บ้านอา ที่ชายทะเล

เนื้อเรื่อง

ก็ตอนประมาณประถมได้แล้วล่ะ  5 ปีได้แล้ว มันเป็นช่วงปิดเทอม

ครอบครัวเราเลยไปเยี่ยม คุณอา ที่ภูเก็ต อาเขาเปิดร้านอยู่ที่นั่น มีบ้านด้วยเป็นบ้านไม้ ( ปัจจุบันโดนซื้อที่ไปแล้ว แล้วก็โดนสึนามิด้วย )

ก็พอไปถึงก็ไม่มีไร มากตามประสาเด็ก ก็เล่นน้ำ เล่นทราย ทั้งวัน

ตอนนั่นก็เล่นน้ำกับพวกพี่ๆ มีพี่โย พี่มิ้ง พี่อ็อก พี่จ๋า พี่วี แล้วก็พี่อุ๊ ก็เล่นกันไปซะพัก

พี่โยก็บอกว่าจะขึ้นฝัง จะไปกินน้ำ เดี๋ยวจะลงมาใหม่ ฉันก็มองพี่ขึ้นฝัง หน้าบ้านมันจะมีต้นอะไรซะอย่างเนี่ยแหละ

เราก็จำไม่ได้แล้วจำได้แค่รางๆว่า มันเป็นต้นไม้ใหญ่ๆ มีดอกสีแดงๆ กิ่งก้านของมันแตกออกมาใหญ่มาก

เราชอบมาก อาเขาผูกชิงช้าให้ด้วย เราก็เห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ตรงชิงช้า  เราก็งง มานั่งชิงช้าเราได้ไง

เราก็บอกพี่ๆว่าผู้หญิงคนนั้นมานั่ง พี่ๆก็งง ไม่สนใจ

เราเลยไปเองเลย พอขึ้นไปเกือบถึงแหละ แม่ก็เรียกเราก็หันไปหาแม่ พอหันกลับมาทางชิงช้าก็ไม่มีใครแล้ว

เราก็งงน่ะ หันไปหาแม่แค่แป็ปเดียงเองไม่ถึง 5 วิ ด้วยซ้ำ ผู้หญิงคนนั้นก็หายไป ฉันก็ยืนงงอยู่อย่างนั้น

ซะพักก็โดนพี่โย อุ้มลากลงทะเล เลยไม่ได้คิดไรต่อ

ตกกลางคืนเราก็ไปนอน ที่ห้องนอนเรามีระเบียง แล้วก็ก้มมองดูก็จะเห็นต้นไม้นั่น

ฉันก็นอนไปจนประมาณตีหนึ่งกว่าได้ ก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้ มันก้องมากๆอ่ะ

เราก็ปลุกพวกพี่ๆ พี่ๆก็ทำหน้างง แบบติ๊งต๊องเราคิดมากไปเอง ฝันล่ะสิ

ทุกคนก็จะนอนต่อ ยกเว้น พี่อุ๊ พี่เขาก็บอกห้ามทุกคนนอนเป็นเพื่อนกันก่อน เพราะพี่เองก็ได้ยิน

ตอนแรกเราจะวิ่งไปดูที่ระเบียง แต่พี่อุ๊ก็ดึงไว้ไม่ให้ไป ทุกคนก็เริ่มกอดกันไว้ เพราะทุกคนรู้ดีว่าพี่อุ๊มีเซนทางสวิญญาณดีแค่ไหน

เสียงมันก็เริ่มเป็นคำพูด \" ช่วยด้วยๆ หนูขอโทษ แม่จ๋าพ่อจ๋าช่วยหนูด้วย \" อะไรประมาณเนี่ย

พี่อุ๊เลยตัดสินใจไปดูที่หน้าต่างแบบเง้มๆดู  พี่เขาก็ตกใจใหญ่เลย เข่าไปอ่อนเลย

ตอนเช้าพี่อุ๊เขาก็เป็นไข้ เขาก็เล่าให้ฟังว่า เขาเห็นเป็นภาพผู้หญิงคนนึงกำลังปีนเก้าอี้ผูกคอตายใต้ต้นไม้ต้นนั่นแหละ

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ดิ้นทุรนทุราย แล้วก็ค่อยๆนิ่งไป แล้วเชือกมันก็หมุนมาทางพี่เขาแบบตั้งใจหมุนมาอ่ะ

ตาผู้หญิงคนนั่นก็จ้องมาที่พี่แบบจังๆเลย เป็นตาที่จะกินเลือดกินเนื้อกัน มีน้ำตาไหลออกมาจนเป็นเลือด

พี่เขาก็เล่าให้ฟังแค่นั้น พอเสร็จทุกคนในบ้านก็ไปเล่นน้ำต่อ พี่อุ๊เป็นไข้ก็ต้องนอนอยู่บ้าน ตอนนั้นแม่กับน้าก็ไปตลาด

ทุกคนก็เล่นกันไป สักพักก็ได้ยินเสียงกริ๊ด ของพี่อุ๊ ทุกคนก็วิ่งเข้าไปในบ้าน แต่พี่จ๋ากับเราอยู่ข้างนอก

แล้วพวกพี่ชายคุณอา ก็อุ้มพี่อุ๊ ออกมา ไปโรงพยาบาลแถวนั้น

เราก็กอดพี่จ๋าไว้  หน้าเราก็หันไปทางต้นไม้ เราก็เห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่บนชิงช้า ดูเหม่อลอยและเศร้า ปากก็พึมพำออกมาบางอย่าง

แต่จับใจความไม่ได้ เราก็รีบลากพี่จ๋าไปกับพวกคุณอา ไม่อยากให้พี่เขาอยู่บ้านคนเดียว กลัวมากๆ

หลังจากนั้นก็ เลี้ยงพระใหญ่ พี่โยก็บวชให้ผู้หญิงคนนั้น พี่อุ๊อยู่ร.พ สัปดาห์ได้ ไม่รู้เป็นไรหมอบอกเป็นไรไม่รู้ชื่อโรคแปลกๆ

ภาษาแพทย์ไม่เข้าใจ เรื่องเกิดตอนประถมด้วยนี่ก็หลายปีมาแล้ว พี่อุ๊แถบไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลย

ถ้าจะไปก็จะไปนอนที่โรมแรม แต่อาเขาก็ขายที่ไปนานแล้ว อาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมไปสู่สุคติ

ถึงจะชอบที่นั่นแต่โดนหลอกหลอนอยู่ตลอด เลยขายไป เห็นเขาว่า

เคยมีผู้หญิงกับผู้ชายคู่หนึ่ง หนีตามกันมาอาศัยอยู่ที่นี่

ผู้ชายตอนแรกก็ดี แต่พอเสร็จมันก็เรียกเพื่อนมันมารุมโสมผู้หญิงค่อยถ่ายรูปไว้ แล้วก็เอาไปขาย แล้วก็เอายาให้ผู้หญิงกิน

คนรักก็ทรยศ เสียความบริสุทธิ์ ไม่มีอะไรเลย อับอายคนไปทั่ว กังวัลกังวานเรื่องรูป ติดยาอีกด้วย กลัวทุกสิ่งทุกอย่าง ร้องไห้ทั้งวัน

เขาก็เลยผูกคอตายน่าสงสารเนอะ แล้วก็น่ากลัวมากด้วย จมอยู่กับความแค้นไม่ยอมไปผุดไปเกิด