สมภาร(ไม่)กินไก่วัด | อ่านฟรีจนจบ

"ปากบอกจะไม่รัก แต่ใจชักจะไม่รักดี สมภารแก่ ๆ คนนี้ ขอกินไก่วัดเนื้ออ่อนสักหน่อยก็แล้วกัน..."

​

​

ตัวอย่าง...

"บอกแล้วไงว่าอย่ามาง้อ" เธอว่าเสียงแข็ง พลางมองตาขวาง โธ่แม่คนดี...ตอนนั้นไม่คิดว่าจะคิดถึงขนาดนี้เสียหน่อย

"ขอโทษ ไม่ได้อยากพูดเลย" ปรินทร์ว่าเสียงอ่อน ยื่นมือไปแตะข้อศอกของหล่อนราวกับกำลังขอส่วนบุญส่วนกุศล 

"ไม่ได้อยากพูด แล้วพูดมาทำไมคะ ไหนบอกเป็นเจ้านายไม่ควรคบกับลูกน้องไม่ใช่เหรอคะ" เธอใช่ลูกน้องธรรมดาเสียเมื่อไร เธอเป็นเด็กในการปกครองของเขา ที่ต้องดูแลเป็นอย่างดี 

"ตอนนี้ไม่คิดงั้นแล้ว" เพราะจริง ๆ เขามีความลับที่เธอยังไม่รู้ ปรินทร์กลัวว่าเธอจะรับไม่ได้  ซึ่งเป็นความกลัวที่ตนต้องเผชิญเพียงลำพัง แต่ตอนนี้ชายหนุ่มอยากก้าวข้ามความกลัวเหล่านั้นไป 

"ไม่ต้องมาพูดเลยค่ะ ออกไป ไม่ต้องเข้ามาใกล้" ตอนนั้นทำเธอเสียใจมากแค่ไหนไม่เคยลืม อยากทำอะไรก็ทำ อยากปฏิเสธเธออย่างไรก็พูดมา พออยากคบก็มาขอกันง่าย ๆ แบบนี้เลย เธอไม่ใช่คนใจง่ายเสียหน่อย

"มุก ยกโทษให้ได้ไหม 

"ไม่ค่ะ" ปฏิเสธเสียงแข็ง พลางเบี่ยงตัวหนี แต่ก็ถูกคนชอบฉวยโอกาสรั้งเอวบางไว้ ตัวของเขาใหญ่มาก มากพอที่จะยกตัวเธอขึ้นโดยไม่ต้องออกแรงมากเลยสักนิด

"ปะปล่อยนะคะ" 

"มุก...มุก" 

"อะไร" 

"มุก พี่ขอโทษ...เราคืนดีกันนะ" เพราะเขาโอบกอดตัวเธอทางด้านหลัง ทำให้ไม่เห็นว่ามุมปากสวยยกยิ้มขึ้นมา แต่ใครเล่าจะยอมง่าย ๆ อย่างนี้ต้องปล่อยให้ตามง้อสักหน่อย เอาให้เข็ด เอาให้หลาบจำ แล้วอย่ามาทำร้ายจิตใจกันอีก...

------

ฝากนิยายหวาน ๆ ฉ่ำเรื่องนี้ด้วยนะคะ

พระนางกุ๊กิ๊กกันทั้งเรื่อง มีปมให้ติดตามนะคะ เรื่องไม่จืดแน่นอน 

อีบุ๊กจะมาภายในเดือนนี้แน่นอนค่ะ

ราคาย่อมเยา ฝากติดตามด้วยนะคะ

กดลงคลัง กดหัวใจให้เลซี่ด้วยน๊า 

​

​