กว่าจะเป็นดาว (3)

เนื้อเรื่อง

กว่าจะเป็นดาว (ตอนที่ 3)

หลังจากที่ทั้ง 4 คน คือ ป๊อบ อาร์ม โรสและพั้นช์ เข้าอบรมคอร์สการขับร้องของครูปอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในภาคบ่ายทั้ง 4 คน จะต้องเข้าอบรมการเต้นและอบรมทางด้านบุคลิกภาพของครูออยและครูตุ่น ดังนั้นทั้ง 4 คนจึงนัดกันไปรับประทานอาหารเที่ยงใกล้ๆกับตึกของบริษัท และต่างพูดคุยกัน
อาร์ม: นี่พวกเราร้องเพลงกันจนครูปอเคลิ้มเชียว
โรส: ถ้าไม่แน่จริง ครูปอคงไม่เคลิ้มขนาดนั้นหรอกเนอะ (โรสพูดสนับสนุน)
ป๊อบ: ครูปอบอกว่า พวกเราเนี่ยมีแววเป็นศิลปิน เราเนี่ยปลื้มมากๆเลยรู้เปล่า
พั้นช์: เราว่านะ พวกเธออย่าหลงตัวเองไปเลย อนาคตในวันข้างหน้าเรายังไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นยังไง มันอยู่ที่เราว่าเราจะสู้ต่อไปหรือเปล่า เราจะเป็นศิลปินที่ดีได้ มันก็อยู่ที่เรานะ

พั้นช์และกลุ่มเพื่อนสนทนากันได้ไม่นาน พนักงานร้านก็เดินมาที่โต๊ะ พร้อมถือปากกาและกระดาษจด เพื่อที่จะจดรายการอาหารที่ลูกค้าสั่ง
ป๊อบ: พี่ครับ ผมเอาสปาเก็ตตี้หอยลายที่นึง (ป๊อบรีบสั่งอาหาร เมื่อเห็นพนักงานเดินมาที่โต๊ะ)
โรส: เฮ้ย ป๊อบ เว่อร์ไปป่ะ นี่มันร้านอาหารริมถนนนะ จะมีสปาเก็ตตี้หอยลายได้ยังไง ตลกแล้วแกน่ะ
ป๊อบ: พี่ครับ งั้นผมเอาคะน้าหมูกรอบครับ แล้วแกล่ะโรสจะเอาอะไร (สั่งอาหารเสร็จแล้ว หันไปคุยกับโรส)
โรส: โรสขอราดหน้าทะเลที่นึงค่ะพี่
ป๊อบ: แหม พูดเพราะกับเขาเป็นด้วยเหรอ (คำพูดของป๊อบทำให้อาร์มและพั้นช์อดยิ้มไม่ได้)
โรส: ฉันน่ะ เป็นผู้หญิงนะ จะให้ฉันพูดขวานผ่าซากเหมือนแกหรือไง (พูดพร้อมทำหน้าเคืองใส่ป๊อบ)
อาร์ม: ฉันว่า พวกแกเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ไม่อายเขาบ้างเหรอ ฉันอายเขานะ ขอโทษนะครับพี่ (อาร์มขอโทษพนักงานแทนเพื่อนทั้ง 2 คน) พี่ครับผมขอข้าวผัดหมูที่นึงครับ แล้วเธอล่ะ พั้นช์
พั้นช์: ข้าวผัดหมูก็ได้จ๊ะ เราทานได้ทั้งนั้นแหละ
หลังจากที่ทั้ง 4 คน สั่งอาหารเสร็จแล้ว ก็นั่งคุยกันต่อตามประสาเพื่อน และไม่นานอาหารก็มาถึงที่โต๊ะ เด็กๆทั้ง 4 คน ก็รับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยเพราะความหิว และในช่วงบ่าย ทั้ง 4 คนจะต้องไปเข้าคอร์สต่อ ดังนั้นทุกคนจึงรับประทานอาหารกันจนอิ่ม เพราะทุกคนต่างก็ถือคติที่ว่า "กองทัพต้องเดินด้วยท้อง"

รับประทานอาหารเที่ยงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้ง 4 คนก็รีบเดินตรงมาที่ตึกของบริษัท เพื่อที่จะมาเข้าคอร์สต่อไปในช่วงบ่ายให้ตรงตามเวลาที่นัดหมายในตารางเรียน เมื่อมาถึงเด็กทุกๆคน ต่างก็มานั่งกันอย่างพร้อมเพรียงกันในห้อง เพื่อรอคุณครูที่จะมาอบรมทางด้านบุคลิกภาพ สักครู่ครูตุ่นก็เดินเข้ามาในห้อง ท่าทางของครูตุ่นทำให้โรสอดหัวเราะไม่ได้ เพราะครูตุ่นมีรูปร่างและท่าทางที่คล้ายกับผู้หญิง พั้นช์จึงหันมาพูดกับโรส เมื่อเห็นโรสแอบหัวเราะครูตุ่น
พั้นช์: เธอหัวเราะอะไรอยู่เหรอ ท่าทางจะตลกมากนะเนี่ย (พูดพร้อมสะกิดโรสที่นั่งอยู่ข้างๆ)
โรส: หัวเราะครูไง ฮะฮ่า (พูดพร้อมกับแสดงอาการหัวเราะ)
พั้นช์: อย่าทำอย่างนั้นซี ไม่ดีนะ (พั้นช์พูดตักเตือน)
โรส: จะไม่ให้เราหัวเราะได้ไง ก็ดูซิ ท่าทางของแกตลกชะมัด
พั้นช์: เราว่าฟังครูดีกว่า เดี๋ยวครูก็ดุเอาหรอก
โรส: ก็ได้จ๊ะ (คำพูดของพั้นช์ทำให้โรสยอมแต่โดยดี)

ในคาบนี้ครูตุ่นได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องของบุคลิกภาพกับนักเรียนทุกๆคน แต่ครูตุ่นบอกว่า คาบนี้เราจะยังไม่เริ่มเรียนกันก่อน แต่ครูตุ่นจะอธิบายว่า ในคาบต่อไป นักเรียนทุกคนจะต้องเรียนอะไรกันบ้าง
ครูตุ่น: คาบนี้นะครับ เราจะยังไม่เรียนกันก่อน เพราะครูจะให้ทุกคนไปเตรียมความพร้อมกันมาก่อน
โรส: คาบนี้ขี้เกียจสอนล่ะซีไม่ว่า (โรสหันมาพูดกับพั้นช์ เมื่อได้ยินครูตุ่นพูดเช่นนั้น)
พั้นช์: ไม่หรอกนะ ครูคงอยากให้เราเตรียมร่างกายให้เต็มที่มากกว่า (พูดกับโรสแล้วยิ้ม)
ครูตุ่น: คาบหน้า เราจะเรียนกันในเรื่องของการเดินนะครับ ว่าเดินยังไงให้ดูสง่าผ่าเผย แล้วคาบหน้าเจอกันครับ

ครูตุ่นพูดเสร็จแล้วก็รีบเดินออกจากห้อง คาบต่อไปจะเป็นคาบสอนเต้นของครูออย นักเรียนทุกคนนั่งรอครูออยไม่นาน ครูออยก็เดินเข้ามาในห้อง ท่าทางของครูออยดูทะมัดทะแมง ซึ่งดูแล้วคงมีประสบการณ์ทางด้านการเต้นมาหลายปี
ครูออย: ครูชื่อครูออย เป็นครูสอนเต้นของที่นี่ค่ะ (ครูออยพูดแนะนำตัว เมื่อเข้ามาในห้อง)
โรส: โอ้โห ครูคนนี้สวยจัง แถมน่ารักอีกต่างหาก (โรสหันมาพูดกับพั้นช์อีก)
พั้นช์: ใช่ สวยและน่ารักมากๆเลยนะ (พั้นช์พูดสนับสนุนความคิดของโรส)
โรส: เธอคอยดูนะ พั้นช์ เราจะตั้งใจเรียนของครูออยให้เต็มที่เลย (พูดพร้อมยกกำปั้นแสดงความมั่นใจ)
พั้นช์: จ๊ะ เราจะคอยดูนะ ว่าเธอจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า
โรส: แน่อยู่แล้วหละ

ครูออยแนะนำตัวเสร็จแล้ว ก็ได้พูดเกี่ยวกับการเต้นท่าต่างๆ ซึ่งครูออยบอกว่า ท่าเต้นทุกๆท่าที่กล่าวมานี้ นักเรียนทุกๆคนจะได้เรียนทั้งหมดจนจบคอร์ส ต่างทำให้นักเรียนทุกๆคน เกิดอาการตื่นเต้นกันอย่างมาก
ครูออย: วันนี้ก็เป็นวันแรกที่เราได้เจอกัน ครูรู้สึกยินดีมากค่ะ ที่ได้มาสอนเต้นให้กับพวกเราทุกๆคน ท่าเต้นที่ครูจะสอนก็จะมี ชะชะช่า บีกิน ดิสโก้ ซึ่งเราจะเริ่มเรียนกันในวันพรุ่งนี้ (นักเรียนทุกคนต่างพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น จนครูออยต้องตักเตือนทุกๆคน ให้หยุดคุยกันก่อน)
ครูออย: นักเรียนค่ะ ฟังครูก่อนนะค่ะ ไม่ต้องตื่นเต้นกันมาก รับรองพรุ่งนี้จะได้เรียนกันอย่างแน่นอนค่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ แล้วเจอกันค่ะ

หลังจากที่ครูออยเดินออกจากห้อง ก็หมดเวลาของคอร์สเรียนพอดี นักเรียนทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน พั้นช์และเพื่อนๆต่างก็เดินออกมารอรถเพื่อที่จะกลับบ้าน ป๊อบ อาร์มและโรส ขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านด้วยกัน ส่วนพั้นช์ก็ขึ้นรถเมล์กลับบ้านตามเดิมเหมือนปกติ ก่อนที่ป๊อบ อาร์มและโรสจะขึ้นรถ ก็ได้อำลาพั้นช์ด้วยการโบกมือให้ พั้นช์ก็โบกมือให้เช่นกัน พั้นช์ยืนรอรถอยู่ครู่หนึ่ง รถก็มาถึงและจอดตรงหน้า พั้นช์ก้าวขาขึ้นไปนั่งบนรถเมล์พร้อมที่จะมุ่งหน้ากลับบ้าน ความรู้สึกของพั้นช์ในวันนี้ รู้สึกว่า เป็นวันที่มีความสุขที่สุด เพราะเป็นวันที่หล่อนได้พบกับเพื่อนๆที่น่ารัก อย่างป๊อบ อาร์มและโรส และอย่างน้อยหล่อนก็ถือว่าตัวเองได้ก้าวมาถึงจุดๆหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต