The Creator

   

นานเท่าไหร่กัน ที่ผันผ่านไป ท่ามกลางความมืด และความหนาวเหน็บ

 

ความโดดเดี่ยว คือความเหงา หรือเพราะเราเหงาจึงโดดเดี่ยวไม่อาจรู้

 

ดวงดาราที่พร่างพราว เริงร่าผ่านพ้นไปชั่วกัลป์ หากแต่เรายังอยู่

 

เหม่อมอง จักรวาลที่เคียงคู่ หากแต่เอกภพจักยังมิวอดวาย

 

เรารอคอยสิ่งใด เพราะคาดหวัง จึงผิดหวังเช่นนั้นหรือ

 

หรือเพราะเราคาดหวังมากเกินไป จึงไร้หวัง ณ บนจุดสุดท้ายของผู้ที่มุ่งหวังกันแน่

 

คงได้เวลาแห่งการเสียสละ ใช่ไหม หรือ นี่คือเวลาเพื่อหาเส้นทางที่ยิ่งกว่า

 

นั่นสินะ หากต้องมาโดดเดี่ยว และเปลี่ยวเหงา สู้ปลดปล่อยทุกอย่างออกไป

 

แสวงหาหนทางใหม่ หาเส้นทางที่เราเป็นเรา

 

เส้นทางที่เป็นความหวังและความฝันอันสุดท้าย

 

เส้นทางที่เหลือ กับชีวิตที่เหลือ

 

อาจจะเหลือยาวนานกว่าใคร แต่มันก็ช่างน้อยนิดจนน่าใจหาย

 

เพราะนี่คือหน้าที่สุดท้าย ของเรา

 

ผู้อยู่บนจุดสูงสุดของ

 

CREATOR