คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF:2]Oh!Be Mine แฟนรับจ้าง 2
Title: Oh! Be mine แฟนรับจ้าง
Author: WolF_BuNnY
Greet: เพิ่มตอนที่สองแล้วครับ ตอนแรกป่วงๆไปหน่อย แต่ตอนนี้รับประกันความน่ารักครับ
2
หลังจากที่ขำใส่ไอ้เด็กหน้าหวานที่มาส่งจาจังมยอนให้ผม เห็นว่าชื่ออะไรนะ ยะ..ยาน หรืออะไรซักอย่าง อ๋อ น้องยอลลี่ ให้ตายสิใครมันตั้งให้นะ(ก็แม่เขาสิครับเฮีย)น่ารักชะมัดเลย วันนี้ทั้งวันผมนั่งท่องชื่อนี้จนจะเอามาร้องเป็นเพลง sorry sorry อยู่แล้ว
“ไง อาอู๋ฟาง หลานสะใภ้ของอั้วอยู่ไลวะ”ชิบหาย อาม่ามาเยี่ยมผมถึงห้อง เท่านั้นยังไม่พอยังถามถึงหลานสะใภ้สุดสวย(ที่ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร)ทันที
“เอ่อ..อาม่ามาเหนื่อยๆนั่งพักก่อนะครับ”ผมพยายามทำใจดีสู้เสือ ก็เวลาเร่งด่วนขนาดนี้ลิงตัวไหนจะหาหลานสะใภ้มาให้อาม่าทันล่ะ
“ไม่อาว อั้วอุตส่าห์ลงทุงนั่งรก จนปวดก้งเพราะลื้อ พาหลางสะใภ้มาหาอั้วเลี้ยวลี้” อาม่านี่ยังเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน นี่อากงทนแกได้ยังไงเนี่ย
“เอาน่าๆอาม๊า ยังไงก็พักก่อนเถอะนะฮะ เดี๋ยวรอซักหน่อยให้ตาคริสไปตามมาก่อนก็ได้นะฮะ”แม่ผมที่โดนลากมาด้วย พยายามพูดเกลี้ยกล่อมให้แกใจเย็นๆ
“ก็ล้าย อั้วเชื่อใจลื้อซูโฮเพราะลื้อคือลูกสะใภ้ของอั้ว ส่วนลื้ออาอู๋ฟาง ไปตามหลางสะใภ้อั้วมาล้ายเลี้ยว”คุณแม่ส่งสายตาประมาณว่าจะไปตามใคร ก็ไปตามมาเถอะ เอาชีวิตให้รอดก่อนเถอะ แม่ก็คิดง่ายสิครับ แต่ผมนี่สิทำยาก แต่เอ๊ะเดี๋ยวก่อน พูดถึงไอ้เรื่องแฟนๆนี่ นึกถึงอะไรนะ ใช่!ไอ้เด็กคนนั้นไง มีเด็กนั่นคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยผมได้ตอนนี้
(สวัสดีฮะ นั่นใครฮะ)
“จำฉันคนที่นายเพิ่งมาส่งจาจังมยอนให้ได้มั้ย”ผมรีบกรอกปลายสายลงไปอย่างเร่งรีบ
(อืม....อ๋อ พี่ชายคนนั้นเอง)
“จำได้แล้วใช่มั้ยล่ะ”
(ฮะ แล้วพี่มีอะไรเหรอฮะ)
“ช่วยฉันที ฉันจะจ้างนาย”
(อ่าฮะ กี่ชั่วโมงล่ะฮะ)
“เอาไว้คิดเงินทีหลังได้มั้ยล่ะ”
(อืม...เอาแบบนั้นก็ได้ฮะ)
“รีบมาที่บริษัทฉันเร็วๆด้วย”
(รับทราบฮะ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ)ทันทีที่ผมวางสายลงเท่านั้นล่ะ เจ้าเด็กนั่นก็มาปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลังผมแล้ว
“จ๊ะเอ๋”เจ้าเด็กตากลมโตใสแป๋ว ทำท่าจ๊ะเอ๋แบบเด็กๆใส่ผม ทำแบบนี้นายก็โม่เอ้ไปอีกแบบนะ เฮ้ยนี่ผมคิดอะไรอยู่วะเนี่ย
“เฮ้ย!มายังไงเนี่ย”
“ก็พี่ชายสั่งให้มา ผมก็มาสิฮะ”ทำหน้าตาโม่เอ้ๆแบบเดิมใส่ผมอีกรอบ แต่ว่าผมชักจะชินแล้วล่ะ หึๆอย่ามาหวังให้ฉันเขินซะให้ยาก
“นายแกล้งเป็นแฟนฉันต่อหน้าอาม่าก็พอ โอเคมั้ย”
“โอเคฮะ แล้วพี่ชายชื่ออะไรล่ะ ผมจะได้เรียกถูก”
“คริส”
“อ๋อฮะ พี่คริส ผมชื่อ...”ให้ตายสิพูดแบบนายดูน่ารักชะมัด ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเป็นแฟนกันอยู่เลย
“นายชื่อชานยอลฉันรู้แล้ว”
“อะแน่ๆจำชื่อผมได้ขนาดนี้ คิดถึงผมล่ะสิ”เจ้าเด็กนั่นเอามือมาจิ้มแก้มผมเล่นอย่างสนุก ให้ตายสิเจ้าบ้า เขินนะเว้ย มาทำอะไรแบบนี้เล่า
“นี่ จะเล่นอีกนานมั้ย รีบเข้าไปหาอาม่าได้แล้ว”
“พี่เรียกผมว่าน้องยอลก่อนได้มั้ยล่ะ”เฮ้อ!ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย ทำหน้าตาอ้อนๆเหมือนลูกหมาอีกแล้ว แถมยังให้ผมเรียกสรรพนามที่ใช้แทนตัวเองว่า “น้องยอล” อีกต่างหาก
“อ่าๆโอเคๆน้องยอลก็น้องยอล”
“เย้!พี่คริสน่ารักที่สุดในโลกเลย”ว่าแล้วก็โดดหอมแก้มผมหนึ่งที มันเหมือนกับหัวใจหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง เหมือนผมกำลังลอยอยู่กลางอากาศเลย ทุกอย่างมันเบาหวิวราวกับปุยเมฆเลย
“พี่ๆพี่คริสฮะ”จู่ๆชานยอลก็เอามือมาจิ้มแก้มผมอีกรอบจนสติผมกลับคืนมาอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยมันให้ลอยอยู่กลางอากาศชั่วขณะหนึ่ง
“หืม?”
“ไปกันเถอะฮะ”ว่าแล้วชานยอลจึงจับมือผมไว้แล้วเดินเข้าไปในห้องที่มีแม่และอาม่าอยู่ทันที
“สวัสดีฮะ”ชานยอลโค้งคำนับให้ทั้งสองคนอย่างน่ารัก แม่และอาม่าอึ้งๆอยู่เล็กน้อย ก่อนที่ผมจะแนะนำชานยอลให้ทั้งสองคนรู้จัก
“เอ่อ..แม่ครับ อาม่าครับ นี่ชานยอล แฟนผมเอง ส่วนชานยอลนี่แม่กับอาม่าพี่”
“สวัสดีอีกรอบฮะ”ชานยอลยิ้มให้อย่างน่ารัก แม่ดูท่าทางจะชื่นมื่นยินดีด้วย ส่วนอาม่าเองแม้ดูจะครึมๆไปหน่อย แต่ก็ยิ้มให้ชานยอลเช่นกัน
“ลื้อคบกันมานานหรือยังอีหนู”อาม่าถามไปที่ชานยอล ซึ่งชานยอลเองก็มองหน้ามาที่ผม สงสัยคงจะตอบไม่ถูก แต่ขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากบอก เจ้าชานยอลก็พูดตัดขึ้นมาทันที
“3ปีแล้วฮะ”เฮ้ย!นานไปรึเปล่า
“แล้วทำไมอาอู๋ฟางลื้อทำไมไม่พามาเปิดตัวซักทีล่ะวะ”
“เอ่อ...”
“ผมขอไว้เองล่ะฮะ คือแบบว่า...ผมยังไม่อยากเปิดตัวตอนนี้น่ะฮะ”ว่าแล้วชานยอลก็อายม้วน หึ แสดงละครได้สมบทบาทมากไอ้น้อง ผมจะตบรางวัลให้อย่างงามเลย
“อีหนูนี่น่ารักซะจริงเลยน๊า นี่ล่ะหลานสะใภ้ของอั้ว”อาม่าพูดชื่นชมแล้วเอาล่ะคงจบแล้วสินะ
“อีหนูลื้อเรียงจบยังวะ”
“อ้อ ผมดร็อปไว้นะฮะ อยากทำงานเก็บเงินซะก่อนค่อยเรียนต่อ”
“แหมๆน่ารักแล้วยังขยังทำมาหากิงอีก เอางี้ อาทิตย์หน้าจัดงานแต่งเลย”ไอ๋หยา นี่อาม่าคิดอะไรอยู่เนี่ย
“มันไม่ดีหรอกครับอาม่า น้องเขายังเรียนไม่จบเลย ถ้าไปเรียนต่อมหา’ลัยเขาก็ไม่ให้ต่อสิครับ”ผมพยายามปรามไว้ เพราะถ้ามันมากกว่านี้ความซวยคงมาเยือนแก่ผมและชานยอลแน่ๆ
“เออวะ อั้วลืมคิดไปเลย ถ้าอย่างนั้น อีหนูลื้อกลับไปเรียนต่อได้เลี้ยวเดี๋ยวอั้วออกค่าใช้จ่ายให้เอง รีบเรียนให้จบจะล่ายแต่งๆให้เสร็จ อาอู๋ฟางอีจะสามสิบอยู่เลี้ยว เดี๋ยวช้ากว่าลี้อั้วกลัวไอ้ช้างน้อยมังจะไม่ล่ายใช้งาน”ให้ตายสิอาม่าพูดอะไรออกมานี่ ไม่อายอะไรเลย
“ฮะ แต่ผมว่าอีกไม่นานคงได้ใช้แล้วล่ะฮะ”จู่ๆชานยอลก็หันหน้ามาทางผม นี่คิดจะสื่อถึงอะไรกันแน่
“หืม?”
“ก็ผมน่ะ...อยากเป็นของพี่คริสอยู่แล้วนี่ฮะ”พูดไปก็อายม้วนไป แม่และอาม่าอึ้งกิมกี่ ส่วนผมน่ะเหรอ หน้าแดงยังกะคนเมาแล้ว ไอ้เด็กบ้านี่แกพูดอะไรออกไปวะ
“ฮ่าๆเห็งแบบนี้แล้วอั้วก็ดีใจ มีมเยดีแบบลี้ลูกหลางเต็มบ้านแน่อาอู๋ฟานเอ้ย”ว่าแล้วอาม่าก็เดินเข้ามาตบบ่าผมเลยเดินออกไปจากห้องของโดยที่มีแม่ผมตามกลับไปทีหลัง
“แม่พาอาม่ากลับก่อนนะคริส”
“ครับแม่ กลับบ้านดีๆนะครับ”หลังจากที่แม่ออกไปแล้วก็เหลือเพียงแค่ผมกับเด็กนี่สินะ
“คิดเท่าไหร่ล่ะ”ผมเริ่มตกลงเรื่องราคาทันที
“อืม....ผมไม่คิดฮะ”
“หา?มาช่วยฉันขนาดนี้แล้วไม่คิดเงินนี่นะ”
“ก็ใช่สิฮะ เงินน่ะผมไม่เอาหรอก แต่ผมขออะไรอย่างนึงได้มั้ยฮะ”
“ก็ว่ามาสิ” หลังจากที่ผมพูดจบจู่ๆชานยอลก็เข่ยงตัวให้เสมอผมแล้วดึงคอเสื้อผมเข้าหาตัวเขา ริมฝีปากของเราทั้งสองประกบกัน ผมตาลุกวาวนี่เหรอคือสิ่งที่เด็กคนนี้ต้องการจากผม หลังจากที่ปากประกบกันแล้ว ลิ้นเล็กๆนั่นก็สอดเข้ามาที่ปากของผม นี่เด็กสมัยนี้เขารุกกันแล้วเหรอนี่ จูบของเด็กนี่มันช่างหวานละมุนเหลือ ลิ้นเล็กๆที่เข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของผมนั้น มันแทบจะทำให้ผมควบคุมสติตัวเองแทบจะไม่อยู่แล้ว
“พอเถอะ...”ผมผลักชานยอลออกเบาๆพลางก้มหน้า ขอร้องล่ะ อย่าทำให้ฉันต้องรักนายไปมากกว่านี้เลย แค่ที่เป็นอยู่นี่มันก็ทำให้ผมอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว
“ทำไม...”
“..........”
“พี่คริสไม่ได้ชอบผมหรอกเหรอ”ดวงตากลมนั่นมันเอ่อไปด้วยน้ำตา เวลาผมรู้ดีว่าคนที่น่าสงสารที่สุดคือเขา แต่ผมไม่อยาก....ไม่อยากที่จะเข้าใครชานยอลอีก พอผมได้เข้าใกล้เขามันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างให้ผมทำไปมากกว่านี้ แต่ผมขอเถอะ แม้ว่าผมจะรักเด็กคนนี้มากแค่ไหน แต่ผมไม่อยากให้เขาจะต้องมาแปดเปื้อนเพราะผม
“เข้าใจแล้วล่ะฮะ สิ่งที่ผมต้องการมันคงจะไม่มีอยู่จริงหรอก”ชานยอลว่าก่อนจะก้มหน้าแล้วเดินออกไปจากห้องของผม หลังจากที่เขาไปแล้ว ผมนั่งกุมหน้าผาก จู่ๆก็รู้สึกเหมือนตามันร้อนผ่าว มันผลักให้น้ำตาผมค่อยไหลออกมา
“ขอโทษนะ ขอโทษที่ฉันไม่สามารถรักนายได้จริงๆ”
Ps.แอบดีใจแทบกรี๊ด(ตอนนี้ได้ข่าวว่าแกเมะอยู่มิใช่รึ)มีคนมาเม้น เพิ่มด้วย บอกว่าป๊อปทำค้าง วันนี้ก็เลยใจดีมาสานต่อให้ดีใจจัง มีคนเอาใจใส่ด้วย น่ารัก รักรีดเดอร์ที่สุดเลยครับ (หยิกแก้มรีดเดอร์) คราวนี้ขอกี่เม้นอีกน๊า อืม...ซัก 50 เม้นเป็นไงเนอะ ขอเพิ่มซักสิบสองเม้นคงไม่เป็นไรหรอกใช่มั้ยครับ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวป๊อปก็จะมาลงแค่ตัวอย่างให้ค้างกันอีกดีมั้ยครับ
Ps2.ป๊อปไม่ได้ใจร้ายนะครับ แค่อยากให้รีดเดอร์เห็นใจไรเตอร์คนนี้ด้วย
Ps3.อยากถามรีดเดอร์กันซักหน่อยคิดว่าไรเตอร์เตี้ยมั้ยครับ แบบว่าวันนี้โดนเพื่อนด่ามาว่า "อีทอมเตี้ย" ป๊อปก็เลยคิดหนัก แบบว่าป๊อปตัวเล็ก(ก็เตี้ยนั่นล่ะ)เป็นอันดับ 5 ของห้อง(ยังมีคนที่เตี้ยกว่าแกอีกรึ) ป๊อปอยู่ม.4 แล้วแต่สูงแค่ 156 เอง เลยอยากถามว่ารีดเดอร์ว่า คิดว่าป๊อปเตี้ยมั้ยครับ
Ps4.โหวตตรงหน้าบอร์ดก่อนเข้ามาอ่านกันหน่อยนะเบ่เบ๋ ป๊อปจะได้หาแนวทางถูก ส่วนใหญ่บอกว่าชอบแนวเดิมนี่ล่ะ แต่ก็มีอยู่ส่วนหนึ่งอยากอ่านดราม่า(แนวนี้ป๊อปไม่ถนัดอย่างรุนแรง) กับแนวหื่นเอ็นซี 80+ (อันนี้ของชอบป๊อปเลย 555+) แล้วคุณล่ะครับชอบแนวไหน อยากลืมกันเน้อเบ่เบ๋
ความคิดเห็น