โมโม่

สายลมที่หนาวเย็นปลายเดือนธันวาคมทำให้โมโม่ นอนหนาวสั่นอยู่บนกองหญ้าแห้ง น้ำตาของโมโม่ไหลลงอาบแก้ม โมโม่ลุกขึ้นยืนแล้วคิดในใจหนาวจังเลยมันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเราหนอ โมโม่เดินไปที่ข้างกองหญ้าแห้งใช้เท้าทั้งสองข้างเขี่ยดินจนเป็นหลุมขนาดพอดีตัว แล้วเข้าไปนอนในหลุม โมโม่ใช้เท้าข้างหนึ่งเขี่ยหญ้าแห้งมาไว้บนตัวเพื่อให้ความอบอุ่น ตัวของโมโม่สั่นด้วยความหนาว แต่ความอุ่นในดินทำให้โมโม่หนาวน้อยลง โมโม่เหนื่อยหอบเนื่องจากอาหารไม่ตกท้องมาทั้งวัน โมโม่นอนคิดถึงอาหารด้วยความหิว และเหนื่อยทำให้โม่โม่หลับไปอย่างอ่อนล้า ชีวิตของโมโม่ฝากไว้กับโชคชะตาที่หาความแน่นอนไม่ได้ และโมโม่ต้องเก็บความเศร้าและความหลังเอาไว้ในใจลึกๆว่าครั้งหนึ่งเขาเคยมีความสุขบนบ้านหลังใหญ่