::BJ Fever 2011:: The prince world only know

ข้อมูลเบื้องต้น

  
สุดจะบรรยาย...//ทรุด



//ขอเวลาทำใจกับฝีมือตัวเองทั้งชาติ//


สุขสันต์วันเิกิด พี่เเอ้สุดสวยค่า!!!!!!!!




อันว่าซูนั้นก็ได้เข้าร่วมBJ Feverอีกครั้ง 
//เเละมั่วเหมือนเดิมOTZ//
สนุกไม่สนุกอย่างไร เเต่ก็เขียนด้วยใจนะคะ ชิชะอะอิ๊ว~
//โดนดีดกลับดาว//

ขอให้สนุกค่ะ!!!!!!!!




ขอขอบคุณ ธีมสวยๆ

++ ++

เนื้อเรื่อง

 BJ Fever 2011

The prince world only know!!!!

ปราสาทวาเรีย เวลาตีสามสามสิบสามนาที

“อืม...”

“อา...”

“อู้ว...”

“อ้า...”

“เอ้อ...”

“อ้อ...”

“อร๊าง...”

“แอร๊...”

“อ้อแอ้...”

ปัง!!!!

ก่อนที่พี่แอ้จะอยากตบหัวอินังซูไปมากกว่านี้ บอสคนดีที่สุดในสามโลกเลยทำลายการบรรเลงเพลงเสียงตัว ออ ตามลำดับคีย์โดเรมีฟาซอลลาทีโดยฝ่าพระบาทอันงดงามฟาดเปรี้ยงลงบนหัวอันแสนจะสวยงามของฉลามศรีจนเจ้าตัวดิ้นพล่านเป็นปลาซาร์ดีนขาดซอส อีกหลายๆหน่อจึงออกจากภวังค์แห่งความบ้ากลับมาทำหน้าเครียดดั่งอึไม่ออกมาสามชาติอีกครั้ง...

ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมจึงเครียดนั้น...โคนันให้คำตอบคุณได้

**ผัวะ!!**

“ปีนี้...เราจะจัดงานวันเกิดให้กับคุณแอ้ยังไงดีล่ะฮระ”

ใช่แล้วค่ะ ถูกต้องตามที่สุดสวยสะดิ้งไส้ติ่งแตกประจำวาเรียบอก พวกเขากำลังคิดไม่ตกเรื่องการจัดงานวันเกิดให้ไรท์เตอร์สุดสวยสวาทขาดใจยังไงดี จะจัดแบบรอบที่แล้วก็กลัวว่ามันจะจำเจซ้ำซากหน้าเบื่อ อยากจะได้อะไรที่มันแนวๆไม่น่าเบื่อจนลิงหลับอ่ะ!!

“ชิชิชิ เอางานวันเกิดแบบเซอร์ไววัลเอาชีวิตรอดจากมีดเจ้าชายดีไหม”

“โรคจิตป่ะรุ่นพี่ เจมี่ว่าเอาชีวิตรอดจากเฮียดีกว่า เร้าใจดี”

“บ้าทั้งคู่เลยฮับ มีว่าดักตีหัวหนุ่มหล่อๆแล้วเอาไปบรรณาการเข้าท่ากว่าเยอะ”

แล้วดูความคิดของแต่ละตัว คนสวยอยากตาย...

“ถ้าพวกแกยังเอาแต่ปัญญานิ่มไม่เลิกมันจะได้เรื่องมั้ยวะ ไอ้พวกสวะ”

“นั่นสิ แต่แกก็โคตรมีประโยชน์ว่ะไอ้คุณบอส เอาเท้ามาวางบนหัวตูหาเห็บหมีควายเรอะ!!!”

“หัวแกมันสบายเหมาะรองฝ่าเท้าดีว่ะ-_-“

“ไอ้...อุ๊ก!!!”ไม่ทันที่Sheจะได้ปล่อยให้น้องโฮ่งน้อยออกมาเริงร่า รองเท้าแตะสีเหลืองอ๋อยลายเทเลทับบี้ก็ทะยานเวหาไซด์โค้งสไลด์เข้าไปอุดปากอย่างสวยงาม!!

“อ...อะอะอัวไอ๋อันอาอองอีนอันอาอ๊ะ!!!!(สวะตัวไหนมันปารองตีนมันมาวะ!!!)”

“ตัวนี้เด้อค่ะเด้อ!!!!”

เสียงตอบอันแสนเสนาะเพราะพริ้งดุจเอาอุคุเลเล่มาบรรเลงร่วมกับฉาบลิงกังดังขึ้นพร้อมกับเรือนร่างอันอธิบายออกมาเป็นภาษาคนไม่ได้กระโดดตีลังกาสิบแปดล้านตลบลงมาจากคานด้วยท่วงท่าอันสวยงามเกินจะทน สาว(เหลือ)น้อยเจ้าของใบหน้าน่าลัก(เอาไปหมกส้วม)ผู้นี้ คือ!!!

“อันข้อยมีนามอันแสนไพเราะว่าซูเด้อค่ะเด้อ!!! ได้รับมอบหมายภารกิจมาทอล์คทูวาเรียเรื่องงานแฮปปี้เบิร์ธเดย์ซิสเตอร์แอ้สุดน่าฮักของไอเด้อค่ะเด้อ! ดูสูอันเดอร์แสต๊น?”

เอาซักภาษาสิวะ...

เหล่าวาเรียมองหน้าผู้มาใหม่ด้วยสายตาขยาดปนแขยงทแยงมุมด้วยความยี้ กระนั้นคุณเธอก็หาได้สะทกสะท้านไม่เพราะหนังหน้าฉาบด้วยปูนเสริมเหล็ก พูดต่อไปเรื่อยๆ

“ถ้าพวกยูสิเข้าใจข้อยกันเอเวรี่บอดี้แล้ว ข้อยมีแบบแผนในการจัดปาร์ตี้มาพรีเซนต์เพื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน สูสิจะฟังเฮาหรือไม่?”

ถ้าเอ็งหยุดพูดสามภาษาในประโยคเดียวอาจจะฟังว่ะ...

คิดแย้งในใจ แต่ก็ยอมพยักหน้าตกลงฟังกันหูผึ่งเมื่อเจ้าตัวบอกว่าจะช่วย บางทีคนสติไม่เต็มสลึงอาจจะช่วยพวกเขาได้!!!!

“โอเคบ่ อิฟตกลงข้อยจะเว้าสโลว์ๆซัดๆ ตั้งใจริสเทนกันด้วย!”

และนั่น...ทำให้พวกเขาเข็ดไปจนตาย กับสุภาษิตที่ว่า

อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคนหน้าตา(ไม่)ดี นะเออ...

            ตอนนี้ ร้านขายเสื้อผ้าบุรุษและสตรีอันดับหนึ่งกำลังเผชิญปัญหาหนัก เนื่องจากมีมีลูกค้ากล้าเยื้องกรายเข้ามาแม้แต่ขนหน้าแข้งแตะประตู เพราะได้สัมผัสถึงรังสีอำมหิตปานจะฆ่าคนได้หมดโลกแผ่ออกมาจากกลุ่มสี่หนุ่มหนึ่งสาวกลุ่มหนึ่งที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร

“ยัยซูชิสวะนั่น...เจอกันอีกทีตูจะเชือดมันไปทำอาหารฉลาม!!!”

“มีก็อยากจะบ้าตายเหมือนกันและครับ...”

“เจมี่ก็อยากบ้าตาย ยิ่งต้องมาฟังรุ่นพี่เบลหัวเราะชิชิชิแบบนี้แล้ว มีใครจะว่าไหมถ้าเจมี่อยากกรี๊ด”

“ชิชิชิ กรี๊ดสิ เจ้าชายจะได้ปิดปาก”

ดวงตาสีอำพันถลึงมองร่างสูงข้างๆอย่างเอาเรื่อง แต่ก็หาได้ทำให้คนมองกลัวไม่เมื่อดวงหน้านวลนั้นขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขิน ออร่าสีชมพูเริ่มเปล่งปลั่งขึ้นมาจนสควอโล่เตะตูดฟรานกระเด็นข้ามแผงเสื้อแล้วกระโดดตามไป(เดินไปดีๆไม่ได้?)เพื่อหนีจากตำแหน่งกขค. นั่นยิ่งทำให้เบลกระหยิ่มยิ้มย่อง

“ไม่มีคนมองแล้ว มาให้เจ้าชายปิดปากซะดีๆ”

“ใครจะยอม”เสื้อเชิ้ตสีดำถูกยกขึ้นมากันปากเจ้าชายโรคจิตจอมหื่น”รีบๆเลือกซะ เราต้องไปต่ออีกหลายร้านนะ”

เอ็ดเสร็จสาวเจ้าก็ก้มหน้าก้มตาดูชุดสูทสำหรับออกงานเบื้องหน้าต่อ พลางพยักเพยิกให้เบลเลือกทางฝั่งตัวเองบ้าง นั่นทำให้ชายหนุ่มหน้าย่นไปถนัดใจเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ...แผงชุดราตรีฟูฟ่อง

ใช่ค่ะ ไม่ได้พิมพ์สลับที่แม้แต่น้อย...จะย้ำๆเน้นๆกันอีกที...

เจมี่ กำลังเลือกชุดสูท ส่วนเบลกำลังเลือกชุดราตรี

และถ้ามองไปอีกฟาก จะเห็นฉลามกับกบกำลังเลือกชุดสลับเพศของตัวเองอยู่เช่นกัน...

คงพอเดากันได้แล้วสินะว่างานเลี้ยงคราวนี้เป็นธีมอะไร...มันคือธีมสลับเพศวิปริต!!!!(คำหลังแซนซัสเป็นคนเติม)

            โดยคำสั่งคือคนวงในทั้งหมดต้องใส่แต่งตัวเป็นเพศตรงข้ามกับตัวเอง สำหรับผู้หญิงอย่างเจมี่อาจจะดีหน่อยตรงทีผู้หญิงแต่งเป็นผู้ชายมันไม่ค่อยอุบาทว์ แต่มันยากตรงต้องทำทีเป็นอี๋อ๋อกับเหล่าคุณหนูคุณนายในงานเพื่อความแนบเนียนนี่สิ! มันไม่ง่ายเลยสำหรับคนที่เป็นหญิงแท้วูแมนเต็มร้อย แถมยังต้องคอยระวังมีดจากใครบางคนหากแสดงเนียนเกินไปอีกต่างหาก แล้วผู้หญิงยังคิดหนักถึงขนาดนี้ ผู้ชายแมนทั้งแท่งไม่ต้องพูดถึง แค่ใส่ชุดยังอุบาทว์จิตทุเรศใจขนาดหนัก ถ้าต้องคอยพูดจาจีบปากจีบคอให้สมหญิงนี่ไม่ต้องแขวนคอตายใต้ต้นผักชีไปเลยเรอะ!!!!

            ตอนบอสสุดโหดโฉดเถื่อนรู้ว่าต้องทำแบบนี้ พี่แกก็ระเบิดอารมณ์ขั้นสูงสุดจนพวกวาเรียทั้งหมดเกือบต้องย้ายปราสาทหาที่อยู่ใหม่กันยกหน่วย โชคช่วยที่ทุกคนพร้อมกันประสาทฝ่าทีนถีบสควอโล่เข้าไปห้าม และผลที่ได้ก็คือบอสระบายอารมณ์ลงที่พี่แกคนเดียว ถือเป็นผลลัพธ์ที่น่าพอใจอย่างรุนแรงถ้าเทียบกับต้องอพยพยกฟลอเรนซ์อ่ะนะ...

            และหลังจากที่บอสสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เจมี่เลยขอพี่ชายออกมาหาชุดกันเนื่องจากไม่มีชุดออกงาน เบลเลยตามออกมาด้วย ฟรานซึ่งกลัวว่าจะมีข่าวแจ้งมาว่ามีไอ้หนุ่มโรคจิตลวนลามสาวน้อยกลางร้านเลยสมทบเข้าอีกคน และปิดท้ายขบวนด้วยสควอโล่ที่ตอนแรกกะจะมักง่ายใส่ชุดแม่นางจีนของปีที่แล้วก็ถูกแซนซัสเตะตูดให้ออกมาหาชุดให้แทน ส่วนเจ๊ลุซสุดสวยก็มีชุดอยู่แล้ว เอ...หมดแล้วมั้ง ซูจำวาเรียได้หมดทุกคน!!(แล้วตูล่ะว๊อยยยยยย!!!<<??)

“พอดีตัวเลย...เจมี่เอาตัวนี้แหละ!!!”ระหว่างที่อิซูพล่ามความเป็นไป เจมี่ของเราก็ได้ชุดมาแล้ว เธอหมุนตัวไปมาหน้ากระจกพลางทาบชุดกับตัวแล้วหันไปร้องเรียกรุ่นพี่ซึ่งยังคงยืนเอ๋ออยู่หน้าแผงเสื้อ”รุ่นพี่ รีบๆเลือกเข้าสิ เค้าเสร็จกันหมดแล้วนะ”

ว่าพลางพยักเพยิกไปทางฟรานกับสควอโล่ที่ยืนจ่ายเงินอยู่อีกครา... พวกคุณท่านเค้าอับอายกันถึงขนาดใช้หมวกกบกับครีบฉลามบังหน้ากันเลยทีเดียว

“ชิชิชิ เธอมาช่วยเจ้าชายเลือกสิ เจ้าชายเลือกไม่เป็น”

“หยิบๆมาเถอะน่า”

“ไม่เอา เจ้าชายต้องดูดี เลือกสั่วๆไม่ได้หรอก”

หญิงสาวมองไปทางเจ้าของรอยยิ้มสุดจะโรคจิตพลางถอนหายใจอย่างปลงตก ก่อนจะเดินเข้าไปยืนเลือกชุดให้ตามคำออดอ้อนระคนกวนบาทา ทว่ายังไม่ทันที่จะได้พินิจพิจารณาอะไร มือใหญ่ก็คว้าเข้าชุดนึงแล้วใช้จังหวะที่เธอกำลังเผลอคว้าข้อมือบางแล้วลากไปทางห้องลองชุด ดันกันเข้าไปข้างใน ปิดประตูลงกลอน เสร็จเจ้าชายล่ะ!!!! งานนี้มีการติดป้ายเรท ฉ ที่ร้านแน่ๆ อุ๊บส์!!!!(พี่แอ้ฟาด)

“ทำอะไรของรุ่นพี่เนี่ย”

“เจ้าชายอยากลองชุด”

“แล้วหยิบมาส่งๆแบบนี้จะใส่ได้เหรอ”

“ชิชิชิ ได้สิ เพราะเจ้าชายเป็นเจ้าชาย”คำพูดสุดแสนจะเป็นเอกลักษณ์แต่เวลาถูกตอกกลับมาด้วยคำพูดนี้ทีไรมันต้องเถียงไม่ออกทุกที ได้แต่ทำหน้าเหม็นเบื่อก่อนจะตั้งสติไม่ให้ทึ้งหัวร่างสูงเล่นด้วยความแค้นแล้วถามเสียงหงิก”แล้วลากเจมี่เข้ามาทำไม”

“มาดูเจ้าชายเปลี่ยนเสื้อมั้ง?”

“ไม่เอาอ่ะ”

“เริ่มเลยละกัน”

“รุ่นพี่!!!”เสียงหวานอุทานดังลั่นเมื่อเบลทำท่าจะรูดซิปกางเกงแบบไม่พูดพล่ามทำสากกะเบือ สองมือปิดหน้าเป็นพัลวันพร้อมกับตัวพลิกหันหลังโดยอัตโนมัติ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่างเลื้อยเป็นงูมาพันเกี่ยวเธอไว้ เท่านั้นแหละถึงได้รู้ว่าเสียรู้คนโรคจิตคนนี้เสียแล้ว!!!!”อย่าเล่นแบบนี้นะ เจมี่ไม่ชอบ”

“แต่เจ้าชายชอบนี่นา...”เสียงที่แกล้งกดต่ำกระซิบแผ่วเบาข้างหูจนคนในอ้อมกอดสะดุ้ง ริมฝีปากเล็กเม้มแน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองปล่อยอารมณ์ไปมากเกินความจำเป็น

ห้องลองชุดนะโว้ยค่ะ!! ไม่ใช่ม่านรูด!!!

“รุ่นพี่ อยากเล่นอะไรกลับไปเล่นที่ห้องสิ ที่นี่ขอเถอะ”เธอพยายามผ่อนหนักให้เป็นเบา และดูท่าเจ้าของริมฝีปากร้อนที่กำลังไล้ไปมาอยู่ที่ซอกคอจะพอใจกับข้อเสนอนี้ ใบหน้าหล่อเหลาละออกจากผิวขาวเนียนอย่างเสียดายก่อนจะพูดน้ำเสียงสดใสอย่างมีความหวัง

“จริงเหรอ ที่ห้องได้จริงเหรอ”

“จริงสิ เห็นเจมี่ชอบพูดโกหกเหรอ”

“อืม โกหกมากเลย ที่ชอบพูดว่าไม่ชอบเจ้าชายเนี่ย”

“แต่คราวนี้พูดจริงแล้ว...นะ?”พูดพลางหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับร่างสูง นิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปากอมชมพูนั่นแผ่วเบาพร้อมแย้มยิ้มหวาน เล่นเอาเจ้าชายสติเตลิดเปิดเปิง อยากทำเป็นลืมเรื่องที่พูดกันไว้แล้วคว้าเรือนร่างน่ากอดนั่นไว้อีกครั้ง หากแต่เจมี่ใช้จังหวะที่เขากำลังเคลิ้มปลดกลอนเผ่นแน่บออกไปแล้วทิ้งให้เขาอยู่กับชุดราตรีฟูฟ่องของตัวเองเป็นเวลาเนิ่นนานจนกระทั่งสควอโล่มาจิกหัวเขาออกไปนั่นแหละ...

ทางฝ่ายเจมี่ เธอยืนภาวนาขอให้แซนซัสยอมให้เธอนอนในห้องด้วยซักคืนสองคืนจนกว่าเจ้าชายตัณหากลับนี่จะลืมคำที่เธอพูดเพื่อเอาตัวรอด...สาธุ!!!

...

...

...

วันเวลาผ่านไป ไวเหมือนอ่านวาย

            เมื่อเข็มนาฬิกาบอกเวลาหกโมงตรง ก็ได้เวลาปล่อยแขกเหรื่อเครือญาติเดินเข้ามาในงานเลี้ยงวันเกิดของไรท์เตอร์สุดสวยที่รอบนี้บรรยากาศต่างจากเมื่อปีที่แล้วลิบลับ  จากที่เคยจัดที่สวนด้านหน้าปราสาทก็เปลี่ยนมาจัดภายในห้องจัดเลี้ยงกลางน้ำที่บอสสุดหล่อแมนแฮนซั่มล่ำบึ้กอึดซึลงทุนมากำกับการตกแต่งเองกับมือ  ซึ่งนั่นทำให้ห้องที่อดีตเคยถูกปล่อยร้างเปลี่ยนสภาพเป็นห้องโถงโอ่อ่าอลังการประดับประดาด้วยดอกไม้นานาชนิดส่งกลิ่นหอมยวนใจสลับกับกลิ่นป่าไม้รอบๆทะเลสาบใสยามค่ำคืน เสียงหรีดเรไรดังคลอเคล้าไปกับเสียงเพลงคลาสสิกเบาๆเข้ากันอย่างน่าประหลาด ที่นั่งจัดเป็นโต๊ะยาวเรียงรายรอบห้องเป็นสี่เหลี่ยม มีเก้าอี้ทั้งสองฟาก ตรงกลางโถงเป็นที่จัดวางอาหารแบบบุฟเฟ่ต์นานาชาติ ส่วนที่เหลือเป็นพื้นที่ว่างๆให้ยืนสังสรรค์ นอกจากพื้นที่ภายในแล้วใครอยากสัมผัสกับธรรมชาติก็สามารถออกไปรับลมที่ระเบียงข้างนอกได้

“สวัสดีค่ะ อุ๊ย...หนูแม่นางจีนเมื่อคราวนั้น มารับงานอีกหรือจ๊ะ เอ๊ะ แล้วนั่นสาวญี่ปุ่นคนนี้ใครเนี่ย เพื่อนหรือ”คำถามแสกหน้าของคุณนายไฮโซร่างท้วมเจ้าเก่าทำให้แม่นางจีนสควอลี่เจ้าเก่ากระตุกแขนร่างสูงข้างตัวไม่ให้ระเบิดเพลิงพิโรธออกมาแทบไม่ทัน ดวงตาสีอะควอมารีนสบกับดวงตาสีเลือดเป็นเชิงจะบอกว่า’ขอเถอะเฟ้ย อย่าก่อเรื่องเลย’ แต่กระนั้นใบหน้าที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางก็ยังไม่หายบูดเป็นตูดสมเสร็จ...จนกระทั่งคุณนายเดินผ่านเข้างานไปจึงได้ระบายอารมณ์โดยการกระชากผมคนข้างๆจนอีกฝ่ายโวยวายในระดับเสียงที่ได้ยินกันสองคน”อะไรวะ! ทีนี้เข้าใจความรู้สึกฉันเมื่อปีที่แล้วหรือยัง ไอ้คุณบอส!”

สควอโล่พูดพลางมองร่างสูงใหญ่ในชุดกิโมโนสีชมพูปิ๊ง ใบหน้าที่ดูยังไงก็ไม่มีทางแต่งหญิงเข้าก็ถูกโบ๊ะจนพอเข้าเค้าด้วยฝีมือลุซซูเรีย ใส่วิกผมยาวสีดำสนิทเข้าไปหน่อยนี่ก็พอรอด ดีที่บอสท่านไม่ชอบพูดอยู่แล้วเลยไม่ต้องหยอดมะนาวให้เสียงหวาน เหลือก็แค่ไม่ให้ระเบิดกลางงานก็เท่านั้น...

และงานนี้ ทำให้ฉลามน้อยต้องมาคอยยืนคุมสามีไม่ให้อาละวาดอยู่หน้างานนั่นแล...

            ตัดเข้าไปในงานบ้าง รอบนี้เหล่าบริกรชาววาเรียระดับลูกกระจ๊อกทั้งหลายก็ต้องรับกรรมตามเหล่าหัวหน้า ใส่ชุดเมดเจ็ดสีเดินเสิร์ฟกันว่อนงาน บางคนเข้าหน่อยก็ไม่อุบาทว์ ใครบึ้กๆหน้าชั่วๆก็รับกรรมถูกเพ่งมองไป แต่ก็ยังดีกว่าคนหน้าตาละม้ายคล้ายปลาจวดชนอุกกาบาตบางคนที่นอกจากจะแต่งไม่ขึ้นแล้ว ยังบังอาจไปทำสายตาโลมเลียหญิงสาวสวยๆจนถูกจับถ่วงน้ำไปแล้ว...ขอ(ไม่)ไว้อาลัยให้ท่าน...เอ่อ...ชื่ออะไรวะ ช่างเถอะ

เหลือบซ้าย...

แลขวา...

“แกทำลับๆล่อๆอะไรอยู่มุมเสาน่ะ ไม่ออกมายืนดีๆ”

เฮือก!!!

เสียงทักดังขึ้นจากข้างหลังทำให้หนุ่มน้อย(?)นายหนึ่งสะดุ้งเฮือก ก่อนจะค่อยๆคลายมือออกจากเสาหินอ่อนหันไปหาสาวน้อย(?)เจ้าของเรือนผมสีเขียวน้ำทะเลมัดรวบเป็นทรงทวินเทลเข้ากับชุดเดรสเกาะอก(ฟองน้ำ)สีเดียวกัน กระโปรงยาวเลยเข่ามานิดนึงบานออกมาเป็นระบายลูกคลื่นให้ลุคคุณหนูหน้าปลาตายจอมแก่นเสียนี่กระไร ยิ่งใส่รองเท้าบู๊ทส้นตึกสีขาวแล้ว...

ฟราน โคตรเข้าว่ะเพื่อน

“เพื่อนใครเนี่ย สวยจัง”

“เพื่อนใครเนี่ย หล่อลากเลือดจริ๊ง~”คำสวนกลับทำให้คนที่คิดจะแหย่เพื่อนหน้าง้ำ ดวงตาสีทองสวยช้อนมองเพื่อหนุ่มที่บัดนี้กลายเป็นเพื่อนสาวเหมือนอยากจะร้องไห้”ฟราน ช่วยฉันด้วย ฉันไม่อยากอยู่ในสภาพนี้ไปจนจบงานนะ”

“แกก็ออกจะดูดี อายทำไมวะ”ดวงตาสีเขียวอ่อนของคนชมมองพิจารณาเพื่อน(หนุ่ม)สาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมสีชมพูอ่อนตัดสั้นปล่อยลงมาตามปกติ เสื้อเชื้ตแขนยาวสีขาวปล่อยชายทับกางเกงขาสั้นกว่าเข่าสีกรมท่า เสริมให้ดูภูมิฐานขึ้นด้วยการใส่เสื้อสูททักซิโด้สีเดียวกับกางเกงเพียงแต่มีขอบและปกสีดำ ผูกโบยาวสีน้ำเงินแก่ขลิบทองเพิ่มไปที่คอเสื้อ ปิดท้ายด้วยรองเท้าบู๊ทส้นตึกเช่นเดียวกันหากแต่เป็นสีดำติดไอเท็มโบสีกรมเล็กๆ อ้อ ใส่ที่รัดหน้าอกไว้ด้วยเพื่อความปลอดภัย

เท่านี้...ก็พอจะพูดได้ว่าเป็นผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานคนหนึ่ง

“โธ่ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบทำอะไรที่ตรงข้ามกับตัวเอง แค่คิดว่าตัวเองต้องไปอี๋อ๋อกับผู้หญิงนี่ก็ขนลุกแล้ว”เจมี่พูดเสียงอ่อนพร้อมทำตาเหลือกประกอบ เรียกเสียงหัวเราะในลำคอจากสาวน้อยฟรานได้ยิ่งนัก

“งั้นแกก็ไปยุ่งกับสาวปลอมแทนสิ”

“อี๋ กับแกเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก”

 “ใครว่า...”ชายหนุ่มในลุคหญิงสาวพูดลากเสียงกวนก่อนจะพูดเจาะจงไปที่คนๆหนึ่ง ซึ่งทำให้คนฟังถึงกับอยากจะถอดบู๊ทออกมาสับหัวมันซักทีสองที”...’เจ้าหญิง’ของแกที่กำลังแต่งองค์ทรงเครื่องอยู่ต่างหาก”

...

ทางด้าน’เจ้าหญิง’ที่ถูกกล่าวถึง

“โอย! เสร็จซักที ลุซล่ะเป็นปลื้ม~”เสียงครางยานยาวเหยียดแบบสุดแสนจะดีใจหลายของกระเทยสาวแสนสวยในชุดบันนี่เกิร์ลยั่วสวาทสุดสยองหลังจากมือทั้งสองแพ็คเครื่องสำอางทั้งหมดที่หมดไปสองโหลจากการนั่งแปลงโฉมเจ้าชายหนุ่มสุดจิตให้กลายเป็น’เจ้าหญิงแสนน่ารัก’....ในสายตาคนอื่น

แต่สำหรับคนถูกแต่ง สภาพนี้มันน่าไปผูกคอตาย...มาก!!!!

 “ไงฮระเบล สวยถูกใจม้า~”

“...”

“โธ่ อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิ คืนเดียวเองน่า ทนๆไปก็ได้”

“เจ้าชายหงุดหงิดเรื่องอื่นมากกว่า”

“เจ้าหญิงสิ เอ้อ แล้วเจ้าหญิงของเจ๊หงุดหงิดเรื่องอะไรล่ะฮ้า?”

“ยัยนั่น...”

“ฮระ?”

“...ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าชาย!!!!!”

...

...

...

“ฮัดชิ่ว!!!!!”

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ จามลั่นเลย”

“ป เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฮ่ะๆ”เจมี่กดเสียงต่ำหัวร่อต่อกระซิกกับคุณหนูทั้งหลายที่ดูท่าจะเป็นห่วงเธอเสียเหลือเกิน มือบางยกขึ้นเป็นเชิงขอตัวก่อนจะปลีกตัวออกมายืนพิงเสา”เหมือนถูกนินทาแฮะ...”

ชิ้ง!!!

เฮือก!!!

เมฆาสาวที่ตอนนี้เป็นหนุ่มน้อยมีอันต้องสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีอาฆาตขั้นรุนแรงจนเผลอตั้งการ์ดตามธรรมชาติ หากแต่ว่ากลับไม่พบใครยืนอยู่ข้างหลังตามที่รู้สึก...

“ชิชิชิ”

...หรือเปล่านะ!!!

“ร รุ่น...โอ้...”เจมี่ที่ตั้งท่าจะเขยิบหนีเจ้าของเสียงหัวเราะสุดจิตที่โผล่มาอยู่ข้างหลัง แต่ดันทีที่เธอได้เห็นสิ่งที่มาปรากฏอยู่ตรงหน้าก็ถึงกับอึ้งทึ่งตะลึงเสียวกันไปเลยทีเดียว!!!!

ร่างสูงเพรียวในชุดราตรีแขนตุ๊กตายาวกรอมเท้าสีชมพูอ่อนหวาน คอเสื้อและขอบกระโปรงฟูฟ่องไปด้วยกุหลาบประดับ แขนเรียวขาวสวมใส่ถุงมือยาวถึงศอกสีครีมเขาคู่กับรองเท้าส้นสูงสีเดียวกัน ลำคอขาวมีสร้อยคอรูปดอกกุหลาบให้ดูเข้ากับเสื้อ เรือนผมสีทองดัดเป็นลอนยาวถึงกลางหลังและมีผมหน้าม้าปิดตาตามแบบฉบับของต้นแบบเดิม ทว่าความเป็นเจ้าชายที่ปกติดูได้จากมงกุฎที่ยังคงสวมอยู่กลับหดหาย เปลี่ยนร่างคนตรงหน้าให้กลายเป็น...เจ้าหญิง        

แบบ...ช็อคอ่ะ พูดไม่ออกเลยอ่ะ!!!

“ตกใจอะไร”

“รุ่นพี่...สวยสุดยอด”

โครม!!!

ซาวด์เอฟเฟ็คหินหล่นทับหัวปรากฏขึ้นในมโนจิตของคนที่ถูกชมว่า’สวย’จนเจ้าตัวแทบจะลืมเหตุผลในการแอบดอดออกจากกลุ่มไพร่ตัวผู้ที่เข้ามาเกาะแกะเพื่อมาหาท่านชายน้อยในตอนนี้ เส้นเลือดปุดขึ้นมาบนใบหน้า(ที่ถูกแต่งให้)งาม หากผมไม่ปิดตาคงได้แจกตาขวางๆชนิดแซนซัสเรียกทวดไปทั่วจนงานกร่อย แต่เนื่องจากตาถูกปิด ทำให้คนมองเห็นเป็นภาพเจ้าหญิงตัวน้อยๆกำลังเล่นบทพ่อแง่แม่งอนกับคนรักก็ไม่ปาน ซึ่งข้อนั้นคนที่ถูกมองว่าเป็น’คนรัก’ก็หาได้คิดถึงไม่ เพราะกำลังอึ้งปนฮาอย่างรุนแรง มือเล็กยกขึ้นมาอุดปากขณะที่ไหล่บางกำลังสั่นได้ที่จากอาการกลั้นหัวเราะ ยิ่งเรียกเสียงเชิดเชิงงอนจากคนที่ถูกเปลี่ยนเพศได้ล้นหลาม

“ขำมากหรือไง”

“อุ๊บ คิกๆ ไม่ให้ขำได้ไงกันล่ะ รุ่นพี่เหมือนไม่ใช่รุ่นพี่เบลเลยอ่ะ ถ้าไม่หัวเราะชิชิชินี่เจมี่จำไม่ได้เลยนะเนี่ย”

“แล้วตอนนี้เจ้าชายเป็นอะไรถ้าไม่ใช่เจ้าชาย?”

“รุ่นพี่ไม่รู้จริงเหรอ?”หญิงสาวถามลองเชิง นัยน์ตาคู่สวยบัดนี้พราวระยับ”เจ้าชายที่ไหนเขาใส่กระโปรงกัน รุ่นพี่แต่งแบบนี้แสดงว่า...รุ่นพี่เป็นเจ้าหญิง”

ตู้ม!!!

คราวนี้ไม่ใช่หินหล่นทับ แต่เป็นเพลิงพิโรธระเบิดจากภายใน!!!

ถูกใครทักไม่ว่า แต่ยัยนี่ทักน่ะสุดทน!!!!  อก(ฟองน้ำ)จะแตก!!!!! รับไม่ได้ กรี๊ดดดดดดดดดดดด(?)

“เจ้าชายต่างหาก”

“เจ้าหญิงสถานเดียว!”

ชายหนุ่มในร่างเจ้าหญิงสุดสวยกัดฟันกรอดพยายามข่มอารมณ์ขณะที่รุ่นน้องที่ปกติเวลาแหย่กันเล่นเขาจะเป็นต่อเสมอแต่ตอนนี้เสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด!!”ถ้าเจ้าชายเป็นเจ้าหญิง ใครจะเป็นเจ้าชายล่ะ?”

ใช้เหตุผลเข้าสู้ มีเจ้าหญิงก็ต้องมีเจ้าชาย และไม่มีใครเป็นเจ้าชายได้เหมาะเท่าเจ้าชายอีกแล้ว!!!

(มันคิดมาไม่งงตัวเองบ้างเลยเหรอฟะ...)

“ไม่รู้ หาหนุ่มหล่อๆเอาแถวนี้สิ”เจมี่ยังยั่วต่อไม่เลิก ยิ่งคนตรงหน้าพยายามสะกดอารมณ์ที่จะปะทุมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเท่านั้น ใครใช้ให้ชอบแกล้งกันนักล่ะ สม!!!!

ทว่า...เกมที่กำลังเดินอยู่ในมือเมฆาสาวกำลังจะเปลี่ยนด้าน เมื่อริมฝีปากเรียวสีกุหลาบจากลิปสติกของผู้เสียเปรียบตรงหน้ามีรอยยิ้มโรคจิตผุดขึ้นมา...

ลางไม่ดีอีกแล้ว...

“งั้นเจ้าชะ...เจ้าหญิงหาเจ้าชายได้แล้วล่ะ”เสียงเล็กดัดพูดขึ้นเบาๆขณะที่รองเท้าส้นสูงก้าวพาเจ้าของของมันมาใกล้ๆร่างเล็ก จิตสังหารแผ่ออกมาแปลกๆจนอีกฝ่ายต้องขยับหนี และเพิ่มจังหวะในการหนีเข้าไปอีกเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยความประสงค์ในตัว’เจ้าชาย’ที่ถูกเลือก...

“เธอไงล่ะ เจ้าชายของฉัน...”

ปิ๊งป่อง!!!

ท่ามกลางวินาทีแห่งความระทึก เสียงกริ่งหน้าเวทีก็ดังขึ้นมาขัดทัพเจ้าหญิงผู้หาญกล้าริจะรุกเจ้าชายของตน เจ้าหล่อน(?)จิ๊ปากอย่างขัดใจพร้อมตวัดสายตาไปมองต้นเหตุที่ยืนอยู่สองตัวบนเวที

“เจ๊ลุซ? กับยัยซูชิ!!”

เจ้าชายที่เกือบจะโดนเจ้าหญิงลวนลามพึมพำชื่อคนบนเวที ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นสภาพอันสวย(สยองโคตร)ของรุ่นพี่สาวประเภทสามในชุดบันนี่เกิร์ลโคตรหลอนยืนคู่อยู่กับต้นเหตุที่ทำให้เหล่าวาเรียแทบบ้าที่ใส่ชุดบันนี่บอยแบบสมชายแลดูน่าหัก(คอ)ยิ่งนัก”สวัสดีฮ้า~ พ่อแม่พี่น้องทุกๆท่านที่มาร่วมงานกันอีกครั้งในปีนี้ เดี๊ยน ลุซซี่บันนี่สุดสวยฮร๊า~”

สุดสยองล่ะสิไม่ว่า- -!!!

“อั๊วซูชิสุดแฮนด์ซั่มเด้อเจ้า~”

อินี่ก็สี่ภาษามาเชียว- -!!!!

“ก่อนที่เราจะเข้าสู้กิจกรรมแสนพิเศษนะฮระ ขอเรียนเชิญ คุณแอ้ เจ้าของงานและเจ้าของวันเกิดที่บางท่านอาจเห็นแล้วจากในงานออกมาโชว์ใบหน้าอันแสนสวยงามยิ่งกว่าเจ๊ด้วยฮร๊า~~~”

“ฟงเซนเซทูเกเตอร์ด้วยเด้อคร้าบบบ~”

จบคำพูดแนะนำ ร่างเพรียวในชุดเจ้าบ่าวสีขาวก็เดินเฉิดฉายออกมาพร้อมจูงกึ่งลากอีกคนในชุดเจ้าสาวแสนสวยงามไม่แพ้เจ้าหญิงหรือแม่นางจีนของงาน แขกที่ตอนแรกนึกว่าเจ้าบ่าวจากแดนมังกรจะมากับเจ้าสาวไรท์เตอร์แสนงามก็ถึงกับอ้าปากค้างแมลงวันบินเข้าได้ทั้งฝูง...

ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหม...

“เชิญพบกับ เจ้าบ่าวแอ้สุดหล่อและเจ้าสาวฟงสุดสวยฮร๊า!!!!!”

ตูว่าแล้ว!!!!

เหล่าวาเรียวงในทั้งหลายคิดแทบเป็นจังหวะเดียวกันทันทีที่เห็นหน้าเจ้าบ่าวและเจ้าสาวชัดๆว่าไผเป็นไผ ไรท์เตอร์ผู้มีพระคุณแต่งซะหล่อเฟี้ยวฟ้าว ผิดกับคนที่(เคย)หล่อลากที่ไปถูกทำอีท่าไหนไม่รู้ถึงได้ยอมแต่งหญิงซะหวานเช้งกระเด๊ะขนาดนี้...

“ความจริงเราต้องให้บอสขึ้นมาด้วย แต่เนื่องจากชี เอ๊ย ฮีติดธุระที่ไม่สามารถบอกได้นะฮระ ฉะนั้น จ้องแขกคนสำคัฯของเราซะให้พอ โฮ้ๆ~”

“ทูเดย์แอนด์ณ เวลานี้ เราได้นำกิจกรรมสุดม่วนมาให้พ่อใหญ่แม่ใหญ่เอื้อยอ้ายทั้งหลายเล่นด้วยเยสโนอย่างไรเด้อเอื้อยเอ๊ย บราเธอร์แอ้~”

“แม่นแล้วบักซู~”พี่แอ้รับ ก่อนจะโยนคำพูดต่อไปให้เจ๊ลุซ”ต่อเลยครับสุดสวยสยอง”

“ฮร๊า~ แหม ตัวเองล่ะก็ สวยสกาวดุจดวงดาราต่างหาก~”

พูดไปได้...

“มันมีชื่อว่าเกมสลับคู่หาเลิฟๆนะฮร๊า~~”

แค่ชื่อเกมก็รู้สึกเสียวอย่างประหลาด...

“กติกาง่ายๆนะฮระ เราจะเปิดเพลงให้เต้นรำเป็นคู่ และเปลี่ยนเพลงเมื่อไหร่ก็ต้องเปลี่ยนคู่ และสุดท้ายใครที่กลับมาคู่กับคนที่เราคู่คนแรกได้จะมีของรางวัลพิเศษทั้งจากเจ้าของงานและบอสแซนซี่ เอ๊ย บอสแซนซัสนะฮระ~ แล้วยังมีรางวัลคู่เต้นยอดเยี่ยมที่เต้นเข้ากันได้ดีที่สุดด้วย ตื่นเต้นใช่มั้ยฮร๊า~ หนุ่มๆทั้งหลายของเจ๊~”

ฮากริบ...

“งั้นเราจะให้เวลา1นาทสำหรับตามล่าหารักและให้เจ้างานและพิธีกรไปหาคู่ก่อนนะฮร๊า~ อ๊ายยย หนุ่มๆล่ำๆของเจ๊~~”

“เคียวยะซาม๊า~~”

เฟี้ยว!!!!!!

สลายโต๋หมดเวที...อาเมน

“ชิชิชิ น่าสนุก...เนอะเจ้าชาย”

และก็กลับมาสู้เหตุการณ์ระทุกขวัญของเจมี่อีกครั้ง เจ้าหญิงที่ทำตัวไม่สมบมบาทหันมายิ้มโรคจิตจนคนมองขนลุกซูซ่าปาทังก้าปาทังกี้”เจ้าหญิงไม่สนหรอก ว่ารางวัลคืออะไร...ฉะนั้น เราเต้นกันไปซักเพลงสองเพลงแล้วไปทำตามสัญญากันนะ”

“ส สัญญาอะไร”

“สัญญาที่เธอหนีไปนอนห้องคนนู้นคนนี้ไปทั่วไม่ยอมให้เจ้าหญิงเข้าใกล้ตลอดหลายวันไง จะเอาคืนค่าคนโกหกทั้งต้นทั้งดอกเลยล่ะ ชิชิชิ”

หยึย!!! กะแล้วว่าต้องยังไม่ลืม!!!!

“ร รุ่นพี่...”

“เอาล่ะ เริ่มไปเปิดฟลอร์กันเถอะ...นะเจ้าชะ...!!!”

ผลั่ก!!!!

“ไม่ไหวๆ กากม้ากมากเลยรุ่นพี่...”เสียงเอื่อยเฉื่อยแสนคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับมือเรียวของสาวน้อยทวินเทลยื่นมาคว้าแขนเจ้าชายสุดน่ารักแล้วดึงมายืนข้างๆตัว ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลมองเจ้าหญิงโรคจิตที่ลงไปนอนวัดพื้นจซึ่งเป็นสืบเนื่องมาจากเขาเผลอเอาเท้าไปโดนก้นมันเท่านั้นเอง...

จริงๆนะ สาบานได้(เรอะ!!!)

“ฟราน!”

“ไปกันเถอะเพคะองค์ชาย...ไปเปิดฟลอร์กัน”

“เจ้ากบ เฮ้!!!”

ฟรานแลบลิ้นใส่รุ่นพี่ก่อนจะลากเจมี่หนีเข้ามาท่ามกลางหมู่คน ดวงตาสองสีสบกัน คู่หนึ่งดูงงงวบกับการกระทำของเพื่อน ส่วนอีกคู่ยังคงเรียบเฉย จนกระทั่งสัญญาณเปิดฟลอร์ดังขึ้น ร่างสูงจึงส่งมือมาให้พร้อมยิ้มน้อยๆพลางเอ่ยเสียงเบาราวกับกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน

“จนกว่าจะถึงเพลงสุดท้าย พยายามอย่าคู่กับรุ่นพี่นะ”

“เอ๋?”

“เอ้า!!! เล็ท แดนซ์ซิ่ง!!!!!!!!~”

~แฉ่ แช แดด แชด แฉ่ แช้ แด แช้ แด่  แช แดด แชดแฉ่... แฉ่ แช แดด แชด แฉ่ แช้ แด แช้ แด่  แช แดด แชด แฉ่... ลีลาสุด Hot เธอโชว์ออกมา อกส่ายแล้วร้องเพลงดังๆ!!!!!!!!!!!!~

ก๊อด!!!!!!!!!

น นี่มันงานเต้นรำไม่ใช่เหรอ แล้วไหง...

“เจมี่ เต้นสิ!!! แฉ่ แช แด แชด แฉ่!!!!!!!~”

มีเพลงพี่เบิร์ดได้เนี่ย!!!!!!

แล้วฟราน ไหงแกเต้นท่านั้นวะ!!! กางแขนกางขาอย่างกับหุ่นไล่กา หน้าตายอีกต่างห่าง ขนลุกเว้ย!!!!!!!

“แกเต้นไม่มันมันส์เลยว่ะเจมี่ มา ฉันพาเต้นเอง”

“ด เดี๋ยว!!!! กรี๊ดดดดด!!!!!!”

~Loving You Too Much So Much Very Much෥Right Now ไม่รู้ว่าเจอเธอทำไมถึงยาว ชิล ชิล ได้ไหม รู้ไหมดวงใจฉันปลิว

รักเธอมากเกินมากไป มาก มาก มากมากมาย But donෲt you so ซังกะตาย!!!!!~ I hate to lie ไม่อยากจะน้ำตาออก My eyes~

“เอ้า~ เปลี่ยนคู่นะฮร๊าเจมี่จัง~”

“เจ๊ลุซ!!!!”

เปลี่ยนคู่แต่ทำไมไม่เปลี่ยนแนวเพลงวะ ฮือๆ

“เรามาแดนซ์ให้แซงพี่เบิร์ดกันไปเลยนะฮระ!!!”

“เอ่อ...”

“เอ...เสาอยู่ไหนนี่”

!!! เจ๊!!! อย่ารูดเสาเซ่!!!!!!!!!!!!!

~ยูเลิฟมีแอนด์ไอเลิฟยูอยากบอกว่าวอนท์ยูพลีสริสเท่นทู๊หมี่ได้ม๊าย โน๊บองชูร์ อ๊าววว โน๊บองชูร์ วิวยูแมรี่ มี~~~ อ๊ะ อ่ะ อ่ะโย๊โอโอะ อะ อะ อ๊อดดด อ๊อดดด อ่ะ อะ โย๊โอโอ อ๊อดดดด อ๊อดดดดดดดดด!!!!!!!!!~

“เฮ้ยย!!!~ เปลี่ยนคู่เว้ยยยยย!!!!”

แม่นางสควอลี่!!!!(ไม่กล้าเรียกชื่อนี้ออกอากาศ...)

“รุ่นพี่...จะเต้นเหรอ?”

“เพลงประหลาดชิบ!!!”

ร หรือว่าพี่แกไม่อยากเต้นเหมือนเรา แสดงว่าเพลงนี้รอดใช่ป่ะ?

“แต่เต้นก็เต้นวะ!!!!!”

...

ขอบคุณ!!!

~ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้ พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง~

จังหวะค่อยซอฟต์ลงหน่อย แต่ว่า...มันใช่เพลงที่เอามาเต้นรำกันซะที่ไหนเล่า!!!!

“เจมี่จัง ตาฉะ...”

ป๊าบ!!!!!

“พวกสวะนี่ยุ่งยากจริงๆ...”

“อาเฮีย”

ฉากนี้เป็นฉากซึ้ง ขออธิบายยาวหน่อย อย่าไปสนไอ้ประโยคก่อนหน้าบอสนะ

สองพี่น้องมองหน้ากันนิ่ง แสดงท่าทีขัดเขินกันเล็กน้อยก่อนสองมือจะประสานกัน หากใครมาเห็นคนมีบุญได้เห็นแววตาอันอ่อนโยนของบอสสุดโหดแห่งวาเรีย...

แบบนี้ เค้าเรียกบรรยากาศเป็นใจ อุฮิ~

หมับ!

“อาเฮีย?”อยู่ดีๆมือใหญ่ก็ละออกจากมือของน้องสาวเปลี่ยนมาจับที่ใหล่แล้วจับร่างบางให้หันหลังไป และขณะที่เจมี่กำลังงุนงงกับการกระทำของคนเป็นพี่ เสียงทุ้มก็กระซิบเบาๆด้วยน้ำคำอ่อนโยนเท่าที่คนท่ามากคนหนึ่งจะแสดงออกมาได้

“รีบไปหาเจ้าสวะที่รออยู่ซะ”

“เอ๋...ว้าย!!!”

พลั่ก!!!!

ด้วยแรงผลักที่มีมากเหลือส่งผลให้เจมี่พุ่งถลาแหวกฝูงคนออกไปอย่างง่ายดาย เกือบจะหน้าไถพื้นถ้าไม่มีมือของใครบางคนคว้าต้นแขนเอาไว้ แต่ก็แทบหน้าทิ่มอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายออกแรงดึงเข้าหาตัวจนเผลอกระโจนข้ามแดนออกนอกห้องไปสู่ระเบียงด้านนอก และไปหยุดอยู่ที่แผงอกกว้างหากแต่นุ่มนิ่มเพราะฟองน้ำ...

“รุ่นพี่เบล”

“ชิชิชิ หนีเจ้าหญิงไปตั้งนานเลยนะเจ้าชาย”เสียงพูดออกแนวตัดพ้อหากแต่ขัดกับใบหน้าผ่องใสและรอยยิ้มโรคจิตลิบลับ”ทีนี้ ได้เวลาแฮปปี้เอนดิ้งแล้ว”

“แฮปปี้อะไรกัน...ปล่อยเจมี่นะ”คนในอ้อมกอดพูดเสียงอู้อี้ มือเล็กตีแปะเข้าที่แขนแกร่งเป็นการประท้วงให้ปล่อย

แต่สักวาว่าไว้...ปลิงติดหนึบฉันใด เบลเฟกอลก็ติดหนึบฉันนั้น...

“ไม่~ปล่อย~”

“รุ่นพี่!”

“หรือเธอไม่อยากอยู่กับเจ้าชาย?”สรรพนามเปลี่ยนกลับมาเป็นดังเดิมขณะที่น้ำคำของคนพูดฟังดูหงอยเหงาเคล้าน้อยใจ ใบหน้าที่เมื่อวินาทีก่อนยังสว่างจิตแปรเปลี่ยนเป็นหน้าหมาหงอยเต็มอัตราศึก เล่นเอาซะคนที่จะทำใจแข็งใจอ่อนยวบยาบ

“ทำไม...จะไม่อยากล่ะ”

“ว่าไงนะ”

สดใสขึ้นมาเชียว...

เจมี่คิดอย่างเคืองๆเจ้าชายโรคจิตที่แกล้งแอ๊บเป็นเจ้าชายขี้อ้อน ดวงหน้าหวานที่แดงซ่านกับคำพูดที่หลุดออกมาซุกลงไปกันแผงอก(ฟองน้ำ) ตามมาด้วยเสียงพูดอุบอิบปนแง่งอน เรียกเสียงกระเง้ากระงอดกว่าเดิมจากคนที่แกล้งทำตัวหูตึงเพื่อต้องการคำตอบอีกครั้ง”เจมี่พูดแล้วรุ่นพี่ไม่ได้ยินเอง ไม่พูดแล้ว”

“ก็เจ้าชายไม่ได้ยินอ่ะ น่านะ พูดอีกนะ”

“ไม่เอา ไม่พูด ของดีมีหนเดียวเคยได้ยินไหม”

“อือ...ถ้าไม่พูด ขอเป็นการกระทำแทนละกัน”

“งั้นเจมี่พูดดีกะ...อื้อ!!!”

เสียงหวานที่พยายามจะเปลี่ยนใจให้ทันก่อนที่คนตรงหน้าจะลงมือผลีผลามหยุดชะงักเนื่องจากริมฝีปากสวยได้ทาบทับลงมาไม่ให้ทันตั้งตัว มือใหญ่ทั้งสองข้างยกขึ้นมาประคองใบหน้าคนตัวเล็กกว่าไม่ให้ขยับหนีขณะที่กำลังถ่ายทอดรสชาติหอมหวานและแรงปรารถนาของตนสู่อีกฝ่ายอย่างโหยหา การกระทำแบบนี้ส่งผลให้คนถูกเอาเปรียบเอากำปั้นน้อยๆทุบไหล่กว้างประท้วงขออากาศหายใจ...และเวลาสำหรับให้หัวใจปรับจังหวะในการเต้น

“ชิชิชิ ชื่นใจ”

“รุ่นพี่โรคจิต หน้าไม่อาย!”

“ตายแล้ว ว่าสุภาพสตรีได้ยังไงกัน”วิญญาณเจ้าหญิงน้อยเข้าสิงได้อย่างน่าตบสุดพลัง เบลยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากแล้วพูดเสียงกระแดะสุดชีวิต ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยค้อนควับ กระนั้นก็หาได้ทำให้มันหายกระแดะไม่

“ต๊าย อย่ามองเจ้าหญิงอย่างนั้นสิ เจ้าชายอะไรนิสัยไม่ดี”

ว่าไม่ดูตัวเองเลยเอ็ง...

“เจ้าหญิงภาษาอะไร ทำแบบนี้ได้ไม่อายฟ้าอายดิน ตรงนี้มันหน้าประตูนะ ใครเห็นเข้าจะทำยังไง”

“ปล่อยเรื่องให้ฉาวเลยสิ”

“บ้า!!!!”

“งั้นไม่มีใครมาเห็นก็พอใช่มั้ย”

“หมายความว่าไง...ว้าย!!!”เจมี่ร้องลั่นเมื่อคนที่เมื่อครู่ยังทำกระแดะเป็นสาวน้อยผู้อ่อนไหวยกตัวเธอขึ้นสูงจนลอยเหนือพื้นราวกับอุ้มลูกชูหลานก็ไม่ปาน 

“ก็พาไปในที่ๆใครๆก็ไม่สังเกตไง ชิชิชิ”

“ที่ไหนกัน...!!!”

ตู้ม!!!

ไม่ทันที่จะได้ความหรือแกะความอะไรจากรอยยิ้มโรคจิตอันเป็นเอกลักษณ์...ร่างบางก็ดิ่งถลาลงสู้พื้นน้ำเป็นที่เรียบร้อย!!! 

งานนี้ตกจริง!! เปียกจริง!! ไม่มีสลิงอย่างแน่นอน!!!!

“ทำบ้าอะไรของรุ่นพี่เนี่ย!!”

“ชิชิชิ หาทางหลบมุมกล้องไง เจ้าชายจะกระโดดแล้วน้า~”

“ด เดี๋ยว!!”

ตู้ม!!!!

ห้ามไม่ทันเจ้าค่าเอ๊ย มันบ้ากระโดดตามลงมาแล้ว!!!!

“ชิชิชิ ทีนี้คงไม่มีใครเห็นแล้วสินะ”

“รุ่นพี่บ้าหรือดีเนี่ย”

“ดีครบถ้วนทุกประการ เพราะเจ้าชายเป็นเจ้าชาย”

“เมื่อกี้ยังบอกอยู่หยกๆว่าเป็นเจ้าหญิงผู้บอบบาง”

“เปลี่ยนใจแล้ว เจ้าชายเหมาะกับการเป็นเจ้าชายกว่าเยอะ”เบลพูดพลางหัวเราะชิชิชิพร้อมกับถอดวิกออกมาและจุ่มหน้าลงน้ำเพื่อล้างเครื่องสำอาง ทำให้หากไม่เพ่งตัวที่อยู่ในน้ำก็คือกลับสู่ร่างเจ้าชายโรคจิตแห่งวาเรียเจ้าเก่า ใบหน้าคมคายมองมายังใบหน้าสวยหวานพลางปัดผมที่ปิดหน้าออก เผยให้เห็นดวงตาเรียวคมดูจริงจังกับสิ่งที่จะพูดต่อไปนี้ รอยยิ้มโรคจิตเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆเรียกเครื่องทำความร้อนบนใบหน้าคนที่เห็นได้เป็นอย่างดี”และเธอก็เหมาะที่จะเป็นเจ้าหญิงของเจ้าชายที่สุด...ในโลก”

“...”

“ตกลงหรือเปล่า?”คำถามย้ำทำให้คนถูกสารภาพสะดุ้ง ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อจนถึงใบหู ริมฝีปากเล็กสีอมชมพูเม้มแน่น ก่อนจะค่อยเอ่ยคำพูดติดประชดหน่อยๆตามประสา หากแต่เรียกให้รอยยิ้มของคนตรงหน้ากว้างขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

“ตกลงตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว จำไม่ได้หรือไงกัน...คนบ้า”

“จำไม่ได้...ช่วยตอกย้ำกันหน่อยสิ”ชายหนุ่มพูดเสียงอ้อนพร้อมทำแก้มป่องประมาณว่าหอมตรงนี้เลย คนถูกอ้อนทำเสียงจิ๊ปากอย่างหมั่นไส้ หากแต่ริมฝีปากเรียวกลับแย้มยิ้มเขินอายออกมาอย่างอดไม่อยู่ ก่อนจะขยับไปหอมแก้มขาวๆนั่นฟอดใหญ่

“ทีนี้จำได้หรือยังหือ พ่อเจ้าชายขี้ลืม”เธอพูดเสียงมันเขี้ยวพลางหยิกแก้มร่างสูงเบาๆ และได้คำตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มโรคจิตและเสียงหัวเราะน่าปวดหัวเช่นเดิม

“ถ้าอยากให้จำได้ก็ตอกย้ำหน่อยๆละกัน ชิชิชิ”

“บอกแล้วไง ของดีมีหนเดียว”

“อ้าว แล้วคำสัญญาของเราล่ะ?”

“สัญญา?”เจมี่ทวนคำ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อนึกออกพลางมองคนตรงหน้าที่ทำสายตากรุ้มกริ่มอย่างหวาดๆ

“แล้วมาว่าเจ้าชายขี้ลืม”เบลทำหน้ายู่ หากแต่สายตายังคงมีประกายหมาป่ากระหายเหยื่อ”ทำตามสัญญาด้วยนะ...คืนนี้เลย”

“คนลามก”

“นะ...คืนเดียวเอง”

อย่า...อย่ามาเข้าโหมดเจ้าชายขี้อ้อน...มันทำให้ใจอ่อนยวบ!!!

“ถามอาเฮียก่อน”

“โธ่ บอสมาเกี่ยวอะไรด้วยอ่า...”ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อย แต่แล้วก็มีอันต้องช็อคเมื่อเรียวแขนเล็กโน้มคอของเขาลงมาประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่มตามสไตล์อเมริกันจนคนถูกรุกเคลิ้ม แต่แล้วก็มีอันต้องอารมณ์ข้างเมื่อริมฝีปากนุ่มนิ่มนั่นผละออกไป

“มัดจำไว้ก่อน”

“งั้นแสดงว่าคืนนี้...”

“ไฟเขียว...ก็ได้”

ซ่า!!!!!!!!!

“โว้ยยยยยยยยยย!!! กลั้นหายใจไม่ไหวแล้วเฟ้ย!!!!!!!!!”

ไม่ทันที่เบลจะได้แสดงท่าทีดีใจอะไร ใบบัวที่อยู่ข้างๆก็กระเด็นออกจากผิวน้ำแทนที่ด้วยหน้าสวยหวานของรุ่นพี่จอมโหวกเหวกโผล่พรวดขึ้นมาด้วยสีหน้าจะขาดใจตาย”ใครมันออกไอเดียนี้วะ ถุย!!!”

“แกนี่มันสวะจริงๆ”และตามมาติดๆด้วยผู้มีศักดิ์เป็นถึงบอสแห่งวาเรียที่โผล่พ้นน้ำมามองหน้าเมี...เอ๊ย ลูกน้องคนสนิทด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม...

แน่นอน สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าวาเรีย ไปไหนมาไหนกันเป็นฝูง...

“ผู้กองช่างไม่มีความอดทนเอาซะเลย กบล่ะเซ็ง”

“ลุซก็เซ็ง ขัดจังหวะคนเค้าสวีตหมด อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย”

“บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง”<<หน่อนี้พูดไม่ได้ เนื่องจากฟรานใช้เป็นที่เหยียบเพื่อยืน

และบางทีมักเหมารวมชาวบ้านมาด้วย...

“อู๊ย!! ต่อกันเลยหนู แม่รอดู โฮ่ๆ!”

“น่ารักกันจังเลยนะ”

“โซฮอทหลายเด้อ~~”

“จะขย้ำให้ตาย...”

เหล่าพลพรรควาเรีย พี่แอ้ นังซู และแฝดสอง(หน้าเคะ เอ๊ย หล่อ..)นี่พวกคุณหลบอยู่ในน้ำมาตั้งแต่ต้นเลยเรอะ!!!!!!!

“แอบตามมาสโตรกกันถึงในน้ำเลยเรอะ!!!!”เจมี่ปรี๊ดแตกอย่างลืมตัวพร้อมกวาดสายตาอาฆาตมองผู้มาดูฉากสวีททั้งหลายที่ลงทุนเปียกน้ำเพื่อเข้าสู่ระยะที่นั่งผู้ชมวีไอพีติดของสนาม

คราวที่แล้วพุ่มไม้ยังไม่เท่าไหร่ แต่คราวนี้เล่นในน้ำเลย แบบนี้เข้าไปในห้องจะไม่บุกใต้ดินเลยเรอะ!!

“เปล่าซักกะหน่อย~”ฟรานเป็นตัวแทนตอบเสียงกวน”เรามาเป่าเค้กกันต่างหากเน้อ~”

“ใช่!!!!”

แถมยังมีลูกคู่แบบพร้อมเพรียงอีก ฮึ่ม!!!!

“แล้วไหนล่ะเค้ก”

“ถ้าแค่เอามาใช้เป็นข้ออ้าง เจ้าชายเชือดเรียงตัวจริงๆด้วย ชิชิชิ”

สองคู่รักมองเหล่าสโตรกเกอร์ตาเขียวปั๊ดพร้อมชักอาวุธขึ้นมาเตรียมพิฆาต ทำให้ทุกนิ้วชี้ของทุกคน(หรืออาจมีบางคนที่ไม่ยอมชี้...)ต่างประทับดัชนีไปยังก้อนเค้กขนาดใหญ่7ชั้นที่ลอยมากับสายน้ำโดยมีถาดไม้ขนาดบิ๊กตกแต่งสวยงามรองรับ แสงเทียนประดับประดาความมืดให้แลดูน่ามอง จนกระทั่งเค้กวันเกิดนั้นก็ลอยมาถึงตรงกลางระหว่างคนลอยคอในน้ำทั้งหมด

“เอ้า!! เพลงสุดท้ายของงาน เริ่ม!!!!!”

แตร๊บๆ<<เสียงให้จังหวะ

แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์ทู้ยู~ แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์ทู้ยู~ แฮปปี้เบิร์ธ~เดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์...ทู้...ไรท์~

เสียงร้องประสานเสียงเคล้ากับเสียงปรบมือที่ร่วมด้วยช่วยกันร้องทุกๆคนแม้กระทั่งบอสดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง สายตาทุกคู่มองเจ้าของวันเกิดเป็นจุดเดียวกันเป็นเชิงให้เป่าเทียนอธิษฐาน

“เอาล่ะนะ~”

ฟู่!!!

“ขอให้ทุกวันมีแต่ความสุข และบีเจของเราดังสนั่นโลกา!!!!!!!!!”

ท่ามกลางคำขอของไรท์เตอร์ มีหรือพระนางผู้ถูกเจาะจงจะไม่ทำตาม...

“ชิชิชิ งั้นคืนนี้ ประเดิมเลยนะเจ้าหญิง”

“รุ่นพี่ อย่าพูดออกอากาศสิ!”

“เจ้าชายจะทำให้เรา...เป็นคู่รักที่ดังสนั่นโลกา!!!!!!!!”

และต้องสำเร็จแน่นอน

เพราะเจ้าชายเป็นเจ้าชาย...ไม่สิ

เพราะเจ้าชายมีเจ้าหญิงที่น่ารักที่สุดในโลก และเราก็รักกันที่สุดในโลก 

เจอกันใหม่ปีหน้า ชิชิชิ!!!!

:{TALK}:

สุขสันต์วันเกิดพี่แอ้ค่า!!!!!!

ได้เข้าร่วมบีเจฟีเวอร์เป็นปีที่สองแล้ว...ไหงรู้สึกว่ามันมั่วขริงๆ;w;

ฮา ก็ อิซูมันแต่งได้แต่แบบรั่วๆมั่วๆ รอบนี้พาพี่แอ้เสื่อมด้วยTwT ถูกใจไม่ถูกใจยังไงก็ขอบคุณและขอโทษนะคะ!!!!!!

อ้อ...ต่อให้มันมั่ว แต่ก็มาจากใจดวงน้อยๆนะคะ รักพี่จังเลย มร๊วฟฟฟฟฟ//โดนสกายคิก

ยังไงก็ หนูก็ขอให้ปีนี้พี่แอ้ก็มีแต่ความสุขสุกสนานทุกวันนะคะ!!! และผลิตบีเจออกมาให้คนอ่านได้กรี๊ดได้ปลื้ม หวังว่าปีหน้าจะได้เข้าร่วมบีเจฟีเวอร์อีกนะคะ จุ๊บุๆ>3<

++ 







++