ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    lame heart รักหลอกๆนายไม่บอกฉันก็รู้

    ลำดับตอนที่ #2 : intro

    • อัปเดตล่าสุด 14 มี.ค. 57


    กริ๊งง~
     
     
     
     
     
     
     
    ฮ้าาา~~ เลิกเรียนกันแล้วสินะ ปล่อยให้รอซะนานเลย.. 
     
     
     
     
     
     
     
     
    o_0!!
     
     
     
     
     
     อุ๊ย! ซอรี่ๆ หวัดดีค่ะ ชั้นชื่อ ไนติงเกล นะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก 
    ทำงานอยู่ที่ มาเนีย ทัวร์ ค่ะ บริษัททัวร์อันดับหนึ่งของโลก โฮะๆ (ขอเม้าแปป)^^ วันนี้เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้มารับน้องๆที่โรงเรียน เพราะเนื่องจากลุงเอก คนขับรถที่ทำหน้าที่มารับมาส่งน้องสาวของชั้นน่ะเขาลากลับต่างจังหวัดเพื่อไปเยี่ยมญาติที่ตกบันไดขาหัก ชั้นก็เลยต้องมารับน้องๆแทนไปก่อนซักระยะ -.,- พอเลิกงานชั้นก็รีบบึ่งออดี้ลูกรักมาที่มหา'ลัยเลยล่ะ
     
    อ้อ! ลืมแนะนำไป ชั้นมีพี่น้องอยู่ 5 คน (เยอะใช่ม้ะ U-U~) ชั้นน่ะ เป็นพี่คนโต น้องคนที่ 2 ชื่อ มิคาเอล เพิ่งจบมา ตอนนี้ก็ทำงานอยู่ที่คาเฟ่พาเลซโซ่ แน่นอนว่าคาเฟ่นี้มีชื่อเสียงมาก~~ ไม่รู้จะอยู่รอดหรือเปล่า เพราะน้องคนเนี้ยไม่รู้จะประหยัดคำพูดไปไหน ถามคำตอบคำ อยู่ด้วยแล้วใบ้จะกิน น่าเป็นห่วงจริงๆเล้ยย คนที่ 3 ชื่อ คาราเมล คนนี้เค้าเรียนอีกมหา'ลัยหนึ่งน่ะ ปี 2 แล้วล่ะ แต่ทำตัวโคตรวุ่นวายเลย หัวดื้อ หาเรื่องทุกวัน (เออ มันไม่ธรรมดา -_-)
    คนที่ 4 กะ 5 อ้ะ ชื่อ ราเชลกะเรเชล เป็นแฝดล้ะ แต่เชื่อเถอะ ถ้าชั้นเอาสองคนนี้นะไปให้ใครดูอ่า ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าแฝด เพราะอะไรน่ะเหรอ? ลองคิดดูสิ! คนนึงดาวคณะ อีกคนก็ป้าแว่นสุดเฉิ่ม ไม่เหมือนกันซักกะนี้ดด จนบางทีชั้นยังแอบสงสัยเลย ว่าแม่เก็บสองตัวนี้มาจากที่เดียวกันหรือเปล่า แหะๆ ^-^;;;
     
     
     
     
     
    อ๊ะ! สองคนนั้นเค้าเดินออกจากตึกมาแล้วล่ะ
     
     
     
     
     
    เอิ่มม แตกต่างกันมากจิงๆสินะ -.,- ภาพที่ชั้นเห็นก็คือ ราเชลอยู่ในเสื้อนิสิตสีขาวขนาดพอดีตัวกับกระโปรงรัดรูปทรงเอเผยให้เห็นเรียวขาสวย รองเท้าคัตชูลายยูนิคอร์นเข้ากับต่างหูม้าโยกตัวเล็กได้ดี โครงหน้าเรียวได้รูปเข้ากับผมสีน้ำตาลทองเป็นลอนได้เป็นอย่างดี อ้อ แล้วก็ชั้นแอบภูมิใจเล็กๆที่ราเชลเอากระเป๋าKLOSETลายกระจกสีที่ชั้นเพิ่งไปซื้อมาให้ใหม่ต้อนรับเปิดเทอมมาใช้ด้วย > < อ่าา.. ต้องพูดถึงเรเชลด้วยสินะคะ เธอก้.. ยังคงคอนเซ็ป 'ป้าแว่นสุดเฉิ่ม' ได้ดี ชุดนิสิตกับกระโปรงพลีทสีดำคลุมเข่าเข้ากับรองเท้าหนังสีน้ำตาล เธอมัดผมไว้เป็นหางม้าแบบหลวมๆเหมือนเคย หนังสือเรียนเต็มมือมาเชียวนะ และชั้นก็เดาได้ว่าหนังสือที่อยู่ในมือราเชลก็คงแบ่งมาถือส่วนหนึ่งด้วย
     
     
     
    "พี่เกลขาา~ หนูคิดเถิงงพี่จังเยย~"
     
     
     
    เฮ่ออ~~ ว่าแล้วว ยัยราเชลมันกระโดดใส่ชั้นแทบหงายหลังเลย แถมยังส่งสายตาปิ๊งๆมาอีก มันต้องอ้อนขออะไรอีกแน่ๆ ว่าแล้วมันก้ถอนออก แล้วก้ก้มหน้าก่อนจะพูดว่า
     
     
     
     
     
     
    "อ่าาา... พี่ๆ หนูอยากไปแคมป์เมเนอร์ฮาวายอ่ะะ จ่ายให้หน่อยน้ะะๆๆๆๆ"
     
     
     
     
     
    ชั้นเคยเดาอะไรผิดซะทีไหนกานน (-_-) อ้อ แล้วก้ไอแคมป์เมเนอร์ฮาวายนี่ก้รร.นางจัดทุกปีละจ้าา เป็นแคมป์ต้อนรับเฟรชชี่ จัดที่เกาะสิมิลัน เพราะบรรยากาศมันเหมือนฮาวาย ชั้นก้เคยไปแหละ ตอนนั้นเปนเฟรชชี่ ภารกิจรับน้องใหม่มหาโหดบ้าบออะไรก้ไม่รู้ กลับมาครบสามสิบสองก้บุญล้ะ หีๆๆ (-'-)Y แต่ถ้าพวกนางอยากไปก้นะ รับมือเอาเองก้แล้วกัน!
     
     
     
    "อุ้ย ได้สิ เดี๋ยวพี่จ่ายให้(สะใจเล็กๆ) กลับเลยนะ"
     
     
     
    พอชั้นบอกว่าจะจ่ายให้เท่านั้นแหละราเชลมันก้กระโดดเหยงๆเลย เรเชลเองก้ดูจะดีใจไม่น้อย แต่คงเก็บอาการหน่อย เพราะเดี๋ยวหนังสือเทคนิคสุดหวงมันตก =[]=
    แล้วพวกเราก้กลับบ้านกัน บ้านเนี่ยเป็นมรดกตกทอด แต่ชั้นก้ปรับเปลี่ยนมันซะใหม่เป็นบ้านสามชั้น มีสวนเล็กๆอยู่ข้างบ้าน แล้วก้สระว่ายน้ำสำหรับออกกำลังกาย ชั้นล่างก้มีห้องครัว ห้องนั่งเล่นและก็ห้องกินข้าว ชั้นสองก้เปนห้องนอนของทุกคน ส่วนชั้นบนสุดก้เป็นห้องทำงานและอ่านหนังสือ แล้วก็ระเบียง ไม่อยากจะเม้าท์ว่าตอนนี้พวกเรามีเงินเก็บประมาณสามสิบกว่าล้านนะเค่อะ เอาละ พอออดี้ลูกรักบึ่งถึงบ้านสองคนนั้นก็รีบวิ่งแท่ดๆไปเก็บกระเป๋าเลย !=! ชั้นว่ายัยเอลมันกลับมาแล้วล้ะ เพราะแจ๊สสีขาวจอดรออยู่ที่ลานแล้ว เมลมันคงยังไม่กลับแหละ รายนั้นเลิกเรียนก็ไปเดินถนนโมเมตลอดๆ (ถนนสำหรับวัยรุ่นนั่นแหละ มีคาเฟ่ ร้านขายของกระจุ๊กกระจิ๊กเต็มไปหมด นั่นแหละของโปรดนางเลย)
     
    "ป้านุ่มขา วันนี้มีไรทานบ้างอ้ะ ( •^•) "
     
    "วันนี้มีสลัดผักรวม สเต๊กแซลมอน แล้วก็น้ำกีวี่ค่ะ คุณหนูเกล คุณหนูราเชลเขาสั่งไว้ตั้งแต่เช้ามืดเลยนะคะ"
     
    ว้าวววว!! แหม่ ยัยราเชลจะเอาใจฉันล่ะเซ่! อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ป้านุ่มคือ ป้านมที่ฉันจ้างมาตอนอายุ 18 ซึ่งตอนนี้ก็เหมือนสมาชิกอีกคนในบ้านนั่นแหละ
     
    ครืดดดด~ ครืดดดด~
     
     
    "ฮัลโหล ไนติงเกลพูดค่ะ"
     
     
    (โหล เจ้ เปิดประตูบ้านให้หน่อยดิ้ ลืมเอากุญแจบ้านไปมหาลัยอ้ะ)
     
     
    อ้าา ยัยเมลนี่เอง แปลกแฮะ กลับเร็วเป็นด้วย^*^ ว่าแล้วฉันก็บอกออกไปทางกระจกใส ก็เห็นนางยืนโบกไม้โบกมืออยู่นอกรั้ว เห้ยย!!! •0• ตอนเช้ามันไปชุดนิสิตไม่ใช่เหรอ ไหงตอนนี้ มันใส่ชุดเอี๊ยมกลับมาหล่ะะ!!!
     
     
    แกร็ก แกร็ก ครืดดดด~
     
     
    "ทำไมใส่ชุดนี้กลับมายะ??"
     
    ยัยนั้นชะงักนิดหน่อย ก่อนจะส่งยิ้มแห้งกลับมาแทนคำตอบ นั่น!! ถุงเสื้อนี่ ว่าแล้วฉันก็คว้ามาเปิดดูก็พบเสื้อสีขาวที่มีคราบชมพูๆเต็มไปหมด =[]= 
     
    "โหหห เสียใจอ้ะ ทักคำแรกกับน้องสาวคิกขุอาโนเนะอย่างเงี้ยอ้ะเหรออ"
     
     
    มันพูด ก่อนชูสองนิ้วทำหูกระต่าย หื้ม!!! น่ารักตายและ อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเชียวนะ! •\/•
     
    "นี่ๆไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ไปทำอะไรมา ห้ะ??"
     
    "เอ่อ... แหะๆๆ เล่นสาดน้ำแดงกับเพื่อน้ะพี่เกล /•~•\ "
     
    "นี่!!! ทำอะไรมา ทะเลาะกับแก็งเด็กเจนมาใช่ป่ะ??"
     
    "ก็ใช่อ่ะแหละ แต่!! มันหาเรื่องเมลก่อนนิ!"
     
    "เฮ่อ~~ โชคดีนะ โดนแค่เนี้ย วันหลังก็อย่าไปมีเรื่องอีกนะ"
     
    "ค่าๆ หนูเข้าห้องก่อนนะ จะไปเปลี่ยนเสื้อ หิวแล้ว บายย~~"
     
     
    มันว่าก่อนจะคว้าถุงเสื้อแล้ววิ่งแท่ดๆเข้าบ้านไปเลย ==* ยัยเมลมันมีเรื่องตลอดแหละค่ะ จะห้ามมันก็แอบไปมีเรื่องอยู่ดี แล้วไอแก็งเด็กเจนนี่ คู่อริแก็งมันเลย จะเล่าให้คร่าวๆนะ แก็งเมลอ่ะมี 3 คน คือ เมล พีช ลูกแก้ว ส่วนอีกฝั่งน่ะ มี เจน พิ้งค์ ครีม มันทะเลาะกันมาตั้งแต่อยู่มัธยมแล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไม๊ ทำไม แก็งนั้นก็ยังตามมารังควานอยู่อีก และฉันก็คิดว่าชาติหน้าคงจะคืนดีกันไม่ได้ (-_-)Y 
     
    เอาล่ะ ไปกินข้าวดีกว่า คงลงมากันครบแล้วแหละ ^^
     
     
    "เจ้ๆ พรุ่งนี้เจ้จะไปเที่ยวป้ะ"
     
    -[]-
     
    "ไปแล้วทำไม ไม่ไปแล้วทำไม??"
     
    "โห่ เจ้ พรุ่งนี้โรงเรียนหนูหยุดนะ ถ้าเจ้ไปหนูไปด้วย อ๊ะๆ แต่ไปกับเพื่อนนะ ไม่ใช่กับเจ้^^"
     
    หื้ม!!! นังเด็กนี่ นึกว่าจะไปด้วยกัน พรุ่งนี้ราเชลกับเรเชลหยุดน่ะ ก็เลยว่างๆ แต่ฉันคาดว่าคงจะมีแต่ราเชลคนเดียวเท่านั้นแหละที่ไป ดูดิ เรเชลมันยังท่องสูตรตรีโกณมิติอยู่เลย =.,=
     
    "เออๆ อยากไปก็ไป เอ้อ แล้วพรุ่งนี้เอลเงินเดือนออกใช่ไหม เห็นว่ามีโบนัสด้วยนี่"
     
    นางพยักหน้าน้อยๆก่อนจะยิ้มให้ -_- ไม่พูดสินะ ตอนนี้พวกเรานั่งกันกระจัดกระจายมากค่ะ คือ ห้องกินข้าวกับห้องนั่งเล่นมันเชื่อมกันไง มีแค่บานพับกระจกตลอดแนวกั้นอยู่ ซึ่งตอนนี้ถูกเปิดไว้อ้าซ่า มีแค่ฉันและเอลที่นั่งกินกันอยู่บนโต๊ะกินข้าว เรเชล จ่อมอยู่บนโซฟากับข้าวและหนังสืออีกเล่ม ส่วนที่เหลือ นั่งจ่อมอยู่หน้าทีวี =_=*
     
    "แล้วพรุ่งนี้ราเชลไปไหนอ้ะ เจ้จะไปหอดูดาวอาจกลับดึกหน่อยน่ะ"
     
    "อ๋อ ไปสยามอ้ะค่ะ เจ้ๆเอาอะไรป่ะ"
     
    "ไม่ล่ะ/(-- )( --) ส่ายหน้า/ไม่อ่ะแก/เอาดิ้!!!"
     
     
    นั่นไง ว่าแล้วยัยเมลมันต้องเอาอะไรแน่ๆเลย
     
    "เจ้เอารองเท้ากีฬาอ่ะ เห้! อย่ามองงั้นดิ แต่มันขาดเอง ชึ่ย!!! อ้อ ขอเยลลี่เพิ่มด้วยนะ^^"
     
    "นี่! เจ้ ไอรองเท้าก็พอเข้าใจ แต่เยลลี่เนี่ย มันเต็มตู้เย็นแล้วนะ!!"
     
    ก็จริงล่ะจ้ะ == ในตู้เย็นบ้านชั้นนะ เยลลี่มีทุกรส จนจะเปิดพิพิธภัณฑ์ได้อยู่และ ไม่รู้จะกินอะไรนักหนา
     
    "โห่ ไรกัน อย่าใจดำนักดิ้ ดูๆเนี้ยๆ รสใหม่เพิ่งออก รสเสาวรส น่ากินชิบ!!"
     
     
    ยัยเมลจับหน้าราเชลให้หันไปดูโฆษณาเยลลี่รสใหม่บนทีวี ก่อนจะทำตาเป็นประกาย ยัยราเชลก็ได้แต่เอือม แล้วสุดท้ายก็ต้องซื้อให้จนได้น่ะแหละ
     
    "เออๆ เดี๋ยวให้นะเจ้ ถ้ามีนะ อิ่มล้ะ ป้านุ่มเนี่ยฝีมือไม่เคยตกเลยนะ"
     
    แต่ละคน ก็ทยอยเอาจานตัวเองไปเก็บในครัวเพื่อที่จะได้ให้ป้านุ่มล้าง แล้วก็เดินขึ้นห้องของตัวเองไป 
     
    "ป้านุ่มขา อย่าลืมล็อกบ้านด้วยนะคะ พรุ่งนี้ตอนเช้าตักใบไม้ในสระให้ด้วยนะคะ กู๊ดไนท์ค่ะ^^"
     
    "ค่ะ คุณหนู ฝันดีนะคะ"
     
    ฉันยิ้มให้ป้านุ่มทีนึง ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสามเพื่อเคลียร์งานเก่า ก่อนจะไปเที่ยวแหละ..
     
    ฝันดีค่ะสัญลักษณ์กำลังหลับ
     
     
     
    [บุ๊คมาร์ก]
     
    สวัสดีครับ ผมชื่อบุ๊ดมาร์ก ทุกคนก็คงรู้จักผมไปคร่าวๆแล้วนะ^^ ตอนนี้ ผมอยู่ที่ออฟฟิศ กำลังจัดการเซ็นต์แฟ้มน่าเบื่อพวกนี้อยู่ ชีวิตผมก็อยู่ออฟฟิศตลอด เพราะห้องผู้จัดการจะมี ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว และห้องทำงานในตัวน่ะ หลายคนอาจจะอิจฉา แต่อย่าอิจฉาเลย เพราะมันเมื่อยและจำเจสุดๆ
     
     
    กิ๊ง ก่อง~~
     
     
    ใครมานะ??
     
     
    "เชิญครับ"
     
    "มาร์กคะ เมมาแล้ว เอาขนมปังมาฝากด้วยน่ากินป่าว?"
     
    "ฮะๆ ครับๆ"
     
     
    เม เมจิ เธอเป็นแฟนผมเองล่ะครับ เธอเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เธอพูด พร้อมกับชูถุงขนมปังก่อนจะยิ้มมาให้ผม เธอเดินมานั่งตักผมอย่างถือวิสาสะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ก็แฟนผมนี่นา
    เธอจูบผมก่อนจะสวมกอดผมแน่น เธอก็เป็นอย่างเนี้ยแหละ แต่ผมก็ยอมเธอทุกครั้ง 
     
    "มาร์ก เมไม่ได้เจอคุณตั้งหลายวันทำให้หายคิดถึงหน่อยสิครับ"
     
    "ผมก็คิดถึงเมครับ"
     
    ผมจูบเธอเบาๆก่อนจะยิ้มให้กันและกัน ผมว่าพรุ่งนี้ผมจะพาเธอไปหอดูดาวล่ะ...
     
     
     
    [อีริค]
     
    หวัดดี เอ่อ..แป็ปนึงนะ พอดีผมใส่เสื้ออยู่น่ะ ถามผมว่าเพิ่งมาอาบน้ำตอนนี้นะเหรอ?? เฮอะ เปล่าหรอก พอดีมีผู้หญิงแวะมาหาน่ะ แล้วตอนนี้เธอก็ไปแล้วด้วย อ้ะ เสร็จแล้ว คุยกันดีกว่า ผมน่ะ เป็นเจ้าของคาเฟ่พาเลซโซ่ คาเฟ่ที่มีขนาดใหญ่ทำรายได้มากที่สุดในโลกก็แล้วกัน เพราะฉะนั้นเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม บอกไว้ก่อน ที่คาเฟ่ของผมน่ะ จ้างแต่ผู่หญิง เหอะๆ ซึ่งส่วนใหญ่ก็ง่าย ตอดนิดตอดหน่อยก็ยอมล่ะ น่าเบื่อชะมัด
     
    ช่วงนี้กำลังคิดเมนูใหม่อยู่น่ะเวลาก็ไม่ค่อยจะมีไปทำอะไรกับใครเค้าซักเท่าไหร่หรอก ช่วยผมคิดหน่อยสิ แต่ก็นะ ถ้าคิดไอเดียอะไรได้ก็ติดต่อมาก็แล้วกัน (ชี้มือลงด้านล่างเหมือนพิธีกร==*) 
    เมื่อวาน ผมก็เพิ่งรับพนักงานใหม่ สวยมากอ้ะ แต่ก็คงง่ายเหมือนพวกในร้านนั่นแหละ
     
    ไปทำงานแล้วนะ
     
    ขอให้ฝันร้ายตลอดคืน หึ....
     
     
     
    [เรส]
     
    อ้าว!! สวัสดีครับ มาคุยอะไรกันตอนกลางคืนเนี่ย คนจะหลับจะนอนว้อยย!!! พูดแล้วก็หงุดหงิด เอาเถอะๆ ผมชื่อเรส อยู่ปี 2 เป็นเสือผู้หญิงครับ แหะๆ ^^; 
     
    ปกติเวลานี้ผมต้องไปคลับแล้วนะ แต่ตอนนี้ต้องหลับเอาแรงก่อน เพราะพรุ่งนี้ผมต้องสอบภาคปฏิบัติ ซึ่งก็เป็นอะไรที่หนักเอาการอยู่ เห็นผมอย่างงี้ก้รักเรียนเหมือนกันนะครับบบ
     
    ฮ้าวววววว พอเหอะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน นอนล้ะ
     
    กู๊ด...ไนท์...zzZ
     
     
     
    [เปเปอร์ พลัสเตอร์]
     
    สวัสดีครับ ^^ ใจร้ายกันจังทำไมพวกผมต้องพูดคนสุดท้ายด้วยอ้ะT^T แต่ก็เอาเถอะ ผม ชื่อเปเปอร์ แฝดของผม ชื่อพลัสเตอร์ รู้รึเปล่า ว่าพวกเราน่ะ เหมือนกันมากเลยนะ เหมือนทุกอย่าง พนันได้เลยว่าคุณแยกพวกผมไม่ออกหรอก...
     
    "เห้ย ไอเปอร์  แกขโมยโค้กฉันไปช้ะ!!!!!"
     
     
    =*=
    แปปนึงนะครับ
     
     
    "เออ! ขอกินนิดหน่อยทำเป็นบ่น"
     
    "กินนิดหน่อยบ้านป้าแกดิ!!! มันหมดกระป๋องเลยนะเว้ย กูเพิ่งถ่อออกไปซื้อเมื่อกี้เอง ไอ้บ้า!!"
     
    "หยุด!!! เดี๋ยวคืนให้น่า แล้วป้ากูอ่ะ ก็ป้ามึงเว้ย!"
     
    "เออก็จริง...เห้ย!!! ซื้อคืนด้วยนะ อย่าลืมล่ะ!!"
     
     
    โค้กกระป๋องเดียว== ช่างเหอะ ไอเตอร์ มันไปอาบน้ำล่ะ พวกผมอยู่คอนโดครับ เป็นห้องนอนใหญ่ 2 ห้อง ห้องน้ำในตัว ห้องครัว แล้วก็ห้องนั่นเล่น ระเบียงสระว่ายน้ำอีก เหอะๆ ห่องพวกผมวีไอพีนะครับ อย่าดูถูก เอาเป็นว่าพวกผมมีความลับจะมาบอก คือว่า....
     
    "เห้ยย!!! หยุดพูดเลยนะะ"
     
     
    ปังง!!!~~
     
     
    มันโผล่หัวออกมาจากห้องนอนก่อนจะตะโกนใส่ผมเนี่ย =*= เอ่อ เอาเป็นว่าดูเอาเองละกันนะครับ วันนี้คุยกินพื้นที่ไปหน่อย เพราะว่าพรุ่งนี้ผมไม่ว่างอยู่คุยหรอก จะไปสยามเป็นเพื่อนไอเตอร์มันน่ะ เพราะมันจะไปซื้อแมคบุ๊คอันใหม่ เครื่องเก่ามันทุ่มพังไปเมื่อวานนี้เอง^*^ เอาเป็นว่า....
     
     
    ราตรีสวัสดิ์นะครับ^^



    สวัสดีคร่า รีดเดอร์ทู๊กคนนนน ไรท์ต้องขอโทษร้อยล้านๆๆๆๆๆๆๆครั้ง TT
    หายไปนานมากเลย รีดเดอร์จะโกรธไรท์หรือเปล่าาา แง้ๆ อย่าโกรธเราเลยน้าาาา




    เอาล่ะๆๆ มาเข้าเรื่องกัน 
    เป็นไงบ้างงงง เปิดเรื่องมาแซ่บๆกันทั้งน้านน แต่ละคน555
    ฝ่ายสาวๆ ก็เริ่ดๆ หนุ่มๆก้แร๊งงงส์
    ใครว่างๆก้แอดมาคุยกันบ้่าง ไรท์เหงาา




    ปล.ไรท์ปิดเทอมแล้วจะอัพให้เรื่อยๆโน๊ะะ



    ขอกำลังใจจากเม้นท์ของรีดเดอร์ทุกๆท่านนะคะ


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×