ตอนที่ 2 : ARCI : มายาสีคราม-1-
บทที่1
จ้าวอวี้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าตนเองได้เข้ามาในโลกของระบบเรียบร้อยแล้ว ตรงหน้าของเขาคือระบบที่กะพริบตาปริบๆขอความเห็นใจอยู่รอบเตียงหลังใหญ่
“โฮสต์...เรื่องนี้ระบบไม่รู้นะ”เสี่ยวหลันเอ่ยเสียงอ่อย ตัวมันแทบจะอยากหายไปในอากาศเมื่อจ้าวอวี้ตวัดสายตามามองมัน
“ถ้าสักวันระบบแม่หายไปผมจะไม่แปลกใจ”จ้าวอวี้กัดฟันกรอดอย่างขุ่นเคือง เขาอยากจะถามจริงๆว่าเจ้าหน้าที่บนโลกนี้มีแค่เขารึไงถึงต้องให้งานกระชั้นชิดขนาดนี้ แถมแต่ละงานที่เจ้าหน้าที่ระดับเอสได้รับก็ใช่ว่าจะรีบทำให้เสร็จได้
หนอยแน่ ระบบแม่ตัวดี สักวันเราจะได้เห็นดีกัน
“เสี่ยวหลัน เอาข้อมูลของโลกนี้มา”
“โลกใบนี้มีชื่อว่า มายาสีคราม สังกัดภายใต้ระบบตัวร้าย หมวดBL ร่างของโฮสต์ตอนนี้คือเสวี่ยอี้ เป็นตัวร้ายของโลกนี้ครับ เรื่องราวของโลกนี้คือ หวังซินเจียง นายเอกของเรื่องกลายเป็นเด็กกำพร้าเพราะพ่อแม่ถูกส่งคนมาลอบสังหารจากบริษัทคู่แข่ง
หวังซินเจียงพยายามดิ้นรนคว้าความฝันที่อยากเป็นนักแสดงจนกระทั่งได้เข้าไปเป็นเด็กฝึกในค่ายที่กำลังมาแรง ในขณะที่ความสามารถของเขาไปเข้าตาประธานของค่ายอันดับหนึ่งจึงถูกทาบทาม แต่ทว่าโอกาสที่ควรเป็นของเขากลับถูก เสวี่ยอี้ เพื่อนสมัยวัยเยาว์แย่งไป
แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดมาก แต่ก็ได้แต่มองเสวี่ยอี้ประสบความสำเร็จในขณะที่ตัวเองยังเป็นแค่เด็กฝึก ระหว่างที่ดิ้นรนกับโชคชะตาหวังซินเจียงก็ได้พบรักกับประธานคนใหม่ที่เสวี่ยอี้สังกัดอยู่
ประธานเฉินคือพระเอกของโลกใบนี้ เขาผลักดันหวังซินเจียงด้วยความรัก และเริ่มผลักเสวี่ยอี้ลงจากจุดสูงสุดเมื่อรู้ว่าที่ตรงนั้นควรจะเป็นที่ของคนรักตน ประธานเฉินสืบเรื่องในอดีตของเสวี่ยอี้จนได้รู้ว่าที่เสวี่ยอี้ได้เป็นอันดับหนึ่งเพราะการใช้ตัวเข้าแลก จึงเอาภาพฉาวๆของเสวี่ยอี้ไปเผยแพร่ เสวี่ยอี้ถึงจุดตกต่ำเมื่อผู้คนคอยประณามจึงกินยาฆ่าตัวตายและตายลง หวังซินเจียงได้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง เป็นที่รักของทุกคน หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตหลังแต่งงานกับประธานเฉินอย่างมีความสูข”
“น้ำเน่าเป็นบ้า”จ้าวอวี้บ่นค่อนแคะ “ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรนี่ เนื้อเรื่องระดับนี้ให้เจ้าหน้าที่ระดับเริ่มต้นมาทำยังได้”
“มันมีปัญหานิดนึงครับโฮสต์ เมื่อไม่นานมานี้ระบบแม่ตรวจสอบพบว่ามีบัคร้ายแรงตัวนึงที่มักแฝงอยู่ในตัวละครโลกต่างๆ ทำโลกวุ่นวาย ตัวละครส่วนใหญ่เกิดooc จนเปลี่ยนแปลงให้โลกระบบล่มสลายมาหลายเรื่อง ก่อนหน้านี้ระบบแม่ส่งเจ้าหน้าที่มาจับหลายคน แต่ก็ไม่สามารถจับได้เลย ระบบแม่จึงขอฝากความหวังไว้ที่โฮสต์ครับ”
จ้าวอวี้ขอยืนยันว่าตนกับระบบแม่สักวันคงได้วางมวยกัน
“เฮ้อ เอาเถอะๆรีบๆทำให้เสร็จจะได้กลับไปพัก”
“...ล...และอีกอย่างระบบแม่ฝากมาบอกว่า ถ้าจับบัคตัวนี้ไม่ได้โฮสต์จะไม่ได้วันลาพักร้อนอีกตลอดกาล”
“ห๊า นายว่ายังไงนะเสี่ยวหลัน โกหกใช่ไหม โกหกแน่ๆ ระบบแม่กล้าดียังไงถึงเอาวันหยุดของผมมาเป็นข้อต่อรอง ร้ายกาจที่สุด”จ้าวอวี้เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห
“เสี่ยวหลัน ขอความทรงจำของร่างนี้ด้วย”เสี่ยวหลันรีบทำตามคำสั่งของโฮสต์ของขยันขันแข็ง เพราะรู้ดีว่าอาการโมโหระบบแม่ที่เกิดขึ้นเป็นประจำยากที่จะหาอะไรมาดับได้
จ้าวอวี้หลับตาลง เขาได้รับความทรงจำของเสวี่ยอี้ เขาแบ่งตัวร้ายออกเป็น2จำพวกง่ายๆคือ ตัวร้ายที่เกิดมาร้ายอย่างไร้เหตุผล กับ ตัวร้ายที่มีเหตุผลในการร้าย และเสวี่ยอี้คือตัวร้ายอย่างหลัง
จะเรียกว่าตัวร้ายก็ไม่ได้ เพราะสิ่งร้ายแรงเพียงอย่างเดียวที่เสวี่ยอี้ทำก็คือการกีดขวางเส้นทางอันรุ่งโรจน์ของนายเอก
ความทรงจำที่จ้าวอวี้ได้รับคือ ครอบครัวของเสวี่ยอี้ติดหนี้บุญคุณครอบครัวของหวังซินเจียง เสวี่ยอี้ถูกปลูกฝังให้คอยเสียสละเพื่อหวังซินเจียง ในตอนที่หวังซินเจียงคิดว่าเสวี่ยอี้แย่งโอกาสของตนเองไป ความจริงแล้วเสวี่ยอี้ต้องการที่จะปกป้อง เพราะเขารู้ว่าประธานฮั่นมีรสนิยมชื่นชอบมีอะไรกับเด็กหนุ่มในสังกัดของตนเอง เรียกได้ว่าไม่เคยมีใครรอดจากประธานฮั่นไปได้ เสวี่ยอี้ที่รู้เรื่องนั้นจึงอาสาเป็นคนไปแทน
ในตอนนั้นค่ายที่เสวี่ยอี้สังกัดอยู่ไร้ทางเลือก จึงยอมรับข้อเสนอของเสวี่ยอี้โดยแลกกับการที่ไม่ต้องบอกความจริงให้หวังซินเจียงรู้ เสวี่ยอี้ผ่านช่วงเวลาอันแสนโหดร้ายด้วยความเจ็บปวด แต่ก็แลกมากับการได้เป็นบอร์หนึ่งของค่าย จนกระทั่งการบริหารที่ล้มเหลวส่งผลให้ตำแหน่งประธานค่ายถูกเปลี่ยนมือมาเป็นของประธานเฉิน และความทรงจำของเสวี่ยไป๋หยุดเพียงเท่านี้
นั่นก็หมายความว่าระบบแม่ไม่ได้ส่งเขามาช่วงที่เสวี่ยอี้ถูกประณามจนกินยาฆ่าตัวตาย นับว่านี่คือข้อดีเพียงข้อเดียวที่จ้าวอวี้เห็นจากระบบแม่
“ระบบแม่ไปกินอะไรผิดสำแดงมาล่ะ คราวนี้ถึงส่งผมมาในสถานการณ์ยังไม่เลวร้าย”นั่นหมายความว่าเกือบทุกครั้งที่จ้าวอวี้ถูกส่งไปโลกต่างๆล้วนเป็นสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทั้งสิ้น
“โฮสต์ครับระบบแม่เป็นปัญญาประดิษฐ์ กินอะไรเข้าไปไม่ได้หรอกนะครับ”
“เฮอะ”จ้าวอวี้แค่นเสียงแค่นั้นก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ คนแบบเสวี่ยอี้ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเจอแต่แล้วอย่างไร การแก้ไขสถานการณ์ให้เสวี่ยอี้ไม่ต้องพบเจอธงแห่งความตายเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว
เพียงแต่ภารกิจคราวนี้คือการหาบัคที่ทำให้ตัวละคะooc นั่นหมายความว่าจ้าวอวี้ห้ามแก้ไข้บทบาทของตัวเองเป็นอันขาด ถ้าเขาแก้ไขบทบาทแน่นอนว่าตัวเขาเองนั่นแหละที่จะทำให้ตัวละครในโลกนี้ooc
“เฮ้อ ขี้เกียจชะมัด”
“บ่ายนี้หลังจากเลิกกองแล้ว ท่านประธานเฉินเรียกพบ”ประโยคที่ดังมาจากผู้จัดการส่วนตัวทำให้จ้าวอวี้เงยหน้าขึ้นมาจากบทในมือ เขาพยักหน้าไปอย่างส่งๆ
แม้ดวงตาจะกวาดตัวอักษรในกระดาษแต่ในสมองกลับคิดหาว่าถ้าตนเองเป็นบัคที่ต้องการทำลายโลกใบนี้ เขาจะเข้าไปแทรกแซงตัวละครตัวไหน คิดไปคิดมาก็หนีไม่พ้นตัวละครที่ชื่อเสวี่ยอี้ เพระทำความดี เสียสละตั้งมากมายแต่ถูกโลกหันหลังให้ ง่ายนิดเดียวที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการแฝงตัวทำลายโลก ซึ่งมันก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วในเมื่อเสวี่ยอี้คนนั้นก็คือเขาในตอนนี้
สงสัยคงได้แต่จับตามองตัวละครที่เริ่มoocกลุ่มแรกๆ
จ้าวอวี้เดินเข้ามาในค่ายBIC Star ค่ายที่เสวี่ยอี้สังกัดอยู่ เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตู เลขาของประธานเฉินที่เห็นเขาก็รีบติดต่อหาคนในห้องทันที
จ้าวอวี้เดินตามเลขาสาวมาเงียบๆ ก่อนจะพบกับพระเอกของโลกใบนี้ ‘เฉินเหวินฮั่ว’ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่อยู่ๆก็หันมาจับงานด้านวงการบันเทิง
“สวัสดีครับประธานเฉิน”จ้าวอวี้ส่งเสียงอ่อนหวานทักทายพร้อมกับแต้มยิ้มบางๆที่มุมปาก
สำหรับจ้าวอวี้ประธานเฉินก็เป็นเพียงพระเอกคนหนึ่งที่มีออร่าพระเอกในระดับสูง แต่ไม่ใช่สำหรับเสวี่ยอี้ เสวี่ยอี้รักและเทิดทูนประธานเฉินมากเพราะประธานเฉินเป็นคนฉุดรั้งเขาออกมาจากนรกของการถูกทารุณกรรมทางเพศ ฉะนั้นไม่ยากเลยที่เสวี่ยอี้จะตกหลุมรักขาทองคำคนนี้แล้วหาโอกาสใกล้ชิดอีกฝ่าย
หากจ้าวอวี้ทำตัวผิดปกติ ประธานเฉินอาจเป็นคนแรกที่จำพิรุธได้ เผลอๆอาจจะเปลี่ยนมาตกหลุมรักเขาแทนจนบทเกิดการเปลี่ยนแปลง อันนี้ล่ะน่ากลัวสุด
ให้ตายเถอะ พระเอกพวกนี้เป็นพวกอ่อนไหวต่อการเปลี่ยนแปลงรึยังไงนะ ¯\_(ツ)_/¯
“อืม”อีกฝ่ายตอบรับในลำคออย่างเฉยชาเช่นเดิม ประธานเฉินเปิดลิ้นชัก ก่อนจะยื่นเอกสารมาตรงหน้าจ้าวอวี้ เขานั่งลงและหยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน มันเป็นละครเรื่องหนึ่ง ซึ่งถ้าจำไม่ผิดมันคือละครเปิดตัวของหวังซินเจียงในฐานะตัวร้ายที่ทำให้อีกฝ่ายเริ่มมีชื่อเสียง การที่บทบาทนี้มาอยู่กับเขานั่นก็หมายความว่า ประธานเฉินยังไม่เจอกับหวังซินเจียง
แล้วทำไมบทละครเรื่องนี้ถึงมาอยู่ในมือของเขา ทั้งที่ในเนื้อเรื่องดั้งเดิมไม่มีการกล่าวถึงการได้รับบทบาทนี้ของเสวี่ยอี้ แล้วเขาจะทำยังไงให้บทบาทนี้กลับไปอยู่ในมือหวังซินเจียงอย่างที่ควรจะเป็น จากพื้นฐานนิสัยของเสวี่ยอี้ไม่มีทางที่จะปฏิเสธบทที่ประธานเฉินมอบให้ โดยเฉพาะบทตัวร้ายตัวนี้ที่ท้าทายฝีมือการแสดงและเป็นบทที่ใช้สร้างชื่อเสียง
“ฉันคาดหวังว่าเธอจะทำมันออกมาได้ดี”ประธานเฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดดัน แม้ภายนอกจ้าวอวี้จะยิ้มแย้มคล้ายคนดีใจในมือพลิกอ่านบทคร่าวๆอย่างมีความสุข แต่ภายในใจใครจะรู้เล่าว่าเขาอยากจะร้องไห้มากแค่ไหน
ดวงตากลมโตของจ้าวอวี้เหลือบไปมองเสี่ยวหลันที่กลิ้งอยู่ข้างเท้าตัวเอง เขาส่งสายตาSOSขอความช่วยเหลือ แต่อนิจจัง ระบบตัวกลมยังคงสนุกกับการกลิ้งบนพรมนุ่มจนหาได้สนใจโฮสต์ของมัน
เฮงซวย! ไอ้ระบบไร้ประโยชน์
“คำตอบล่ะ”ทางนั้นก็คาดคั้นจัง เป็นบ้าอะไรอยู่ๆถึงเอาเผือกร้อนนี้มาให้เขา
“จากที่ผมอ่านแล้ว บทนี้ก็ดีนะครับ”จ้าวอวี้ตัดสินใจเอ่ยตอบเสียงหวาน ดวงตากลมโตช้อนขึ้นคล้ายอ้อนวอน “เพียงแต่ว่าบทตัวร้ายอาจจะทำให้ภาพลักษณ์ของผมแย่ลง”
“สรุปคือจะไม่รับ?”ประธานเฉินถามพร้อมกับขมวดคิ้วคล้ายไม่พอใจขึ้นมาหน่อยๆ จ้าวอวี้รีบทำท่าทางละล่ำละลัก ก่อนจะเดินเข้าไปอยู่ข้างประธานเฉิน สองแขนของเขาเริ่มเลื้อยไปตามบ่าแกร่งด้วยกิริยาเย้ายวน
เหอะ บอกไว้ก่อนนะว่าความจริงเขาไม่ได้อยากทำนักหรอก แต่เจ้าเสวี่ยอี้ผู้หลงดำดิ่งกับความรักไร้สาระนั่นน่ะทำประจำ!
“มันจะดีกว่าไหมครับ...ถ้าหากว่าพี่เฉินเอาบทตัวเอกมาให้ผม”จ้าวอวี้เอ่ยกระซิบข้างหูของประธานเฉินพร้อมทั้งเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้ประจำบนเตียง
อ่า...ใช่ เหมือนจะลืมบอกไปว่านอกจากเสวี่ยอี้จะหลงรักประธานเฉินหัวปักหัวปำ อีกฝ่ายก็ยังเป็นคู่นอนคนหนึ่งของประธานเฉินด้วย ถึงแม้ว่าตอนที่เสวี่ยอี้จะนอนกับประธานคนก่อนเพื่อแลกกับหน้าที่การงาน แต่กับประธานเฉินนั้นต่างกัน เขาไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทนเพียงแค่หวังอ้อมกอดของคนที่แอบรักเท่านั้น
อ่า น้ำเน่าอีกแล้ว
“นะครับพี่เฉิน ถ้าได้บทนี้มาผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง”อย่างน้อยประสบการณ์ที่ผ่านมาพันกว่าโลกก็เป็นของจริง จ้าวอวี้งัดวิชาเป่าหูออกมาใช้ แถมคล้ายหูจะแว่วได้ยินเสี่ยวหลันกลิ้งไปมาแล้วร้องเพลงออกมาว่า
‘จิ้งจอกชั่วจ้าวอวี้ จิ้งจอกชั่วจ้าวอวี้ คนเจ้าเล่ห์ร้อยมารยา’
จ้าวอวี้คิ้วกระตุก เขาทดบัญชีเตรียมชำระแค้นเจ้าระบบตัวดี
“ก็ได้ ฉันจะติดต่อกับผู้กำกับเรื่องนี้อีกครั้ง”หึ วีรบุรุษยังต้องพ่ายแพ้กับมารยาหญิงมานักต่อนัก แล้วนับประสาอะไรกับประธานเฉินตัวน้อยๆ
“ขอบคุณนะครับ ผมคิดแล้วว่าพี่จะต้องไม่ทำให้ผมผิดหวัง”จ้าวอวี้ยิ้มน่ารักให้ประธานเฉิน ก่อนจะผละตัวออก “เย็นนี้ผมต้องไปถ่ายละครต่อ คงต้องรีบไปเตรียมตัว หวังว่าผมจะได้ฟังข่าวดีนะครับ”เขาเอ่ยแค่นั้น แล้วชิ่งออกมาทันที
“เปลืองตัวชะมัด”จ้าวอวี้บ่นงึมงำกับตัวเองในขณะที่เดินมาขึ้นรถ
“โฮสต์เก่งมากเลยครับ ระบบภูมิใจในตัวโฮสต์มา”เสี่ยวหลันเอ่ยประจบประแจงทันทีที่อยู่บนรถ จ้าวอวี้ไม่ตอบอะไรเพราะในรถมีผู้จัดการของเขาอยู่ เขาทำเพียงยกยิ้มก่อนจะเปิดกระจกรถ จับก้อนกลมสีขาวที่ลอยว่อนอยู่ในอากาศ แล้วโยนออกไปสุดแรงทันที
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย”เสียงโหยหวนของระบบทำให้จ้าวอวี้รู้สึกรำคาญ เขาปิดกระจกรถจนไร้ซึ่งเสียงรบกวน
“ทำอะไรน่ะ”ผู้จัดการของเขาถามด้วยสีหน้าสงสัย จ้าวอวี้ยกยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วยกนิ้วขึ้นทัดผมพร้อมกับตอบคำถามผู้จัดการด้วยน้ำเสียงรื่นเริง
“ยุงน่ะครับ”
(✿◠‿◠)
__________________________________
"หืม เมื่อกี้ว่าอะไรนะเสี่ยวหลัน จิ้งจอก? มารยา? บ้าน่ะ ผมน่ะกระต่ายชัดๆ"
"อะ...แค่กๆ ฮ...โฮสต์ครับ...ระบบหายใจไม่ออก...แอ่ก"
"ระบบบ้านไหนของนายหายใจกัน!"//บีบแน่นกว่าเดิม
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แซ่บลืมมม