จอมใจอสูรสงคราม (รีไรท์) [จบ] - นิยาย จอมใจอสูรสงคราม (รีไรท์) [จบ] : Dek-D.com - Writer
×

    จอมใจอสูรสงคราม (รีไรท์) [จบ]

    สวรรค์! ฉันยังกระโจมอกอยู่เลยนะ! บ้านคุณย่าก็หายไปแล้ว แล้ว..แล้วที่นี่มันที่ไหนเนี่ย! จะทำเช่นไรเมื่อสาวเจ้าเป็นคนที่ติดอินเตอร์เน็ตเข้าเส้นเลือดแต่ต้องมาอยู่ในสถานที่ที่แม้แต่ WiFi 4G ก็เข้าไม่ถึง

    ผู้เข้าชมรวม

    89,308

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    60

    ผู้เข้าชมรวม


    89.3K

    ความคิดเห็น


    482

    คนติดตาม


    1.9K
    จำนวนตอน :  25 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 ม.ค. 62 / 18:10 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

         จะทำเช่นไรเมื่อสาวเจ้าเป็นคนที่ติดอินเตอร์เน็ต ติดที่เรียกได้ว่าเสพได้อย่างไม่หยุดไม่ยั้ง แม้กระทั่งเวลาเข้าห้องน้ำ!!!! ผู้เป็นแม่ที่อยู่บนสวรรค์กลับทำใจรับไม่ได้ที่ลูกสาวตนมีนิสัยเช่นนี้จึงเข้าฝันสามีให้ไล่เธอไปดัดสันดาน เอ้ยย!! นิสัย ส่งให่เธอไปอยู่กับย่าที่เมืองจีนแถบชนบท! ที่ที่ไม่มีแม้แต่สัญญาณโทรศัพท์!!! เหตุการณ์ไม่คาดฝันจึงได้เกิดขึ้นในระหว่างที่เธอกำลังอาบน้ำแช่บ่ออย่างสบายใจท่ามกลางธรรมชาติ “สวรรค์! ฉันยังกระโจมอกอยู่เลยนะ!!! บ้านคุณย่าก็หายไปแล้ว แล้ว...แล้วที่นี่มันที่ไหนเนี่ยยยย!!!!

    * --------------------------------------- *

         “ท่านอ๋อง ท่านเป็นชายเหนือชายใช่หรือไม่” หลินถามอย่างหมดความอดทน เมื่อความสงสัยที่นางกักเก็บไว้ กลับต้องพังทะลายลงด้วยความอยากรู้

         “อะไรคือชายเหนือชายที่เจ้าว่า เด็กน้อย” อ๋องหานเฟิงถาม พลางมองหน้าดรุณีตรงหน้าอย่างสงสัย

         “ก็...ชาย...รักชายเช่นไรเล่าท่าน!” หลินพูดออกมาในที่สุด คราวนี้ล่ะ นางจะได้รู้ความจริงเสียที แต่...ไฉนเลยเขากลับจ้องนางอย่างเอาเรื่องเช่นนี้ อีกทั้งขยับตัวเข้าหานางมาเรื่อยๆ หรือว่าที่นางพูดไปมันขัดหูอะไรเข้า

         “อะไรรึท่าน ขะ...ข้าแค่สงสัยไยท่านถึงต้องเข้าใกล้ข้าเช่นนี้ ไหนท่านบอกว่าหญิงไม่ควรเข้าใกล้ หรือแท้จริงแล้วท่านชื่นชอบผู้ชะ......อื้ออ!!” ปากน้อยยังไม่ทันพูดได้จบคำ ก็หยุดลงด้วยจุมพิต ริมฝีปากหนาหยอกเย้าความไร้เดียงสาของเด็กน้อยตรงหน้าอย่างลึกล้ำ เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยเริ่มขาดอากาศ จึงถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิง

         “หากข้าชื่นชมในร่างกายผู้ชาย มีหรือที่ข้าจะทำเช่นนี้กับเจ้า เด็กน้อย” อ๋องหานเฟิงกล่าวจบ ก็มองดวงหน้าน้อยที่ตาปรือและแก้มแดงเป็นลูกตำลึงเพราะรสจุมพิต ที่กำลังหอบหายใจอย่างน่าสงสาร แต่ไม่นานนักแม่เด็กน้อยก็กลับมาพยศอีกครั้ง

         “ผู้ใหญ่รังแกเด็ก ปล่อยข้านะ ผู้ใหญ่รังแกเด็ก!!!  อื้อออ!!!!” ริมฝีปากหนาบดลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ เขาตัดสินใจแล้วว่า เขาจะปราบพยศนางให้จงได้

         “นี่คือบทลงโทษ ที่เจ้าถามอะไรไม่เข้าเรื่อง”



    * --------------------------------------- *

    นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อสนอง Need ไรเตอร์ล้วนๆ 

    ไม่มีชายรักชายแต่อย่างใด (หรืออาจมี??)

    เหตุการณ์ บุคคล สถานที่ และเนื้อหา แต่งมาเพื่อความบรรเทิงเท่านั้นไม่มีอยู่จริง

    * --------------------------------------- *

    สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่านนะเจ้าค่ะ ข้าน้อยซูชู เริ่มหัดเขียนนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก

    ออกจะแนวผู้ใหญ่กินเด็กเสียหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดานะเจ้าค่ะ 

    เพราะในยุคสมัยจีนโบราณ เด็กหญิงวัยเพียง 12 ปีก็ออกเรือนกันแล้วเจ้าค่ะ

    หรืออีกเหตุผลก็เป็นแค่ความชื่นชอบของไรเตอร์เท่านั้นเองเจ้าค่ะ!!

    เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะเจ้าค่ะ

    หากมีข้อความไหนผิด หรือสะกดผิดเพี้ยนไป ขออภัยไว้ล่วงหน้านะเจ้าคะ

    นิยายเรื่องนี้รักคนอ่านทุกท่าน ไม่เว้นแม้แต่นักอ่านเงา แค่เห็นยอดวิว ไรเตอร์ก็พอใจแล้วเจ้าค่ะ!!!! ><


    Open :: 30 / 05 / 2558

    End :: ???


    " ประกาศ "

    <<   ซูชูมีแบนเนอร์แล้วเจ้าค่ะ  >>

    v

    V


     


    ปล.ซูชูฟังครั้งแรก ก็นึกถึงนิยายเรื่องนี้ทันทีเจ้าค่ะ เลยอยากให้นักอ่านทุกท่านได้ฟังบ้าง เพราะใช่มั๊ยล่ะ! 

    ปล.สอง อย่าได้ถามซูชูเลยเจ้าค่ะว่าละครในเพลงนั้นคือเรื่องอะไร ซูชูมิทราบเจ้าค่ะ แต่ซูชูรู้ชื่อเพลงเจ้าค่ะ v.k - xue wu จากเกมส์ DEMO เจ้าค่า!

    By : SuShu , ซูชู


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น