... ณ ร้านกาแฟ Kyumin ....
"คยู...เรา...เลิกกันเถอะ..." ซองมินพูดออกมา
"....ทำไมละครับมินมิน? คยูดีไม่พอเหรอ!" คยูฮยอนเผลอตะคอกร่างบางที่นั่งน้ำตานองหน้าอยู่
"...ไม่ใช่หรอก...ไม่ใช่เลยคยูมินไม่ดีเอง..." ซองมินพูดพร้อมจะก้าวออกจากร้านแต่...ติดอยู่ที่มือของร่างสูงที่ดึงมือบางไว้อยู่
"มินมิน...ผมเสียใจนะ...ทำไมละ..ทำไม!" คยูฮยอนพูดออกมาแต่ซองมินก็สะบัดมืออกจากการกอบกุมนั้นแล้วเดินออกจากร้านแต่ก่อนเดินออก
ไปนั้นร่างบางได้พูดบางอย่างไว้ที่ทำให้ร่างสูงอึ้ง...
'คยู...ลองย้อนไปเมื่อ 2 วันก่อนดูสิว่าทำอะไรไว้...'
ได้ยินเสมอว่าเธอนะเสียใจ ที่ฉันมาบอก
ให้เลิกกันไปในวันนั้น
เธอไปพูดกับใครว่าเธอเจ็บเพราะฉัน
ขอถามสักคำ แล้วที่เธอทำถูกรึไง
หนึ่งอาทิตย์เจอกันครั้งนึง
บอกคิดถึงแต่ไม่เคยเห็นหน้า
ส่งแค่ข้อความมามันเจ็บรู้ไหม
... สองวันที่แล้ว....
"ฮยอกๆ อันนี้สวยมั้ยๆ" ซองมินถามขณะที่กำลังเดินซื้อของขวัญวันเกิดให้คยูฮยอนอยู่
"ไหนๆ ว้าว! สวยจังเลยมิน!" ฮยอกแจพูดพร้อมทำตาโต
"สวยชิมิล่า~ มินจะซื้อไปให้คยูวันนี้วันเกิดคยูและ ><" ซองมินพูดพร้อมหยิบสร้อยเส้นนึงที่สลักคำว่า K&M ไว้
หลังจากจ่ายเงินเสร็จซองมินก็ชวนฮยอกแจไปกินไอศกรีม
"อร่อยมั้ยฮยอก~" ซองมินถามขณะที่กำลังนั่งกินไอศกรีมรสสตอร์เบอร์รี่อยู่
"อร่อยอยู่แล้วววว~" ฮยอกแจตอบขณะกำลังนั่งกินไอศกรีมรสช็อกโกแล๊ตอยู่
อยู่ดีๆสายตาซองมินก็เหลือบไปเห็นคยูฮยอนกำลังนั่งกุมมือกับผู้หญิงคนนึงอยู่
"ฮ...ฮยอก...นั่นมันคยูนิ" ซองมินสะกิดแขนฮยอกแจ
"เฮ้ย! คยูจริงๆด้วยแล้วใครละน่ะ!..มิน!เราไปแอบดูกัน!" ฮยอกแจพูดพร้อมจูงมือซองมินให้ไปหลบอยู่ที่พุ่มไม้ใกล้ๆ
"คยู~ ชอบมั้ย..ซอนั่งถักให้ทั้งคืนเลยน้าาาา~" หญิงสาวที่นั่งข้างคยูฮยอนเอ่ยขึ้น
"ชอบสิครับ...อะไรที่ซอทำคยูชอบหมดแหละ~" พร้อมหอมแก้มหญิงสาวข้างๆ
"บ้า! >///< ซออายคนอื่นนะ" หญิงสาวข้างๆคยูตีแขนคยูเบาๆซึ่งคยูก็ไม่ได้ว่าอะไร
"ฮยอก...ไปกันเถอะ" ซองมินพูดพร้อมลากฮยอกแจกลับบ้าน
"มิน..มินเป็นอะไรมากมั้ย?" ฮยอกแจถามซองมินที่เดินเงียบอยู่
"ป..เปล่าหรอกฮยอกไปวันเกิดคยูกันเถอะ..." พูดจบซองมินก็ลากฮยอกแจไปที่ผับที่จัดวันเกิดของคยู
ที่จริงใครทิ้งใครก่อน ช่วยเก็บเอาไปคิด
ที่แท้ใครเป็นคนผิดลองถามใจ
ความจริงใครทิ้งใครก่อน ใครกันที่ควรช้ำใจ
ผิดมากไหมที่ไม่อยากเจ็บเพราะเธอ
... ณ ผับที่จัดงานวันเกิดของคยูฮยอน ...
'เซงิล ชุคาฮัมนีดา เซงิล ชุคาฮัมนีดา ซารางานึน ... โจวคยูฮยอน เซงิล ชุคาฮัมนีดา!'
เสียงเพลงอวยพรวันเกิดของคยูฮยอนดังขึ้นพร้อมกับซองมินที่นำเค้กไปให้คยูฮยอน
"สุขสันต์วันเกิดนะคยูมีความสุขมากๆนะ" ร่างเล็กเอ่ยพร้อมยิ้มหวาน
'ฟูว~' คยูฮยอนก้มลงมาเป่าเทียนพร้อมกับยิ้มให้ร่างเล็กนั้น
"ขอบคุณนะครับมินมิน~" คยูฮยอนกล่าวพร้อมสวมกอดร่างเล็กแต่ร่างเล็กกลับพลักออก
"คยู...ฉันซื้อนี่มาให้" ซองมินพูดแล้วยื่นสร้อยคอมาให้คยูฮยอน
"ว้าว~ สวยจังครับมินมิน" คยูฮยอนหยิบสร้อยมาดูพร้อมหอมแก้มร่างเล็กนี้
'ใช่...สวย...สวยมาก..มันจะสวยกว่านี้ถ้านายไม่ได้บอกว่าชอบผ้าพันคอนั้นก่อนสร้อยของฉันน่ะ' ร่างเล็กได้แต่คิดในใจ
"มินมินครับๆ ถ่ายรูปกันๆ" คยูฮยอนดึงมือร่างเล็กนี้ไปถ่ายรูปกับหมู่เพื่อนๆของคยูฮยอน
'1 2 3 แชะ!' เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นพร้อมกับรูปคนที่ยิ้มกันอย่างสวยงาม...
แต่...ช่างแตกต่างกับร่างเล็กร่างหนึ่งเหลือเกิน...ถึงแม้ร่างเล็กนี้จะยิ้ม...แต่มันเป็นยิ้มจากความเศร้าซึ่งใครก็ดูออก
งานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกรา...ถูกไหม? แต่งานเลี้ยงนี้....กว่าจะเลิกก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว
"โอยยย~ คยูนะคยูทำไมดื่มหนักขนาดนี้เนี่ย..ซี้ด! เจ็บชะมัด!ไอ่แก้วบ้า!" ซองมินบ่นพลางประคองร่างสูงที่เมามายไม่ได้สติไม่ให้ล้ม
แต่..ร่างเล็กนั้นเผลอก้าวไปเหยียบเศษแก้วที่ใครไม่รู้ทำตกไว้จนทำให้เท้าเล็กนั้นโดนปักเลือดไหลออกมามากมายแต่ไม่วายร่างเล็กก็ยัง
จะประคองร่างสูงไว้อยู่ดีร่างเล็กเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงรถของคยูฮยอนร่างเล็กพาคยูฮยอนกลับไปส่งที่บ้านแล้วเดินกลับบ้านตัวเอง
ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำแผล " เจ็บชะมัด..รู้งี้ทำแผลบ้านคยูดีกว่า T^T แต่....ทำไมเราต้องทำดีกับคยูด้วยนะ..."
ร่างเล็กหยุดคิด "คยูไม่รักเราไม่ใช่เหรอ...แล้วทำไม...เราต้องทำอย่างนั้นด้วยนะ..."
รู้ไว้ว่าฉันไม่มีใครสักคน
ไม่เชื่อเอาเหอะ จะว่าจะบ่นขนาดไหน
ไม่ได้มาแก้ตัว แต่กลัวไม่เข้าใจ
ไม่เลิกก็คงได้เป็นแค่คนที่เธอไม่แคร์
....รุ่งเช้าของวันถัดมา....
คยูฮยอนไม่มาหาซองมินตามเคยซองมินที่เมื่อก่อนเป็นคนสดใส ร่าเริง ... แต่บัดนี้..ร่างเล็กนี้กลับกลายเป็นคนอีกคนที่มีแต่ความเศร้าโศก
ซองมินร้องไห้มาหลายชั่วโมงแล้ว...แต่น้ำตาก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหลเลย
"ฮึก...คยู..นายยังรักฉันอยู่ไหม?...ฉันควรเลิกกับนายดีมั้นนะ..." ซองมินถามตัวเองเบาๆแล้วผลอยหลับไป
ที่จริงใครทิ้งใครก่อน ช่วยเก็บเอาไปคิด
ที่แท้ใครเป็นคนผิดลองถามใจ
ความจริงใครทิ้งใครก่อน ใครกันที่ควรช้ำใจ
ผิดมากไหมที่ไม่อยากเจ็บเพราะเธอ
ผิดมากไหมที่ฉันเลือกไปจากเธอ
... กลับมา ณ ปัจจุบัน...
คยูฮยอนยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนในสมองมัวแต่คิดว่าทำไมร่างเล็กนี้ถึงได้เลิกกับตน
"มินมิน...ต่อไปนี้เราจะเลิกกันจริงเหรอ? เพราะซอฮยอนนะเหรอ? ผมขอโทษ...ขอโทษซองมิน...ผมรักมินมินนะ....คยูรักมินมินนะ "
คยูฮยอนได้แต่เพ้อออกมาแล้วร้องไห้อย่างหนักเพราะร่างเล็กนี้จะไม่กลับมทาหาเค้าอีกแล้ว...ตลอดไป..
...END...
Talk : SF เรื่องแรกในชีวิตไรเตอร์...ขอความเห็นหน่อยค่ะว่าจะทำต่อดีไหมถ้าทำ...อยากให้ทำแนวไหนหรือจะให้ทำเรื่องนี้ต่อ...ขอบคุณทุกเม้นและรีดเดอร์ทุกคนนะค่ะ ^^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น