มหา'ลัยวัยฝัน

พี่ต๊ะ  สุรพล  วรรณนิโลบล นักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ เอกเคมี ปี 4 หน้านิ่ง ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ ไม่สุงสิงกับใคร แต่ช่างสังเกต ช่างจดช่างจำ เป็นคนพูดตรง ๆ เลยไม่ค่อยพูด เรียนเก่ง เล่นบาสเก่ง เล่นกีต้าร์เก่ง เก่งเกินมนุษย์ มีเพื่อนเยอะ เป็นที่รักของเพื่อน เพราะเพื่อนสามารถพึ่งพาในยามทำการบ้านและติวก่อนสอบได้ แต่เพื่อนก็ไม่ค่อยกล้ายุ่งมาก เพราะพี่ต๊ะโลกส่วนตัวสูงพอ ๆ กับส่วนสูงร้อย 185 ซม.

กอแก้ว  อุมาพงษ์  น้องแก้ว  เด็กสาวข้างบ้านที่อายุห่างต๊ะ 3 ปี แอบหลงรักต๊ะมาตั้งแต่เด็ก แต่ต๊ะก็ไม่รู้เลยว่าแก้วแอบชอบ  เป็นเด็กสดใส น่ารัก ไม่ชอบเรียนวิทย์ เกลียดการคำนวณ รักการแสดงและเล่นดนตรี อยากเป็นแฟนต๊ะ จึงพยายามสอบให้ได้เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับต๊ะ แม้ว่าต๊ะจะอยู่ปีสี่แล้วก็ตาม

...ร้านกาแฟโรแมนติก...ในวันวาเลนไทน์...

แก้วมองต๊ะด้วยความหมายมากมายที่ต๊ะไม่เข้าใจ ต๊ะยังส่งยิ้มพี่ชายมาให้ แก้วก้มหน้าซับน้ำตาหนีหน้าต๊ะเพราะอาย ต๊ะรอให้แก้วจัดการตัวเองโดยก้มหาของในกระเป๋าเสื้อกันหนาว

แก้วหันกลับมาก็เจอกับช็อคโกแลตที่ต๊ะยื่นให้ แก้วมองต๊ะ ต๊ะยิ้มแล้วตอบอบอุ่นเหมือนทุกครั้ง

“พี่สาให้มา แต่พี่ว่าตอนนี้เหมาะกับแก้วมากกว่า”

แก้วขมวดคิ้วด้วยความขุ่นปนน้อยใจ

...พี่สาอีกแล้ว...

ถึงจะไม่พอใจนัก แต่ก็รับช็อคโกแลตมาพร้อมกับความคิดว่า

...จะเอากลับขยี้ให้แหลกคามือเลยคอยดู๊...

ต๊ะกอดอกหลวม ๆ วางบนโต๊ะเอนตัวมองแก้ว แล้วเอ่ยพร้อมส่งรอยยิ้มแสนอบอุ่นของพี่ชายมาให้

“ใครไม่รักก็ไม่เป็นไรนะ ยังไงพี่ก็รักแก้วนะ”

แก้วตาโตเมื่อฟังคำ ต๊ะยิ้มแล้วเอ่ยต่อ

“แก้วเป็นน้องสาวที่น่ารักมากเลยนะ”

แก้วทั้งดีใจทั้งน้อยใจในคราวเดียวกัน รักแบบพี่ชายอีกแล้ว แต่ว่ายังไงวันวาเลนไทน์นี้ พี่ต๊ะก็อยู่ตรงนี้แล้ว จะยอมเป็นน้องปีนี้ไปก่อนก็ได้ แก้วจึงทำสะอื้นไห้ออเซาะต๊ะเนียน ๆ ต๊ะยิ้มเอื้อมเอามือมาลูบหัวแก้วอย่างเอ็นดู