นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์การอ่าน
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
Stand Blind Me | โลกสีเทาของเขาและฉัน [END]
หนึ่งคนผุพังจากภายใน อีกหนึ่งคนแตกสลายจากภายนอก เธอตาบอดสี ความฝันที่จะเป็นจิตรกรจึงจบลง ก่อนเขาจะเข้ามาเปลี่ยนโลกสีเทาของเธอไปตลอดกาล
ผู้เข้าชมรวม
4,552
ผู้เข้าชมเดือนนี้
15
ผู้เข้าชมรวม
4.55K
หมวด : สะท้อนสังคม
อัปเดตล่าสุด : 27 ต.ค. 62 / 20:17 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เธอมีโลกที่ไม่มีใครเข้าใจ
ส่วนเขามีโลกอีกใบซ่อนอยู่ใต้รอยยิ้ม
เวสต์
วอห์เรน เกิดมาพร้อมสภาวะตาบอดสี
สิ่งนั้นทำลายความสุขและโอกาสทั้งหมดในชีวิตเธอ
เธอไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร
ไม่รู้ว่าตัวเองเหมาะกับงานอะไร
บางทีเธออาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใคร
แค่เพราะโลกของเธอสีผิดเพี้ยนไปจากคนปกติ
ทำให้เวสต์รู้สึกว่าตัวเธอเองก็ผิดเพี้ยนตาม
โครี่
เบบเบอร์ตัน คือคนที่ก้าวเข้ามาในโลกสีเทาของเธออย่างไร้เหตุผล
มันไม่ยากสักนิดที่จะตกหลุมรักเขา
แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้น
เวสต์สัมผัสได้ถึงโลกสีเทาอีกใบที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง
บางอย่างบอกว่าเขามีสิ่งที่เธอไม่ควรรู้
แต่เธออยากรู้
-----------------------------------------------------------------------------------
Thanks
OPEN : 26/10/2017
CLOSED : 26/10/2019
? cactus
ผลงานอื่นๆ ของ Marigold in the morning ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Marigold in the morning
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"เรารู้สึกว่าโครี่และเวสต์เป็นคู่ที่เข้ากัน"
(แจ้งลบ)เรามาจากกระทู้เพราะฉะนั้นจะเขียนตามประเด็นที่คุณตั้งไว้คือความน่าสนใจ น่าติดตาม การเข้าถึงอารมณ์ การบรรยาย และบทสนทนา สำหรับสองหัวข้อแรกเราให้อยู่ในเกณฑ์ดีเลยค่ะ เปิดหน้าเรื่องมา ได้อ่านแนะนำก็รู้สึกได้เลยว่าพล็อตดี เห็นเค้าหน่วงแฝงความอบอุ่น คาดหวังโมเมนต์หวาน ๆ ได้เลย ต่อมาหัวข้อการเข้าถึงอารมณ์และการบรรยาย สองข้อนี้เราจะจับไว้รวมกันเพราะ ... อ่านเพิ่มเติม
เรามาจากกระทู้เพราะฉะนั้นจะเขียนตามประเด็นที่คุณตั้งไว้คือความน่าสนใจ น่าติดตาม การเข้าถึงอารมณ์ การบรรยาย และบทสนทนา สำหรับสองหัวข้อแรกเราให้อยู่ในเกณฑ์ดีเลยค่ะ เปิดหน้าเรื่องมา ได้อ่านแนะนำก็รู้สึกได้เลยว่าพล็อตดี เห็นเค้าหน่วงแฝงความอบอุ่น คาดหวังโมเมนต์หวาน ๆ ได้เลย ต่อมาหัวข้อการเข้าถึงอารมณ์และการบรรยาย สองข้อนี้เราจะจับไว้รวมกันเพราะในความเห็นของเราการบรรยายสัมพันธ์กับการดึงอารมณ์ร่วมของผู้อ่าน ในความคิดเห็นของเราก็ค่อนข้างดีค่ะเพราะมันมีจุดติเล็ก ๆ น้อย ๆ เรารู้สึกว่านิสัยของเวสต์ช่วงบทแรก ๆ ยังดูสับสน ผู้เขียนบรรยายให้เห็นลักษณะภายนอกของเวสต์ดูหม่น แต่ช่วงที่เป็นความคิดของเวสต์กลับดูฉีกมากไปหน่อย อย่าง “ปกติหนุ่มสาวเขาคุยกันแบบนี้เหรอเนี่ย... เวสต์กรีดร้องอยู่ในใจ” ประโยคหลังนี่แหละที่แปลกเพราะก่อนหน้าอารมณ์จากการบรรยายมันยังเรียบ ๆ ทึม ๆ แล้วจู่ก็พีคขึ้นมา และยังมีการบรรยายสภาพแวดล้อมที่ตัดอารมณ์ดำเนินเรื่อง อย่างเช่น บรรยายถึงรายละเอียดภาพวาด น่าจะเพราะการขึ้นย่อหน้าโดยไม่สื่อถึง เมื่ออ่านแบบกวาดสายตาคราวแรกจึงเกิดสะดุดต้องย้อนกลับขึ้นไปอ่านใหม่อีกรอบว่าผู้เขียนต้องการสื่อถึงอะไร ควรเกริ่นเชื่อมโยงระหว่างสองย่อหน้าเล็กน้อย เช่น “ภาพแมวที่เคยเข้ามาหลบฝน...” แล้วย่อหน้าต่อไปจะขึ้นว่า “ขวดไวน์...” เลยก็ได้ ส่วนช่วงหลัง ๆ ไม่ค่อยเจอแล้ว มีเจอหนึ่งที่เรื่องการเรียงประโยคที่ดูแปลก ประมาณว่าแม่ของเวสต์นวดขมับกับนิ้วมือ (มั้ง ต้องขออภัยขี้เกียจเปิดหาประโยคจริง) ส่วนหัวข้อบทสนทนา ต้องบอกว่ามีช่วงสับสนอยู่บ้าง ช่วงที่โครี่กับเวสต์คุยกันมีช่วงที่ไม่แน่ใจว่าประโยคนั้นเป็นของใคร แต่โดยรวมไม่มีประโยคไหนนอกเรื่องหรือน่าเบื่อ ประโยคสนทนาระหว่างตัวเอกก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์และความรู้สึกของเขาทั้งคู่ เราชื่นชอบการดำเนินเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสองตัวเอกมาก รู้สึกว่าโครี่และเวสต์เป็นคู่ที่เข้ากัน ให้ความน่ารัก สัมผัสได้ถึงความสับสนของเวสต์ ความพยายามในการสานสัมพันธ์ของโครี่ ได้เห็นนิสัยและตัวตนของพระเอกที่สร้างความประทับใจได้ไม่ยาก (อืม... สำหรับผู้ที่ชอบผู้ชายแนวอบอุ่นเพราะถ้าใครชอบแนวโหดดิบเถื่อนอาจไม่ชอบโครี่) แต่ยังมีช่วงที่ต้องฝืนอ่านอยู่บ้าง อย่างบทสนทนาหรือบรรยายที่ไม่รู้ว่ากล่าวถึงใคร ถ้าไม่ตั้งใจเขียนวิจารณ์ส่วนใหญ่เราจะกระโดดข้ามด้วยความขี้เกียจประมวลผล (หัวเราะ) อ่านน้อยลง
Sixtyone | 17 ก.ค. 61
-
3
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"เรารู้สึกว่าโครี่และเวสต์เป็นคู่ที่เข้ากัน"
(แจ้งลบ)เรามาจากกระทู้เพราะฉะนั้นจะเขียนตามประเด็นที่คุณตั้งไว้คือความน่าสนใจ น่าติดตาม การเข้าถึงอารมณ์ การบรรยาย และบทสนทนา สำหรับสองหัวข้อแรกเราให้อยู่ในเกณฑ์ดีเลยค่ะ เปิดหน้าเรื่องมา ได้อ่านแนะนำก็รู้สึกได้เลยว่าพล็อตดี เห็นเค้าหน่วงแฝงความอบอุ่น คาดหวังโมเมนต์หวาน ๆ ได้เลย ต่อมาหัวข้อการเข้าถึงอารมณ์และการบรรยาย สองข้อนี้เราจะจับไว้รวมกันเพราะ ... อ่านเพิ่มเติม
เรามาจากกระทู้เพราะฉะนั้นจะเขียนตามประเด็นที่คุณตั้งไว้คือความน่าสนใจ น่าติดตาม การเข้าถึงอารมณ์ การบรรยาย และบทสนทนา สำหรับสองหัวข้อแรกเราให้อยู่ในเกณฑ์ดีเลยค่ะ เปิดหน้าเรื่องมา ได้อ่านแนะนำก็รู้สึกได้เลยว่าพล็อตดี เห็นเค้าหน่วงแฝงความอบอุ่น คาดหวังโมเมนต์หวาน ๆ ได้เลย ต่อมาหัวข้อการเข้าถึงอารมณ์และการบรรยาย สองข้อนี้เราจะจับไว้รวมกันเพราะในความเห็นของเราการบรรยายสัมพันธ์กับการดึงอารมณ์ร่วมของผู้อ่าน ในความคิดเห็นของเราก็ค่อนข้างดีค่ะเพราะมันมีจุดติเล็ก ๆ น้อย ๆ เรารู้สึกว่านิสัยของเวสต์ช่วงบทแรก ๆ ยังดูสับสน ผู้เขียนบรรยายให้เห็นลักษณะภายนอกของเวสต์ดูหม่น แต่ช่วงที่เป็นความคิดของเวสต์กลับดูฉีกมากไปหน่อย อย่าง “ปกติหนุ่มสาวเขาคุยกันแบบนี้เหรอเนี่ย... เวสต์กรีดร้องอยู่ในใจ” ประโยคหลังนี่แหละที่แปลกเพราะก่อนหน้าอารมณ์จากการบรรยายมันยังเรียบ ๆ ทึม ๆ แล้วจู่ก็พีคขึ้นมา และยังมีการบรรยายสภาพแวดล้อมที่ตัดอารมณ์ดำเนินเรื่อง อย่างเช่น บรรยายถึงรายละเอียดภาพวาด น่าจะเพราะการขึ้นย่อหน้าโดยไม่สื่อถึง เมื่ออ่านแบบกวาดสายตาคราวแรกจึงเกิดสะดุดต้องย้อนกลับขึ้นไปอ่านใหม่อีกรอบว่าผู้เขียนต้องการสื่อถึงอะไร ควรเกริ่นเชื่อมโยงระหว่างสองย่อหน้าเล็กน้อย เช่น “ภาพแมวที่เคยเข้ามาหลบฝน...” แล้วย่อหน้าต่อไปจะขึ้นว่า “ขวดไวน์...” เลยก็ได้ ส่วนช่วงหลัง ๆ ไม่ค่อยเจอแล้ว มีเจอหนึ่งที่เรื่องการเรียงประโยคที่ดูแปลก ประมาณว่าแม่ของเวสต์นวดขมับกับนิ้วมือ (มั้ง ต้องขออภัยขี้เกียจเปิดหาประโยคจริง) ส่วนหัวข้อบทสนทนา ต้องบอกว่ามีช่วงสับสนอยู่บ้าง ช่วงที่โครี่กับเวสต์คุยกันมีช่วงที่ไม่แน่ใจว่าประโยคนั้นเป็นของใคร แต่โดยรวมไม่มีประโยคไหนนอกเรื่องหรือน่าเบื่อ ประโยคสนทนาระหว่างตัวเอกก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์และความรู้สึกของเขาทั้งคู่ เราชื่นชอบการดำเนินเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสองตัวเอกมาก รู้สึกว่าโครี่และเวสต์เป็นคู่ที่เข้ากัน ให้ความน่ารัก สัมผัสได้ถึงความสับสนของเวสต์ ความพยายามในการสานสัมพันธ์ของโครี่ ได้เห็นนิสัยและตัวตนของพระเอกที่สร้างความประทับใจได้ไม่ยาก (อืม... สำหรับผู้ที่ชอบผู้ชายแนวอบอุ่นเพราะถ้าใครชอบแนวโหดดิบเถื่อนอาจไม่ชอบโครี่) แต่ยังมีช่วงที่ต้องฝืนอ่านอยู่บ้าง อย่างบทสนทนาหรือบรรยายที่ไม่รู้ว่ากล่าวถึงใคร ถ้าไม่ตั้งใจเขียนวิจารณ์ส่วนใหญ่เราจะกระโดดข้ามด้วยความขี้เกียจประมวลผล (หัวเราะ) อ่านน้อยลง
Sixtyone | 17 ก.ค. 61
-
3
-
0
ความคิดเห็น