รักเธอจังเลย

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

วันวาเลนไทน์นี้เป็นวันแห่งความรัก  และเป็นวันที่ทุกคนมีความสุข  ต่างก็ให้ดอกไม้บ้าง  ช๊อคโกแลตบ้าง  เค้าคนนั้นก็ได้รับเข่รกันอาจจะบอกได้ว่ามากที่สุดเลยก็ว่าได้  จะทำไงได้ล่ะก็เค้าเป็นหนุ่มที่ฮอตที่สุดไมโรงเรียนเลย  ซึ้งต่างจากฉันอย่างลิบลับ  ฉันมันทั้งเซ้อ  ทั้งโก๊ะ  ใครจะมามองล่ะ  แต่ก็ว่าไปฉันก็เป็นอีกคนที่แอบปลื้มเค้านั้นแหละ

เนื้อเรื่อง

วันวาเลนไทน์นี้เป็นวันแห่งความรัก  และเป็นวันที่ทุกคนมีความสุข  ต่างก็ให้ดอกไม้บ้าง 
ช๊อคโกแลตบ้าง  เค้าคนนั้นก็ได้รับเข่รกันอาจจะบอกได้ว่ามากที่สุดเลยก็ว่าได้  จะทำไงได้ล่ะก็เค้าเป็นหนุ่มที่ฮอตที่สุดไมโรงเรียนเลย  ซึ้งต่างจากฉันอย่างลิบลับ  ฉันมันทั้งเซ้อ  ทั้งโก๊ะ  ใครจะมามองล่ะ  แต่ก็ว่าไปฉันก็เป็นอีกคนที่แอบปลื้มเค้านั้นแหละที่แอบปลื้มเค้าเหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆถึงแม้เราสองคนจะเรียนอยู่ห้องเดียวกันก็ตาม  โอกาสที่จะไดพูดคุยกันนั้นน้อยมากเพราแต่ละวันมีแต่คนอยากคุยกับเค้า  ความคิดและความฝันของฉันตต้องดับและมืดม้น  มองไม่เห็นทาง  แต่ฉันก็ไม่สนใจฉันยังขอปลื้มเค้าต่อไป
" วันนี้เป็นวันดีแลแล้วนะที่เธอจะสารภาพรักกับออฟ " 
" มันก็จริงของเธฮนะ ก็ฉันยังไม่กล้าอ่ะ "
" งั้นเอางี้เดียฉันเป็นคู่ซอ้มให้เธก่อน"
"ก็ดีเหมือนกัน"
เราสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนประถม  เธอเป็นที่พึ่งให้ฉันได้เสมอ
"เออ  เดียวฉันไมเรียนก่อนนะ  แล้วอยู่ลืมที่ซ้อมกันไว้นะ "
" อืม "
เวลาล่วงเลยผ่านมาจนถึงเวลาเย็นที่เราจะกลับบ้านกันแล้ว  แต่ฉันก็ยังไม่ได้ให้ช๊อคโกแลตเค้าอยู่ดี
"เอาล่ะเป็นไงเป็นกัน"
ฉันพยายามมองหาเค้า  ขณะที่คนเดอนไปมาพุกพล้านอยู่เห็นไปหมด  และฟ้าก็มืดคลึ้ม  ฝนเริ่มตก ทุกคนวิ่งหาที่หลบฝน  ฉันก็เช่นกันที่กหาที่อยู่เพื่อหลบฝนแต่ด้วยความที่ทุกคนต้องหาที่หลบฝนทำให้ผู้คนเล่านั้นวิ่งมาชนกับฉันจนทำให้ขวดโหลช็อคโกแลตของฉันหลุดมือแตก  ฉันเสียใจมากที่ฉันไม่ได้ให้เค้าฉันนั้งลงเก็บช๊อกโกแลตดว้ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มสองข้าง
"เป็นไรหรือเปล่ามีอะไรให้เราช่วยไหม "
ฉันเงยหน้าขึ้นมองดูก็เห็นเค้าเป็นเค้าคนนั้นที่ยืนอยู่ตรงหน้า  พร้อมก้บมือที่ถือร่มอยู่
"ให้เราช่วยเก็บนะ "
ฉันเองดีใจมากที่เห็นเค้าอยู่ตรงหน้าแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร  ได้แต่ร้องไห้
(ด้วยความดีใจ)
"จะเอาไปให้ใครหรอคนนั้นคงสำคัญกับเธอมาสินะ"
ฉันสายหน้า  เข้าแทบไม่รู้ด้วยซ้ำและก็จะไม่มีวันรู้
"ถ้าอย่างนั้น..."  เค้ายืนนเงียบอยู่สักครู่  ฉันเงยหน้ามองอย่างสงสัย
"ถ้าอย่างนั้นฉันขอเป็นคนพิเศษของเธอได้ไหม"