Mr.Raindrop ขอให้สายฝนชโลมจิตใจเธอ

Mr.Raindrop ขอให้สายฝนชโลมจิตใจเธอ

“เธออยู่แถวนี้หรอ”
        เขาเริ่มต้นพูดกับฉันเป็นครั้งแรกในขณะที่พวกเรายืนนิ่งภายใต้ร่มคันเดียวกัน สายฝนที่ตกลงมากระทบกับเครื่องเล่นที่เป็นโลหะจนเกิดเสียงดังก๊องแก๊ง
        “อืม ใช่ แล้วนายล่ะ?”
        “ฉันเหรอ ก็อยู่ใกล้แถวนี้แหละ”
        เขามองไปข้างหน้า แม้จะมีรอยยิ้มอยู่ แต่แววตาก็ดูว่างเปล่าเลื่อนลอย
        “ฉันไปส่งดีไหม ดูฝนจะยังไม่หยุดตกนะ”
        “ได้สิ”
        ทั้งฉันและก็คนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกัน ต่างก็พากันเดินไปข้างหน้าในขณะที่ฝนกำลังตกปรอย ๆ ฉันแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ใครสักคนนี้ที่เดินข้างฉัน เขาดูสูงจนฉันต้องเงยหน้ามองและมีแววว่าจะเติบโตขึ้นไปอีก รอยยิ้มของเขาสดใสเหมือนเด็ก สัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ ไร้พิษภัย จนฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังถูกดึงดูดด้วยความรู้สึกบางอย่าง ความอยากรู้จักให้มากขึ้นกำลังก่อเกิดขึ้นในใจ