สวัสดีค่ะ ชาวเด็กดีทุกคน :)
จากประสบการณ์ตรงของผู้เขียนที่เคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเมื่อประมาณ 7-8 ปีก่อน ณ "ฮังการี" ประเทศที่เคยได้ยินและได้เห็นแค่ภาพจากทางจอโทรทัศน์ ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตก้แสนจะน้อยนิด แถมการเตรียมตัวก่อนไปก้เงอะๆ งะๆ ขาดๆ เกิน ไปถึงก้ต้องเจอกับสมาชิกครอบครัวสายแรงอีก เฮ้อ..ยังไม่นับวิชาเรียนที่มีครูเหมือนทหารนาซี
ชีวิตของผู้เขียนในขณะนั้นเหมือนกับ "กาแฟโบราณ" การปรับตัวในช่วง 3 เดือนแรกมีทั้งเข้ม หอม มัน เหมือนกับกาแฟตอนชงเสร็จใหม่ๆ เมื่อทุกอย่างลงตัวชีวิตในประเทศใหม่กับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ก้ดูเข้าที่เข้าทาง เหมือนน้ำแข็งในแก้วกาแฟค่อยๆ ละลายคนเคล้ากันจนรสชาติบางละมุนลิ้นลง จนในตอนท้ายสุด...การกลับมาสู่บ้านเกิดก้จะเหลือเพียงกาแฟละลายอยู่ก้นแก้วส่งกลิ่นหอมเข้มจางๆ เมื่อยกแก้วขึ้นมาชิดจมูก
ประสบการณ์ที่เป็นตะกอนเข้มข้นนอนอยู่ก้นแก้วกำลังรอผู้อ่านอยู่ พร้อมหรือยัง? หากพร้อมแล้วเชิญทุกคนยกแก้วกาแฟตรงหน้าขึ้นมา แล้วสูดกลิ่นไอความทรงจำไปพร้อมๆ กัน
Cheers
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น