คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [เพราะรักเธอมากกว่า...]เบิร์ดเดย์ The end
ToNo part
ผมโอบริทที่เปลือยท่อนบนอยู่ไว้ในอ้อมกอด มีแค่เสื้อที่ปิดๆไปได้บ้าง ทำไมริทมันงอแงจังว่ะ บอกให้ใส่เสื้อก็ไม่ใส่ บอกว่าร้อนอีก แต่มันไม่ใส่ผมน่ะร้อนกว่านะขอบอก แล้วอีกอย่างไอ่กันก็อยู่ตรงนี้ ให้มันเห็นริทไม่ใส่เสื้อน่ะ ผมก็หึงจะตายอยู่แล้ว แต่ว่ากันกับริทมัน…
”อือ…พี่โน่ครับ…”จู่ๆคนในอ้อมแขนผมเงยหน้าขึ้นมองผม ดวงตากลมโตหวานคลอไปด้วยน้ำตาก้อนกลมใสๆ ริทเป็นอะไร
”ริท มึงเป็นไร”ไอ่กันดึงตัวริทหันไป ก่อนจะมองด้วยสายตาเป็นห่วง
”มึงปล่อย! ของกู”ผมบอกมันเสียงเข้ม ไอ่กันมันมองหน้าผมนิดหน่อย ก่อนจะทำตามที่ผมบอก ผมดึงตัวริทมาแนบออกอีกครั้ง คนตัวเล็กก็พิงมาตามแรงของผม
”ฮึก…”ผมได้ยินเสียง สะอื้นจากคนในอ้อมกอด เป็นอะไรอีก หรือว่า โกรธที่ผมแยกออกจากไอ่กัน….
”กัน…มึงปลอบมันหน่อยดิ”ผมพูดพร้อมกับดันคนตัวเล็กให้ไอ่กัน ริทมองผมเหมือนตัดพ้อบางอย่าง ทั้งยังกอดผมแน่นอีก
เฮ้ออ เป็นไรว่ะเนี่ย
”ตาม ขับเร็วๆหน่อย”ไอ่หล่อเป๊ะมันเร่งครับ ทำไมว่ะ
”คนแถวนี้เขาอยาก กลับคอนโด จะแย่แล้ว”พูดจบแล้วมันก็หันมายิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัย
คอนโด ห้อง 3068
”ริท!!เดี๋ยวสิ ไปไหนคุยกันก่อน”ผมจับแขนริทไว้เมื่อคนตัวเล็กจะเดินหนี แถมหน้าตายังมีเหงื่อผุดพลายอีก เป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย
”ปล่อยริท!”ริทสะบัดมือผมออก แต่แน่ล่ะ แรงแค่นี้เหรอจะหลุด
”ริท! บอกให้คุยกันก่อน!”ผมหันให้ใบหน้าหวานมาสบตาก่อนจะไม่รอให้คนตัวเล็กประท้วงอะไรอีก ผมก็ประกบปากผมกับริมฝีปากคนตัวเล็ก จากหวานๆผมเริ่มละเลงบทจูบร้อนแรงให้ ริทก็ดูเหมือนจะคล้อยตามผม สักพักตอนผมเผลอริทก็ผลักผมออกแล้ววิ่งเข้าห้องทันที
ก๊อกกๆๆ
”ริท เปิดประตู คุยกันก่อน”ผมเคาะประตูเรียกคนในห้อง ผมรู้ว่าริทได้ยิน ทำไมไม่ยอมคุยกับผม
”ริท เปิดประตู!”เมื่อไม่เห็นว่าจะมีท่าทีที่ริทจะเปิดประตูให้ ผมก็ต้องใช้เสียงแข็ง ผมจะบ้าตายอยู่แล้วนะ หายไปทั้งวันทั้งคืนกับไอ่กัน แล้วยังไปคลับอะไรก็ไม่รู้ไม่บอกผมจนมีเรื่องมาจนได้ ถ้าผมไปช่วยไม่ทันจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ไอกันบอกว่าจะมาเคลียร์กับผมไม่ใช่เหรอ แล้วอะไร มาทำปั้นปึ๋งอะไรใส่ผม ถามก็ไม่ตอบ ริทนะริท!
”ฮึก…ขอร้อง…ยะ..อย่าเข้ามาตอนนี้..ริท..”เสียงของริทฟังไม่ค่อยดีนัก ผมตัดสินใจไปเอากุญแจสำรองมา ถึงมันจะเสียมารยาทแต่ความเป็นห่วงมันมีมากกว่า
ผมไขเข้าไปให้ห้องริท ภาพที่เห็นคือคนตัวเล็กกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ที่ข้างเตียง มือไม้ไล้ไปตามร่างกายของตัวเองที่ไม่มีอะไรปกปิดอยู่เลย ริทเมื่อเห็นผมก็ทำหน้าตกใจ แล้วน้ำตาทั้งหลายก็ทลายมาจากดวงตาคู่สวย
”อะ…ออก..ไปก่อน ฮึก..ริท…”ผมไม่ได้สนใจที่คนตัวเล็กพูดสักนิด เดินเข้าไปกอดคนตัวเล็กที่พยายามจะผลักไสผมออกเต็มที่
”ไม่!…พี่โน่..ริทมันน่ารังเกียจ..”เสียงของริทสั่นคลอ ซ้ำยังไม่ยอมให้ผมกอด ผมกดหัวคนตัวเล็กแนบอกแล้วกอดแน่นขึ้นอีก
”ไม่..ริท ให้พี่ช่วยนะ”ผมบอกก่อนจะดันคนตัวเล็กให้ล้มลงเตียงนุ่ม
”พี่โน่…มะ..”ผมไม่ยอมให้คำใดหลุดออกจากริมฝีปากงามของร่างข้างใต้อีกแล้ว ผมไม่สนว่าริทจะผลักไสผมขนาดไหน จะให้เห็นคนตัวเล็กมาดิ้นเร้าๆแล้วคิดว่าผมจะอยู่เฉยได้เหรอ
ผมถ่ายทอดความหวานให้กับคนตัวเล็กจนเจ้าตัวประท้วงขออากาศหายใจ ผมผละออกมาแล้วเขี่ยผมที่ปรกใบหน้าหวานออกให้พร้อมกับสำรวจทุกบริเวณในวงหน้า ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแก้มนุ่มแดงระเรื่อ
”เขิน….อะดิ”ผมแซวคนตัวเล็กที่ก้มหน้างุดแต่ดันเบียดร่างของตัวเองเข้าหาผม
ปึ๊ก!
”โอ๊ย!...เจ็บนะริท”
”สม..”
”หืม…ว่าไงนะ ทำพี่นักใช่ไหม”ผมก้มลงไซร้ซอกคอของคนตัวเล็ก มือก็ไล้ไปทั่วทั้งตัวเปลือยเปล่าที่ไม่มีอะไรปกปิด
”แล้วเตรียมใจโดน…เอาคืนได้เลย”ผมกระซิบเสียงแผ่วข้างๆหูของริท แล้วก็เป็นดังคาดแก้มนุ่มนิ่มขึ้นสีขึ้นอีก โอ๊ย! น่ารักไปไหนเนี่ยยย
”พี่รักริทนะครับ…”ผมสบตาแล้วบอกคำนั้น ริทยิ้มให้ผมแล้วมองอย่างมีความหมาย พร้อมหยัดตัวขึ้นประทับริมฝีปากอิ่มบนปากผม แล้วรั้งให้ผมทาบทับลงไป…
แล้วในราตรีนั้นความอ่อนหวานแสนเร้าร้อนก็ได้เผาผลาญทุกอณูความรัก เติมเต็มในสิ่งที่ทั้งสองต้องการ…ทั้งคืน
08.06 น. 20 มิ.ย. 54
Ritz part
จุ๊ฟ
”อรุณสวัสดิ์แล้วก็แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับ เมียพี่..”ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนๆแล้วยังนอนอยู่บนเตียงเดียวกับพี่โน่อีก เกิดไรขึ้นว่ะ
“เมีย…??”มันคือ….
หรือว่า……..เมื่อคืน..
อ๊ากกกกกกก!
”นึกออกแล้วอ่ะดิ แล้วมาทำหน้างง หรืออยากให้ทวนอีกรอบ”พี่โน่ทำท่าจะก้มลงมาอีก ไม่ได้ๆ
”ฮ่าๆน่ารักจัง เมียใครว่ะเนี่ย”พี่โน่ล้อเมื่อผมดันตัวเขาออกห่างแล้วก้มหน้างุด ไม่ให้อายได้ไงเล่า ไอ่เฮียบ้าาา
”เมียไอ่กัน”ผมก็พูดไป กะว่าจะแกล้ง แต่ท่าจะไม่เวิร์ค ก็ดูหน้าเฮียดิ
”ว่าไงนะ!ริท”แล้วยังมาตะคอกใส่ผมอีก
”บอกว่ามะ….อุ๊ปป์”ไม่ทันพูดจบคนตัวสูงก็ฉกฉวยริมฝีปากผมไม่ให้พูดอะไรมากกว่านี้
”…ไม่ให้พูดแบบนั้นอีก เข้าใจไหม”พอผละออกจากของหวานยามเช้าแล้ว สายตาคมสบตาคนตัวเล็กบอกบางอย่างที่มีความหมาย
”แล้วพี่โน่คิดก่อนทำไมล่ะ”
”ว่าไงนะ หมายความว่าไง”แล้วมาทำหน้างง
”ก็ที่พี่โน่ต่อยไอ่กัน ที่กอง เพราะพี่โน่คิดว่าผมกับไอ่กันเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ”ผมถาม พี่โน่เหมือนจะนึกออก แล้วทำหน้าประมาณกึ่งขอโทษ
”ก็ริทไปกับไอ่กันทั้งคืน แล้วยังใส่เสื้อกับกางเกงไอ่กันอีก ให้พี่คิดไงอ่ะ”เขาบอกก่อนจะดึงผมไปกอดแล้วลูบหัวผมเหมือนปลอบหน่อยๆ
”ชิส์ อกุศล”
”ว่าพี่อีกแล้ว ยอมแล้วก็ที่คิดเนี่ยหึงหรอ ก็ให้แค่คนตัวเล็กๆคนนี้คนเดียวแหละน่า”พี่โน่บอกพร้อมกับสบตาผมเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่รู้ แต่ผมก็เขิลได้ทุกครั้งสิน่า
”ปล่อย จะไปอาบน้ำแล้ว”ผมบอกพี่โน่ พร้อมจะขยับตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่คงตัวสูงไม่ยอมปล่อยอ่ะดิ
”เดี๋ยว อย่าพึ่งไป มาให้พี่แฮปปี้เบิร์ดเดย์ก่อน”ผมไม่รู้ว่าพี่โน่หมายถึงอะไร แต่พอจบคำ แผ่นหลังของผมก็ปะทะบนเตียงนุ่ม อย่าบอกนะเฮ้ยยยย!
”พี่โน่!!!ไม่เอา ริทจะอาบน้ำ! พี่โนนนน่”
The end จ๊ะ
_________
จบจ๊ะ กว่าจะจบได้ เฮ้อ! เหงื่อตก มาช้ามากกกกใช่ไหม จบเรื่องนี้แล้วจะมี sf เรื่องต่อๆไปอีก (อีกนาน ตัวขี้เกียจฝังหัว)
อ้อ ริทเป็นอะไรใช่ไหมตอนก่อนหน้า มีพี่กันเท่านั้นที่รู้นะฮะ ดูจากคำพูดและท่าทาง 555
ความคิดเห็น