบารุก็ดึงมีดออกแต่มันก็สายไปซะแล้ว ..
 

 

สึบารุ : เฮ้ ตาแก่ ! ทำไมถึงมาแพ้ฉันได้ล่ะ ! ฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ !

คาร์ล : หึ .. นี่แกเกลียดฉันมากไม่ใช่หรอ ? ถ้างั้นอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ .. ทำหน้าดีใจมากกว่านี้หน่อย .. อึก ..

* ร่างคาร์ลเริ่มหายไป *

คาร์ล : สึบารุ .. เข้ามาใกล้ๆหน่อย .. ให้ฉันมองเห็นหน้าของแกชัดๆหน่อย .. 

สึบารุ : ตาแก่ .. 

คาร์ล : อ่า .. ยิ่งมองเท่าไหร่ .. ก็ยิ่งเหมือนกับฉัน แล้วก็คริสต้าด้วย .. ดีใจจัง .. ที่แกจะเป็นคนสืบทอดเจตนารมณ์ของฉัน .. สึบารุ .. ลูกชายของฉัน .. อดัมที่แท้จริง .. 

* คาร์ลเอามือไปจับที่หน้าผากของสึบารุ *

สึบารุ : .. ? อะไร ? 

คาร์ล : มอบพลังของฉัน .. ให้กับแก

สึบารุ : พลัง ? 

คาร์ล : ใช้พลังนั้นทำลายล้างปิศาจทั้งหมดซะ .. และสร้างโลกใหม่ขึ้นมา .. นั่นคือแผนการของฉัน .. เพื่อแผนการนี้ .. ฉันจึงต้องสูญเสียสิ่งต่างๆไปมากมาย .. ไม่ว่ายังไง .. ก็ต้องทำให้มันสำเร็จให้ได้ .. ฝากด้วยล่ะ .. สึบารุ .. อีฟ 

* คาร์ลหายไป *

 

ทันใดนั้นชินกับคาร์ลาก็ปรากฏตัวขึ้น สึบารุที่ได้พลังของคาร์ลมาทำให้กำจัดพวกชินและคาร์ลาไปได้ ตัวเขาเองไม่ได้อยากได้พลังอะไรเลย .. แต่ยังไงตอนนี้เขาก็ต้องการแค่ตัวนางเอก ขอแค่มีเธอเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว .. 

 

โลกปิศาจถึงแม้จะไม่มีพวกต้นตระกูลแล้วแต่คาร์ล ไฮนซ์ไม่อยู่ทำให้ตอนนี้โลกปิศาจวุ่นวายไปหมด .. แต่ในขณะนั้นสึบารุคุงเลือกที่จะหันหลังให้กับโลกปิศาจและอาศัยอยู่กับยุยสองคนในที่ห่างไกล .. 

 

→ ตัดมาที่อาศัยของสึบารุและยุย 

 

ทั้งสองตัดสินใจมาอยู่ในที่ๆห่างไกลกันสองคน

 

 

ยุย : ( เอ๋ .. อยู่ดีๆก็รู้สึกมึนหัว )

สึบารุ : ระวัง .. ! เป็นอะไรมั้ย .. ? 

ยุย : อื้ม .. ขอโทษนะ .. 

สึบารุ :  ระวังหน่อยสิ .. นี่ไม่ใช่แค่ร่างกายของเธอคนเดียวแล้วนะ 

ยุย : นั่นสินะ .. ( ข้างในท้องของฉันมีลูกของฉันกับสึบารุคุงอยู่ .. )

สึบารุ : จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันนะ ..

ยุย : ต้องเป็นผู้ชายแน่ๆเลย ..

สึบารุ : หา ? ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ ? 

ยุย : อืม .. จะพูดยังไงดี .. ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายน่ะ .. อีกอย่างก็คิดชื่อไว้แล้วด้วยล่ะ ..

สึบารุ : เห .. ชื่ออะไรล่ะ ?

ยุย : ฮารุโตะ .. ภาษาเยอรมันแปลว่าแข็งแกร่ง .. ทำนองนั้น .. ฉันอยากให้เด็กคนนี้แข็งแกร่งเหมือนสึบารุคุง ..

 

และตอนนี้หนูยุยก็ได้ท้องลูกของเขาและเธอด้วย .. ถึงแม้เขาสองคนคิดจะอยู่อย่างสงบสุขแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ แต่ดูเหมือนจะทำไม่ได้เพราะ .. ช่วงนี้รู้สึกจะมีปิศาจรับใช้ของพวกเผ่าปิศาจวนเวียนอยู่รอบๆ บ้าน ตอนแรกสึบารุเขาไม่ได้คิดอะไรแต่ว่ามันเริ่มเยอะจนผิดปกติแล้ว เขาจึงรับรู้ได้ทันทีว่า เป้าหมายของพวกมันคือ ตัวยุยและเด็กในท้องยุยคือเผ่าพันธุ์ใหม่ของมนุษย์ชาติ ซึ่งมันน่าจะมีค่ามากต่อโลกปิศาจ .. 

 

เขาจึงตัดสินใจกลับไปโลกปิศาจอีกครั้ง เพื่อเดินตามทางเท้าของพ่อและยุติความวุ่นวายในโลกปิศาจ นี่เป็นวิธีเดียวที่จะปกป้องครอบครัวของเขาได้ .. 

 

หลังจากผ่านเรื่องราวต่างๆ มาสึบารุก็จัดการโลกปิศาจและกลายเป็นราชาแวมไพร์

 

สึบารุ : ที่ผ่านมาฉันหันหน้าหนีจากความจริงมาตลอด .. ถึงแม้ตอนนี้ฉันก็ยังคิดเรื่องแม่กับพ่ออยู่ .. แต่ว่าตอนนี้ฉันมีครอบครัวอยู่ ทั้งเธอแล้วก็เด็กที่กำลังจะเกิดมาด้วย ..

ยุย : อื้ม 

สึบารุ : หลังจากนี้ .. อดีตจะเป็นยังไงก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คืออนาคต .. เพราะงั้น .. 

* สึบารุจูบยุย *

สึบารุ : หึ .. ทำหน้างี่เง่าอีกแล้วนะ 

ยุย : ขี้โกงจัง ..

สึบารุ : หา ? เธอต่างหากที่น่ารักเกินไป จนฉันทนไม่ไหว .. 

ยุย : ...

สึบารุ : เป็นเพราะมีเธออยู่ .. ก็เลยมีฉันอยู่ตรงนี้ .. สามารถผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาได้ .. ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว .. จะรักเธอ .. ตลอดกาล ..

* จูบ * 

ยุย : (ฉันเองก็รักสึบารุคุงเหมือนกัน.. ตลอดไป ..)

______________________________________________

 

# Normal End

 

สึบารุดูเหมือนจะลังเล คาร์ลก็ถามว่าทำไมถึงไม่ยอมฆ่าเขา สึบารุบอกว่า ถึงไม่อยากจะยอมรับแต่ก็เพราะเขาเป็นลูกของคาร์ล เพราะงั้น .. เขาทำไม่ได้หรอก .. คาร์ลตอบว่าในตอนนี้น่ะควรทิ้งความอ่อนโยนนั้นทิ้งไปซะ ถึงอย่างไรสึบารุก็ไม่ยอมฆ่าพ่อของเขาและพายุยออกไปด้านนอกเอเดน 
 

(ยุย : สึบารุคุงหลังจากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีกเลย)

 

หลังจากออกมาสึบารุก็ไม่พูดอะไรเลยสักนิด แต่ยุยบอกเขาว่าสิ่งที่เขาทำน่ะถูกต้องแล้ว ทันใดนั้นคาร์ลากับชินก็โผล่มา .. แล้วก็ใช้เวทมนตร์อะไรบางอย่างแล้วก็มีเสียงเลือดด้วย (คือหลังจากตรงนี้ภาพของยุยจะดำมืดไปหมดอะคะ แล้วยุยก็บอกว่าตาของเธอมองไม่เห็นอะไรเลย .. มองเห็นแค่บทสนทนาเท่านั้นเอง =.,=) ดูเหมือนว่าตรงนี้สึบารุจะสลบไปนะคะ 

 

ชิน : ความทรงจำที่งดงามน่ะมีเอาไว้ให้ความจริงที่เรียกว่าสิ่งชั่วร้ายทำให้สกปรกยังไงล่ะ 

คาร์ลา : ชินรู้รึเปล่า .. ความหมายของกุหลาบสีขาวที่เฉาแล้ว ..

ชิน : อะไรล่ะ ?

คาร์ลา : เพื่อสูญเสียความบริสุทธิ์ก็เลยปรารถนาความตาย

ชิน : หึ .. จะยอมให้ตายได้ยังไงล่ะ .. เพราะหัวใจและเลือดนี่น่ะจำเป็นสำหรับพวกเรา ..

 

→ เข้า CG
 

 

ยุย : ไม่นะ ! 

* ชินกับคาร์ลารุมดูดเลือดยุย *

ชิน : อ่า .. ดูเหมือนท่านราชาไม่เอาไหนจะฟื้นแล้วล่ะ ..แต่ลงมือแรงไปหน่อยก็คงขยับไม่ได้สักพักแหละนะ ..เพราะงั้นแสดงให้เจ้านั่นเห็นหน่อยเป็นไง .. หน้าตาที่รู้สึกดีของเธอน่ะ ..

* ชินกับคาร์ลาดูดเลือดยุย *

ยุย : ... ! อ๊า .. !

สึบารุ : อย่านะ .. หยุดนะ ! อย่าทำร้ายยัยนั่นนะ ! อย่าแตะต้องยัยนั่นนะ เธอน่ะเป็นของฉัน .. ช่วยบอกทีเถอะ ฉันควรจะทำยังไงดี

ชิน : อย่าทำร้าย ? งั้นหรอ ? นี่นายรู้รึเปล่าว่าตอนนี้ตัวเองทำหน้าตาแบบไหนอยู่ ถึงอย่างนั้นจะทำตัวเป็นฮีโร่อยู่อีกงั้นหรอ? ใบหน้าของแกน่ะมันบอกว่า นายอยากจะทำร้ายผู้หญิงคนนี้อยากจะทำเธอให้เละเทะใช่มั้ยล่ะ ? 

สึบารุ : (ม .. ไม่ใช่นะ ..)

ชิน : สื่อตรงหน่อยสึบารุ .. ถ้าทำงั้นต้องรู้สึกดีขึ้นมาแน่ๆ

สึบารุ : ฉัน ..

* ชินดูดเลือดต่อ *

ยุย : ไม่นะ .. !

สึบารุ : (อ่า .. ฉัน ..)

ยุย : ไม่ ...!

สึบารุ : (ฉันน่ะ .. พอได้ยินเสียงของเธอแบบนั้นแล้ว )

ยุย : อ๊า .. 

สึบารุ : (ก็ยิ่งอยากได้ .. อยากได้เลือดของเธอ .. คอกระหายจนแทบทนไม่ได้ ใช่แล้วล่ะ .. ฉันอยากได้เลือดของเธอ อยากจะแย่งชิงตัวเธอจากเจ้าสองคนนั้นมาแล้วก็ดูดเลือดให้หมด ..)

ยุย : มะ .. ไม่นะ ! 

สึบารุ : (หยุดเถอะ .. ขอร้องล่ะ .. ฉันน่ะ ..)

ยุย : อ๋าาา ! 

สึบารุ : ( นี่น่ะหรอ .. คือตัวตนที่แท้จริงของฉัน ..ถ้าเป็นแบบนี้ฆ่าทิ้งซะทุกอย่างเลยดีกว่า ..) ขอโทษนะ .. ยุย .. ฉันน่ะ ..

ยุย : อ๊าาาาาาา ! สึบารุคุง .. ! ไม่เอานะ .. !

สึบารุ : ... ฮ่า ๆ .. ฮะ .. ฮ่า ๆ ..

 

- The End -

 

*** แอด : นี่นายบ้าไปแล้วใช่ปะ .. คือ End นี่จบยังไงไม่รู้มึนๆ

____________________________________________________

 

# Bad End

 

เปิดมาสึบารุก็กำลังฆ่าคาร์ลแต่ก่อนที่จะลงมือครั้งสุดท้าย .. เขาก็ถามว่าไม่มีเรื่องอะไรจะพูดถึงแม่เขาเลยหรอ แต่คาร์ลบอกว่าไม่มีอะไรจะพูดหรอก สึบารุบอกผิดเองที่คาดหวัง ก่อนที่เขาจะแทงมีดลงไป .. คาร์ลก็หัวเราะขึ้นมา .. คาร์ลบอกว่าขอคืนคำพูดเมื่อกี้ให้ (เรื่องที่ผิดเองที่คาดหวัง) แล้วก็บอกว่า .. คราวนี้ก็ล้มเหลวอีกแล้วหรอ .. 

 

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างเกิดขึ้น .. คาร์ลเข้าไปจับตัวยุย สึบารุวิ่งเข้ามาบอกให้ปล่อยยุยซะแต่ก็ถูกพลังของคาร์ลทำให้กระเด็นออกไป คาร์ลบอกว่าจะขัดขืนไปก็เท่านั้น .. ไม่มีสิ่งใดที่สามารถหนีไปจากเขาได้ .. 

 

คาร์ลหันมาบอกสึบารุว่า เสียดายนะแต่การทดลองนี้จบด้วยความล้มเหลว คนที่จะเป็นอดัมต้องคิดถึงแต่เรื่องของอีฟเท่านั้น เพราะงั้นเขาจะขออีฟคืน .. ลาก่อนลูกชายที่น่าสงสาร .. แล้วก็มีเสียงเหมือนกระจกแตก 

 

→ ตัดฉาก

 

หลังจากนั้นพ่อของเขาก็หายไปแต่ยังไงซะเขาก็ต้องตามหายุยให้เจอ .. สึบารุตามสืบเรื่องต่างๆจนมาถึงสถาบันวิจัยของพ่อของเขา ทันใดนั้นยุยก็โผล่ออกมา .. 
 

 

สึบารุ : ยุย !?

ยุย : สึบารุ .. คุง ? 

สึบารุ : ( ในที่สุดก็หาเจอสักที .. ไม่ผิดแน่ๆ .. ยุย ในที่สุดก็ได้เจอกันแล้ว ) ยุย .. !

*สึบารุวิ่งเข้าไปหา*

ยุย : .. !

สึบารุ : อยากเจอมาตลอดเลย .. ฉันตามหาเธอตลอดเลย 

ยุย : อึก ..

*ยุยผลักสึบารุออก*

สึบารุ : .. !

ยุย : ไม่นะ .. !

สึบารุ : (อะไรน่ะ..ทำไมถึง..) ยุย ..? 

ยุย : ไม่นะ ..! 

*ยุยขัดขืน*

ยุย : ไม่นะ .. ปล่อยนะ ปล่อยยย ! ช่วยด้วย .. สึบารุคุง .. ช่วยฉันด้วย .. 

สึบารุ : ยุย .. !? ทะ .. ทำไมถึง ..

ยุย : กลัวจังเลย .. กลัว .. สึบารุคุง .. รีบๆมาช่วยฉันสิ .. 

สึบารุ : ฉันอยู่ตรงนี้ .. นี่เธอพูดอะไรน่ะ ..

ยุย : .. 

สึบารุ : (นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ .. ตาแบบนั้นเหมือนกับกำลังมองอะไรที่สกปรกอยู่เลย ราวกับว่า ...) .. ! ยุย .. อย่าบอกนะว่า .. ไม่รู้ว่าฉันเป็นใครงั้นหรอ ?  

ยุย : .. ไม่นะ .. ! อย่าเข้ามานะ 

สึบารุ : ยุย ..! ใจเย็นๆ มองมาให้ดีๆสิ 

ยุย : สกปรก .. สกปรกที่สุด ไม่นะ .. ! 

สึบารุ : อ่า ... 

ยุย : ไม่นะ .. สึบารุคุง .. สึบารุคุง ..!

สึบารุ : (อย่างที่คิดเลย .. แบบนี้เหมือนกับ .. แม่เลย ..) นี่ก็เป็นความผิดของฉันงั้นหรอ .. เพราะว่าฉันอ่อนแอ .. เป็นโชคชะตาที่ไม่สามารถหนีไปจากมันได้ .. หึ..หึหึหึ ..ฮ่า ๆ ๆ

ยุย : สึบารุคุงอยู่ที่ไหนน่ะ .. มาช่วยฉันที ..

สึบารุ : .. นั่นสินะ .. ที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะฉัน เป็นเพราะฉันอ่อนแอ .. 

ยุย : สึบารุคุง .. สึบารุคุง .. อย่าทิ้งฉันไว้สิ .. อย่าให้ฉันอยู่คนเดียวนะ ..

สึบารุ : อ่า .. ฉันจะอยู่ข้างๆเธอตลอดไป ยุย .. ต่อให้ .. ถึงแม้จะถึงวาระสุดท้าย เธอจะมองไม่เห็นฉันก็ตาม ..

 

- The End -

_______________________________________________________________________

 

* รันทด .. =.,= ที่ไม่เข้าใจที่สุดก็คือ Normal End เนี่ยแหละ .. 

 

# Credit : www.fb.com/dialoversthai