คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ผมรักนายขนมหวาน พาสอลหม่าน [โน่ริท เก่งเซน ไอซ์กัน ft.รุจดิว]
ผมรักนายขนมหวาน พาสอลหม่าน [โน่ริท เก่งเซน ไอซ์กัน ft.รุจดิว]
สองอาทิตย์ผ่านไป
Gang part
”วางไว้ไหนอ่ะริท”ผมถามริทที่กำลังจัดแจงอุปกรณ์เพื่อจะทำขนมขายในวันพรุ่งนี้ ผมกับริท เพิ่งกลับมาจากซุปเปอร์มาเก็ตครับ ผมเทียวรับเทียวส่งริทเป็นประจำอย่างนี้มาสองอาทิตย์กว่าแล้ว แล้วก็หาทำเลให้ริทขายขนมได้แล้วครับ เป็นร้านของเพื่อนผมอีกคนครับ ทำเกี่ยวกับเบเกอรี่ครับ แล้วเขาก็ใจดีให้พื้นที่หน้าร้านให้ริทขายของ
”วางไว้ตรงนั้นแหละครับ พี่เก่ง”ริทหันมาตอบแล้วขะมักเขม้นหันไปจัดของต่อ ร่างเล็กในชุดผ้ากันเปื้อนที่มีรอยขนมอยู่เต็มบอกถึงการใช้งานของเจ้าของ ผมยืนพิงโต๊ะในครัวมองร่างตรงหน้าแล้วยิ้มกับตัวเอง
“เอ่..อ พี่เก่งครับ แป้งมันอยู่ถุงไหนอ่ะครับ”ริทหันมาถามผมเมื่อหาของที่ต้องการไม่เจอ ผมมองหน้าคนตัวเล็กก่อนจะยิ้มแล้วหยิบแป้งมันในถุงให้ มันอยู่ตรงหน้าริทพอดี คนตัวเล็กหัวเราะแก้เก้อ ยกมือขึ้นเกาท้ายทอย ผมหัวเราะกับการกระทำนั้น
”หัวเราะริทเหรอครับ”คนตัวเล็กพยายามทำหน้าจริงจังเหมือนเอาเรื่อง แต่ยังไงมันก็น่ารักในสายตาผมอยู่ดี
”ฮ่าๆๆ”ผมยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่เมื่อหน้าตาคนตัวเล็กย่นลง
”แกล้งอีกแล้วง่า”
”ก็น่าแกล้งทำไมล่ะ”ผมถามแล้วก้มหน้าลงไปชิดใบหน้าหวานของริท หน้าอมชมพูระเรื่อ ปากอิ่มที่น่า
แก้มขาวๆเนียนๆ
”ริท..”
Zen part
”อ้าว ขอโทษ นึกว่าอยู่คนเดียว งั้น เดี๋ยวเซนไปรอห้องนั่งเล่นนะ”ผมเข้ามาเห็นริทกับนายเก่งอะไรนั่น กำลัง เอ่อ..เกือบจะจูบกันอยู่แล้ว
”ไม่ต้องหรอกเซน มาพอดีเลย มาช่วยริทเตรียมนี่หน่อยเร็ว เดี๋ยวพี่เก่งไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นก่อนก็ได้นะครับ อยู่ในนี้เดี๋ยวจะเปื้อนเอา”ริทพูดกับผม ส่วนท้ายประโยคก็หันไปพูดกับนายนั่น
”ไม่เอาหรอก พี่อยากช่วย ม่ะ ช่วยไรบ้าง”นายนั่นไม่ยอมออก ทั้งยังบอกว่าจะช่วยอีก อยากรู้นักว่าคุณชายเขาจะทำอะไรได้บ้าง
”งั้นก็ดีเลย ตอกไข่ใส่กะละมังนี่นะ แยกไข่แดงใส่กะละมังนี่แล้วไข่ขาวใส่กะละมังนี่”ผมเอื้อมไปหยิบกะละมังเล็กๆสองใบ มาตรงหน้าคนโอโม นายนั่นมองผมเหมือนกับไม่พอใจ ไม่พอใจไรไม่ทราบ
”เอ่อ
.เซน ริทว่านั่นให้ริททำเองดีกว่านะ พี่เก่งเขาไม่เคยทำ จะทำได้ยังไงล่ะ”ริทบอก แล้วเอื้อมหยิบกะละมังตรงหน้าไอ่โอโม แต่เขาก็จับไว้
”นั่นสินะ ทำไม่เป็น”ผมแกล้งเน้นย้ำๆเหมือนจะเยาะ แล้วก็ได้ผล เขาวางกะละมังตรงหน้า ลากเก้าอี้มานั่งเข้า แล้วตั้งหน้าตั้งตากับการตอกไข่แยกไข่แดงและไข่ขาว
”โอ๊ย!!ๆๆ ทำอะไรเนี่ยริท”ผมร้องโอดโอยเมื่อนิ้วเล็กๆของเพื่อนบิดเนื้อตรงเอวผมซะแทบขาด(เวอร์ล่ะ) ผมมองหน้าริทก่อนจะได้รับค้อนวงโตจากเพื่อนหน้าหวาน
”ไปแกล้งพี่เก่งเขาทำไม รู้ว่าเขาทำไมเป็นแล้วยังจะให้เขาทำอีก เซนนี่นะ”ริทดุผมอ่ะ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
”ก็เซนไม่ได้บังคับเขานี่ เขาจะทำก็ให้เขาทำไปสิ”
”แต่เซนก็ยุพี่เก่งนิ”
”ก็ถ้าเขาจะไม่ทำก็ได้ แต่เขาก็ยืนยันว่าจะทำเอง ช่วยไม่ได้”ผมตอบหน้าตาย แล้วหันหน้าหนี คลุกแป้งดีกว่า
RitZ part
”เอ่
อ พี่เก่ง ริทว่าริททำเองดีกว่าครับ เสื้อพี่เก่งเปื้อนหมดแล้ว ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นเถอะครับ”ผมไล่พี่เก่งเป็นครั้งที่สองของการเข้าครัวครั้งนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมอยู่ดี ขนมผมจะเสร็จไหมวันนี้
”ก็บอกไปตรงๆสิริท นี่นาย ริทน่ะเขา โอ๊ยย!ๆๆ”ผมหยิกเซนก่อนที่เซนจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เซนนะเซน
”ริท เจ็บนะ เออ ไม่ช่วยแล้ว ไม่อยากให้ขนมเสร็จก็เชิญ ไม่มีขนมขายพรุ่งนี้ ไม่ช่วยนะจะบอกให้”ว่าแล้ว เพื่อนตัวดีของผมก็เดินออกไปจากครัว เอาไงล่ะทีนี้
”พี่เป็นตัวถ่วงที่ทำให้ริททำขนมไม่เสร็จเหรอ”พี่เก่งถาม หน้านี่ทำเอาอยากจะโขกหัวไอ่เซนสักสองสามที
”เปล่าหรอกครับ ริท
”
”พี่แค่อยากช่วยน่ะ ถึงจะไม่ดีเท่าไร แต่พี่ทำได้แค่นี้ หวังว่าคงใช้ได้นะ วันนี้พี่กลับก่อนล่ะ”พี่เก่งพูดแล้วยื่นกะละมังสองใบ ใบหนึ่งมีไข่ขาวที่มีไข่แดงปนอยู่บ้าง อีกใบหนึ่งมีแต่ไข่แดง แต่ก็เละอยู่ดี เขาส่งทั้งสองกะละมังให้ผม
”อ้อ ลืมไป”
จุ๊ฟ
/////
”พี่ขอจุ๊ฟนี่เป็นรางวัลที่วันนี้พี่พาริทไปซื้อของแล้วกันนะ ไปล่ะ พรุ่งนี้จะมาใหม่”แล้วพี่แกก็ออกไป ผมยังไม่ได้ตอบอะไรเขาไปก็มัวแต่อึ้ง พี่เขาจุ๊ฟที่มุมปากผมอ่ะ
เอ่อ
เก่งสมชื่อชะมัด ทำให้คนอื่นเขาเขินเนี่ย
”พี่ริท ไอซ์พาพี่กันไปเที่ยวนะ”เสียงไอ่ไอซ์ตะโกนมาจากหน้าบ้าน เที่ยวไหนว่ะ ทุ่มกว่า เนี่ยพวกมึงจะเที่ยวไหนกัน
”ไปไหนกัน แล้วจะกลับกี่โมง”ผมตะโกนถามไปบ้าง
”ไม่กลับ ผมจะไปค้างบ้านพี่กัน พี่กลับจากคลับแล้วปิดบ้านได้เลยน่ะ ไม่ต้องรอผม”มันตอบ เฮ้ย! แล้วพวกมันจะไปไหนกันเนี่ย ยังไม่ได้บอกเลย
ตึง ๆๆ
”เดี๋ยว ๆๆ ไอซ์!!! ไอ่ไอซ์เว้ยยยยยยย!!!!”ผมวิ่งออกมาจากครัวมาหน้าบ้าน มันขับรถออกไปแล้วอ่ะ เรียกไม่ทัน แล้วไปกับไอ่ไอซ์สองคน ไอ่กันเพื่อนผมจะเป็นไรไหมเนี่ย(ถ้าเป็นอีกกูก็เป็นแม่มันแล้วแหละ เพราะฐานะอื่น กูได้หมดแล้ว ริทเอ้ย)
”เชอะ! เห็นคนที่เจอกันไม่ครบเดือน ดีกว่าเพื่อนที่คบกันมาไม่รู้กี่ปี เนี่ยแหละน้าคนเรา”เสียงบ่นของเจ้าเหมียวน้อยครับ มันน้อยใจผมเหรอเนี่ย
”อะไรๆ ริทเห็นพี่เก่งดีกว่าเซนตรงไหน เซนเป็นเพื่อนริทนี่ ยังไง ริทก็เห็นเซนดีเสมอในสายตาริทนะ”ผมเดินเข้าไปคล้องแขนเซนแล้วเอาหน้าถูๆ ไปที่แขนมันอ้อนๆหน่อย
”พอเลยๆ หยิกเซนซะบวมเลยเห็นไหม มาทายาให้เลย แล้วจะหายโกรธ”พูดจบ เซนก็ยัดยาหม่องในมือให้ผมแล้วตัวเองเดินดุ่มๆไปที่โซฟา นอนแผ่แล้วถลกเสื้อขึ้นมาจนเห็นรอยช้ำเขียวจะบวมแล้วจริงๆ
”ขอโทษนะ ริทแค่ไม่อยากให้เซนพูดอะไรโผงผางไปนี่น่า พี่เก่งเขาอุตส่าห์มีน้ำใจช่วย แต่กลับไปว่าเขา เสียน้ำใจแย่เลย”ผมบรรจงทายาไปที่รอยช้ำของเซน
”ริทแคร์เขาเหรอ”เซนถามแล้วจ้องหน้าผมเหมือนคาดคั้นคำตอบ
”ริทก็
เอ่อ
ริทก็แคร์ทุกคนนั้นแหละ เซนริทก็แคร์ ไอ่กัน ไอ่ไอซ์ริทก็แคร์”ผมพูดไป หลบสายตาเซนไป ตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจนักหรอก
”ริทแคร์เขามากกว่า เซนดูออก”เซนว่าขณะหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
”
..”
”ว่าไงล่ะ เซนก็ดูออกว่าเขาจีบริทน่ะ ไม่งั้นไม่เสนอหน้ามาหาทุกวันหรอก โอ๊ย!!”
”ไปว่าเขา พี่เก่งเขามีน้ำใจหาที่ตั้งขายของให้ริท แล้วก็ช่วยพาริทไปซื้อของ ให้ริทประหยัดค่ารถตั้งเยอะ..แล้ว
”ผมเพิ่งรู้ตัวว่าพูดมากเกินไป เซนมองหน้าผมเหมือนล้อ ซะจนผมต้องยอมแพ้
”เฮ้อ! จะเอาให้ได้จริงๆเลยใช่ไหม คำตอบน่ะ ตอนนี้ริทก็ยังไม่แน่ใจนักหรอก”ผมปิดฝายาหม่องแล้วถอนหายใจ
”แล้วเมื่อไรจะแน่ใจ”
”ไม่รู้ แล้วทำไมเซนต้องมาคาดคั้นริทด้วยเนี่ย ได้ค่าจ้างจากพี่เก่งใช่ไหม บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”ผมจี้เอวเซน เซนที่โดนก็บิดตัวไปมาเพราะความจั๊กจี้ แล้วก็ไม่ยอมจี้เอวผมกลับอีก
”โอ๊ย! ๆ ฮ่าๆๆๆ พะ
พอแล้วเซน”
”ระ
ริทนั้นแ
แหละ ปล่อยก่อนเซ่ ฮ่าๆๆๆ”
”ฮ่าๆ ๆ เซนอ่ะ
ปล่..ฮ่าๆ ปล่อยนะ”
ผมกับเซนก็เล่นกันเหงื่อตกถึงจะหยุด เมื่อดูเวลา ก็เลยเวลาทำงานที่คลับมาตั้งนานแหละ ไม่ได้ๆ แม้เพื่อนผมจะเป็นเจ้าของก็เถอะ แต่ทำงานไม่คุ้มเงินเดือนเนี่ย ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร ว่าแล้วผมก็ผละจากเซนไปเปลี่ยนชุดไปทำงาน
ToNo part
เวรกรรมอะไรของผมนักหนาที่ต้องมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆกับคนที่เกลียดเนี่ย เวรกรรมอะไรนักหนา! แล้วผมก็ต้องมาอยู่ที่คลับที่ผมมาวันนั้นกับไอ่เก่งอีกทีเนื่องจากลูกค้ารายล่าสุดของผมเขาเป็นเอ่อ..ชอบผู้ชายด้วยกัน เขาบอกว่ามาที่นี่จะได้คุยธุระกับผม แล้วก็ซื้อโฮสต์สักคนเพื่อเป็นเพื่อนคืนนี้ เขาบอกผมว่าเป็นคนเปิดเผย ไม่รังเกียจจนยกเลิกสัญญาไปก่อนหรอกนะ เค้าบอกว่าลูกเขาทำงานอยู่ที่นี่ด้วย กำลังรออยู่เลย แล้วเสียงคุ้นๆของใครคนหนึ่งก็ดังเขาประสาทหู
”พ่อฮะ มาได้ไงเนี่ย เฮ้ย! นาย”ว่าแล้ว เกลียดอะไรได้อย่างนั้นจริงๆ
”รู้จักกันเหรอ ริทแล้วเซนล่ะ”ลูกค้าผมถามไอ่เด็กปากดีที่ผมไม่รู้ว่าไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ถึงได้เจอกันบ่อยนัก เมื่อไอ่เด็กนั่นเห็นผมก็ตกใจ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
”อยู่ในห้องทำงานครับพ่อ พ่อจะดื่มอะไรไหมฮะ เดี๋ยวผม
”
”ไม่ต้องลำบากหรอก ไปเรียกเซนมาให้พ่อหน่อย”
“เอ่อ
แต่ว่าพ่อ
”
”ไปสิ!”เมื่อว่าจบ ไอ่เด็กนั่นก็วิ่งเข้าไปในส่วนของห้องทำงาน แล้วตามเพื่อนออกมา
RitZ part
”เซน
”
”ว่าไง มาซะแตกตื่น”
”พ่อมา บอกให้มาตามนาย”
”ไม่ไป!”คำตอบก็เป็นดังคาดครับ พ่อที่ผมเรียกเนี่ย ไม่ใช่พ่อแท้ๆของทั้งผมและเซนนะครับ เขาเป็นพ่อบุญธรรมของเซน ผมเลยเผลอติดปากเรียกเขาว่าพ่อไปด้วย แต่พ่อบุญธรรมกับเพื่อนผมคนนี้น่ะ เอ่อ เป็นมากกว่าพ่อกับลูกธรรมดาซะแล้วล่ะมั้ง พ่อน่ะ ยังอายุไม่เท่าไร ห่างกับผมกับเซนประมาณเจ็ดแปดปีได้ เป็นนักธุรกิจหนุ่มที่กำลังเป็นที่จับตามอง คลับนี้ก็เหมือนกัน เป็นของพ่อทั้งนั้นแหละ
”ไปหน่อยเถอะ ริทว่าพ่อเขาอยากเจอเซนนะ”ผมพยายามเกลี่ยกล่อม
”แต่เซนไม่อยากเจอพ่อนิ ริทไปบอกเขาเลยนะ
.”
แกร็กกก
”ผิดหวังนะเนี่ย ที่เซนไม่อยากเจอพ่อน่ะ”
Ruj part
”ว่าไง เซนไม่อยากเจอพ่อเหรอลูก”ผมถามลูกบุญธรรมของตัวเอง หันสายตาไปหาริทที่ยืนอยู่ เจ้าตัวเล็กก็เหมือนรู้งาน ผละออกไปเงียบๆ แต่ก่อนที่จะพ้นประตูผมก็กำชับไว้
”ริทไปดูแลแขกคนนั้นให้พ่อหน่อยนะลูก อย่าเถลไถลไปไหนล่ะ”ผมพูดแล้วมองริทจริงจัง คนตัวเล็กก็เดินออกไปไม่ถึงไหน ผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอก ฮ่าๆๆ ขำชะมัด เพื่อนลูกคนนี้
”พ่อมาทำไม”คำถามแรกหลุดจากปากลูกชาย ทำเอาผมยิ้มแก้มปริ อย่างน้อยเซนก็มีใจจะถามไถ่
”ถ้าบอกว่าพ่อมาหาเซนล่ะ เซนจะเชื่อพ่อไหม”
”ไม่!”
”งั้นเซนจะถามพ่อทำไมล่ะ”ผมย้อนเข้าให้ คนเป็นลูกก็ชักสีหน้า แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานไม่สนใจผมอีกเลย
”เซน จะไม่คุยกับพ่อเลยรึไง”ผมถาม พลางหมุนเก้าอี้ไปมา หยิบนู้นหยิบนี่ดูสารพัด
”
.”เงียบเป็นคำตอบอีกแล้ว
”พ่อมาหาเซนนะ อย่าเงียบแบบนี้ได้ไหม เซนก็รู้ว่าพ่อไม่ชอบ!”แล้วผมลุกขึ้นยืนมองคนที่ตรงข้ามที่ไม่มีท่าทีจะสนใจผมสักนิด ว่าแล้วผมก็เดินอ้อมไปอีกด้าน จับแขนเซนอย่างแรงแล้วเหวี่ยงไปข้างฝาผนัง
”เซนเจ็บนะ พ่อปล่อยเซนนะ”
”ตัวเองดื้อเอง แล้วทำไมพ่อจะทำโทษเซนไม่ได้!”ผมบอกแล้วกดหน้าลงไปใกล้คนข้างใต้มากกว่าเดิม
”เซนไม่คุยกับพ่อ แล้วเซนดื้อตรงไหน”
”ยังจะถามอีก! ไม่รู้หรือไงว่าที่พ่อมาที่นี่เพราะพ่อคิดถึงเซน แล้วพอพ่อมาถึงเซนกลับไม่คุยกับพ่อ แบบนี้ไม่ดื้อรึไง”เซนเงยหน้าขึ้นมาจ้องผมเหมือนไม่กลัว แต่แบบนี้ทำให้ทำอะไรง่ายหน่อย
”อุ๊บ!
.”ผมก้มลงไปประกบปากเซนแบบไม่ตั้งตัว เซนก็ไม่ยอมแพ้มือข้างที่ไม่โดนผมจับถูกใช้ขึ้นมาทุบตีผมหวังให้ปล่อย แต่ก็ไม่สะทกสะท้าน ผมจูบเซนอย่าเร้าร้อน บังคับให้แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอผม ตอนแรกก็ไม่ยอม ผมเลยกัดริมฝีปากล่างของเซนเหมือนจะเตือนว่าให้ว่าง่ายๆ จากนั้นเซนก็ไม่ขัดขืนผม ผมกับเซนเรายืนจูบกันอยู่นาน ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมใช้คำว่าเรา ก็เพราะเซนจูบตอบผมเหมือนกันไง
”ว่าง่ายๆแบบนี้น่ะ ค่อยน่ารักหน่อย”ผมถอนจูบออกมาพูดกับเซนแล้วประกบริมฝีปากกับเซนอีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง ไม่ต้องถามหรอกว่าจะหยุดเมื่อไร ก็ต่อเมื่อผมหายคิดถึงไง
RitZ part
”เดี๋ยวนาย! นายนั่นแหละ จะไปไหนน่ะ”ผมเรียกไอ่คนขี้เก๊กนั้นก่อน ที่ร่างนั้นจะหายออกไปพร้อมฝูงชน เขาหันมามองเพื่อให้รู้ว่าใครเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไป
”เรียกไม่ได้ยินรึไง ไอ่ขี้เก๊กเอ้ย!”แล้วผมก็ทนไม่ไหวครับ ตะโกนแข่งกับเสียงแม่งเลย แล้วก็ได้ผลครับ ไอ่ขี้เก๊กหันมามองผม สายตามีแววไม่พอใจหน่อยๆ
”พ่อบอกให้ผมมาดูแลคุณ
”
”ฉันไม่ต้องการ”มันก็เก๊กเหมือนเดิมแหละครับ
”คิดว่าผมอยากทำรึไง
.”
”งั้นก็ไม่ต้อง!”ไม่รอให้ผมพูดจบ ไอ่ขี้เก๊กก็หมุนตัวกลับหมายจะออกไปแล้วจริงๆ
”แต่พ่อสั่ง ผมต้องทำตาม อย่าเพิ่งกลับเซ่!”จนแล้วจนรอดผมก็ต้องวิ่งไปดักหน้าไอ่ขี้เก๊กนี่ กลัวว่าจะกลับก่อน แต่ไม่ทันระวัง ผมวิ่งไปดักหน้า คนตัวสูงไม่ทันตั้งตัว ผมก็เลยชนเขาเข้าอย่างจัง ซุ่มซ่ามอีกแล้วเรา ผมหลับตาปี๋อย่างรู้ตัวว่าเดี๋ยวจะต้องล้มไปกองที่พื้นแน่ๆ
อ้าว ไม่มีโครมอ่า ล้มแล้วต้องโครมไม่ใช่เหรอ
”นี่ ลืมตาได้แล้ว หนักน่ะเว้ย”เสียงโวยวายของใครบางคน ทำให้ผมที่หลับตาอยู่ ค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อผมอยู่ในวงแขนของไอ่ขี้เก๊กนั้นอยู่
”ลืมตาแล้วอย่ามัวแต่ตกใจ ช่วยยืนให้มันตรงๆหน่อย ตัวก็ไม่ใช่เบาๆ”ปากหมาอีกแล้ว ไอ่บ้า ไม่ได้ขอให้ช่วยสักหน่อย ชิ
”ไม่ต้องทำหน้าไม่อยากขอบคุณอย่างนั้นหรอก ฉันก็ไม่ได้อยากได้คำขอบคุณจากนายนักหรอก”แล้วไอ่ขี้เก๊กก็หมุนตัวเดินออกไป เชอะ ไปก็ไปสิ ดีเหมือนกัน เสียเวลาทำงานทำการหมด
พลั๊ก!!
”เฮ้ย! เดินยังไงว่ะไอ่น้อง”ผมได้ยินเสียงคนโวกเวกโวยวายข้างหลังจากที่ผมเดินออกมาจากตรงนั้นกำลังไปรับออร์เดอร์ลูกค้า เฮ้อ! มีเรื่องกันอีกแล้วเหรอ ไอ่พวกบ้านี่
”ใครน้องมึง แล้วมึงต่างหากที่ชนกูน่ะ”
”พูดงี้ ไม่อยากกลับบ้านในสภาพที่ดีพร้อมใช่ไหมไอ่น้อง”
”ก็ไม่คิดจะกลับบ้านในสภาพที่แย่เหมือนกันแหละว่ะ!”เฮ้ย!ๆๆ ไอ่เก๊กนี่ ไปมีเรื่องกับเขามั่วจริง เฮอะ! แต่ก็สมควร สมน้ำหน้า ผมคิดอย่างสะใจ กำลังจะหมุนตัวกลับ
ไปดูแลแขกคนนั้นของพ่อให้ดี อย่าเถลไถลไปไหนล่ะ
คำของพ่อลอยวนไปมาในหัว ตีกับความสะใจส่วนตัว เว้ยยยย!ไอ่ริทจะบ้าตาย เมื่อความคิดว่ากลัวพ่อมากกว่าความสะใจ ขาผมก็วิ่งพามาอยู่ที่มีเรื่องกัน คนมุงเยอะเลยเว้ยย ถอยไปหน่อยดิ
”ขอโทษนะครับ ๆ ขอทางหน่อยครับ ขอโทษครับ”ผมพยายามฝ่าฝูงชนเพื่อไปให้ถึงตรงกลางวงที่มีรื่องกัน
ผลั๊ว ๆ
พลั๊กๆ ๆ
โครมๆ
”ไอ่นี่ ไม่ตายดีแน่มึง!”
พลั๊ก!
”โอ๊ย!”หมัดใครว่ะ แม่งเจ็บชิบ!
”เฮ้ย!! ใครอีกว่ะเนี่ย”
”นายๆๆ เข้ามาทำไมน่ะ อยากมีเรื่องนักรึไง”ไอ่ขี้เก๊กมันหันมาหาผมที่กองกับพื้นครับ แล้วช่วยพยุงให้ลุกขึ้น
”ริท ริทใช่ไหม
”
Dew part
”ริท ริทใช่ไหมเนี่ย”ผมเดินเข้าไปหวังจะเห็นหน้าคนตัวเล็ก แต่ไอ่ตัวสูงที่มีเรื่องกับผมเนี่ยมันยืนบังไว้ แล้วมองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง
”อาดิว..”เสียงเรียกของริททำให้ไอ่ตัวสูงนั่นมองหน้าคนตัวเล็กแล้วมองหน้าผมสลับกัน
”ริทจริงๆด้วย แล้วพ่อล่ะ เห็นว่าพ่อมาที่นี่วันนี้ใช่ไหม”ผมดึงแขนริทให้มาตรงหน้า แล้วถามหาไอ่เพื่อนสนิท ไอ่รุจครับ พ่อบุญธรรมของเซน เพื่อนของริท
”ครับ อยู่ในห้องทำงานของเซน”ริทตอบแล้วหันไปหาไอ่กวน Teen เมื่อกี้
”นายจะไปไหนน่ะ”เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะเดินไป ริทเลยจับแขนไว้พร้อมกับมองหน้าสังเกตเห็นเลือดที่มุมปาก
”เรื่องของฉัน ปล่อย!”
”ไม่ได้! นายเลือดออก ไปทำแผลก่อนเถอะ”ริทพูด คะยั้นคะยอให้ทำแผล แต่ไม่ดูตัวเองเลย เลือดก็ออก
”ไม่จำเป็น”
”ไม่ได้ ถ้าพ่อรู้จะทำไง คุณไม่ซวยแต่คนที่ซวยมันคือผม คุณต้องไปทำแผลกับผมเดี๋ยวนี้”ความพยายามของริทยังไม่หมดครับ จับลากคนตัวโตกว่าให้เข้าไปหลังร้าน
”งั้นอาไปหาพ่อก่อนนะ แล้วไม่บอกไอ่หนุ่มว่ารู้จักกับเจ้าของ แต่ปากเนี่ย พัฒนาสุนัขในปากบ้างนะ อย่าให้เผ่นพ่านมากัดคนอื่นเขาเรื่อย”ว่าแล้วผมก็ด่ามันไปทีนึง แล้วผละจากเหตุการณ์นั้น
ToNo part
”บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปไง พ่อนายคงไม่ว่าหรอก ก็พ่อคุณทูนหัวนี่ ไม่ใช่พ่อแท้ๆไม่ใช่รึไง”ผมขืนตัวเองไว้ไม่ไปตามที่ไอ่เด็กนั่นบอก เฮอะ!คำก็พ่อสองคำก็พ่อ คงเคารพกันมากสินะ
”พูดอะไรของคุณ ขอร้องล่ะ ไปทำแผลเถอะ ผมไม่อยากมีปัญหา”เขาทำท่าเหนื่อยใจ ถึงขนาดขอร้องเลยรึเนี่ย
”ขอร้องเหรอ แล้วถ้าฉันไปกับนาย ฉันจะได้อะไรตอบแทนล่ะ หืม”ผมแกล้งก้มศรีษะลงไปให้ใบหน้าเราใกล้กันมากขึ้น ไอ่เด็กนั่นทำหน้าตกใจแล้วเบี่ยงหลบพร้อมกับมือที่ผลักผมออก
”
.”
”
.”
”
.”
”ยืนเงียบอยู่นั่นแหละ จะพาไปทำแผลก็รีบเข้าสิ! ไม่ได้มีเวลาว่างมากนักหรอกนะ”หลังจากที่เงียบอยู่นาน ผมก็ทนไม่ไหวเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน คนตัวเล็กที่หันหน้าหนีผมไปทางอื่นก็หันกลับมาแล้วยิ้มจางๆพร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอก เด็กนั่นก็พาผมเข้ามาที่หลังร้าน
”คุณนั่งตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปเอากล่องปฐมพยาบาลก่อน”ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ผละไป ก่อนจะกลับเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลในมือ
”โอ๊ย! จะฆ่าฉันรึไง!”เมื่อสำลีที่จุ่มแอลกอฮอล์แตะลงบนปากแผลทำให้ผมต้องร้องออกมา ที่จริงก็ไม่ได้เจ็บอะไรนักหรอก แต่เห็นคนตรงหน้ามีท่าทีลุกลนอย่างนี้ มันมีความสุขเสียจริง
มีความสุขเหรอ
เราคิดแบบนั้นเหรอ
ไม่ใช่ๆความทุกข์ของคนที่เกลียดขี้หน้า มันคือความสุขของเราก็ถูกแล้ว
”ขอโทษๆนี่ผมก็มือเบาสุดๆแล้วนะ อย่าบอกพ่อล่ะ”เฮอะ!กลัวพ่อขึ้นสมอง จะให้เชื่อเหรอว่าผู้ชายหน้าตาค่อนข้างดีอายุอานามก็ไม่ใช่จะมากกับไอ่เด็กปากดีเป็นพ่อลูกกัน ใครเชื่อก็ควายแล้ว! พ่อที่ขึ้นเตียงสิไม่ว่า
”หึ หึ”
”คุณหัวเราะอะไร”
”นายนี่ มันโกหกเนียนจริงๆเลยนะ”
RitZ part
”นายนี่ โกหกเนียนจริงๆเลยนะ”อะไรของเขาอยู่ๆก็พูดบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะ ผมไม่อยากจะสนใจเลยรีบๆทำแผลให้หมอนี่ให้เสร็จ จะได้ไปผุดไปเกิดเสียที อยู่กวนอารมณ์อยู่ได้ พ่อนะพ่อ ถ้าริทไม่กลัวพ่อแล้วก็กลัวตัวเองไม่มีงานทำนะ
”นี่ ไม่พูดอะไรหน่อยรึไง โดนจับได้แล้วพูดไม่ออกเลยเหรอ หึ หึ”
”เสร็จแล้ว”ผมไม่พูดพร่ำทำเพลง เก็บอุปกรณ์ปฐมพยาบาลแล้วเตรียมจะเดินหนี แต่มืออีกคนก็คว้าข้อมือผมไว้
”หึ อยากแล้วรึไง รีบเลยนะ”อะไรของมันว่ะ
”คุณพูดอะไรของคุณ โดนต่อยปากแตกนิดเดียว สมองกลับรึไง”ผมหันหน้ามาเผชิญกับร่างสูงตรงหน้า แล้วก็ไม่เจออะไรนอกจากสายตาที่ดูถูก เหยียดหยาม
”หน้าซื่อ ตาใสๆแบบนี้น่ะ อาจจะใช้กับไอ่เก่งได้ แต่มันใช้กับฉันไม่ได้หรอก อย่างนายกี่คนแล้วล่ะ เพื่อนฉันเนี่ยคนที่ทะ
..”
เพียะ!
”หยาบ!ต่ำที่สุด!”ในที่สุดผมก็รู้ว่าเขาต้องการอะไร คำพูดถากถางดูถูกไม่ต้องเอ่ยให้เสียเวลา แค่สายตาที่มองผมเหมือนกับไม่ใช่คนของเขาก็สามารถทำให้ความอดทนของผมไม่ทำงานอีกต่อไป ผมสะบัดมือไปตบหน้าร่างสูงอย่างจัง ใบหน้าคมหันตามแรงตบอย่างไม่ทันตั้งตัว พอรู้สึกตัว ร่างสูงตรงหน้าก็มองผมเหมือนกับเกลียดกันมาร้อยชาติ
”ไม่เคยมีใครกล้าตบฉัน”ใบหน้าคมก้มลงมาพร้อมกับมือสองข้างกุมต้นแขนผมแล้วบีบอย่างแรง ถึงจะเจ็บแต่ผมก็ไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป ผมพยายามฝืนตัวจากการเกาะกุม แต่ก็ทำได้แค่ พยายาม
”นี่คุณ!...”
ปึง!
”มีอะไรกันน่ะ”เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับพ่อ เซนแล้วก็อาดิวยืนอยู่หน้าประตู ผมรีบสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของนายนั่นแล้วยืนหลบหลังพ่อ
”เป็นอะไรริท”พ่อหันมาถามผม
”เอ่อ
เปล่าครับพ่อ”ผมเลี่ยงไปเพราะไม่อยากจะพูดอะไรมาก
”มีอะไรกันครับ คุณภาคิณ”แต่พ่อก็ยังไม่หยุด หันไปถามคู่กรณีของผม ผมมองหน้านายนั่น ที่กำลังมองมายังผมพอดี ในแววตาฉายชัดถึงความไม่พอใจ
”ลูกคุณ ทำผมเป็นแผล”ฮะ! ไอ่บ้า
”เปล่านะครับพ่อ เปล่า!”ผมร้องบอกพ่อทันทีที่ไอ่นั่นพูดจบ แบบนี้มันหาเรื่องผมชัดๆ
”ใช่
ไอ่รุจ ฉันเป็นพยานให้ริทได้”
”หยุด ไอ่ดิว อย่าเสือก”พ่อไม่แม้แต่จะฟังอาดิวหรือผม
”ผมต้องการการรับผิดชอบ จากเด็กคนนี้”นายนั่นพูดพร้อมเดินมาตรงหน้าผม ว่าแล้วมือใหญ่ก็คว้าหมับเข้าที่ศอกของผมแล้วลากให้ไปอยู่ข้างตัว
”หมายความว่าไง”
”ให้เขาไปเป็นคนรับใช้ผมหนึ่งอาทิตย์”พอนายนั่นพูดจบ ผมก็เบิกตากว้างเงยหน้ามองคนที่สูงกว่าที่จับศอกของผมไว้ สลับกับมองหน้าพ่อ พ่อไม่แสดงอาการใดๆว่าคิดอะไรในหัวให้ผมเห็นเลย หวังว่าคำตอบของพ่อคงจะไม่ใช่
”ตกลง เพื่อชดใช้ความผิดที่เขาได้ก่อขึ้น”อ๊ากกกก ไม่ได้นะ
”ไม่ได้นะพ่อ”ผม
”นั่นดิ พ่อฟังริทมันก่อนสิ”เซนพยายามช่วยพูด
”ไอ่รุจ แกก็รู้ว่า
.”
”หุบปากกันให้หมด! ฉันตัดสินใจแล้ว”ว่าจบพ่อก็จับข้อมือเซนแล้วลากออกไป เซนพยายามขืนตัวไว้แต่ไม่เป็นผลเมื่อสายตาของพ่อตวัดมองเหมือนออกคำสั่ง เซนก็ได้แต่มองผมด้วยสายตาเป็นห่วง
”อาดิว
”ตัวช่วยสุดท้ายของผม แล้วผมก็ต้องผิดหวังเมื่ออาดิวเพียงแต่หันมายิ้มให้จางๆแล้วหันหลังกลับไป เมื่อทั้งหมดเดินออกไปแล้ว ผมก็หันมาเอาเรื่องกับไอ่บ้านี่
”นายทำบ้าอะไรว่ะ!”ผมอาละวาดกับเจ้าของมือที่จับผมอยู่
”ที่ฉันทำแบบนี้เพราะต้องการเอานายออกห่างจากเพื่อนฉัน! คนอย่างนายแค่เกิดมาก็ผิดแล้ว ฉันไม่ยอมให้ตัวเพาะความร่านอย่างนายมาทำให้เพื่อนฉันเสียไปด้วยแน่ มั่วทั้งพ่อ มั่วทั้งอา! มานี่!!”
______________________
เหงื่อตกกับตอนนี้มากมายอ่ะ ไม่รู้ว่าพล็อตนี้มาอยู่ในหัวได้ไงเหมือนกัน รู้สึกจะอลหม่านกันมากมาย ทั้งรุจเซน(เหมือนผิดศีลธรรมยังไงไม่รู้) เก่งริท
ติดตามต่อไปปปป
รักคนอ่านคนเม้นท์ทุกคนจ้า
ความคิดเห็น