ครับ...เจ้านายผมมันบ้ง

    ปริตต์ ทำให้เขาคิดถึงใครบางคนที่จากไปแสนไกลจนไม่อาจกลับมาหาเขาได้อีกแล้ว ความเศร้าระทมที่คอยกัดกินความรู้สึกและจิตใจเขามานานเร่ิมผ่อนคลายลงอย่างน่าประหลาด

          ทยากรใช้ปลายนิ้วเขี่ยลูกผมที่ตกลงมาระหน้าผากให้ฝ่ายนั้นอย่างเบามือ ความรู้สึกเหมือนเดจาวูเกิดขึ้น ภาพของเขาคนนั้นที่แกล้งหลับ แล้วโผตัวเข้ามากอดเขาไว้แน่น ทยากรยังจำความอบอุ่นจากไอตัวเขาได้ แม้มันจะผ่านมาสองปีแล้วก็ตาม แต่ความทรงจำไม่เคยจางหายไปจากใจของเขาเลย

ที่ผ่านมา เขารู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงให้จมดิ่งลงไปสู่บ่อลึกอันดำมืดที่เหมือนจะไม่มีวันหยั่งถึงก้นบ่อ ทุกคืนเขาหลับตาลงอย่างอ้างว้าง และลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างว่างเปล่า แต่วินาทีนี้เขากลับเป็นสุขใจอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเหมือนถูกเติมเต็มด้วยพลังงานบางอย่าง