Your'DESTINYs (Kwan&Sprite)
ความสัมพันธ์ของคนสองคนที่ทำท่าจะไม่มีหวนกลับ แต่แล้วดันมีอีกคนกลับมาทำให้ความสัมพันธ์นั้นกลับมายุ่งเหยิงอีกครั้ง !!! จะเกิดอะไรขึ้นกับคนทั้งสอง ความสัมพันธ์นี้จะจบลงอย่างไร โปรดติดตาม >>> Your'DESTINYs (Kwan&Sprite)
ผู้เข้าชมรวม
1,397
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
...Your'DESTINYs (Kwan&Sprite)...
Accidentally or intentionally, anyway I can not understand it..
...บังเอิญหรือจงใจกันแน่ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ..
INTRO .
ณ โรงเรียนนาดาวบางกอก
วันเปิดภาคเรียน 08.30 น.
ห้องมัธยมศึกษาปีที่ 5/1
แซดๆๆๆๆ
“เฮ้ยๆ เงียบหน่อยๆ ครูมาแล้วเว้ย” เสียงหนึ่งในนักเรียนในห้อง ม.5/1 ร้องเตือนเพื่อนร่วมห้องที่ยังส่งเสียงดังอยู่ อาจเป็นเพราะพวกเขาทุกคนไม่ได้เจอกันนาน ก็รีบแยกย้ายกันไปนั่งที่ของตัวเองให้เรียบร้อย
“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” สิ้นเสียงจากคนเป็นหัวหน้าห้อง อย่าง “ครองขวัญ” อาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ก็กล่าว
“อ่ะ สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน ขอต้อนรับนักเรียนทุกคนเข้าสู่ปีการศึกษาใหม่นะคะ” หลังจากที่คุณครูคนใหม่ได้กล่าวแนะนำตัวเอง ซึ่งก็ไม่ได้เป็นที่สนใจของนักเรียนเท่าไหร่ เพราะนักเรียนทุกคนต่างก็รู้จักมักจี่กับคุณครูท่านนี้มาบ้างแล้ว จนกระทั่งถึงประโยคหนึ่งซึ่งทำเอาเรียกเสียงเซ็งแซ่จากนักเรียนได้พอสมควรเลยล่ะ
“… เอาล่ะ วันนี้ครูก็จะมีเรื่องมาประชาสัมพันธ์ให้นักเรียนทุกคนได้ทราบโดยทั่วกันละกันนะ คือห้องของเราจะมีสมาชิกใหม่เพิ่มมาหนึ่งคนล่ะนะ..” นั่นไง... นักเรียนในห้องเริ่มหันไปซุบซิบกันกับเพื่อนข้างๆ “หนูจ้ะ เข้ามาสิจ้ะ.....”
สิ้นเสียงครูประจำชั้นคนเดิม ก็ปรากฏร่างของเด็กสาวหน้าตาสะสวย ผมสีน้ำตาลเข้มของเธอที่ถูกมัดรวบขึ้นไปออกแนวแฟชั่นหน่อยๆรับกันกับใบหน้าเรียวรูปใข่ทำเอาเด็กผู้ชายในห้องต่างพากันอ้าปากค้างมองตากันปริบๆ รวมถึงดวงตาสีน้ำตาลนั่นที่ใครมองก็ต่างเหมือนถูกสะกด และริมฝีปากบางสีชมพูที่น่าสัมผัสก็ยกขึ้นนิดหน่อยเหมือนเป็นการยิ้มทักทายทุกคนในห้องนี้ แต่เหมือนเธอจะประสงค์ให้กับ “คนๆนั้น” เพียงคนเดียวอย่างกับตั้งใจมาก่อนแล้ว ซึ่งก็ได้ผลทีเดียวเลยล่ะในเมื่อคนๆนั้นมองเธอตาไม่กระพริบอย่างกับจะมองให้ทะลุกันไปข้าง จนในที่สุดเธอก็กล่าวแนะนำตัวเอง
“ สวัสดีนะทุกคน เราชื่อสุภัสสรานะ เรียกเราว่าสไปร์ทก็ได้ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยล่ะ J ”
วี้ดวิ่วๆ พูดเสร็จก็ตามมาด้วยเสียงเป่าปากของพวกผู้ชายในห้อง และเสียงซุบซิบนินทากันของผู้หญิงในห้อง คงมีคนๆเดียวเท่านั้นแหละที่ยังคงนั่งทำสีหน้าเรียบนิ่ง แต่ภายใต้ดวงตาสีดำสนิทนั่นคงว้าวุ่นไม่มากก็น้อย แน่สิ ยัยนั่นคงประหลาดใจไม่เบาเลยละ
“ นี่ขวัญๆ แกดูเด็กใหม่คนนี้ดิ ฉันว่าชีไม่ธรรมดาแน่เลยล่ะ!!!” เสียงของอ้อยใจพูดแสดงความคิดเห็นเพื่อขอความเห็นจากเพื่อนร่วมกลุ่มที่นั่งอยู่ด้านหน้า แต่ดูจากลักษณะแล้วเธอจะไม่ได้สนใจคำพูดนั่นเลย มัวแต่นั่งเงียบ ดูแปลกไปกว่าทุกที ส่งผลให้เธอต้องส่งเสียงเรียกอีกครั้ง
“ นี่ขวัญๆ ขวัญๆๆๆ คุณของขวัญญญญญญญ~~~”
“ ห้ะ! เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะอ้อยใจ?”
“ ไม่มีอะไรหรอก แต่ฉันว่าแกแปลกๆอยู่นะ เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า??”
“ อะเอ่ออ.... ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เหม่อคิดอะไรอยู่น่ะ โทดทีที่ทำให้เป็นห่วง” สิ้นเสียงจากครองขวัญหรือที่เพื่อนๆเรียกเธอว่า “ของขวัญ” ครูคนเดิมก็พูดขึ้น
“ งั้นเดียวเธอไปนั่งข้างๆครองขวัญแล้วกันนะ อ่ะครองขวัญครูฝากดูแลเพื่อนด้วยล่ะ” พูดจบคุณครูก็ผายมือไปยังเจ้าของชื่อนั่นที่ทำหน้าไม่ยินดียินร้ายกับ “เพื่อนไหม่?” คนนี้ แต่ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อคุณครูออกปากสั่งซะขนาดนั้น จะให้เธอปฏิเสธไปได้ยังไงล่ะ เฮอะเอาไงเอากัน! เมื่อเสียงในความคิดของคนถูกออกคำสั่งประมวลผลเรียบร้อยก็ออกปากรับคำคุณครูด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
.
.
.
.
.
“ ได้ค่ะ....” รับคำเสร็จ เพื่อนร่วมห้อง เอ้ะ! ไม่ใช่สิ จะเรียกว่าเพื่อนร่วมโต๊ะก็ว่าได้ ก็เดินตรงมาหมายจะมานั่งลงตรงที่เก้าอี้ข้างคนๆนั้นที่ยังว่างอยู่ ทำเอาคนที่ไม่เคยมีอาการประหม่า ไม่มั่นใจในตัวเองเกิดอาการเกร็งเล็กน้อย ไม่กล้าสบตากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่ตอนนี้ได้มานั่งข้างๆเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.....
.
.
.
.
.
……….ความเงียบได้ก่อตัวขึ้น ในเมื่อคนทั้งสองยังไม่แม่ต่จะปริปากทักทายกันแม้แต่คำเดียว ภาพของเหตุการณ์เมื่อ 2 ปีที่แล้วผุดขึ้นมายังกับม้วนวิดีโอที่ถูกฉายซ้ำ ซึ่งเหตุการณ์นั้นก็เป็ชนวนทำให้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแปรเปลี่ยนไปหมด ความรู้สึกในตอนนี้คืออะไร? ซึ่งก็ไม่มีใครตอบได้ จนกระทั่ง...
หมับ!!!
ครองขวัญรู้สึกถึงสัมผัสที่หัวไหล่ ที่คิดว่าอ้อยใจหรือเพื่อนที่อยู่ข้างหลังเป็นคนสะกิด จึงได้หันหน้ากลับไปมอง แต่ยังไม่ทันที่ศีรษะของเธอจะหันกลับไป 180 องศา ก็ต้องสะดุดมองคนข้างกายเสียแทน ซ้ำคนข้างกายยังส่งเสียงที่เธอไม่ได้คิดว่าจะออกมาจากปากของคนข้าง ทำเอาเธอนั่งมองตัวแข็งทื่อ.
.
.
.
ครองขวัญนั่งมองคนตรงหน้า ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อย เปล่งคำพูดประโยคสั้นๆ ที่ทำเอาคนฟังถึงกับนิ่งค้างนานไปหลายวิ
" อืมมมมมม.. ยังไงก็ได้นั่งด้วยกันแล้ววว...
.
.
.
.
.
.
........ฝากเนื้อฝากตัวด้วยแล้วกันนะ.. เพื่อนขวัญ "
สไปร์ท : สุภัสสรา
ของขวัญ : ครองขวัญ
To be continued....
วันนี้ไรท์แวะเอา Intro มาแปะไว้ก่อนเน้อ เดี๋ยวสักต้นเดือนหน้าจะเอา phenomenon 1 (เป็นชื่อของแต่ละ episode น่ะ) ลงเน้ออออ อ่านแล้วคอมเม้นต์ติชมกันได้น้าาา จะได้เอาไปปรับปุรง สปอยของแต่ละตอนติดตามได้ตามนี้เลย.
Twitter : @JUST_onceEnough
Facebook : Lee Mindmint
IG : BACK_CHILD
ผลงานอื่นๆ ของ MIND_msr ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MIND_msr
ความคิดเห็น