SF TVXQ Love is All Around (Yaoi) YunJae

ข้อมูลเบื้องต้น

http://www.uploadtoday.com/download/?f78d1022889f9035601e0458c034c852

เอารูปมาให้จิ้นกันก่อนจะลงให้อ่าน
ส่วนทรงผมของแจเนี่ยเวลาปกติ(ตอนที่ยังไม่ใส่ชุดนี้)เอาแบบที่อยู่ในลิ้งค์ก็แล้วกันนะ(ลงเอ็มวีไม่เป็น เหอะๆ)

เนื้อเรื่อง

         House Of Happiness  บริษัทประกอบธุรกิจเกี่ยวกับการสร้างบ้านและตกแต่งภายในที่ดังที่สุดในเกาหลี   ที่ได้ตำแหน่งนี้มาครองก็อาจจะเป็นเพราะวิศวหนุ่มรูปหล่อและนักตกแต่งภายในหน้าสวยที่ทำงานได้ดีที่สุดในด้านนี้   ชอง ยุนโฮ กับ คิม แจจุง

          ทุกครั้งเมื่อมีลูกค้าเข้ามารับบริการที่นี่   เกือบทุกรายต้องขอให้ทั้งสองคนนี้ไปออกแบบและตกแต่งบ้านของพวกเขา   และด้วยเหตุนี้จึงทำให้ทั้งสองสนิทกันมากจนทำให้คนรอบข้างนั้นคิดว่าทั้งสองเป็นคนรักกัน   แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าที่จริงแจจุงนั้นมีคนรักอยู่แล้วและกำลังจะแต่งงานเร็วๆนี้

          “แจจุง,,,ไปทานข้าวกัน” เสียงของชายหนุ่มร่างสูงทำให้คนที่กำลังง่วนอยู่กับงานบนโต๊ะต้องละสายตาขึ้นมามอง   ร่างบางยิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะเก็บของบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นจับมือกับร่างสูงเดินไปด้วยกัน   ซึ่งแจจุงไม่รู้เลยว่าการกระทำของตนกำลังทำให้ชายหนุ่มที่กำลังเดินอยู่ข้างๆใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง

          รถสปอร์ตเปิดประทุนสีดำคันหรูแล่นมาจอดสนิทที่หน้าร้านอาหารอิตาเลี่ยนแห่งหนึ่ง   แจจุงและยุนโฮเดินเข้าไปในร้านที่ตอนนี้มีผู้คนอยู่มากพอสมควร   ทั้งสองเดินไปนั่งที่โต๊ะติดกระจก

                   “สวัสดีค่ะ...” พนักงานสาวสวยกล่าวทักทายแล้วส่งเมนูอาหารให้ทั้งสอง

          “มากันสองทานเหรอคะ” หล่อนยังถามต่อทำให้ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าให้เล็กน้อย

          “ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอแนะนำโปรโมชั่นสำหรับคู่รักเลยนะคะ   เป็นพาสต้าไวท์ซอสและไวท์แดง 2 ชุด   ส่วนของหวานเป็นไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ซันเดย์ถ้วยใหญ่ 1 ถ้วยค่ะ   ไม่ทราบว่าจะรับแบบนี้เลยมั้ยคะ...”

          “คือเราไม่ใช่...”

          “ขอชุดนี้ครับ”  ยุนโฮชิ๊งตอบไปก่อนที่แจจุงจะบอกปฏิเสธ

          “รอสักครู่นะคะ...”
          ในขณะที่นั่งรอ   แจจุงได้แต่มองยุนโฮอย่างค้อนๆอยู่ตลอดเวลาจนชายหนุ่มอดสงสัยในท่าทางแปลกๆนี้ไม่ได้

          “แจจุง...เป็นอะไรไปเหรอ   ไม่พอใจอะไรผมรึเปล่า”

          “ก็ยุนโฮอ่ะ   แบบนี้เค้าก็เข้าใจผิดหมดสิ” คนสวยกล่าว   แก้มใสทั้งสองข้างพองลมออกมาอย่างงอนๆ   หาได้รู้ไม่ว่ามันทำให้อีกคนใจเสียขึ้นมานิดๆเมื่อแจจุงไม่ชอบในสิ่งที่เขาทำลงไป

          “ไม่เป็นไรหรอก,,,เพราะความจริง,,,ยังไงเราก็ไม่ใช่คนรักกัน” ประโยคหลังเจือไปด้วยความเศร้าจนคนฟังรู้สึกได้   ร่างบางได้แต่นั่งเงียบโดยที่อีกฝ่ายก็ไม่พูดอะไรต่อเช่นกัน

          “ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ...” พาสต้าหน้าตานาทานถูกยกขึ้นมาเสิร์ฟบนโต๊ะพร้อมด้วยไวท์แดง   ยุนโฮก้มหน้าก้มตาทานอย่างเงียบๆ   ร่างบางได้แต่มองใบหน้าเศร้าๆของชายหนุ่มพลางคิดว่าวันนี้ยุนโฮดูแปลกไปมากๆ   ถึงแม้ปกติแล้วเค้าจะเป็นคนที่ขรึมพอสมควรแต่ก็ไม่ถึงกับเงียบแล้วทำหน้าหงอยเหมือนวันนี้   หรือว่าแจจุงนั้นทำอะไรให้ยุนโฮต้องเป็นแบบนี้

          “ยุนโฮ...ขอโทษนะ” แจจุงเอยขึ้นมาเบาๆ   ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยิ้มบางๆให้

          “ไม่เห็นต้องขอโทษเลย   แจจุงไม่ได้ทะไรผิดสักหน่อย   รีบทนเถอะนะเดี๋ยวถ้าเย็นแล้วจะไม่อร่อย”

          แจจุงยิ้มให้ชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนจะจัดการกับอาหารตรงหน้า

            “แจจุง!”  เสียงเรียกของใครบางคนทำให้ทั้งสองที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถหันไปมอง   ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตามีเสน่ห์  เมื่อริมฝีปากได้รูปยกยิ้มเผยให้เห็นลักยิ้มที่ข้างแก้ม

          “พี่ซีวอน...” แจจุงเดินเข้าไปหาร่างสูงทันที    แขนแข็งแรงคว้าเอาร่างบอบบางไปกอดไว้แน่น  ใบหน้าคมโน้มเข้ามาหมายจะจูบให้หายคิดถึงแต่โดนมือเรียวของร่างบางยกขึ้นแตะไว้ก่อน

          “อายยุนโฮบ้างสิ” แจจุงพูดเบาๆด้วยใบหน้าแสดงความเขินอายพลางเหลือบมองไปทางชายหนุ่มอีกคน

          “จะอายทำไมล่ะครับ...เราเป็นคนรักกันนะ  โอ๊ะ! เกือบลืมไป  บ่ายนี้แจจุงว่างรึเปล่าครับ”          “อืม...ว่างฮะ”

          “งั้นดีเลยวันนี้เราไปเลือกชุดกับการ์ดแต่งงานกันนะ” ใบหน้าหวานแดงระเรื่อมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อคนรักพูดถึงเรื่องแต่งงาน

          “ก็ได้ฮะ  ยุนโฮ!...ยุนโฮเข้าบริษัทไปก่อนนะ...ฉันมีธุระ” ร่างสูงพยักหน้ารับรู้ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที   แจจุงมองรถคันหรูที่เคลื่อนออกไปจนลับตา

          “อ๊ะ!” ร่างบางอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อริมฝีปากอุ่นๆของอีกฝ่ายฉวยโอกาสจูบที่แก้มของตนแล้วนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น

          “พี่ซีวอน  พอได้แล้ว” มือบางยกขึ้นพลักที่อกกว้างเบาๆ  ร่างสูงละริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย

          “งั้นเราไปกันเถอะ” ซีวอนโอบร่างบอบบางแล้วพาเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่อีกฝั่งนึง   ท่ามกลางสายตาของคนที่มองดูด้วยความอิจฉา   ก็จะไม่ให้อิจฉาได้ยังไงล่ะในเมื่อซีวอนเป็นถึงนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงแถมเป็นไฮโซอีกต่างหาก

          House Of Happiness  

          “เป็นยังไงจ๊ะพ่อหนุ่มหล่อ,,,ทำไมได้กลับคนเดียว   แล้วคนที่พาไปด้วยเค้าหายไปไหนซะล่ะ” คิม ฮีซอล หรือ เจ๊ซินที่หลายคนในบริษัทเรียกกันเอ่ยถามตั้งแต่ยุนโฮเดินเข้ามา

          “จะไปไหนได้ล่ะเจ๊,,,เค้าก็ไปกับแฟนเค้าหน่ะสิ” ชายหนุ่มตอบเสียงเซ็งๆพลางกระแทรกก้นลงบนเก้าอี้อย่างแรง

          “แฟน?  ไอ้หัวสิงโตนั่นน่ะเหรอ   ไอ้หล่อมันก็หล่ออยู่หรอกนะ...แต่นิสัยเนี่ยสิ...”

          “คนเป็นแฟนกันเค้ารับกันได้อยู่แล้วล่ะเจ๊”

          “แล้วแกจะยอมแพ้รึไง   เจ๊เชียร์อยู่นะ...นี่ถ้าเจ๊เป็นน้องแจจุงสุดสวยเจ๊คงเลือกแกล่ะ...ยุนโฮ”

          “เค้าคงหมดเวลาที่จะเลือกแล้วล่ะเจ๊...เค้ากำลังจะแต่งงาน” ยุนโฮพูดแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วทำหน้าเศร้า

          “นั่นไง!อายุยืนจริงๆ   กำลังพูดถึงก็มาปรากฏตัวเลย” ฮีซอลกล่าวก่อนจะพยักหน้าสองสามทีไปทางประตูด้านหน้า   แจจุงเขย่งตัวจูบไปที่แก้มขาวๆของซีวอนเป็นภาพที่ยุนโฮเห็นแล้วต้องเบือนหน้าหนี

          “หวัดดีตอนบ่ายฮะ...พี่ซิน   ยุนโฮ” ร่างบางกล่าวทักทายขณะเดินผ่านโต๊ะของทั้งสอง

          “แจจุง!...” เสียงเรียกของฮีซอลทำให้แจจุงหยุดเดินก่อนจะขานรับ

          “ฮะ...”

          “มานี่หน่อยสิ...พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ฮีซอลกล่าวพลางเดินนำร่างบางไปทางระเบียงด้านหลัง   ยุนโฮได้แต่มองตามพลางนึกในใจว่าเจ๊ซินจะพูดอะไรกับแจจุง   หวังว่าคงไม่เกี่ยวกับเค้านะ

          “พี่ซินมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ”

          “ที่พี่จะพูดเนี่ยไม่ได้จะยุแยงอะไรนะ...แต่พี่แค่อยากรู้ว่าแจจุงคิดดีแล้วเหรอ? ที่จะแต่งงานกับคุณซีวอนอะไรนั่น   ” ร่างระหงถามเสียงเครียด   แจจุงทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา

          “คิดดีแล้วสิฮะ...พี่ซีวอนเค้าเป็นคนดี”

          “แล้วความเจ้าชู้...”

          “ผมว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์เรานะ...ถึงพี่เค้าจะเจ้าชู้แต่เค้าก็ทำให้ผมมั่นใจว่าถึงยังไงพี่เค้าก็รักแค่ผมมากกว่าคู่ควงพวกนั้นและอีกอย่างเค้ายังไม่เคยล่วงเกินคนพวกนั้นมากไปกว่าการจับมือ”

          “ถ้าแจจุงมั่นใจอย่างนั้นก็ดี...ถ้าหากเกินอะไรที่ไม่ดีขึ้น...พี่อยากให้เราลองมองคนรอบตัวดูที่เค้าดีกับเรา” ร่างระหงพูดเป็นนัยซึ่งแจจุงก็พยักหน้าเข้าใจ

...............................

..................................................

......................................................................

          เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเผลอแป๊บเดียวก็ถึงวันแต่งงานของซีวอนและแจจุงแล้ว   ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ถูกตกแต่งให้เข้ากับงานจนเสร็จเรียบร้อย   ทั้งหรูหราและมีระดับทุกอย่างที่ถูกเนรมิตขึ้นมานี้ล้วนแต่เป็นฝีมือของแจจุงทั้งนั้น

          เจ้าสาวในชุดเกาะอกสีขาวสวยยืนเคียงคู่กับเจ้าบ่าวในชุดสีขาวบริสุทธิ์ที่ซุ้มประตูดอกไม้หน้าประตูเข้างานเพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ....ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเหลือเกิน

          “ขอให้มีความสุขในชีวิตคู่นะคะ...”

          “อยู่ด้วยกันนานๆนะครับ...”

          คำอวยพรถูกส่งไปให้ทั้งสองมากมาย

          “แจจุง...” ฮีซอลเอ่ยขณะที่ยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสอง       

          “วันนี้ยุนโฮมาไม่ได้นะ...แต่เค้าฝากพี่มาอวยพรแทน...ขอให้มีความสุขมากๆนะ   ส่วนคุณก็ดูแลแจจุงให้ดีๆล่ะ”

          “ไม่ต้องห่วงครับ” ซีวอนตอบเสียงหนักเน้นพลางมองหน้าร่างระหงด้วยสายตาเจ้าชู้

          บรรยากาศในงานอบอวลและความชื่นมื่น   ซีวอนลุกขึ้นโค้งร่างบางพร้อมฉุดรั้งให้แจจุงออกไปเต้นรำ   แขนแข็งแรงโอบรอบเอวบางเข้ามาแนบลำตัวจนไม่เหลือช่องว่าง   เพลงจังหวะช้าๆบรรเลงสร้างบรรยากาศให้กับคู่รักได้เป็นอย่างดี   ดวงหน้าสวยอิงซบไหล่กว้าง  แขนเรียวโอบรอบคอร่างสูง   ปล่อยใจไปกับท่วงทำนองอันอ่อนหวาน   กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวร่างบางเชิญชวนให้จมูกโด่งก้มลงสูดดมความหอมนั้น

          ภายใต้ฉากรักแสนโรแมนติก   สายตาทุกคู่ของแขกที่มาร่วมงานต่างจ้องมองด้วยความรู้สึกต่างๆ  บางคนก็รู้สึกดีใจไปกับทั้งสอง  บางคนก็รู้สึกอิจฉา

        “หมดเวลาแล้ว!!!!...ซีวอน!!!!”

เสียงแหลมๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นที่ตรงประตูทางเข้าแขกทุกคนในงานต่างหันไปมอง   แจจุงและซีวอนผละออกจากกันทันที

“เจสสิกา” ชายหนุ่มอุทานเบาๆ   เจสสิกาคือแฟนของซีวอนทั้งสองคบกันตั้งแต่อยู่ต่างประเทศ   ถึงแม้ร่างสูงจะคบกับแจจุงได้นานแล้วแต่กับผู้หญิงคนนี้มันนานกว่า   หญิงสาวร่างเพรียวเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างทั้งสอง   หล่อนมองแจจุงด้วยสายตาเหยียดๆ

“หน้าด้านจังเลยนะ...เธอหน่ะ  ไม่รู้หรือไงว่าซีวอนเค้ามีเมียอยู่แล้ว!!!!” แจจุงถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกได้แต่มองหน้าซีวอนเพื่อเป็นการขอคำตอบว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

“เอ่อ...แจจุงพี่ไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้นะ” ชายหนุ่มพูดตะกุกตะกัก   ประโยคนี้ทำให้หญิงสาวถึงกับฉุนกึก

เพียะ!!!

ฝ่ามือเรียวของร่างระหงฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาของซีวอน   เรียกเสียงฮือฮาจากหลายๆคนที่อยู่ ณ ที่ตรงนั้นได้มาโข

“กล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ...ซีวอน!!! ถ้านายไม่รู้จักฉันแล้วพวกนั้นมันคืออะไร” หล่อนชี้ไปที่จอโปรเจ็คเตอร์   ภายของเจสสิกาและซีวอนในอิริยาบถต่างๆ ทั้งหอมแก้ม  ป้อนขนม  จับมือ  หรือแม้กระทั่งการจูบ   ถูกฉายขึ้นมามากมาย   น้ำตาของแจจุงค่อยๆไหลอาบแก้มเนียนก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้น   ซีวอนจะวิ่งตามแต่โดนหญิงสาวรั้งไว้

“ยุนโฮ!...รีบมาที่งานแต่เดี๋ยวนี้เลยนะ” หลังจากที่แจจุงวิ่งออกไปฮีซอลก็รีบโรศัพท์ตามยุนโฮทันที   เวลานี้แหละที่นางเอกต้องการพระเอก หุหุ

(“ไปทำไมล่ะเจ๊   ไปให้ปวดใจเหรอ”)

“ไม่ใช่...ไอ้บ้าเอ๊ย!  ตอนนี้กำลังมีเรื่อง”

(“มีเรื่อง?  เรื่องอะไรเหรอ”)

“ไม่ต้องอยากรู้ตอนนี้   เอาเป็นว่าเวลานี้แจจุงต้องการแก   แค่นี้นะ!!” ฮีซอลพูดจบก็ตัดสายทั้งไปทันที

          รถสปอร์ตสีดำสนิทแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าโรงแรม   ยุนโฮซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดนอนรีบเดินไปทาห้องจัดเลี้ยงทันที   สายตาคมกวาดหาร่างบางของใครบางคนไปทั่ว   แล้วก็ต้องหยุดอยู่ที่ร่างของคนสวยคนหนึ่งในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่บนโซฟา

          ชายหนุ่มเดินเข้าไปช้าๆก่อนจะนั่งลงข้างๆ   ร่างที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่เงยหน้าขึ้นมอง

ดวงหน้าสวยที่ก่อนหน้านี้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงบัดนี้กลับเปียกปอนไปด้วยน้ำตา   ทันทีเมื่อแจจุงเห็นหน้ายุนโฮร่างบางก็โถมตัวเข้าหาอ้อมกอดของชายหนุ่มทันที

“ไม่เป็นไรนะ...แจจุง” เสียงทุ้มเอ่ยปลอบแผ่วเบาพลางกระชับกอดให้แน่นเข้าอีก

“อึก...ฮืออออ”

“.....................”

“ฮึก......ฮือ”

“กลับบ้านดีมั้ย” ฝ่ามืออุ่นลูบเบาๆที่แผ่นหลังเนียนพลางเอ่ยถาม   ร่างบางพยักหน้าเบาๆในอ้อมกอดของชายหนุ่ม   ยุนโฮพยุงแจจุงให้ลุกขึ้นก่อนจะพาเดินไปขึ้นรถ

ตลอดทางที่นั่งรถมาแจจุงไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้นเอาแต่นั่งเงียบและมองไปนอกกระจก   ยุนโฮเองก็ยังไม่กล้าถามอะไรในตอนนี้เพราะรู้ว่าแจจุงกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน

รถแล่นมาจอดที่หน้าบ้านของแจจุง  ร่างบางหันมาถามคนขับ

“จะเข้าไปมั้ย”

“อืม...ก็ได้”

 mimi_ mimi
mimi_ mimi

mimi_ mimi
mi nd
E mi

           ยุนโฮนั่งรอแจจุงอยู่โซฟาเนื่องจากร่างบางขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า   และในเวลาไม่นานคนสวยในชุดนอนสีขาวลายหมีก็เดินออกมา   เส้นผมสีรัตติกาลเปียกลู่หน้า   ผ้าขนหนูผืนเล็กคล้องอยู่ที่คอ   ร่างเล็กนั่งลงข้างๆชายหนุ่มแต่ก่อนที่มือเรียวจะจับผ้ามาเช็ดผมก็โดนอีกฝ่ายแย่งไปซะก่อน

          “เดี๋ยวผมเช็ดให้เอง” ยุนโฮกล่าวพร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น   แจจุงยิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะนั่งหันหลังให้ร่างสูง   มือหนาเช็ดเส้นผมนุ่มไปเรื่อยๆจนมันเริ่มแห้ง

          “อ๊ะ!...” จู่ๆร่างบางก็ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อชายหนุ่มกอดเค้าจากทางด้านหลังพร้อมกับซุกหน้าเข้ากับเรือนผมนุ่ม

          “ยุนโฮ...เป็นอะไร” เสียงหวานถามในน้ำเสียงร้อนรน   พยายามที่จะหันหลังกลับไปแต่ก็ทำไม่ได้เนื่องจากชายหนุ่มยังกอดเค้าอยู่

          “ขออยู่แบบนี้ซักพักนะ..แจจุง” ร่างบางไม่ท้วงอะไรปล่อยให้ชายหนุ่มกอดเค้าอยู่อย่างนั้น   เวลาผ่านไปได้ซักพักวงแขนแข็งแรงก็ค่อยๆคลายออก   แจจุงหันมามองหน้ายุนโฮอย่างไม่เข้าใจในการกระทำของร่างสูง

          “ขอโทษนะ”

          “ยุนโฮเป็นอะไร”

          “แจจุง...ผมรักคุณ” เสียงทุ้มกล่าวคำรักออกมาอย่างหนักแน่น

          “ยุนโฮ...”

          “คุณรู้มั้ยทำไมผมถึงไม่ไปงานแต่งงานของคุณ...  เพราะผมทนที่จะเห็นภาพบาดตาบาดใจของคุณกับคนที่คุณรักไม่ได้ยังไงล่ะ   แล้วหลังจากที่ผมได้รับโทรศัพท์จากพี่ซินผมก็รีบไปหาคุณทันที   ผมรักคุณจริงๆนะแจจุง  รักแบบผู้ชายพึงจะรักผู้หญิงคนนึง”

          “ยุนโฮ...” ตาโตสวยรื้อไปด้วยหยาดน้ำตาก่อนจะไหลรินอาบแก้มเนียน  ตอนนี้ร่างบางกำลังสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว   เรื่องที่งานแต่ง  ไหนจะเรื่องที่ยุนโฮบอกรัก

          “ฉันไม่รู้... ฮึก  ฉันสับสนไปหมดแล้ว ฮือ...” ร่างเล็กส่ายหน้าไปมา  ชายหนุ่มกุมมือเรียวทั้งสองข้างไว้

          “ไม่ต้องบอกผมตอนนี้ก็ได้”

          “อึก...ฮือ”
          “........”

          “รอนะ อึก...”

          “หืม~~”

        “รอซักวันที่ชั้นมั่นใจแล้วฉันจะบอก” แจจุงกล่าวพร้อมกับหลับตาลงผ่อนลมหายใจออกช้าๆ   นิ้วเรียวของชายหนุ่มกรีดเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าหวาน

          “ครับ..ผมจะรอ.. ไม่ว่านานแค่ไหนผมก็จะรอ”

!!! THE END !!!

+++++++++++++++++++++++

ฟิ้ววววววววว กว่าจะจบใช้เวลาเป็นเดือน  เหอๆ  งงรึป่าวเนี่ย

แต่งยังไงก็ช่วยกันเม้นเยอะๆแล้วกันนะ