บงการรัก สามีสุดร้าย [ภาคต่อ บงการร้าย พี่ชายสุดที่รัก]
เมื่อความรักของพวกเขามีมือที่สามที่สี่เข้ามาปั่นป่วนเพื่อสร้างความร้าวฉาน เห็นทีงานนี้สามีอย่างเขาคงต้องออกโรงจัดการทุกอย่างเอง ก่อนที่ยายตัวดีจะเข้าใจผิด แล้วหนีเตลิดไปเหมือนอย่างคราวนั้น!
ผู้เข้าชมรวม
1,075
ผู้เข้าชมเดือนนี้
10
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บงการรัก สามีสุดร้าย
ต่อจาก บงการร้าย พี่ชายสุดที่รัก
[เมฆาxมีนา]
คู่พระ-นางเดิมกับเรื่อง บงการร้าย พี่ชายสุดที่รัก
แต่เป็นเรื่องราวหลังจากนั้นไปอีก 5 ปี
เวลาผ่านไปถึงห้าปีแต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยังรักกันเหนียวแน่นไม่เคยเปลี่ยน แต่ที่เพิ่มเติมเข้ามาคือความขี้หึงหวงของสามีจอมบงการที่ดูเหมือนจะมากขึ้นทุกวัน พอๆ กับความหื่นกามของเขาที่ไม่มีลดน้อยถอยลง
นั่นจึงทำให้ภรรยาอย่างมีนาต้องเหน็ดเหนื่อยหาทางรับมือเขา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่คนเก่งกาจอะไร ไม่อาจตามทันความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจของเขาจนถูกเขาจับกินอยู่เรื่อย
ในขณะที่เมฆาก็รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านใจที่ยายตัวดีไม่เคยเชื่อฟังอะไรเขาเลย ที่เขาหึงหวงคอยตามประกบเธอแจก็เพราะรัก แล้วก็ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนได้เข้าใกล้เธอ ส่วนความต้องการที่มากกว่าปกติ มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขา ในเมื่อยายเด็กนี่อยากสวยมีหุ่นน่าฟัดเองทำไม พอเห็นเข้าทีไรก็อยากตรงไปขย้ำให้จมเขี้ยวทุกที
หากแต่เรื่องราวความรักของพวกเขากลับต้องมีอันยุ่งเหยิง เมื่อมีมือที่สองที่สามตามเข้ามาสร้างความปั่นป่วนไม่หยุดหย่อน เขาจะไม่สนใจเลยถ้ายายเด็กนี่จะไม่คิดมากชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้นจนมาทำร้ายตัวเอง
เห็นทีงานนี้เขาคงต้องลงมือจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นยายเด็กนี่ได้เสียใจจนหนีหายไปอย่างคราวนั้น!
โปรยยย~
“ยายเด็กโง่ ถ้าพี่คิดแบบนั้นในวันนั้นพี่จะข่มเหงเราเหรอ พี่มันโฉดชั่วที่บังคับขืนใจเราให้ยอมเป็นของพี่ ในสายตาคนอื่นพี่ก็เป็นแค่คนเลวคนหนึ่งที่จับน้องสาวตัวเองทำเมีย แล้วเรายังคิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนมาสนใจผู้ชายสารเลวอย่างพี่อีกเหรอ”
“ก็ไม่แน่หรอกนะคะ มีนเองก็ผิดที่ไม่ได้ขัดขืนพี่เมฆเต็มที่ถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ในสายตาคนอื่นก็คงมองว่ามีนเป็นเด็กใจแตกที่ยั่วยวนพี่ชายตัวเอง จงใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อหวังสุขสบายไปทั้งชีวิต คงไม่มีผู้ชายคนไหนสนใจผู้หญิงใจง่ายอย่างมีนหรอก”
“หึ งั้นเราสองคนก็คงไม่ต่างกัน แล้วยังจะต้องคิดมากทำไมอีก มีนไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาแยกพวกเราออกจากกันหรอก พี่หึงพี่หวงคลั่งมีนออกขนาดนี้จะไปหลงรักสาวที่ไหนได้ แล้วก็อย่ามาเปลี่ยนประเด็นตีเนียน พี่กำลังพูดถึงไอ้พวกหน้าอ่อนที่ตามจีบเราอยู่ บอกมาว่าพวกมันเป็นใคร ถ้าพวกมันยังไม่เลิกยุ่งกับเมียพี่อีก จะตามไปกระทืบมันเดี๋ยวนี้แหละ”
“พี่เมฆก็อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง พี่เมฆไม่อยากให้มีนไปเรียนก็บอกมาเถอะ”
“เออ พี่คิด ก็พี่หวงเรานี่ มีผัวรักผัวหลงอย่างนี้ไม่ชอบหรือไง ถึงออกโรงปกป้องพวกมันนัก หรือว่ามีนชอบไอ้พวกหน้าอ่อนพวกนั้นฮะ มันเป็นใครบอกมา พี่จะส่งคนไปสั่งสอนให้มันเข็ดหลาบไม่กล้ามาตามตื้อเราอีกเลย”
“อย่านะคะ! พวกเขาเป็นรุ่นพี่ที่คณะค่ะ แต่ไม่ได้มาตามตื๊อตามจีบอะไรมีนหรอก แค่มาทักทายตามมารยาท แล้วก็ถามถึงว่ามายาเป็นยังไงบ้าง พวกเขาชมมีนด้วยนะคะว่าเก่งที่เลี้ยงลูกออกมาได้นิสัยน่ารักมาก แถมยังไม่ทิ้งการเรียนยังกลับมาตั้งใจเรียนต่ออีก”
“พวกมันพูดถึงขนาดนั้นเลย เหอะ นั่นแหละที่เรียกว่าจีบ”
“พี่เมฆขี้หึงเกินไปแล้วค่ะ ดีแค่ไหนแล้วที่พวกเขาไม่เคยมาต่อว่าหรือด่าทอที่มีนมีลูกก่อน ทั้งที่ยังเรียนอยู่ แถมยังให้กำลังใจบอกว่าไม่ต้องคิดมาก เรานิสัยเป็นอย่างไรย่อมรู้ดีที่สุด แล้วยังแนะนำให้มีนใช้ความจริงใจเข้าสู้ ต่อไปทุกคนก็จะยอมรับมีนเพราะความดีของมีนเอง”
มีนาฉีกยิ้มกว้างดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ต่อสู้กับเสียงนินทาว่าร้ายในรั้วมหา’ ลัยเพียงลำพัง ยังมีคนที่คอยเป็นกำลังใจให้ คอยให้ความช่วยเหลือมาตลอด โดยไม่รู้เลยว่าสีหน้าคนฟังแปรเปลี่ยนเป็นดำมืดเหมือนเมฆหมอกเคลื่อนเข้ามาปกคลุมไปแล้ว
“อ้อเหรอ ไอ้พวกนั้นมันแสนดีขนาดนั้นเชียว?”
“อย่าเรียกพวกรุ่นพี่ว่าไอ้สิคะ พวกเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ออกจะนิสัยดีน่านับถือออก อีกอย่างหนึ่ง พวกรุ่นพี่ที่ให้ความช่วยเหลือมีนก็ไม่ได้มีแต่ผู้ชาย พวกผู้หญิงก็มีค่ะ หรือว่าแม้แต่ผู้หญิงที่เข้ามาพูดคุยกับมีน พี่เมฆก็หึงด้วย”
“เหอะ แล้วมีนเอาพี่ไปไว้ที่ไหนล่ะ เอะอะก็ชื่นชมแต่คนอื่น ทีกับพี่ว่าได้ว่าดี หลงเสน่ห์พวกมันหมดแล้วรึไง”
“คนพาล ไม่มีเหตุผล”
“ใช่ พี่พาล แล้วคนพาลคนนี้ก็ชอบหาเรื่องกลั่นแกล้งคนซะด้วยสิ” คนขี้หึงกระตุกยิ้มร้ายกาจ ยิ่งเห็นเมียรักยิ้มหวานทำหน้าเหมือนหลงใหลได้ปลื้มพวกมัน ความไม่พอใจก็ยิ่งพวยพุ่งจนทะลุติดเพดาน
“มะ...หมายความว่าไงคะ” มีนาถามด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง ใบหน้าอ่อนเยาว์ฉายแววเลิ่กลั่ก ชักรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาแล้ว พี่เมฆคงไม่คิดจะแกล้งอะไรเธออีกหรอกนะ คงไม่ได้คิดจะ...
“ว้าย! พี่เมฆจะทำอะไรมีนคะ?!”
ตุบ
ชายหนุ่มพลิกตัวจับกดร่างเล็กบางให้นอนราบกับเตียงกะทันหัน นัยน์ตาคมดุจ้องเขม็งคนใต้ร่างที่เบิกตากว้างมองเขาอย่างตกใจ เมฆาถลกชายเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นไปกองอยู่เหนือเอว สอดฝ่ามือร้อนลวกเข้าไปลูบไล้ผิวกายนุ่มละมุนแผ่วเบา ก่อนที่หน้าอกอวบอัดจะถูกเคล้นคลึงฟอนเฟ้นหนักหน่วง มีนาถึงกับนิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก ก่อนจะหลับตาแน่นหลุดเสียงครางวาบหวิว เมื่อร่างกายรู้สึกร้อนรุ่มราวกับคนจับไข้ทันทีที่ถูกเมฆาสัมผัสแตะต้อง
แม้จะเจ็บนิดๆ ที่หน้าอกถูกนวดเฟ้นเต็มแรง แต่เจ้าของร่างบอบบางก็เผลอตอบสนองแอ่นหยัดท่อนบนขึ้นหาสัมผัสร้อนลวกจากมือหนาที่นวดคลึงบดเคล้าคล้ายกับเย้าหยอก โดยที่ปากก็ร้องห้ามขอให้หยุดเท่าที่สติยังพอหลงเหลืออยู่
“ยะ...อย่าค่ะ มีนต้องรีบไปเรียนนะ พี่เมฆหยุดเถอะค่ะ ได้โปรด...ฮื้อ!”
++++++++++++++++++++++++++++++++
มีในรูปแบบ e-book แล้วนะคะ!
ในเว็บจะอัพแค่ 50% มี 12 ตอน 2 ตอนพิเศษ
อัพถึงตอนที่ 6 ค่ะ
อัพทุกวัน วันละนิดละหน่อยพอให้หัวใจกระชุมกระชวยซาบซ่าน
อยากอ่านรวดเดียวจบแบบไม่ต้องรอฝากอุดหนุนอีบุ๊คส์เรื่องนี้ด้วยนะคะ
รับประกันความแซบถึงใจ อ่านแล้วไม่มีผิดหวังแน่นอน!
ฝากติดตามด้วยน้าาา!!!
ทั้งสองเรื่องเป็นคู่พระ-นางเดิมนะคะ
แต่สามารถแยกอ่านได้ไม่งงแน่นอน
ผลงานอื่นๆ ของ พราวแสง พราวรตี/พลอยจันทร์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พราวแสง พราวรตี/พลอยจันทร์
ความคิดเห็น