คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : >>>หึงหึงหึง
......................................................
“ขอบคุณมากนะครับ..ที่รัก” คังอินเอ่ยขึ้น อ้อมกอดอุ่นๆสวมกอดร่างบางไว้แน่น ทั้งคู่อยู่บนห้องพักสวีทสุดหรูเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณอะไร” เสียงหวานกระชากขึ้น นึกถึงใบหน้าหนาๆของยัยพะยูนเกยตื้นนั่นแล้วเคืองไม่หาย
“ก็ขอบคุณที่กำจัดปัญหาให้ไงครับ”
“เฮอะ..” ประชดออกมาเบาๆด้วยน้ำเสียงแบบนี้ แปลว่ากำลังเคืองเลเวล3
“ถ้าไม่ได้ที่รัก..ผมต้องแย่แน่ๆ”
“ก็ แหงล่ะสิ..อีนั่นน่ะทั้งด้าน ทั้งหนา เจอเข้าไปแค่นี้คงไม่กระเทือนพังผืดที่คอมันหรอก”ร่างบางบ่นเสียงดัง คนมันอารมณ์เสียอ่ะ เจอชะนีเล่นละครแบบนี้มีใครจะยังยิ้มได้บ้าง? ร่างสูงเห็นว่าถ้าปล่อยให้อีทึกเป็นแบบนี้ไม่ดีแน่ มือหนาจึงพลิกร่างบางให้หันหน้าเข้าหาตัวเอง
“จองซูครับ..ไม่ว่าใครจะเข้ามาในชีวิตผมอีกกี่ร้อยกี่พันคน ผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจและก็ไม่มีวันเลิกรักคุณนะครับ..ผมรักจองซูคนเดียว” คำบอกรักอย่างเป็นทางการที่จะเกิดขึ้นน้อยครั้งระหว่างสองคน สรรพนามที่ร่างสูงจะใช้เสมอเวลาจริงจัง อีทึกนิ่งเงียบ..ทั้งดีใจและรู้สึกเสียใจที่ตัวเองทำให้คังอินรู้สึกว่าตน ไม่เชื่อใจ ร่างบางโผกอดร่างสูงแน่น
“ทึกขอโทษนะ..จองซูรักยองอุนนะ..รัก มากและไม่มีวันจะยอมให้ใครมาแย่งยองอุนไปเด็ดขาด” พึมพำอู้อี้ที่ไหล่หนา ถึงแม้จะฟังยากไปหน่อย แต่คังอินก็รู้ถึงความหมายและความรู้สึกของอีทึกดี ทั้งสองตระกองกอดกันแน่นขึ้น ถักทอความมั่นใจและมั่นคงในรักให้อีกฝ่ายรับรู้
ปาก หนาพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวาน จากดวงตาคู่สวยไล้มายังปลายจมูกรั้นที่มักจะเชิดขึ้นเวลาน้อยใจหรืออารมณ์ เสีย แก้มนวลใสแดงปลั่งทุกครั้งเมื่อเจอสายตาร้อนแรงจากร่างสูง ใบหูเล็กที่ร่างสูงพร่ำกระซิบคำรักให้ได้ยินอยู่ตลอด ปากบางสีสดน่าเชยชิมและหอมหวานทุกคราที่ได้สัมผัส ทุกอย่างที่เป็นร่างบางนี้ น่ารัก น่าหลงใหล และครอบครองทุกส่วนของหัวใจคังอินไปจนหมด แล้วอย่างนี้..คังอินจะไม่รักได้ยังไง?
“รักนะครับ..สุดที่รักของยองอุน”
“รักเหมือนกัน..รักที่สุด.และรักสุดท้ายของจองซู”
ใบ หน้าทั้งสองค่อยๆเลื่อนเข้าหากันช้าๆ จูบสาบานรักหวานซึ้งกำลังดำเนินขึ้น มีสักขีพยานเป็นพะยูนหน้าหนาโดนหักหน้า รับประกันความหวานและความเชื่อใจในรักของคนทั้งสอง...บางทีก็ต้องขอบคุณ ผู้หญิงเกรทต่ำ..ที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตเพื่อพิสูจน์ความรักของเรา...
.........ขอบคุณที่มาเป็นระบายอารมณ์ชั้นเยี่ยม ...คึคึ
~KT. Love A Lot~
เช้า วันใหม่สดใสซาบซ่า ออร่าความรักเปล่งประกายวิ๊งๆ อารมณ์ดีแอนด์สดชื่นสุดๆ สาเหตุที่แฮปปี้คงหนีไม่พ้นเรื่องชะนีเมื่อคืน ถึงแม้จะแอบเซ็งไปนิด แต่ก็ไม่ทำให้ทั้งคู่มีปากเสียงกันได้ วันนี้คังอินจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ คืนที่ผ่านมาว่าจัดหนักไปหลายยกจนอิ่มหนำแล้ว เช้านี้อีทึกยังทำตัวน่ารัก น่าหยิก และน่ากอดตลอดเวลาอีก คงต้องขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้อีทึกกระดี๊กระด๊าขนาดนี้ บรรยากาศทะเลและท้องฟ้าโปร่งชวนเดินเล่น คังอินเลือกที่จะพาอีทึกมาเปิดหูเปิดตาสถานที่ใหม่ๆ ร่างสูงกุมมือบางเดินเลียบชายหาดหน้าโรงแรมไปเรื่อยๆ
“นี่ คัง..คังว่าทึกใส่หมวกใบนี้สวยปะ?” อีทึกหยิบหมวกจากร้านขายของที่ระลึกมาสวม หมุนตัวซ้ายขวา ฉีกยิ้มหวานให้ ทำเอาคังอินเคลิ้มไปชั่วขณะ
“สวย สิครับ..คนสวยใส่อะไรก็สวย” ร่างหนาฉีกยิ้มจนตาหยี อีทึกฉีกยิ้มจนเห็นรอยบุ๋มที่แก้ม ถึงคำพูดของคังอินจะชวนเขินอายแค่ไหน แต่ด้วยความที่มั่นใจในความงาม จึงไม่ทำให้อีทึกออกอาการอะไร
.....จะต้องเขินทำไม ก็คนมันสวยจริงๆอ่ะ หรือจะเถียง?
แชะ ! แชะ ! แชะ !
คังอินกดชัตเตอร์รัว...อีทึกหันมาด้วยความตกใจ แต่มือหนายังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีเยี่ยม
แชะ ! แชะ ! แชะ !
“อ๊า ..อย่าถ่ายนะ..ยังไม่ได้เก๊กเลยอ่ะ” ปากบางงองุ้ม มือเรียวพยายามไขว่คว้ากล้องตัวใหญ่จากร่างสูง แต่ด้วยความสูงที่มันช่างแตกต่าง จึงทำได้แค่กระโดดเหยงๆอยู่อย่างนั้น มือหนายังคงรัวชัตเตอร์ไม่หยุด ยิ่งร่างบางทำท่าโมโห หรือว่างอนตุ๊บป่องจนแก้มขาวๆพองลม ก็ยิ่งยากจะห้ามใจไม่ให้บันทึกภาพนางฟ้าแสนสวยตรงหน้าไว้
แชะ ! แชะ ! แชะ !
“คังอิน!!!...” อีทึกเสียงดัง ปากบางยู่ลงน้อยๆ แขนเรียวกอดเข้าที่อกตัวเอง เชิดหน้าขึ้นพอเป็นพิธี ว่าเนี่ยอ่ะ...งอนแล้ว
“คร๊าบบ บบ” คังอินขานเสียงยาน แต่ยังคงถ่ายรูปต่อไป ทุกอิริยาบถถึงแม้ตอนนี้อีทึกจะงอนจนลงไปนั่งยองๆกับพื้นแล้วก็ตาม
แชะ ! แชะ ! แชะ !
“ถ่ายด้วยกันสิ” ช้อนตาหวานขึ้นมาสบตาคมผ่านเลนส์กล้อง หน้าหงอยๆนั่นเรียกเสียงหัวเราะจากร่างสูงระลอกใหญ่
“ฮะฮะ ....โอเคๆ..ฮะฮ๋าๆ” ร่างสูงพยักหน้ายิ้มๆ ย่อตัวลงแล้วก็ถ่ายรูปด้วยกัน อีทึกยิ้มกว้างชูสองนิ้วท่าประจำ
ถ่าย กันไปเรื่อยๆท่าทางก็เริ่มจะหลุดโลก มีทั้งขี่หลัง ทำปากจู๋ใส่กัน ที่ยิ่งไปกว่านั้น ใส่แว่นกันแดดดูดจูปาจุ๊บเหมือนเด็กโข่ง ทั้งสองเดินถ่ายรูปกันเลียบชายหาด วิ่งไล่กันไปมา ช่างเป็นคู่รักที่น่าอิจฉา ความรักที่ทั้งสองคนมีให้กันมันทะลุออกมาจนคนบางคนเกิดอาการอยากได้อยากมี เป็นของตัวเองบ้าง!...
“แฮ่ ก กๆ...ไปหาน้ำกินกัน..หิวน้ำอ่ะ” อีทึกหอบหายใจน้อยๆ เล่นวิ่งกันซะขนาดนั้นไม่เหนื่อยก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เหนื่อยจนจุกลิ้นปี่แล้วเนี่ย
“ฮะ..โอเคๆ ไปหาน้ำกินกัน” ร่างสูงทำท่าจะออกเดินแต่หันไปร่างบางก็ยังไม่ตามมา ยังคงนั่งยองๆอยู่ที่เดิมอย่างนั้น
“ฮะ ฮะ ฮ่าๆ เหนื่อยล่ะสิ..มาๆ จะให้ยืมหลังขี่นะ” คังอินย่อตัวลงตรงหน้าอีทึก กล้องยังคงคล้องที่คอไม่ไปไหน ร่างบางกระโดดขึ้นหลังคังอินอย่างว่าง่าย แขนทั้งสองกอดคอร่างสูงไว้หลวมๆกันตก แขนเรียวข้างหนึ่งเอื้อมมือคว้ากล้องตัวเก่ง
แชะ ! รูปถ่ายทีเผลอ
“ฮะฮะ ฮ่าๆๆๆ” อีทึกหัวเราะเสียงดัง รูปในจอกล้องชวนให้ต่อมทอลซินอักเสบมาก คังอินทำหน้าเหลอ ปากอ้ากว้างแบบ หลุดมาดคุณชายเจ้าของโรงแรมซะสนิท
“เห้ย..แอบถ่ายหรอ นี่แน่ะๆ” คังอินเอาคืนด้วยการเขย่าร่างบางที่ขี่หลังแรงๆ
“อ๊า..อย่าเหวี่ยงสิ เดี๋ยวตกน้า” อีทึกร้องลั่น มือบางกอดรอบคอร่างสูงแน่น กลัวก็กลัวตก แต่ที่ยังไม่หยุดก็คงอยากบอกว่า..แกล้งคังอินได้อ่ะ..สนุกชะมัดเลย มืออีกข้างยังคงกดชัตเตอร์รัว
แชะ ! แชะ ! แชะ !
“ฮ่าๆๆ “ เสียงหัวเราะดังลั่นจากร่างบางทำเอาร่างสูงหน้ามุ่ย
“โห่ ..อย่างอนเลยนะ นะนะ ฮ๋าๆ ...ยังไงก็หล่ออ่ะ” งอนง้อด้วยการจุ๊บเบาๆที่แก้ม ทำเอาร่างสูงยิ้มแก้มปริ
..เอ้อ....ถึงรูปถ่ายจะตลก แต่ตัวจริงหล่อก็โอเค .. ..
แกล้ง กันไปมาสักพัก ทั้งสองก็มาหยุดอยู่หน้าร้านเครื่องดื่ม คังอินค่อยๆวางอีทึกลง ทั้งคู่เดินเข้ามาในร้าน เลือกที่นั่งน่ารักๆ แล้วก็สั่งเครื่องดื่มสองสามอย่าง
“ทึกครับ..เดี๋ยวคังไปห้องน้ำแปปนะ”
“อ่าหะ..เดี๋ยวทึกรอนี่นะ” ร่างบางยิ้มหวานให้ มือบางคว้ากล้องจากคอคังอินมาสวมไว้ที่คอ มือ
หนาขยี้กลุ่มผมนุ่มเบาๆ
ร่าง หนาเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยอารมณ์เบิกบาน ถึงแม้จะมีเรื่องเมื่อคืนนิดหน่อย แต่ก็นับว่าแทบจะไม่มีผลกับทริปฮันนีมูนครั้งนี้เลยสักนิดเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งคึก ก่อนจะกลับคืนนี้เดี๋ยวต้องจัดหนักๆส่งท้าย ..
คังอินเข้าห้องน้ำเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องน้ำ กลัวว่าอีทึกจะรอนานแล้วเดี๋ยวจะหงุดหงิดเอาซะเปล่าๆ ขายาวๆกำลังจะเดินกลับไปยังที่นั่ง
“ขอโทษนะคะ” เสียงผู้หญิงดังขึ้น คังอินหันซ้ายหันขวา สรุปหูฝาดรึเปล่า?
“ครับ?” หันไปก็เห็นผู้หญิงคนเดิม ผู้หญิงที่จมน้ำเมื่อคืน จนเกือบจะสร้างความร้าวฉานระหว่างเขากับอีทึกซะแล้ว...แล้วทำไมโลกมัน ต้องกลมอีกด้วยวะเนี่ย?
“อ้าว..คุณ” อุทานด้วยความตกใจ รอยยิ้มฉาบพลาสติกเสแสร้งเผยขึ้นที่ใบหน้าหญิงสาว
“โลกกลมจังเลยนะคะ..คุณกำลังจะไปไหนหรอคะ?” แม่ง.. กลมเกินไป! ตายห่า..ถ้าอีทึกเห็นละก็เรื่องบานปลายเลยเถิดแน่ๆ
“อ่อ..พอดีแฟนผมรออยู่ ขอตัวก่อนนะครับ”
“คุณ..คุณคะ” คังอินตัดบทเดินหนีก่อนจะเกิดเรื่อง หญิงสาวได้แต่ฮึดฮัดที่ชายหนุ่มไม่เล่นด้วย แต่อย่างน้อย ก็เป็นไปตามแผนละนะ แค่นี้..ก็ใช้ได้แล้ว!
คังอินเร่งฝีเท้าขึ้น ผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวจริงๆ ไม่รู้ว่าที่เจอเมื่อกี้นี่แผนรึเปล่า..เดี๋ยวเกิดเรื่องอีก..หมดกันทริปสุ ดหวานคืนนี้ ..คิดแล้วก็แอบหงุดหงิด แต่อย่าไปคิดถึงมันเลย..เดี๋ยวอีทึกจะจับสังเกตได้เปล่า ๆ
ไม่ทันจะเดินเข้าไปจนถึงโต๊ะ ดวงตาคมก็ต้องเบิกกว้าง เฮ้ย ยยย !!! ไอ้นั่นมันเป็นใครวะ..อย่าอยู่เลยมึง!!!!!.......
พลั่ก ก!!
มัดหนัก ซัดเข้าไปที่หน้าชายหนุ่มเต็มแรง จนเซล้มไปที่พื้น
“เฮ้ ยยยยย!!” อีทึกร้องเสียงดังลั่น
ตุบ พลั่ก กก !!~
คัง อินยังคงตามเข้าไปซัดต่อ ไม่ปล่อยจังหวะให้อีกฝ่ายได้ตอบโต้ ด้วยรูปร่างที่ถึงจะใหญ่ไม่แพ้กัน แต่ประสบการณ์ด้านการต่อสู้คังอินนั้นได้เปรียบกว่ามาก บวกกับแรงหึงที่ทะลุปรอทแล้วนั่น ชายหนุ่มไม่ทางจะเอาชนะได้เลย
“หยุด..หยุด ดดดดดดดด!!!” อีทึกตะโกนลั่น มือบางคว้าเข้าที่แขนแกร่ง ดึงคังอินออกมาจากร่างชายหนุ่มอย่างยากลำบาก เพิ่งรู้ว่าหมีตกมัน มันน่ากลัวแบบนี้นี่เอง...
“ฮึ่ ยยยย ...” คังอินฟึดฟัด ไม่พอใจ..ใช่!! ไม่ พอใจมากด้วย มีใครที่ไหนจะพอใจมั่ง ถ้าเห็นผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาคร่อมแฟนตัวเองจากทางด้านหลังแบบนั้น แถมยังแอบไซร้ที่ต้นคอขาวของสุดที่รักแบบนั้น ถ้าฆ่าไม่ตายก็ไม่ใช่คังอินแล้ว!!!!!
อีทึกตกใจไม่น้อยกับการทะเลาะวิวาทที่เกิดขึ้น ข้าวของกระจุยกระจายทั่วร้านกาแฟจนสภาพไม่ต่างอะไรกับซากเก้าอี้แล้วก็โต๊ะ ดีๆนี่เอง ชายหนุ่มค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น รอยแผลจากน้ำมือคังอินเด่นชัดทั่วใบหน้า ทำเอาอีทึกอดไม่ได้เดินเข้าไปพยุงชายหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้ สายตาเขียวขุ่นส่งมายังคังอิน
“คัง..ไปต่อยเขาทำไม”
“มันลวนลามทึกนะ แถมยังแอบไซร้คอทึกด้วย แล้วยั...”
“พอเลย คุณซึงฮวานเขาไม่ได้ทำอะไรทึกทั้งนั่นแหละ เขาแค่หยิบใบไม้ออกให้เท่านั้นเอง” เปรี้ยง ง!! ดังเสียงฟ้าฟาดลงมากลางใจ นี่คนสวยของเขา เข้าข้างไอ้นั่น?
“อย่า ทะเลาะกันเลยครับ..ผมผิดเอง ขอโทษด้วยนะครับที่สร้างปัญหาให้คุณ ” ซึงฮวานเอ่ยขัดบทสนทนาร้อนระอุของทั้งสองคนขึ้น ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทำท่าจะเดินแต่ก็ต้องเซล้มอีก มือบางคว้าได้ทัน ชายหนุ่มจึงเซทับเข้าที่ร่างบางแทน
“มึง ง!!!” คังอินตวาดดังลั่น เห็นชัดๆว่า ไอ้ซึงฮวานนั่นมันตั้งใจชัดๆ ตั้งใจสำออยใส่อีทึก แถมยังแอบโอบเอวบางอีทึกอีกต่างหาก ไม่ทนแล้วเว้ย!!!
พลั่ก กกก!!
มือ หนากระชากซึงฮวานออกมาจากอึทึก ทั้งสองคนซัดกันนัวเนีย การต่อสู้ดูจะดุเดือดขึ้นเรื่อย ในคราแรกซึงฮวานไม่ได้ตอบโต้ แต่ครั้งนี้ ต่างคนต่างแลกหมัดกันแบบไม่มีใครยอมใคร
ปึง งง!!
ซึง ฮวานพลาดท่าเสียที โดนคังอินถีบเข้าที่ท้องอัดกระแทกเข้ากับเคาน์เตอร์ เสียเต็มแรง สบโอกาสจู่โจม คังอินประเคนหมัดหนักๆให้ซึงฮวานไม่ยั้ง จนเลือดไหลออกเต็มจมูก
“จำไว้ อย่ามายุ่งกับเมียกูอีก!!!” ขายาวกระทืบอีกสักทีสองที ก่อนจะลากอีทึกออกไปจากร้าน โดยที่ไม่มีใครทักท้วงอะไรสักคำ
~KT. Love A Lot~
“โอ๊ย ยยย..เจ็บฉิบหาย” ชายหนุ่มโอดโอยลั่น คนเริ่มมุงดูกันด้วยความสนอกสนใจ
“พี่..เป็นไงบ้าง?” น้องสาวตัวดีเจ้าของแผนการมือที่สามสร้างความร้าวฉาน โผเข้ามาประคองซึงฮวานขึ้นนั่ง
“ไหนเธอบอกว่าแผนนี้จะได้ผลไง”
“ก็ใครจะไปรู้เล่าว่าจะเป็นแบบนี้อ่ะ” ล่ม!! ล่มไม่เป็นท่าอีกแล้ว หญิงสาวได้แต่แค้นเคืองในใจ ในเมื่ออ่อยก็ไม่สำเร็จ เข้ามาแทรกก็ไม่ได้ หึหึ..ชั้นไม่ยอมเจ็บตัวฟรีหรอกนะ
“ชั้นไม่ยอมหรอกนะ..ไปพี่ ไปแจ้งความกัน!” หญิงสาวพยุงซึงฮวานให้ลุกขึ้นพิงโต๊ะตัวนึง ซึ่งไม่โดนพิษรักแรงหึงของคังอินทำลาย เธอเดินปรี่เข้าไปที่เคาน์เตอร์ของร้าน มือบางตบลงกับเคาน์เตอร์ด้วยความฉุนเฉียว
ปัง งง!!
“นี่คุณ..โทรแจ้งตำรวจสิ ไม่เห็นหรอว่าพี่ชายฉันโดนทำร้ายร่างกายน่ะ” หญิงสาวตะคอกใส่พนักงานของร้านเสียงลั่น..เธอไม่ยอมหรอก ในเมื่อไม่ได้อะไรสักอย่าง..ก็ให้มันรู้ไปว่า เจ้าของโรงแรมมีข่าวแบบนี้แล้วจะไม่เสียชื่อเสียง ..
“คุณคะ..ฉันว่าถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อน อย่าไปยุ่งกับคุณคังอินจะดีกว่านะ” ผู้จัดการร้านเอ่ยเตือนหญิงสาวด้วยความสมเพช ..ช่างไม่รู้อะไรเลยสินะ ถึงว่า..สภาพเลยเป็นแบบนี้
“ฉันไม่สน..โทรแจ้งตำรวจให้ฉันเดี๋ยวนี้” เธอยังคงยืนยันว่าจะโทรให้ได้
“งั้นก็ตามใจคุณ” พนังงานต่อสายไปยังสถานีตำรวจให้เธอ
ตืด ดดดดดด ตืด ดดดดดดด~~
“คุณตำรวจหรอคะ..ฉันขอแจ้งความค่ะ” เธอกรอกเสียงทันทีเมื่อปลายสายกดรับ
“ครับ”
“พี่ชายฉันถูกทำร้ายร่างกายค่ะ”
“ครับ ใครทำร้ายครับ”
“คุณคังอินค่ะ”
“อะไรนะครับ..คุณคังอิน?”
“ใช่ค่ะ” เธอเริ่มงุนงง ตำรวจเจ้าพนักงานถามเธอด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย เมื่อเอ่ยชื่อคังอิน..จะแค่ไหนกัน..ก็แค่เจ้าของโรงแรม ไม่มีทางอยู่เหนือกฎหมายหรอกน่า ..
“คุณคังอินที่ว่านี่..ใช่คุณคังอินลูกเจ้าของโรงแรม BeachPlace รึเปล่าครับ?”
“ค่ะ?”
“งั้นผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ..คุณคังอินไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นหรอกครับ”
“อะ..อะไรกัน..”
“ครับ..ผมว่าคุณคงจำคนผิด”
“ฮะ..ไม่มีทาง ฉันจำไม่ผิด”
“ถ้าคุณนึกออกว่าใครทำร้ายพี่ชายคุณ ค่อยแจ้งความใหม่นะครับ”
ตรู๊ด ตรู๊ด ดดดดดดดด~
สัญญาณ ขาดหายทันที หญิงสาวงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้มาก รวดเร็วและชวนสับสน ทำไมตำรวจเจ้าพนักงานถึงไม่รับแจ้งความ..แล้วคังอินนี่ใหญ่มาจากไหน?
“อ้อ...เผื่อคุณจะไม่รู้ ...ตระกูลคิมน่ะ..เป็นผู้ก่อตั้งเกาะนี้ขึ้นมา คงไม่มีตำรวจหน้าโง่คนไหน รับแจ้งความหรอกนะคะ..คุณผู้หญิง” ผู้จัดการร้านสงคราะห์บอกหญิงสาว สายตาพนักงานทั้งร้านจิกมองมาที่เธอเป็นจุดเดียวกัน สายตาที่ทั้งสมเพช เวทนา รวมถึงสมน้ำหน้าเธอ เธอทั้งอับอาย แค้นใจ และเจ็บใจที่สุด นอกจากทั้งเธอและพี่ชายจะไม่ได้ใครคนใดคนนึงไปแล้ว ยังต้องขายหน้ากลางที่สาธารณะอีก
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!! “
หญิงสาวกรีดร้องลั่นร้าน เต้นเร่าๆเหมือนหมาโดนน้ำร้อนราด แต่กลับไม่มีใครสนใจแม้แต่คนเดียว
...........ก็แค่ปรสิตตัวเมีย..จะสนใจทำไม?? ....เดี๋ยวมันหายคัน ก็ไปเองนั่นแหละ...หึหึ
.........................................................
มาอัพแล้ว วว เบลหายไปนานชิมิ? อิอิ
แล้วรีดเดอร์คิดถึงกันมั่งม๊ายยย ?? มีหลายคนมาทวง - -*
ขอบคุณนะคะที่ทวง เอ๊ะ !!ยังไง? ฮ๋าๆๆ
โอ้วโห คังอินพ่อใหญ่อ่ะ!!! น่า นนนน คังหึงโหดพอมั้ย?
อาจจะสังเกตได้ว่า คังไม่ได้จิกตบๆเหมือนทึก แต่ที่พอกัน ก็คือ..หึง หึงหึง
กรี๊ด ดดดด ...แอบปลื้มมากมาย
Ps. ตอนหน้า NC ดีม๊า ยยยย ใครอยากอ่าน เม้นเม้นเม้น!!!
Kt.= kidteung = Kang ♥Teuk
ความคิดเห็น