คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Alternative
Alternative
"มยองซู... จำสิ่งที่นายทำกับฉันรอบที่พ่อสั่งได้ไหม? ทำกับคิมฮิมชานด้วย เเต่เเค่ระดับนึงก็พอ อย่าให้ถึงกับเหมือนฉัน"
4 ชั่วโมงต่อมา...
หลังจากหนังเริ่มฉายเสร็จ จบงานเเถลงข่างเปิดตัวหนัง ฮิมชานก็ได้เจอกับยองเเจตอนที่เดินลงมาจากเวที
"ยองเเจ ~ คิดถึงจังกลับมาตั้งเเต่เมื่อไหร่น่ะ?"
"...กลับมาทันพอที่จะได้ยินสิ่งที่พี่พูดนั่นเเหละ"
"...ยองเเจพี่"
"ไม่ต้องขอโทษผมหรอก"
"แต่!"
"คำขอโทษ... มันมีไว้สำหรับคนที่สำนึกผิดและจะได้อีก เเต่ของพี่น่ะมันมีไว้เพื่อแก้ตัวเเล้วยังคงทำผิดต่อไป... พี่เหนื่อยหรือป่าว"
"ย ยองเเจอย่าพูดเเบบนี้สิ... พี่รักเรานะครับ พี่ผิดไปแล้วจริงๆ ยกโทษให้คนเลวๆอย่างพี่ได้ไหม ให้พี่ได้ทำหน้าที่แฟนที่ดีให้เราบ้าง"
"...ผมไม่อยากเป็นรั้งพี่เอาไว้ เราลองง่ายกันสักพักไหม"
"ไม่! ไม่ห่างไม่อะไรทั้งนั้น!!"
คุณฮิมชานคะ มีคนรอคุณให้สัมภาษณ์อยู่คะจากโซลทาม
"ครับ... ผมจะรีบไป ยองแจเข้าใจพี่นะครับ ไปรอพี่ที่บ้านของเรานะ พี่รักนายมากนะ"
ฮิมชานเดินออกไป ทั้งๆที่เขาเลือกจะอยู่ตรงนี้ก็ได้ โซลทามเป็นนิตยสารที่มีความนิยมเเละมีคนอ่านค่อนข้างจะเยอะ ยองแจเข้าใจ
เเต่จนเเล้วจนรอด...
พี่รักวงการบันเทิงนี้ของพี่...
มากกว่ารักผม...
บ้านของเรางั้นหรอ? มันคงไม่อีกเเล้ว
ฮิมชานทิ้งยองเเจไปสู่ความฝันของตัวเอง เเต่ฮิมชานกับให้ยองแจทิ้งความฝันของตัวเอง หลังจากที่คบกันมาได้สักพักยองแจอยากจะไปต่อที่อเมริกา เพราะเครื่องมือการเเพทย์ที่ค่อนข้างก้าวหน้า เขาสอบจนติดมหาลัยที่นั่นได้ เเต่ฮิมชานขอเขาไว้เเละบอกว่ารักไม่อยากจากกันไป ฮิมชานรั้งยองแจไว้จนวินาทีสุดท้ายเเละยองแจเปลี่ยนใจ เลือกที่จะเรียนที่นี่ต่อ เเต่ที่ว่าทิ้งความฝันก็คงไม่ถูกเเต่ถ้าเขาไปต่อที่อเมริกา เขาก็จะเอาความสามารถทั้งหมดมาใช้ช่วยใครได้อีกหลายคน หลังจากนั้นสักพักทุกอย่างเหมือนไปได้ดีเราคบกับแบบที่มีคนรู้ไม่กี่คนหรือเรียกว่าแทบจะไม่มีคนรู้เลยซะมากกว่า เเต่หลังจากฮิมชานที่จะเข้าวงการบันเทิงจริงจัง เราก็ค่อยๆห่างกัน คำว่ารักของฮิมชานเป็นเหมือนโซ่ที่ใช่ล่ามผมเอาไว้ให้อยู่กับเขาก็เท่านั้
พี่ฮิมชานมีเวลาให้ผมน้อยลง
ผมเข้าใจ...
พี่ฮิมชานที่เหมือนเคยหยุดเจ้าชู้
กับมาเจ้าชู้หนักกว่าเเต่ก่อน...
ที่พี่เขาบอกผมว่ามันเป็นเเค่การเเสดง
เขาขอให้ผมเชื่อใจ...
เเต่ก็มีอยู่หลายครั้งที่ผมจับได้
เขาก็ยังคงปฏิเสธ...
บางครั้งผมก็อยากจะถามพี่ว่าเหนื่อยมากไหม
กับการที่ต้องแสดงอยู่ตลอดเวลาหรือว่านั่นมันคือตัวตนของพี่กันเเน่
ถ้าพี่ยังไม่ชัดเจนพอ...
ผมก็ขอเลือกที่จะไล่ตามความฝันของผมอีกครั้ง
คุณฮิมชานจริงหรือป่าวคะที่คุณเข้าวงการได้เเล้วทิ้งเเฟนที่คบอยู่ด้วยน่ะคะ
เเล้วจริงหรือป่าวคะที่คุณเข้ามาในวงการนี้ได้เพราะใช่เส้นสาย
จริงหรือป่าวคะที่คุณเป็นเกย์น่ะคะ หรือว่าได้ทั้งหญิงทั้งชายคะ
"เดี๋ยวก่อนครับนี่มันอะไรกันครับ คำถามผมนี้มันอะไร ผมจะให้สัมภาษณ์เเค่เรื่องหนังเท่านั้นครับ ผมขอตัว"
เดี๋ยวสิคะคุณฮิมชาน!
เดี๋ยวก่อนคะ!!
คุณฮิมชาน!!!
ฮิมชานที่เริ่มหวั่นๆเขาคิดว่าพอจะรู้เเล้วว่าไอคำถามบ้าๆ พวกนั้นมันจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ฝีมือของแดฮยอน ฮิมชานหยิบมือถือขึ้นมาดูเพราะมันสั่นได้สักพักแล้วตอนที่เขาให้สัมภาษณ์อยู่
คุณมี 2 ข้อความใหม่
ยองแจ
พี่มีความฝันของพี่เเละพี่ก็กำลังจะทำมันสำเร็จเเล้วผมขอให้พี่มีความสุขผมเองก็จะไปไล่ตามความฝันของผมคืนม่อีกครั้ง ผมขอให้พี่โชคดีนะครับพี่ฮิมชาน
ไม่รู้จัก
ผมให้โอกาสคุณไปแล้วนะ
ก่อนหน้าที่แดฮยอนจะโทรสั่งมยองซูเขาก็กำลังคิดอยู่ว่าจะทำดีไหม ถ้ายองเเจเกลียดเขาอย่างเดียวก็ดี เเต่ถ้ายองเเจเสียใจมากล่ะ เขายังจะมีหน้าเข้าไปปลอบหรือป่าว คิดเเล้วคิดอีกจนอยู่ดีๆ ยองแจก็ส่งข้อความมาหาผม
ฉันกำลังจะไปไล่ตามความฝันของฉันอีกครั้งเเล้วนะ ;) รักนายมากนะ
วินาทีเเรกที่อ่านก็อดใจหายไปด้วย ยองแจจะไปต่อที่อเมริกาจริงๆอย่างงั้นหรอ?
กำลังจะไปไล่ตามความฝัน
หรือนายกำลังจะหนีกันเเน่
"มยองซู... จำสิ่งที่นายทำกับฉันรอบที่พ่อสั่งได้ไหม? ทำกับคิมฮิมชานด้วย เเต่เเค่ระดับนึงก็พอ อย่าให้ถึงกับเหมือนฉัน"
ข่าววันต่อมาหนังของฮิมชานก็ผู้เลิกฉายไปซะดื้อๆโดยไร้สาเหตุ ทางบริษัทที่ตอนเเรกเหมือนจะดันฮิมชานเต็มที่ก็หันไปปั่นเด็กหรือดาราคนอื่นเเทน ฮิมชานรู้ดีว่าเพราะใครเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขากลับมาที่บ้านหวังว่าจะเจอยองแจเเต่ก็ไม่เลย ไม่เหลือเเม้กระทั่งเสื้อผ้าไว้ให้ดูต่างหน้าสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆก็ไม่เหลือ บ่งบอกเป็นอย่างดีว่ายองเเจ...
ทิ้งเขาไปแล้ว
เพราะตัวเขาเอง
มหาลัยโซล...
"ออบบี้เมื่อวานทำไมนายดูเหม่อๆจัง? คิดถึงฉันอ่อ"
"ใครมันจะไปคิดถึงนายกันจุนฮง"
เเล้วก็ไม่ได้เหม่อสักหน่อย!
ก ก็เเต่สงสัยว่าคนๆนั้นเป็นใครอยู่คณะไหนเเค่นั้นเอง
"อ่อ พี่รหัสของฉันที่หนีไปเที่ยวกลับมาล่ะ"
"งั้นหรอ? หึ อยากจะเห็นหน้าจริงๆ อาจารย์แต่ละคนด้วยดูเหมือนจะดีใจออกนอกหน้าโดยเฉพาะพวกอาจารย์สาวๆน่ะ"
"ฮาฮ่าๆ ที่ออบบี้อิจฉาพี่รหัสฉันหคือป่าวเนี่ย?"
"ไม่ได้อิจฉา! เเต่หมั่นไส้!! ต้องเป็นคนที่นิสัยเเย่ๆๆๆๆ มากๆเเน่ๆ!!!"
"เอ่อ พี่ขอโทษนะ พอดีพี่อยากรู้ว่าตึกคณะบริหารอยู่ไหนหรอครับ"
"อ่อไปกับผมก็ได้ครับผมก็อยู่คณะบริหารเหมือนกัน อีกอย่างพวกเราปีหนึ่งเหมือนกันฮาฮ่าๆ"
"คือ... พี่อยู่ปีสองเเล้ว"
"อ่าว เเล้วทำไมพี่ไม่รู้ล่ะครับว่าตึกมันอยู่ไหน"
"พี่พึ่งเข้ามาตอนปีนี้เอง..."
ก็ว่าเเล้วทำไมไม่คุ้นเลย
พอมาอยู่ใกล้แบบนี้...
พี่คนนี้... ดูอบอุ่นจัง
"...ล เเล้วพี่ชื่ออะไรหรอครับ"
จุนฮงถามเพราะคิดว่าคนตรงหน้านี้น่าจะใช่ เพราะไม่มีใครเข้ามาตอนปีสองได้ เพราะถ้ามีก็คงจะไม่อยู่เเค่คนเดียว
แล้วออบบี้ของผมทำไมถึงได้
ดูเหมือนเจอคนที่ชอบแบบนั้น!
เดี๋ยวก่อนเถอะพอบอกชื่อมาออบบี้ก็จะเกลียดคุณ หึ พี่รหัส ฮาฮ่าๆ
"พี่ชื่อแดฮยอน จองแดฮยอน"
แดฮยอนพูดก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเเต่จุนฮงเห็นเเล้วมันหมั่นไส้
จงออบที่พอรู้ว่าคนๆนี้คือจองแดฮยอนคนที่ตัวเิงไม่ชอบตัวเเต่ยังไม่ได้เจอหน้า เเต่ตอนครั้งเเรกที่เจอกันที่ชอบเก็บหนังสือให้อีก คนๆนี้ไม่ได้นิสัยเเย่อย่างที่คิดเลย เเถม... ยังหล่อมากด้วย
"น้องเป็นอะไรหรือป่าวครับ? หน้าแดงตัวก็ไม่ร้อนนี่"
แดฮยอนเป็นคนที่เข้าถึงง่ายสนิทได้ง่ายเเต่บางทีเพราะเขาเป็นแบบนี้มันเลยดูเหมือนเจ้าชู้เเละให้ความหวังชาวบ้านไปทั่ว เเต่เขาก็เลิกนิสัยห่วงคนอื่นไปเท่าเเบบนี้ไม่ได้จริงๆ แดฮยอนทาบมือมาอังที่หน้าผากของจงออบ จงออบที่นิ่งๆอยู่แล้วยิ่งนิ่งเข้าไปใหญ่ นิ่งจนเหมือนเเข็งไปเลย
อ ไอพี่นี่! ต่อหน้าต่อตา!!
ความประทับใจเเรกเหม็นขี้หน้า!!!
"ม ไม่เป็นอะไรครับ"
ไอหัวใจบ้า จะเต้นทำไมเดี๋ยวพี่เขาก็ได้ยินกันพอดี
แดฮยอนเห็นก็ยิ้มเอ็นดูเหมือนน้องชายอีกคนเลย
เห็นเเล้วคิดถึงวี
เมื่อวานต้องไปงานเปิดตัวหนัวตามที่ยองแจขอเเดฮยอนเลยต้องผู้น้องงอนเพราะผิดสัญญา จนเมื่อเช้าก็ยังไม่หายงอนเลย เมื่อคืนแดฮยอนไปหายองแจที่บ้าน เเต่ยองเเจก็ยังไม่อยากพบเขา ก่อนกลับแดฮยอนเลยฝากถามเรื่องที่ยองแจจะไปต่อที่อเมริกา ยองเเจฝากมาบอกว่าเปลี่ยนใจเเล้วทำไมต้องหนี จะเรียนต่อที่นี่ให้จบเเล้วไปต่อโทที่อเมริกาก็ได้ ก็ยังดีเเสดงว่ายองแจโอเคอยู่เเละไม่ได้เลือกที่จะหนี
เเข็งเเกร่งขึ้นเเล้วนะยองแจ...
"จงออบพี่เอาหนังสือที่นายเคยขอมาให้"
เสียงของบุคคลที่พึ่งมาใหม่ มันรู้สึกคุ้นเคยมากซะจนทำให้เเดฮยอนต้องรีบหันหน้ากลับไปมอง
เจอแล้ว ผมเจอเขาเเล้ว...
ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ใจร้ายกับผมเกินไป
"...ยงกุก"
ผมกลับมาแล้ว...
To Be Continued…
____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
ไม่สั้นไปใช่ไหมฮะ ><
ไม่ได้กะจะให้ค้างนะ
แต่ก็แอบตั้งใจ คิคิ... แล้วเจอกันตอนนี้ต่อนะ
ความคิดเห็น